Maybe baby [Z]

*Madziula*

a jakieś epilog? *prosi*

Saph

*Madziula*, pojawi się jeżeli ktoś napisze go za mnie.

Edit: Epilog jednak będzie. Właśnie go przepisuję.

Saph

Epilog

Cuddy została sama w domu. House przed chwilą zadzwonił do Wilsona z prośbą to, żeby przyjaciel przyjechał po niego i podrzucił go do domu.

Diagnostyk zabrał pustą torbę podróżną, pożyczył jeszcze 2 sporych rozmiarów walizki i wykuśtykał z jej domu. Na szczęście nie na długo, umówili się, że Greg pojedzie do siebie, spakuje niezbędne rzeczy i wróci do niej. Tym razem już na stałe.

Lisa była pewna, że House potraktuje Jamesa jak skrzata domowego i uprzejmie zażąda pomocy przy pakowaniu, a później dźwiganiu walizek. Wilson będzie zachwycony- pomyślała.

Korzystając z chwili spokoju (wiedziała, że gdy diagnosta się do niej wprowadzi będzie mogła wykreślić spokój ze swojego słownika) postanowiła sprawdzić co ten wariat miał na myśli mówiąc, że urządził pokój dla ich dziecka (a raczej „potwora”, którego miała niebawem wydać na świat).

Gdy otworzyła drzwi otworzyła szerzej oczy, rozejrzała się zaskoczona, po czym parsknęła śmiechem. Na środku pomalowanego na śnieżną biel pokoju stał chodzik, cały ozdobiony płomieniami, z przykręconą z przodu tabliczką z napisem It’s never lupus.

Lisa nie mogła nie zauważyć, że ojciec jej dziecka (Ojciec, a nie dawca nasienia! Nadal nie mogła w to uwierzyć.) przyniósł tutaj większość swoich ulubionych zabawek. W koszu na podłodze zauważyła jego jojo, deskorolkę i ukochaną piłeczkę.

Będzie musiała z nim poważnie porozmawiać, ponieważ zaczynała się poważnie obawiać o to, czy ich potworek dożyje pierwszych urodzin. To nie są odpowiednie zabawki dla malucha!

Ale tak z drugiej strony powinna chyba docenić ten zdumiewający gest. Do tej pory nikt nie miał prawa nawet dotknąć piłeczki, a jej dziecko dostało ją właśnie na własność.

To nie będzie wcale takie łatwe- pomyślała.- Jeżeli faktycznie spadkobierca genów House’a będzie choć trochę podobny do swojego ojca, będę musiała często chodzić do psychologa.

Nie miała pojęcia czy poradzi sobie z dwoma panami o tak gorącym temperamencie. Już teraz oczyma wyobraźni widziała Grega walczącego z kilkulatkiem na śmierć i życie o kolorowe markery lub o kanapkę skradzioną Wilsonowi.

Postanowiła jednak nie zadręczać się tyli wizjami, i rozejrzała się ponownie po pokoju.

Pod ścianą, w rogu pokoju House ustawił piękne, ręcznie rzeźbione białe łóżeczko, a obok niego umieścił białą tablicę (bardzo podobną do tej z gabinetu diagnostycznego), na której widniał napis Tatuś nie jest chory psychicznie. Wszyscy kłamią, a mamusia nie jest wcale wyjątkiem potwierdzającym regułę.

Lisa przeczytawszy to na głos zaśmiała się, po czym położyła dłoń na swoim brzuchu, ponieważ jej syn bardzo żywiołowo zareagować na słowa swojego taty.

Eriss

Saaaaaaaaaaph

*Eriśś ponownie ma łzy szczęścia w oczach*
to jest słodkie x3
jej, jak dla mnie to mozesz pisac o nich az do momentu w ktorym "mały potworek"... no nie wiem.... pojdzie do szkoly albo coś XD

rocket queen

Nie miała pojęcia czy poradzi sobie z dwoma panami o tak gorącym temperamencie. Już teraz oczyma wyobraźni widziała Greg walczącego z kilkulatkiem na śmierć i życie o kolorowe markery lub o kanapkę skradzioną Wilsonowi.

dla mnie bomba

[a kto nie czytał, ten trąba!]

kremówka

Gdy otworzyła drzwi otworzyła szerzej oczy, rozejrzała się zaskoczona, po czym parsknęła śmiechem. Na środku pomalowanego na śnieżną biel pokoju stał chodzik, cały ozdobiony płomieniami, z przykręconą z przodu tabliczką z napisem It’s never lupus.

OMG... kupię taki swojemu dziecku (jak już będę je kiedyś mieć)

cuuuudeńko

( w sensie fik )

*Madziula*

Tatuś nie jest chory psychicznie. Wszyscy kłamią, a mamusia nie jest wcale wyjątkiem potwierdzającym regułę. ---> padłam

Dzięki Ci za epilog

kasiorek92

Cudooooowne

Teskt z małym potworem mnie rozbroił <le>

Chodzik - ciekawy pomysł

Saph

*Saph zbiera upadłych Horumowiczów z podłogi*

Nie chcecie krytykować? Trudno.

Bardzo się cieszę, że niektórym się podobało. Dzięki za miłe komentarze.

MiLusia

'Ale tak z drugiej strony powinna chyba docenić ten zdumiewający gest. Do tej pory nikt nie miał prawa nawet dotknąć piłeczki, a jej dziecko dostało ją właśnie na własność.'

słodkie Yellow_Light_Colorz_PDT_05

wogóle cały fik jest super Yellow_Light_Colorz_PDT_42
Saphira, jesteś wielka :smt041

Em.

Cały fik na raz - jestem z siebie dumna. I z ciebie, Saphira, też, bo nie wiedziałam, że umiesz tak fajnie pisać

. Nigdy nie chciałam mieć dziecka, ale dla samego posiadania takiego chodzika warto o tym pomyśleć

.

Gatha

aj, epilog jest cudowny xD
jak cały fik z resztą

jeanne

o bosiu popłakałam się ze śmiechu
*pada na kolana przed boską Saphirą*
Tatuś nie jest chory psychicznie. Wszyscy kłamią, a mamusia nie jest wcale wyjątkiem potwierdzającym regułę.
powaliło mnie

*szuka swojej szczęki na podłodze przedzierając się przez śmieci*
xD

galena

dobry tekst, ma tylko jedną zasadniczą wadę - jest stanowczo za krótki

piłeczka Haus'a

Matko! To było takie fajne że nie moge !

Cały fik czytałam z otwartymi ustami!