Misja specjalna [Z]

agnieszka2372

ludzie, ludzie co ja z wami zrobię?
wy to tylko o jednym

nie wiem

Saph

No cóż, ja myślałam o darowaniu mu kilku godzin kliniki. Założe się, że House by nie miał nic przeciwko

agnieszka2372

Po jego nieoczekiwanym wystąpieniu w szpitalu wzmożyły się plotki dotyczące romansu tej pary. Biorąc pod uwagę okoliczności nie było to specjalnie zaskakujące. Większość zadowolonego personelu postanowiła spontanicznie uczcić sukces. Ktoś skombinował szampana i wylądowali w szpitalnej kawiarence. Po południe było spokojne, więc Cuddy zezwoliła na chwile relaksu. House zmył się po pięciu minutach, nie mógł znieść roli bohatera.Wiedział, że przez długi czas nie dadzą mu spokoju. Zrobił coś z czysto samolubnych powodów, a wszyscy źle to interpretowali. Dach wydawał się bezpiecznym schronieniem. Okazało się, że nie tylko on wpadł ten pomysł.
- Czemu nie świętujesz? To twoja impreza – spytał, patrzył jak światło podkreśla jej zgrabne nogi. Po raz pierwszy tego dnia mógł spokojnie podziwiać jej obcisłą spódnicę. Odwróciła się powoli.
- Myślę – odpowiedziała.
- Trudne zadanie. Może powinienem zostawić cię samą – zażartował. Oboje czuli, że była to jedna z chwil, które się im od czasu do czasu zdarzały. Ta, w której rozumieli się bez słów i świetnie czuli w swoim towarzystwie
- Dlaczego? - spytała, sam się nad tym zastanawiał. Niewygodne pytania były jej specjalnością.
- Zawsze o mnie walczyłaś, postanowiłem się zrewanżować – zdecydował się udzielić połowicznej odpowiedzi, reszty sam nie był pewien.
- Dziękuje – to mówiąc pocałowała go w szorstki policzek. Kiedy jej usta dotknęły jego skóry zrobiło mu się gorąco. Z wrażenia nie przychodził mu do głowy ani jeden dwuznaczny komentarz.
Patrzył jak odchodziła i żałował, że uczucia pogrzebane w czeluściach jego duszy powróciły ze zdwojona siłą

Em.

Szorstki policzek House'a... Rozmarzyłam się, przepraszam

. Teraz będę wzdychać, przynajmniej do czasu aż nie stwierdzę, że przesadzam.

Czy to już koniec? Powiedz, że nie

.

jeanne

Patrzył jak odchodziła i żałował, że uczucia pogrzebane w czeluściach jego duszy powróciły ze zdwojona siłą
Jak romantycznie xD
aż brak mi słów

Przed czytaniem wyjęłam gumę żeby się z zachwytu nie udławić

dr Asia

ja mam tylko 2 słowa : jakie to romantyczne i piekne

Em.

To już były cztery, Asia

.

dr Asia

2 przymiotniki określające fick

jakie, to, i się nie liczą

lisa

scena na dachu zaparl mi dech w piersiach

szkoda tylko ze Cuddy nie trafiła w usta tylko w policzek, no bo przeciez House mogł odwrócic niechcacy twarz w jej strone

