Let's fight to the end [Z]

LicenceToKill

kremówko Mój fik to 'PikuŚ' w porównaniu do Twoich

moniu2311 Kto przed nim stał? Chyba okaże się w kolejnej części

Uwielbiam trzymać Was w niepewności

jeanne Jaka znowu sadystka??

N dobrze, niech już będzie

Dziękuje

runiu

Fajny fragment, szczególnie podobał mi się początek i rozmowa Housa z kaczątkami.
Z niecierpliwością czekam na ciąg dalszy, bo oczywiście ciekawość mnie zżera skąd House zna tego pacjenta.

Pozdrawiam

moniia2311

ej no tak się nie robi ja chcę już wiedzieć !!

LicenceToKill

W takim razie, puść wodze fantazji (tak się mówi?

)

amandi

Świetne, świetne, świetne, wciągnęło mnie jak ruchome piaski

. Biedny House, kaczątka się sprzymierzyły przeciwko niemu

. A przed nim stał... św. Michał Archanioł z wodą mineralną

. Ja chcę nową część, już, teraz, zaraz

.

LicenceToKill

Qrczę, ale Wy jesteście wymagający

minnie

Świetne

Ja bardzo proszę o więcej i wena życzę

Wercia214

Stacy or Cuddy --- ja tak stawiam

A i tak wogóle to soooory wielkie, ale no ten tego .... nie komentowałam dawno Twoich pięknych fików!!!

Be Wercia Be !!

Jak mogłam się dopuścić takiej zbrodni !!??

No to teraz na temat :: Fik jest cudowny, genialny, czarujący, powalający, piękny, świetny, fajny, cudowny, fascynujący...... no i można by tak w nieskńczoność xdxd

Duuuużo Wena życzę i czekam

LicenceToKill

Werciu214, nie przesadzasz przypadkiem?? Dziękuję, to bardzo bardzo miłe

Jeśli się uda, to jeszcze dzisiaj wstawię kolejną część

Cave

a..kto??? xD

LicenceToKill

Nie wiem co we mnie wstąpiło, ale napisałam dzisiaj dwie części

Ten fragment miał się zakończyć w zupełnie innym momencie, ale stwierdziłam, że tak będzie lepiej

Miłego czytania

Ku jeszcze większemu zaskoczeniu stwierdził, że stoi przed nim nie kto inny, a jego własna szefowa. Kobieta była lekko zdziwiona, nie dało się jednak nie zauważyć zadowolenia na jej twarzy. House przecież nigdy, ale to przenigdy nie zostawał w szpitalu na tak długo, do tego jeszcze zagłębiając się w kartach pacjenta i medycznych magazynach. Nawet piłka spokojnie leżała na biurku, a gameboy nie wydawał żadnych piskliwych odgłosów. On sam był chyba nie mniej zaskoczony tym, co zrobił. Właśnie, co zrobił? Czekał po prostu na Cuddy. No tak, ale jak mógł zapomnieć o całym świecie zajmując się tak po prostu studiowaniem czyjejś teczki z badaniami?
- House, ty jeszcze tutaj? Która jest godzina? – zapytała opierając ręce na biurku
- Twoja ostatnia – jego wzrok szybko powędrował na dekolt administratorki, która pod wpływem jego spojrzenia lekko się zaczerwieniła. Nie mogła powiedzieć, że tego nie lubiła, ale było to na swój sposób krępujące, zwłaszcza, kiedy byli sam na sam (rzadko, ale jednak). Irytowało ją to, że nie mogła wtedy zapanować nad swoimi uczuciami. Nikt nie miał pojęcia, ile różnych myśli kłębiło się w jej głowie po takich spojrzeniach.

