Między słowami [M]

lisek · Wysłany: Pon 14:10, 29 Mar 2010 Temat postu: Między słowami [M]

Wiem, pewnie macie mnie już dość

Trochę mnie tu dużo ostatnio

Ale mój wen postanowił odreagować te moje fluffy i napisać angsta

Betowała Jika

Między słowami [M]

Cisza odbijała się nagim echem w bezkresnej przestrzeni jej pustej sypialni. To, co powiedziała, było bezsensowne i okrutne. Tak bardzo chciała go zranić. Chciała, by cierpiał tak samo, jak ona. Nie wiedziała, że było tak już od dawna. Z wyrzutem patrzył na jej pozorne szczęście, którego chwytała się ostatkiem sił, zupełnie jak tonący brzytwy. Albo jak on swoich halucynacji. Nicość rozdzierała jej dusze, serce rozpadało się na miliony maleńkich kawałków. Nie było nic prócz wszechogarniającej rozpaczy zacieśniającej swą grubą pętle na jej szyi. Dusiła się. Płuca domagały się powietrza, ale nos i usta nie chciały go już przyjmować. Łzy bezlitośnie pozbawiały jej nadziei na inny koniec. Lepszy. Dwa słowa: nienawidzę cię. Wypowiedziane z pogardą i w wielkim gniewie. Były niczym seryjny morderca. Zabijały bez mrugnięcia okiem, z rozkoszą zadając ostateczny cios. Jej ciało i umysł zalało morze cierpienia.

Chciał tego. Chciał, by zakończyła jego męczarnie raz na zawsze. Musiał doprowadzić ją do krawędzi, by mogła się przed nim obnażyć. Wykorzystał ją, tak jak zawsze tego pragnął. Czuł, że koniec jest bliski, że to jego ostatnia szansa. Mimo to, gardził nią każdym gestem, pocałunkiem i westchnięciem. Gdyby tylko chciała, wszystko mogłoby być zupełnie inne. Ale to nie jego wybrała. Jej życie w chwiejnym, papierowym domku, wypranym z emocji i uczuć, było dla niego zwyczajnie śmieszne. Puste, niczym kolejna butelka burbonu rozbita o białą ścianę salonu. Czas ściekał mu między palcami, zaciskał pieści, ale nie potrafił go już zatrzymać. Nikt nie potrafił.

Nie walczył, bo bał się przegranej. Przegrała, bo nie miała odwagi pójść za głosem serca. Cztery słowa: ja nienawidzę cię bardziej. Musiała to powiedzieć. Przerzucić ten ciężar również na niego. Czara goryczy została rozlana, a wrota piekielne otworzyły swe podwoje. Żądza władzy i dominacji zmusiły ich do pójścia najmroczniejszą z możliwych dróg.

Uparcie próbował zatopić bolesne wspomnienia. Jednak upojenie alkoholem wyostrzało tylko piekielne wizje. Obrazy nagiej kobiety, walczącej z nim i z samą sobą. Nie rozumiała swojego serca, pragnącego własnej zagłady w jego brutalnych ramionach. Nie było przyszłości. Była krwawiąca teraźniejszość. Przewidywany armagedon zmiótł jej marzenia, zgasił płomień, który nie powinien był nigdy zapłonąć. Jednak w bezkresach ciemności nocy, to właśnie on rozświetlał jej sny. Nadawał sens, którego teraz już nie ma.

