Krótka historia umierania [M]

Presea

*pada do klawiatury*
Świetny tekst, bardzo mi się podobał. Tak bardzo, że się popłakałam. Trzy razy (starzeję się chyba, ostatnio wiele rzeczy mnie wzrusza =.="). Tak mi ich żal było T^T
Cuddy, pomimo swojej choroby próbująca ochraniać House'a... House jeden jedyny raz opuszczający Cuddy... Ach po prostu.
Mimo, że tematyka poważna, to jednak tekst napisany w sposób... Nie chcę powiedzieć "lekki i przyjemny" bo to by się trochę kłóciło z nastrojem... Chodzi mi o to, że dobrze się czytało, o.

To co mi się nie podobało to Cuddy grająca na pianinie zza grobu. Ładnie to wyszło, ale... W mojej opinii nie pasuje do realiów serialu.
Jednak nie byłabym sobą, gdybym się nie czepiła - ale nie tekstu, tylko zaginonych ogonków przy literach. W kilku miejscach rzuciło mi się to w oczy.
Dobra, już nie narzekam (bo praktycznie nie mam na co

)

A to:

lisa

Przepiękne, przejmujące opowiadanie. Naprawde chylę czoła. Stworzyłaś coś spaniałego poruszającego i zapadającego w serce. Powazna tematyka to miła odskocznia od tych luzniejszych, zabawnych treści fików Huddy.

Nawet nie umiem sobie wyobrazic cierpienia Housa i nie chciałabym nigdy, nigdy czegoś takiego przezyć. A Ty doskonale weszłaś w jego umysł.

rocket queen

Za każdym razem, Twoje opowiadanie wzrusza mnie do tego stopnia, że przez następnych kilkanaście minut nie potrafię zrobić nic konstruktywnego, tylko siedzę i wpatruję się w ścianę, rozmyślając przy tym o całym swoim życiu..

Po prostu PRZEPIĘKNE!

Nena

z każdym słowem czytanym po raz drugi, uświadamiam sobie, że stają się one piękniejsze.
i bardziej przerażające

ale nie umiem dobrać właściwych słów, by opisać Twoją pracę i poświęcenie[?] nad tym fikiem

madlen

Juz wcześniej zachwycałam się nad Twoim zmysłem pisarski ,ale teraz to już przeszło wszelkie granice! Coś pięknego...
Idealnie

vajoj

T.
Usiadłam do fików od dłuuugiego czasu, nie wiem co spowodowało, że wybrałam właśnie Twoje dzieło, ale to chyba była jakaś intuicja, przeczucie.
Fik jest imponujący, gdy zaczęłam brnęłam dalej i dalej zważając na każde słowo, które jest idealnie dopasowane, Wszystko na swoim miejscu.
Wszystko wzruszające, okrutnie prawdziwie, a i piękne zarazem. Jestem pod wielkim wrażeniem, wielkim ooo taaaaakim wielkim!

Erato

Pierwszy taki fic, jaki kiedykolwiek przeczytałam. Wstrząsający do głębi, przeraźliwie smutny, a przy tym genialnie napisany. Niebezpiecznie prawdziwy...
Sama nie wiem, co napisać. Ale nie potrafiłabym nie pozostawić po sobie śladu, nie pokazać, że przeczytałam i że jestem oczarowana. To opowiadanie łączy w sobie dwie, bardzo ważne dla mnie rzeczy - ciekawy pomysł z perfekcyjną realizacją. Realizacją, opartą na ciekawej formie. Niewielu autorów potrafi napisać dobry tekst, nie bazując na dialogach. Zwłaszcza w przypadku House'a, u którego dialogi - wydawać by się mogło - to podstawa wszystkiego. Tobie udało się zachować House'a w Housie nawet mimo ich braku.
Gratuluję świetnego doboru słów. Zdania czytało się bez zgrzytów, płynnie. Wciągały.
Ten fic złapał mnie za serce i pewnie jeszcze trochę potrzyma.
Lecę nadrabiać zaległości i czytać inne Twoje teksty

Pozdrawiam
E.