Zagłębiona we własnych ideach nie zauważyła, że on bacznie jej się przygląda. Tak po prostu, patrzył na nią. Nie miała zielonego pojęcia, po co to robi. Miał w tej sytuacji pewną władzę nad nią, czuła, że jak rentgen prześwietla ją znając wszystkie jej myśli. Przestraszyła się? Tak, odrobinę ją to przeraziło. Gdyby jednak miało to ich do siebie jakoś zbliżyć z pewnością mogłaby tak stać przy jego biurku całą wieczność. Ale przecież to strasznie dziecinne, a ona nie jest już małą dziewczynką, która marzy o księciu na białym koniu. Otrząsnęła się, a potem uśmiechnęła na samą myśl o tym, co przychodzi jej do głowy. On wciąż patrzył. Teraz jednak, już tylko patrzył. Myślami był gdzieś daleko.
- Mam cię odwieść czy będziesz tu tak siedział? Zostawiłam wczoraj teczkę pacjenta w twoim domu, muszę ją jeszcze zabrać – przerwała głuchą ciszę, która jak się wydawało zwiększała dystans między nimi. Nie miała ochoty na przedłużenie go do odległości lat świetlnych, dlatego szybko włożyła płaszcz i skierowała się do wyjścia.

Kilka minut później…

- Cholera! – krzyknęła Cuddy – gdzie są moje kluczyki? – uderzyła pięścią w dach samochodu. Lało jak z cebra. Typowa jesienna pogoda.
- Tylko nie mów, że zostawiłaś je w gabinecie!
Kobieta spojrzała na niego zupełnie skołowana.
- Zaraz wrócę – ruszyła w stronę szpitala zapominając o zostawionej torebce
- Chwila! Chyba nie chcesz żebym stał na tym deszczu?!
- Możesz ewentualnie położyć się po samochodem – odparła zdenerwowana. Nie dość, że znowu wraca o tej porze do domu, jest już cała mokra i zmęczona, to jeszcze musi odwieść jego i znaleźć te cholerne kluczyki. Zerknęła na niego. Zaraz zaraz. Odwróciła głowę jeszcze raz. Drzwi były otwarte. Podeszła bliżej i zdziwiona patrzyła z otwartymi ustami na House’a wsiadającego do auta.
- Wsiadasz czy lubisz być mokra?
- Zabrałeś mi kluczyki?! – krzyknęła oburzona rozkładając ręce
- Czy widzisz żebym miał je ze sobą? – pokazał dłonie
- W takim razie jak otworzyłeś te cholerne drzwi?!
- Skoro Foreman potrafi to ja… - jego głos zagłuszyło odpalenie silnika samochodu. Uśmiechnął się z satysfakcją. Cuddy zrezygnowana wsiadła do środka. Nie miała już nic do stracenia, była kompletnie mokra i jeszcze bardziej zmęczona. Odjechali.

Tymczasem kilkanaście kilometrów stąd…

Stała pod drzwiami przeklinając się w duchu, że nie zadzwoniła wcześniej by go uprzedzić. Zachciało mi się niespodzianek, myślała. Kolejne minuty i kolejne naciskanie małego guzika dzwonka niczego nie zmieniało. Albo nie było go w domu, albo zwyczajnie nie miał ochoty na spotkanie z nią. Ale dlaczego?

Wpatrywała się w okno jego mieszkania mając nadzieję, że może jednak otworzy i pozwoli jej się przy nim ogrzać. Bez skutku. Stukanie jej obcasów zbudziło chyba psa sąsiadów, który zaczął nagle głośno szczekać budząc okolicznych mieszkańców. Jedno po drugim w oknach pojawiały się światła. Jednak okna, na które patrzyła dalej ogarniała ciemność. Zmarznięta szybko wsiadła do samochodu i ochlapując jakiegoś przechodnia wodą z ulicznej kałuży ruszyła przed siebie.

Natomiast w innym aucie…

Jechali dosyć szybko. Cuddy lubiła dużą prędkość, pozwalało jej to w pewien sposób się odprężyć, dlatego teraz też stres i nerwy odeszły w niepamięć, a na twarzy pojawił się uśmiech. House wpatrywał się w małe krople wody pędzące po bocznej szybie auta niczym bolidy na torze. Spojrzał lekko przerażony na administratorkę, kiedy ‘mali uczestnicy’ ‘wyścigu’ mknęli coraz szybciej i szybciej. Mimo ogromnej prędkości, kobieta pewnie trzymała kierownicę zmieniając bieg na jeszcze wyższy. Czuła jak poziom adrenaliny w jej krwi wzrasta dając wielką satysfakcje.
- Tak po prostu uruchomiłeś samochód łącząc te kable? – wskazała na pęk kolorowych przewodów ‘wyrwanych’ spod kierownicy.
- Kobieto małej wiary, jak możesz nie wierzyć w moje możliwości – zapytał z oburzeniem pięciolatka
- Nie wiem czy mogę wierzyć tobie, a co dopiero twoim możliwościom – roześmiała się. Spojrzał na nią tak jak wtedy, gdy przyszła po niego. Chyba powoli uzależniała się od tego wzroku. House ma Vicodin, ona będzie miała to spojrzenie.