Złość i rozpacz malująca się na przegranym obliczu była dowodem zbrodni. Nie czuł się przestępcą. Wierzył, że musiał tak postąpić. Sprawy wymknęły mu się spod kontroli. Samotność zabijała powoli. Jej naiwność, że w życiu można znaleźć szczęście przyprawiała go o mdłości. Zazdrość poprowadziła nad skraj przepaści, w którą bez najmniejszego zawahania wskoczył. Rzucił się niczym rasowy samobójca z dachu wieżowca, złudnie wierząc, że upadek nie zaboli. Strach i ból zżerały go od środka. Przegryzały do szpiku kości, ukazując nagiego i bezbronnego skazańca tuż przed wykonaniem wyroku kary śmierci. Nie mógł uciec.
Krzywdził ją każdego dnia. Swoją obojętnością, sarkazmem i zwykłymi słowami. Dobranymi tak, by zakuły, ugodziły prosto w serce i rozszarpały je od wewnątrz. Nie była bez winy. Czuła, że cierpi. Widziała to w każdym jego błękitnym spojrzeniu. Odwróciła się od niego. Była za słaba, by zawalczyć za nich oboje. W tym dniu, w tej jednej chwili, świat przysłoniła ciemność. Słońce jakby zniknęło. Niebo było czarne. Trawa była czarna. Dusza była czarna. Niemy krzyk wołających o pomoc rozbitków na statku życia. Namiętność zrodzona z obojętności. Bliskość oddalona o miliony lat świetlnych. Miłość zmieszana z nienawiścią. Przeklęty los w ciszy przyglądał się swojemu okrucieństwu.

Siedziała skulona na łóżku. Łzy już dawno się skończyły, ale ból pozostał. Analityczny umysł bez końca odtwarzał ostatnie wydarzenia, niczym zacięta płyta na starym gramofonie. Fałszował. Wiedział, że nie będzie chciała dopuścić tej prawdy do siebie. Prawdy o tym, że jej uczucia do niego są dużo głębsze, niż by sobie tego życzyła. Bo niby dlaczego mu na to pozwoliła? Dlaczego broniła się tak, by przegrać? Przez te wszystkie lata trzymała go blisko siebie. Uwodziła i raniła na przemian. Każdy jej związek był dla niego kolejnym brutalnie wyszarpanym z ciała mięśniem. Aż w końcu wyrwano mu ten najważniejszy – serce. Miał świadomość, że ten dzień nadejdzie. Wszystko, co ostateczne, jest nieuniknione i boli jak cholera. „Ja nienawidzę cię bardziej” rozbrzmiewało mu w głowie, siejąc spustoszenie w otępiałym od alkoholu mózgu.

Jego dłonie, jego oddech i spojrzenie… Spojrzenie kogoś, kto pragnie zostać zbawiony. To wszystko miała teraz przed oczami. Nie rozumiała własnej uległości i tego, że tak krótko się broniła. Przecież tak bardzo polubiła swój domek z kart i słomiane szczęście. W tej iluzji mogła być szczęśliwa. Ale on zniszczył i to. Rozbił w drobny mak. Był jak furiat napawający się własną destrukcją. Zacięta walka, brutalna gra i wszechogarniająca nienawiść. Zawsze skupiali się na słowach. Pustych, ostrych i zakłamanych. Mających skrzętnie ukryć rozpaczliwe pragnienie dusz i konanie krwawiących serc. Koniec był bliski. Nadszedł, bo nie potrafili odczytać tego, co zostało wyszeptane między sześcioma słowami, które zabiły ich świat.

Koniec

OLA336 · Wysłany: Pon 14:12, 29 Mar 2010 Temat postu:

Przepraszam, ale dzisiaj jestem w stanie napisać tylko tyle...

roksi. · Wysłany: Pon 14:37, 29 Mar 2010 Temat postu:

Boze, Lisku jakie to było świetne

Masz nieziemski styl.

Bardzo podobają mi się te metafory. Tak realistycznie opisałaś ich uczucia, wszystko ze sobą idealnie grało. Nie wiem co jeszcze napisać. Cały tekst pozostawia ogromne wrażenie.

JiKa30 · Wysłany: Pon 16:56, 29 Mar 2010 Temat postu:

Trzecia.

lisku, to było wspaniałe

ja nie wiem, skąd Ty bierzesz tyle weny i w dodatku wszystkie Twoje fiki są takie świetne

No cóż... Mogę tylko pomarzyć o takim talencie.

Weny!!!

Aduśka · Wysłany: Wto 8:09, 30 Mar 2010 Temat postu:

Liiisku

Mój Mistrzu!