agnieszka2372

Nie pamiętał, żeby pocałunek w policzek kiedykolwiek wywarł na nim aż takie wrażenie. Zaczynał świrować. Trzy dni temu Cuddy była wyłącznie jego szefową. Fakt, niezwykle seksowną szefową, ale tylko szefową. Mogła stracić pracę, a on wpadł w panikę. A teraz, na dodatek prześladowało go pytanie, czy ich związek miałby jakąkolwiek szanse? Coś ewidentnie było z nim nie tak.
Próbował myśleć logicznie. Biorąc pod uwagę jego relacje z kobietami nie wróżył im happy endu.
Miał więcej wspólnego ze Stacey a ich związek skończył się sromotną klęską. No może nie klęską, a katastrofą. Czemu teraz miało by być inaczej? Tak, House zdecydowanie nie należał do optymistów. Opakowanie Vicodnu zawsze było dla niego do połowy puste. Nienawidził gdy Wilson miał racje.
Chyba pomyślał o tym nie w porę. Jak na złość w drzwiach jego gabinetu pojawił się właśnie Wilson. Miał na twarzy ten irytujący, triumfujący uśmieszek, którego nie znosił jeszcze bardziej niż momentów kiedy onkolog miał racje.
- Co?
- Nic. Spisałeś się – pochwalił przyjaciela. Diagnostyk tylko wywrócił oczami - Choć przez moment napędziłeś mi niezłego strachu.
- Tylko nie zaczynaj z tymi swoimi natchnionymi przemowami dumnego ojca – prosił. Na prawdę miał za dużo na głowie, żeby jeszcze słuchać tego typu gadek.
- Chcesz wiedzieć co myślę?
- Szczerze wątpię – przyznał, z góry pewien, że jego słowa i tak nie poskutkują
- Zrozumiałeś jak ważna jest dla ciebie Cuddy - Oczywiście, że się nie przymknie. Miał racje. W takich chwilach wolałby się mylić. Wieczne posiadanie racji było męczące.
- Po co pytasz skoro i tak mnie nie słuchasz?
- Kogo ci to przypomina?
- Możemy sobie dzisiaj darować tą rozmowę? Miałem ciężki dzień. Uratowałem szefową, więc chyba zasłużyłem sobie na nagrodę.
- Niech będzie. Chciałem tylko pogratulować.
- Je, je, je.
- Dobranoc House.
- Dobranoc Jimmi - Onkolog odwrócił się w drzwiach. zawsze to robił.
- Nie zastanawiaj się nad tym zbyt długo bo znajdziesz jakiś wygodny wykręt, żeby jej tego nie powiedzieć - dodał zanim zniknął.
Na prawdę nie znosił, kiedy Wilson miał racje.

agnieszka2372

House nie był jedynym dręczonym przez natrętne myśli i zbyt wybujałą wyobraźnię. Cuddy również nie mogła zasnąć rozmyślając nad wydarzeniami całego dnia. Jak mogła postąpić tak lekkomyślnie i go pocałować. Co ją opętało? Co ona sobie myślała? Całować własnego pracownika. Niby nic nieznaczący całus w policzek, ale nie dawał jej spokoju. Z Housem nigdy nic nie było proste.
'To była tylko zwykła chwila słabości' przekonywała samą siebie. Wszystko przez to, że ją zaskoczył do cholery jasnej. Znowu ją zaskoczył. Nie liczyła, że aż tak zaangażuje się w jej sprawę. Dobra, nie była naiwna. Zdawała sobie sprawę z tego, że do brudnej roboty najprawdopodobniej zaprzęgł swoich podwładnych, ale z własnej woli – podsycanej pewnie troską Wilsona - poświecił dla niej swój czas. W świecie House było to równoznaczne z przyznaniem, że jesteś kimś dla niego wyjątkowym. Nigdy nie był wylewny jeśli chodziło o uczucia, ale ten gest mówił sam za siebie. Greg House miał swoje momenty. Takie w których miała ochotę po prostu rzucić się mu na szyję i całować go do utraty tchu. Nie rozumiała jak mógł tego nie dostrzec. Potrafił rozszyfrować najbardziej enigmatyczne przypadki a tego, że miała do niego słabość nie widział. Mężczyźni.

dr Asia

i House i Cuddy są głupii..
niech oni w końcu zrozumieją że się kochają i padną sobie w objęcia z namiętnym pocałunkiem