TO BE CONTINUED

eye_roller

<i>Chyba powoli uzależniała się od tego wzroku. House ma Vicodin, ona będzie miała to spojrzenie.
</i>

nie no-boskie!

czekam na cd bo dopiero teraz nadrobiłam i baaradzo mi się podoba rozwój wypadków

whoopee

Ja również nadrobiłam zaległości i cieszę się, że przeczytałam dwie części od razu, bo poprzednią okrutnie urwałaś! A tak przynajmniej poczekam ze spokojem i niecierpliwością na cd.
Mam nadzieję, że przez to, że dziś dwałaś x2, jutro i tak dodasz kolejną porcję?

Pozdrawiam

jeanne

Bereśka

Cudo!Cudo!Cudo!

Czekam już na kolejną część

Pozdrawiam

i weny życzę

amandi

- Chwila! Chyba nie chcesz żebym stał na tym deszczu?!
- Możesz ewentualnie położyć się po samochodem – odparła zdenerwowana.

zÓa Cuddy

. Ciekawe, co chciała zrobić później z przemoczonym ubraniem House'a

. House pod autem - bajeczne

.

Zerknęła na niego. Zaraz zaraz. Odwróciła głowę jeszcze raz. Drzwi były otwarte. Podeszła bliżej i zdziwiona patrzyła z otwartymi ustami na House’a wsiadającego do auta.
- Wsiadasz czy lubisz być mokra?
- Zabrałeś mi kluczyki?! – krzyknęła oburzona rozkładając ręce
- Czy widzisz żebym miał je ze sobą? – pokazał dłonie
- W takim razie jak otworzyłeś te cholerne drzwi?!
- Skoro Foreman potrafi to ja…

No tak, co ona sobie myśli? Że house miałby być gorszy od Foremana??

Strasznie mi się podoba, no strasznie

Wercia214

A czasami mi sie zdarzy ....

Ale no co !! Jak mogłam zaniedbać komentowanie fików !!??
I na dodatek tak CUDOWNYCH fików.

A ta część była świetna !! I już nie mogę się doczekać następnej, bo nie potrafie sobie wyobrazić co bd dalej !!

Super

Pozdrawiam

Wena życzę

CzEkAm

runiu

Świetny fragment, piękne ostatnie zdanie, czekam na to co się teraz wydarzy.

LicenceToKill

A więc...

eye_roller boskie to chyba lekka przesada

ale bardzo bardzo dziękuję

whoopee Wczoraj wrzuciłam dwie części, a dziś już kłębi się w mojej głowie kolejny 'odcinek', chyba zÓy huddzinkowy odcinek

*zaciera rączki*
Mój WEN wariuje

jeanne Tak tak, to na pewno dzięki niej, inaczej nic by z tego nie wyszło

Bereśko Dziękuję

amandi Hmmm... House jako obiekt tortur Cuddy?? Brzmi nieźle

Werciu214 Ja tez do końca nie potrafię sobie wyobrazić dalszego ciągu. I właśnie to mi się strrrrrrrasznie podoba, wszystko pisze na bieżąco

runiu Dziękuję

Trochę mnie zaskoczyliście swoimi komentarzami, bo nie przypuszczałam, że się spodoba

Teraz (przez Was) rozpiera mnie duma

bo kto nie chciałby dostawać takich komentarzy

Dziękuję, aż chce się pisać

minnie

Swietne!!!!

czekam na wiecej i wena zycze

martusia14

czekam niecierpliwie na ciąg dalszy

Cave

House ma Vicodin, ona będzie miała to spojrzenie.

chcialo by sie

ceone

chciałoby się chciało ;p

whoopee