To było ... wspaniałe i piękne

Bardzo umująca, poruszająca i wzruszająca opowieść.

Wspaniale ci to wyszło. Zaczynam kochać, nie uwielbiać Twojego Wena no i Ciebie przede wszystkim!

Pozwolę sobie zacytować Ciebie z wogóle innego tematu

Napisałaś:
[quote]ja nigdy nie byłam dobra w opisach/quote]

Albo taka skromna bestia z Ciebie, kochana, albo nieuświadomiona

Opisy są wspaniałe, piękne! Zaczytałam się w nich i kompletnie mnie pochłonęły. Ukazują tyle uczuć, emocji, że ... :wondeful: Szacun!

Szacun! Dla Ciebie i twoich Dzieł

Wena! Duuużo Wena!

Ślę moc całusków i uścisków

edit:

Zapomniałabym dodać BARDZO ważnej rzeczy:

Nie wiem jak inni, ale ... Ja nigdy nie mam Cię dość! Twoje genialne fiki mogłabym czytać godzinami, dniami i nocami ....

Gorzata · Wysłany: Wto 8:41, 30 Mar 2010 Temat postu:

piękne, cudne, świetne, wspaniałe!
te opisy uczuć, metafory po prostu mistrzostwo!
przywykłam do twoich fluffów, ale to... genialne!
czekam na kolejne ficki!!!
Wena!

Jane · Wysłany: Wto 18:35, 30 Mar 2010 Temat postu:

Liiiiiiisku!
Łiiii. Ale fajny kąsek.
Ciężko się czyta. Bo to taka tematyka, smutna, melancholijna. I dużo metafor. Nie można przez tekst "przepłynąć", byle szybciej, bo trzeba się po-za-sta-na-wiać nad każdym słowem, przeanalizować je, zastanowić się, co też Lisek miał na myśli...
W angstach fabuły zwykle nie ma. Jest zarys, kawałeczek. Tutaj widzę kawałeczek. Rozstają się, bo zaczyna się psuć. Właściwie nie zaczyna, dawno zaczęło. Jest źle, wiadomo. Hm.
Jest dużo opisów, dużo uczuć, dużo metafor (matko, metafory!

). Piękny kawałek. Do poczytania raczej wtedy, kiedy chcemy się wzruszyć

Ogólnie rzecz biorąc było

Pozdrawiam,
Jane

IloveNelo · Wysłany: Wto 19:34, 30 Mar 2010 Temat postu: .

Lisku!

To bylo wspaniale. Mnóstwo pieknych porównan, metafor. No i angst. Kocham liskowe fluffy, ale liskowy angst...

Cudo.

Buziaki

Nelo.

neko.md · Wysłany: Wto 21:09, 30 Mar 2010 Temat postu:

lisku... nie wiem co powiedzieć.
piękne . cudowne. boskie.

i tyle mam do powiedzenia.

Wena na inne ;*

coolness · Wysłany: Wto 22:22, 30 Mar 2010 Temat postu:

Lisuś!

Lisku, zawsze mi się kojarzyłaś z tekstami pełnymi śmiechu bądź fluffu, które mi się podobały mimo że często było zbyt duże natężenie fluffu jak na mój angstowy móżdżek. Od dzisiaj będziesz mi się kojarzyć z tym tekstem - tekstem, który z pewnością zapamiętam przez bardzo długi czas. Prawda jest taka, że wśród tekstów jakiegoś autora można znaleźć zawsze ulubiony, jakiś mistrzowski dla siebie - ten taki jest dla mnie. Angst, wiele matafor i tak wiele uczuć i emocji bijących z tego testu, że aż je się czuje - według mnie to Twój najlepszy tekst. Być może na mój sąd ma również wpływ fakt, że ja po prostu kocham angsty i metafory (Czarą goryczy kupiłaś mnie całkowicie, słowo gorycz ostatnio tak często jest przeze mnie używane w tekstach xD), ale naprawdę ten fick jest wart wszystkich pochlebnych słów jakie przyjdą komukolwiek do głowy.