ale poza tym pieknie

agnieszka2372

Następnego dnia w pracy zobaczył jak w przychodni ochrzania jakiegoś robotnika, który z pewnością łamał jakieś przepisy sanitarne. Nie marnowała czasu. Dlatego właśnie ją ko.....Zatrzymał się, kiedy nogi zrozumiały co pomyślała głowa. Nie było sensu z tym walczyć. tylko co mógł z tym fantem zrobić? Miał problem, potrzebował rozwiązania. Chciał Cuddy, zawsze dostawał tego czego chciał.
Postanowił przejść do konkretnych działań zanim zwariuje do reszty.
- Zabieram cię na kolacje – oznajmił wchodząc do jej gabinetu. Podniosła głowę z nad stosu papierów, spojrzała na niego zmieszana 'Czy on..?'
- Słucham?
- Ogłuchłaś? Nie jąkam się przecież. Uczcimy kolacją fakt, że nadal możesz być despotyczną władczynią tego smutnego padołu.
- Kolacje? Masz na myśli....
- Randkę? Tak Cuddy. Wiem, że to trudne słowo, ale możesz je powiedzieć.
- To nie jest najlepszy pomysł
- Jesteś gotowa dać szanse pierwszemu internetowemu świrowi, a mi nie? - spytał. Propozycja była kusząca, nawet nie wiedział jak bardzo, ale jak jej realizm wziął górę na całą resztą po raz kolejny.
- Co wywołało tą nagłą zmianę? Liczysz, że zrewanżuje się za ratunek idąc z tobą do łóżka?
- Wow! Aż tak łatwo mnie przejrzeć - spytał sarkastycznie. Nie dziwiło go, że podejrzewa jakiś podstęp, ale trochę go zabolało, że spodziewała się po nim najgorszego. Cóż. Jeżeli się uda, będą mieli mnóstwo czasu, żeby to naprawić.
- Nauczyłam się, że z tobą zawsze trzeba być przygotowanym na ukryty motyw. Mam uwierzyć, że zmieniłeś się o 180 stopni przez jedną noc?
- Przecież nie powiedziałem, że nie mam– słysząc te słowa posmutniała, ale nie dała tego po sobie poznać.
- Chodzi mi o to, żebyś po tym wieczorze dała się gdzieś zaprosić po raz drugi – wyjaśnił co przywróciło uśmiech na jej twarz.
- Jesteś przekonany, że to taki dobry pomysł?
- Nie. Myślę, że jest fatalny, ale nawet to nie jest w stanie mnie powstrzymać.
- Skąd to nagłe zainteresowanie? – zdawała sobie sprawę, że słowo 'nagłe' zupełnie tu nie pasowało. Zawsze było między nimi...coś. Nie miała na to co ich łączy lepszego określenia. Flirtowali owszem, ale nigdy na poważnie. Nie przekraczali pewnej bezpiecznej granicy.
- Jesteś jak skomplikowany przypadek - wyjaśnił.
- Jestem dla ciebie chorobą? - spytała skołowana. Uśmiechnął się na widok jej miny. To się dopiero nazywa sposób na kobietę.
- Skup się na przesłaniu, Cuddy –zganił szefową.
- A jakie jest przesłanie? Szukasz na mnie lekarstwa?
- Nie potrafię przestać o tobie myśleć – przyznał. Zatkało ją.
- Więc? - nalegał gdy nie od razu się odezwała. Nie znosił czekania. Na prawdę lubiła go torturować. Swoją odpowiedź uzyskał, kiedy wstała z krzesła.
- Muszę tylko podrzucić te papiery do działu prawnego.
- Trzeba było pozwolić, żeby cię zwolnili. Kariera gwiazdy porno wydaje się w tym momencie znacznie lepszym rozwiązaniem – narzekał, ale cieszył się, że tak łatwo dała się przekonać. Cuddy sięgnęła po swój płaszcz i oboje skierowali się do wyjścia.
Zapowiadał się interesujący wieczór.

dr Asia

no wreszcie....
w końcu zrozumiał, że nie warto z uczuciem walczyć

już się tej kolacji nie mogę doczekać

lisa

juz myslałam że Cuddy mimo tego co czuje do House nie zgodzi się na kolacje, a to byłoby najgłupsze posunięcie z jej strony...
teraz czekam na kolacje

eye_roller

muahahaha! no to tylko czekać na opis interesującego wieczoru

ach i House i te jego porównania

ofwca

Agniszka, pewnie się domyślasz co o tym fiku sądzą a jak nie to Ci powiem: to jest FANTAstyczne :d zwłaszcza przemówienie House'a przed zarządem

już się nie mogę doczekać ich wspólnej kolacji

p.s. moja mama mnie nie rozumie, dialog sprzed chwili:
Mama: Ania, co ty się tak znowu śmiejesz do tego komputera?
Ja: Upajam się kolejnym fikiem!
Mama: O, Boże! Znów tan House! Wzięłabyś się do czegoś porządnego!

