Na którejś z nich jest moja róża [M]

dr Tygrysolka

Ja nie wiem, co się z tym Wenem dzieje... Niny ruszyć nie chce, a miniaturki tworzy na potęgę... Zna ktoś jakiś dobry zakład poprawczy dla Wenów?

Albo chociaż kija...

Tytuł to cytat rodem z "Małego Księcia"

Otworzyła oczy. I to, co zobaczyła, spowodowało, iż na jej twarzy od razu pojawił się pełen niedowierzania uśmiech. Naokoło niej – na pościeli, na podłodze – leżały dziesiątki płatków róż. Czerwonych róż. Rozejrzała się, z rozkoszą wdychając słodki, kwiatowy zapach. Na szafce koło łóżka stała taca ze śniadaniem. Parująca kawa i tosty z dżemem. Wyciągnęła rękę w kierunku nich, lecz gdy kołdra opadła z jej ciała, zorientowała się, że nie ma nic na sobie.
To było cudowne. Tak powinien wyglądać poranek po najpiękniejszej nocy jej życia.
Ale… Jak wyglądała ta noc?
To byłoby cudowne, gdyby pamiętała choć jedną minutę wczorajszego wieczoru.
Przestraszyła się. Pigułka gwałtu? Narkotyki? Zbyt dużo alkoholu? Halucynacje, wzrost ciśnienia… Wzrosło? Starała się uspokoić. Tak, chyba tak… To mogła być ketamina.
Nagle w drzwiach od sypialni stanął mężczyzna. Zupełnie jej obcy, uśmiechał się obleśnie. Krzyknęła.
Krzyczała i krzyczała, zaciskając powieki i wyciągając ręce przed siebie, starając się w razie czego obronić.
Poczuła dotyk dłoni na policzku. Odepchnęła ją gwałtownie, otwierając oczy. Ale, ku swemu zdumieniu, zamiast nieznajomej, odpychającej twarzy ujrzała nad sobą dobrze znany jej zarost i przenikliwe niebieskie oczy.
- Aż tak źle było? – usłyszała znajomy, ironiczny głos. Tak bardzo wdzięczna za jego brzmienie, wtuliła się w ciepłe ramiona.
- Ketamina - wyszeptała, jeszcze nie do końca uspokojona.
- Nic ci nie dałem – zaprotestował. – Sama chciałaś.
Nie odpowiedziała nic, tylko uśmiechnęła się, przymykając oczy.
- Dziękuję – wyszeptała dopiero po chwili.
- Mogę wiedzieć, za co konkretnie? Wykazałem się tej nocy w tak wielu…
- Za to, że nigdy nie obsypiesz sypialni płatkami róż – wyjaśniła, przerywając mu.
- Wiesz, co? – zaczął z politowaniem. – Może lepiej nic już nie mów…

Chyba przestała lubić róże. Ale za to uświadomiła sobie, że ważna jest nie oprawa całej nocy, lecz osoba, z którą tę noc spędzasz.

Jednak mimo tego wszystkiego nie umiała wyjaśnić swojej radości i zaskoczenia, gdy wieczorem weszła do sypialni, od góry do dołu pokrytej kwiatami.

- Dlaczego to zrobiłeś? – zapytała później, znowu wtulając się w jego ramiona.
- Bo byłem pewien, że ci się nie spodoba.

coolness

Podobała mi się miniaturka - diabelnie mi się podobała

Weny co do 'Niny' życzę

Ley

Łał Kochanie, Tygrysku! i love U

Jak coś na piszesz, to potem po nocach nie mogę zasnąć.
To jest śliczne, cudowne, w pełni Huddzinkowe.

A fragment z obleśnym facetem przyprawił mnie o atak śmiechu.

a_cappella

Dziwnie się czuję, pisząc któryś z kolei tego rodzaju komentarz, ale naprawdę inaczej nie mogę, skoro Twoja miniaturka jest taka śliczna!

Dlatego niech będzie: pięknie! Bardzo mi się podoba, bardzo! Dzięki Tobie poziom mojego rozanielenia gwałtownie się podniósł, serio.

IloveNelo

Ty jesteś genialna.

Końcówka była cudowna

Sarusia

Łaaaaaaaaaaaaaaaaaał!

To było... TO BYŁO!
Że się posłużę określeniem mojej koleżanki: MEGA!

Takie oryginalne, urocze i stuprocentowo Huddy!

Dołączam do grona zakochanych w Tygrysolce!
A nie. Już kiedyś do niego dołączyłam. No to odnawiam członkostwo!

marysiaaa

no nie?
genialne, krótkie ale o c h

Jane

Ab-so-lu-tnie piękne!
Genialne. Cuddy i House, oboje tacy przyziemni, a jednocześnie... no bo, jaki facet obsypałby sypialnię płatkami róż? Sam z siebie? Romantyzm przeplata się tu z życiem codziennym, House jest przy Cuddy, gdy ta budzi się ze swojego koszmaru - sytuacja niby codzienna, a ile w tym emocji!

monad

No to będę oryginalna i powiem że mi się bardzo podobało

Miniaturki mają swój niesamowity urok jednak

I ponownie będę oryginalna:

baby

bosko.

wny do 'Niny' życzę.