Nie umiem komentować takich ficków, więc wybacz, że tak chaotycznie i w ogóle dziwnie. Wiedz jedno - oczarowałaś mnie całkowicie tym tekstem. Zdecydowanie muszę mieć większy wpływ na Ciebie (więcej angstów chcem!).

Weny, na inne TAKIE cuda.

Pozdrawiam,
oczarowania J.

House_addict · Wysłany: Śro 11:29, 31 Mar 2010 Temat postu:

Dramatyzujesz, kochana, dramatyzujesz. Ale to bardzo dobrze.
Nie będę Cię oszukiwać, nie poznałyśmy się za dobrze, bo w dziale Huddy nie pojawiam się za często, już nie wspominając o moich fikach.

W tym utworze (tak, to nie żaden fik) użyłaś tylu pięknych poetyckich zwrotów, środków stylistycznych i innych wymyślnych form, że aż mogłoby to wyjść na niekorzyść. A u Ciebie tak jakoś idealnie pasuje. Tak pięknie się komponuje. Potrafisz doskonale operować słowami, frazeologizmami, a nawet oksymoronami.

Wiem, że jesteś doświadczona w boju i powiem Ci, że się wyrobiłaś. Od pierwszego opowiadanka bardzo się rozwinęłaś, aż przyjemnie patrzeć i czytać.

Żeby nie przesłodzić, to Cię muszę zbesztać. Zdarza Ci się gubić "ę" na końcu wyrazów. I jeszcze jedno.

Agusss · Wysłany: Śro 11:40, 31 Mar 2010 Temat postu:

Masz rację.
Przyzwyczaiłam sie do słitaśnych opowiadanek w Twoim wykonaniu i czytając takie dzieło można dopiero docenić pisarza xD Mimo, że w Twych żyłach [jak i moich] płynie fluff to potrafisz świetnie napisać angsta!

Jej to takie smutne, głębokie. Przemówiło do mnie.
Pięknie

Umiesz trafić we mnie wszystkim

KC

lisek

Boże, nie sądziłam, że ktoś odważy się skomentować to "cUś"

Że będzie aż tyle "ktosi"

Oluś

Widzę, że radar nadal w użyciu

Nie spodziewałam się... nie wiem, co powiedzieć? Swoimi kometarzami po prostu rozkładasz mnie na łopatki

Dziękuję

Z całego serducha

Roksi, chciałam właśnie aby tekst był mocny

może trochę przegięłam, ale to miała być jak najbardziej realistyczna i brutalna wersja naszego Huddy. Bardzo mi miło, że się spodobało, bałam się, że będzie inaczej

Dziękuję, że przecztałaś i skometowałaś to dziwne coś

Jika

Wena sama przychodzi i odchodzi

czasem pomaga jej pewien mały manipulator

I ja nie mam żadnego talentu

Za to Ty... już dawno powinnaś coś wrzucić

A i jeszcze raz dzięki za pomoc przy moich błędach

Aduśka, moja mistrzyni opisów

Aaaa... Serio... ale tu nie ma za co kochać

Ale broń Boże nie przestawaj

to bardzo miłe i mój wen to uwielbia

Lisek uświadomiony jest

Bestia tak

skromna

niekoniecznie

Pod względem opisów do Ciebie mi jeszcze bardzo dużo brakuje

Również ściska i całuje

Toż to horror

Dziękuję

Gorzata

Bo lisek to raczej taki fluffiasty jest

tylko czasem zdarzają się takie jak ten wypadki przy pracy

Dziękuję

Jane

Tekst miał być trudny jak już mówiłam, nie wiem, czy ktoś w ogóle odczyta go tak jak ja go pisałam, bo w sumie interpretacje wydarzenia mogą być różne choć przesłanie jest raczej jasne. Odczytałaś nieco inaczej, ale bardzo mnie to cieszy