Sintiara

ojojoj to jes cudowne
House na randce jesli będzie udana to na prawdę nowośc

agnieszka2372

Randka skończyła się zupełnie inaczej niż podejrzewał. Jej koniec oznajmił mu dzwonek budzika o wpół do ósmej rano. Już sama obecność budzika była wskazówką, że nie jest w swoim mieszkaniu. Przyczyna tego przypuszczenia była prosta; nie posiadał budzika. Obudził się zadziwiająco wypoczęty, spał lepiej niż zwykle, może dlatego, że był zmęczony. Tuż obok spał powód jego zmęczenia. Leżeli blisko siebie, jednocześnie nie naruszając wzajemnej przestrzeni. Dla obojga był to spory krok na przód. Coś do czego mieli się dopiero przyzwyczaić.
Pierwszym odruchem Cuddy zaraz po przebudzeniu była chęć przysunięcia się bliżej Grega, z trudem się powstrzymała. Nie była pewna jak to odbierze, nie chciała by czuł się niezręcznie. Mogli spędzić wspólnie wyjątkowy wieczór, ale House pozostawał Housem. Wiedziała, że nie przypadała za naruszeniem jego prywatnej przestrzeni w jakiejkolwiek formie. To on wykonał pierwszy ruch, wyciągnął rękę i przeczesał jej włosy dając do zrozumienia, że nie ma nic przeciwko jej bliskość. Mile zaskoczona wtuliła się w niego, uśmiechnęła się kiedy objął ją ramieniem.
- Kobieto, jeżeli myślisz, że wstanę w środku nocy jesteś w błędzie.
- Niektórzy z nas muszą zdążyć do pracy na czas.
- Dobrze, że się do nich nie zaliczam.
- Tylko łaskawie pojaw się przed południem.
- Sypianie z szefową nie przynosi żadnych korzyści – narzekał
- Na prawdę? - spytała nachylając się i całując go namiętnie.
- No, może jedną korzyść – sprostował błędne przypuszczenie.
Wspomnienia poprzedniego wieczoru wywołały nieśmiały uśmiech na jego twarzy. Zamierzali wpaść na chwilę do domu Cuddy, żeby przed wyjściem mogła się przebrać. Plany szybko uległy zmianie, oboje woleli zostać u niej. Słuchali muzyki, jedli tajskie jedzenie, śmiali się, rozmawiali o wszystkim i o niczym. Wybór okazał się sukcesem. Znali się na tyle by czuć się swobodnie w swoim towarzystwie jednocześnie pozostawało jeszcze wiele rzeczy których o sobie nie wiedzieli.
Tajemnic, które gwarantowały świeżość ich związku.
Od poprzedniej wspólnej nocy minęło sporo czasu, oni się zmienili, okoliczności się zmieniły, jedynie uczucia pozostały te same. No może nabrały intensywności.
- Greg – szepnęła przerywając pocałunek – Jak tak dalej pójdzie nie zdążę do pracy.
- Na prawdę wychodzisz, co ze mną?
- Masz wybór: możesz tu zostać, albo jechać ze mną.
- Jesteś pewna? - spytał zdziwiony - Zostawisz mnie bez nadzoru w twoim domu?
- Nie ma tu niczego czego byś nie widział.
- Na prawdę byś mnie tu zostawiła? - spytał z niedowierzaniem.
- Oddałam swoją karierę w twoje ręce, co ci to mówi?
- Że jesteś szalona? - podsunął – No dobra to co z tym śniadaniem? - spytał wstając.
- Jedziesz ze mną do szpitala?
- Chce zobaczyć minę Wilsona.
- Nie martwisz się co powiedzą jak zobaczą, że przyjechaliśmy razem?
- Związki lekarzy nie są zabronione. Poza tym jestem przekonany, że zarząd nie będzie miał obiekcji. Mają mnie dosyć na dłuższy czas – zaśmiała kierując się do kuchni.
- Zrobię kawę.
- Zaczynasz mówić jak rozsądna kobieta.
Czekało ich jeszcze wiele takich właśnie poranków.

THE END

Em.

Słodkie i cukierkowe, ale nie pozbawione tego specyficznego klimatu, który jest między Housem i Cuddy. Gratuluję fika, bo podobał mi się od początku do końca. Więcej takich

.

dr Asia

WOW

wreszcie

spędzili razem noc

cuuuudowne

Aga, mam nadzieje, że niedługo zaczniesz następnego ficka

agnieszka2372

planuje w poniedziałek

co wy na to?

moja mama mówi, żebym już wam dała spokój

dr Asia

z trudem ale wytrzymam do poniedziałku

i Broń Boże nie dawaj mi spokoju

agnieszka2372

mam jeszcze dwa pozaczynane pomysły, ale nie wiem co potem