Małe szczęścia [M]

Kika

Krótko, z głębi serca...

Zweryfikowane przez autorkę

Małe szczęścia…

Spuścił głowę. Z westchnieniem podniósł się ciężko z fotela i podszedł do białej tablicy. Ostatni raz patrząc na wypisane na niej objawy, chwycił gąbkę i z chwilowym zawahaniem starł wszystko, próbując równocześnie wymazać z myśli porażkę.
Zawiódł.
Tym razem w porę nie domyślił się, co dolegało młodej, mającej jeszcze całe życie przed sobą, dziewczynie. Teraz już wiedział. Za późno.
Z ociąganiem ściągnął kurtkę z oparcia fotela i podchodząc do drzwi, zgasił światło. Ostatni raz spojrzał przez ramię na opuszczony gabinet. Z mroku, otulana delikatną smugą księżycowego światła, wyłaniała się czysta, biała tablica, wydająca się szydzić wprost w jego twarz. Odwrócił się, zostawiając za sobą niepowodzenie, zrezygnowanie i ziejącą zewsząd śmierć. Odszedł z myślą o lepszym świecie…

Odłożyła kolejną teczkę na stos, który niebezpiecznie się zachwiał. Westchnęła ciężko, wykreślając z terminarza jutrzejsze spotkanie. Kolejny ze sponsorów wycofał się w ostatniej chwili. Plany rozbudowy onkologii i unowocześnienia laboratoriów znów musiały zostać odłożone na bliżej nieokreślony czas. Znów musiała się pogodzić z porażką.
Zawiodła.
Nie potrafiła pogodzić się z myślą, że tak wielu pacjentów straciło możliwość leczenia się w jej szpitalu. Tak wielu osobom mogła pomóc. Niestety teraz nie mogła zrobić już nic. Było już za późno.
Zgasiła lampkę i zabierając z wieszaka płaszcz podeszła do drzwi. Ostatni raz spojrzała na swoje biuro. Z mroku, otulany delikatną smugą księżycowego światła, wyłaniał się wiszący na ścianie śnieżnobiały dyplom dla najlepszej administratorki, który wydawał się szydzić wprost w jej twarz. Odwróciła się zostawiając za sobą niepowodzenie. Odeszła z myślą o lepszym świecie…

Ciche dźwięki pianina rozbrzmiewały po pogrążonym w mroku mieszkaniu, kojąc nerwy i odsyłając do świata, gdzie niepowodzenia nie miały prawa bytu. Przymknął oczy, podświadomie sunąc dłońmi po klawiszach. Nie podniósł głowy, słysząc delikatne kroki. Po chwili poczuł jak obejmując go za szyję, wtula się w jego plecy. Uśmiechając się delikatnie, przestał grać, by po chwili obudzić do życia dźwięki jej ulubionej melodii. Przymykając oczy, westchnęła cicho i czując jak całe napięcie i zmęczenie powoli z niej ulatywało, uśmiechnęła się z rozmarzeniem. Usiadła obok, wtulając się w jego ramię. Patrzyła jak zgrabne palce sunęły po śnieżnobiałej klawiaturze. Wydawało jej się, że każda nuta, która ożywała pod jego dłońmi, płynęła z głębi serca. Podniosła wzrok na jego twarz. Widniało na niej skupienie i błogość, którą tak rzadko dane było jej widzieć. Nie mogąc oprzeć się pokusie uniosła dłoń, gładząc delikatnie palcami jego szorstki policzek. Przerwał grę i otwierając oczy, spojrzał na nią, próbując wzrokiem przekazać jej wszystko, co teraz czuł. Rozumiała. Słowa nie były jej potrzebne. Blask, który igrał w jego oczach, był całkowitym dowodem na to, jak bardzo ją kochał. Uśmiechnęła się delikatnie i opierając głowę o jego ramię zamknęła oczy, przenosząc się do lepszego świata, którym był właśnie on. Mężczyzna, którego kochała bezgranicznie, który dawał jej wszystko to, czego potrzebowała. Przy którym była szczęśliwa, mimo wszystko.
W takich chwilach jak ta nie liczyło się nic poza nimi. Nie ważne było skąd wracali i w jakim nastroju byli. Ważne było, że wracali do siebie i że będą to robić do końca swoich dni, odnajdując swoje własne małe szczęścia.

„Then I'll see your face
I know I'm finally yours
I find everything I thought I lost before
You call my name
I come to you in pieces
So you can make me whole”

Ala

Prawdziwie z głębi serca:) Bardzo, bardzo ładne...

Sarusia

Piękne. Wzruszające. I tak cudownie opisane...
Podobają mi się opisy ich porażek i to końcowe, piękne szczęście. Doskonale oddałaś emocje, przeniosłaś mnie w ich świat.

Bez wahania wpisuję to opowiadanie na listę moich ulubionych.

Jestem zachwycona, chylę czoła.

Pietruszka

Ojej!
Nahpierw mi się nie podobał fragment o Housie i lepszym świecie, ale gdy okazało się, o jaki lepszy świat chodzi, wszystko się ślicznie ułożyło w pełne kawałki

Śliczna miniaturka

[E]LIZA

To jest... Brak słów, które w pełni opisałyby głębię tego tekstu. Ja zaniemówiłam. W tym tekście oddałaś po prostu wszystkie najpiękniejsze uczucia. Podziwiam talent i pozdrawiam!

lisek

Od pierwszego do ostatniego akapitu...
Piękne

Ślicznie piszesz

Ley

Cudnie, cudnie!
Pięknie opisana miłość między dwojgiem ludzi!
Pozdrawiam

martusia14

Zraniona

Świetna miniaturka.

Cały czas miałam zaszklone oczy w dwóch pierwszych ze smutku, a w trzecim ze szczęścia.

Kika

Dziękuję Wam wszystkim!

Bardzo się cieszę, że się podobało, zwłaszcza, że pisałam to na szybko, jak leciały myśli tak i leciały literki

Dzięki Wam mój Wen się napuszył, dumnie wypiął klatę i siedzi zadowolony z siebie niczym król

Kasiek

może i szybko pisałaś, ale ślicznie wyszło.