dziękuję, bo nie tylko przeczytałaś, ale i podjęłaś analizy

Nie wiem, co mogę jeszcze dodać, tym raze to ja się wzruszyłam

Dziękuję

Nelo

jest dawno nie widziana Nelo

Dziękuję Ci

Wiem, że masz mało czasu, tym bardziej doceniam, że jesteś

Buziaki

Nekuś

To i tak zdecydowanie za dużo powiedziane

Choć powoli przywykam do tego, że mnie przeceniacie

Dziękuję

Na razie mam małą przerwę, ale jeśli wen tylko się odezwie, dowiecie się o tym pierwsi

Jakastam

Moje angstowe natchnienie

Dopiero teraz nie wiem, co odpisać

Ale wiedz, że uśmieszek zadowolenia, który pojawił się po przeczytaniu Twojego komenta, jakby nie było specjalistki w pisaniu angstów, nie zniknął mi do tej pory

Pomyślimy

Dziękuję

House addict,
Dramatyzujący lisek to nowość więc może dlatego tak przesadnie wyszło

Dziękuję

Fakt nie znamy sie za dobrze, ale tym bardziej się cieszę, że skomentowałaś i to tak profesjonalnie. Zatkało mnie. Poporawa może i jest, ale to zasługa moich czytelników

Kłaniam się pas

Wielkie dzięki

Agusss

Lisek odstawia taniec radości

Cieszę się, że przemówiło

Trafiony, zatopiony

KC

marguerite.

Naprawdę. Twoje metafory mnie rozbrajają... Na cztery części, a po przeczytaniu żadna z nich nie może znaleźć tej drugiej.
Coś pięknego. Zawsze czytam twoje fiki dotyczące Huddy, ale jeszcze nigdy nie zebrałam się do skomentowania czegokolwiek...

Przyłapałam się na tym, że czytając to, co znajduje się powyżej moje oczy były jakieś pięć centymetrów od monitora.

Pozdrawiam, i życzę weny.

HuddyFan

*siada wygodnie*
No, postanowiłam nadrobic zaległości nad tymi pięknymi fikami, które powstały w czasie, gdy mój leń postanowił się zwiększyc. Teraz go przepędziłam więc mam chwilę.

Czuję się głupi, bo Ty zazwyczaj tak dzielnie komentujesz moje fiki, a ja jestem taką d*pą wołową i komentuję z taaaaaakim opóźnieniem

Ale jak to kiedyś Tygrysek powiedział, lepiej późno niż wcale

Wiesz, wydajesz mi się bardzo... orginalną autorką. Śledzę już od dośc dawna twoją twórczośc i wciąż jestem skołowana. Z jednej strony piszesz tak lekko, śmiesznie. Twój styl jest łatwy w zrozumieniu, czasami aż za bardzo, ale to raczej coś pozytywnego. A z drugiej strony potrafisz usiąśc i napisac takie 'coś' powyżej. Pełne metafor, ukrytego sensu, skusiłamby się nawet o ukryte nutki poezji. Działasz na dwa front, co jest megapozytywne, bo tylko podtrzymuje nas w utwierdzeniu, że nie jesteś byle jaką pisarką, trzymającą się jednej dziedziny jak np. ja, tylko próbujesz wszystkiego.
Masz wielkiego plusa za to

No cóż, nie muszę chyba mówic, że mi się podobało, bo to chyba oczywiste

Czekam na kolejny utwór, z którym z pewnością mnie zaskoczysz.

Oddany i skruszony,
Huffuś

lisek

Marguerite, bardzo miło poznać

Dzięki za czytanie mnie

Mam nadzieję, że jednak poszczególne części się odnalazły

5cm od monitora

a potem przyślesz mi rachunek za okulary

Dziękuję i również pozdrawiam

Huddyfan

Nie wolno tak o sobie mówić

jesteś kochana i już

nie ważne, czy komentujesz, czy nie

choć jak tak, to zawsze bardzo mi miło

już tak mam, zależy od nastroju, kiedyś napisałam nawet jedno [P]

angsty czasem, proste fluffy często

fakt to może kołować

oj, lisek to już chyba niczym nie zaskoczy

Dziękuję Huffusiu

daritta

Dopiero teraz komentuję...Chyba mnie poryło

Ymm... I co ja mam Liseczku napisać.? Hmm.?
Cudownie,cudownie i jeszcze raz cudownie

Jak już dziewczyny wcześniej wspomniały też jestem przyzwyczajona do fluffów,a tu angst *szok*
Ale no naprawdę przepiękne

Pozdrawiam i wena na więcej życzę

Aleksandra

Nie wiem, co napisać, bo żadne słowa nie oddadzą tego, co czuję

TO jest

Kłaniam przed Twoim talentem

Jeste guru wszystkich Huddzinek, Królową Dramatu, Arcymistrzem i kurde, nie mogę wymyśleć innych określeń

Użyłaś takich przecudnych zwrotów, metafor, porównań, ze światowe bestsellery typu Zmierzch nie dorównują Ci do pięt

Kochammm Cię

Aleksandra

lisek

Daritta

Za mną podobno trudno nadążyć

Bardzo mi miło, że w ogóle komuś chce się komentować

Dziękuję, bo nic więcej nie wymyślę

Aleskandra

Po prostu padłam, oczy zeszkliły mi się w jednej chwili

Błagam, nie wiem, co powiedzieć

Absolutnie nie załużyłam sobie na tyle wspaniałych komplementów

Nie mniej dziękuje za nie z całego serca

Idę sobie jeszcze popłakać ze szcześcia

Kłaniam się pas

Oddany i z całą pewnością przeceniany lisek

gehnn

Dzień dobry! Poczułam przypływ wena na komentarze, nie można tego zmarnować o.O

Lisku. Nie wiem, czemu zawsze się dziwisz, że komentuję twoje fiki ;3 Staram się czytać wszystko i komentować wszystko (bo jestem nołlajfem, nie mam życia prywatnego i wszystko co mi pozostaje, to fanfiction), ponieważ doskonale wiem, jak dla autora ważne są komentarze. Po pierwsze, jest miło, po drugie - czynią cię lepszym, przynajmniej takie ja odnoszę wrażenie. A to, że nie komentuję wszystkiego jest tylko objawem mojego lenistwa, które jest ogromne, rozlazłe i siedzi mi w głowie (ach, personifikacja).

Tyle, jeśli chodzi o wstęp. Podoba mi się ten fik, bo jest taki przygnębiający. Świetnie opisujesz cierpienie, ból, rozgoryczenie, wszystkie te emocje bohaterów, dajesz do zrozumienia, co może sprawić sześć słów rzuconych w złości. Podoba mi się, jak tekst odnosi się do tytułu, co skłania czytelnika do pomyślenia 'och, może to nie były ot takie słowa, pewnie coś się za nimi kryło'. Podobają mi się zabiegi stylistyczne, które przeprowadzasz w miniaturce, przemyślanie i trafnie. Niektóre metafory są troszeczkę przesadzone i zbyt łzawe, ale jest ich na tyle mało, że po przeczytaniu całości, zapomina się, że coś zgrzytnęło.

lisek

O, Gehnn

Ale ok, już się dziwię

Miło mi

A o lenistwie sama coś nie coś wiem

Nie zaprzeczę, niektóre faktycznie przesadzone, jedną nawet usunęłam, ale ogólnie tak miało być, trochę przesadzenie

Ale zwykle piszę w zgodzie z nastrojem, a wtedy było...

W moim założeniu najpierw był seks, ale interpretacja jest dowolna

Tak, Jika jest The best

Pewnie, że wyślij

nawet pod tekstem mogłaś wyrzucić, ja swoich błędów się nie wypieram

może odrobinę wstydzę

ale teraz to głównie przed Jiką

Dzięki

JiKa30

Gehenn, pokaż tu. też chcę zobaczyć, czego nie poprawiłam. :]