Just so you know [M]

coolness

Zweryfikowane przez autorkę

Ta dam! Znów zadaję sobie pytanie co ja robię w dziale Huddy, ale cóż... nawet sama przed sobą mam niespodzianki. Fick pisany w półgodziny. Taki krótki z happy endem, dla pokrzepienia serc. Pisany pod wpływem piosenki o tym samym tytule co mój ff.

Dla Kaji, mojej przyjaciółki, która jako pierwsza to przeczytała

Just so you know

‘Shouldn’t love you but I want to
I just can’t turn away
I shouldn’t see you but I can’t move
I can’t look away’

Codziennie , w dzień w dzień, widywał ją w pracy. Przypatrywał się jej uważnie, lustrował ją wzrokiem. Nic więcej. Sam jej widok był dla niego pożywką. Nie żeby to kiedykolwiek przyznał. Uczucie rosło każdego dnia. Starał się je ignorować, lecz nie mógł. To było silniejsze od niego. Nic z tym jednak nie robił. Był sobą. A co ktoś taki jak on może zrobić w obliczu tej jedynej strefy nieznanej mu? Codziennie napawał się jej widokiem. Żył właśnie dla tej chwili, tej w której ją widział. Nie spoglądał w dal, nie patrzył w przyszłość. On żył tylko tą chwilą.

‘And I don’t know how to be fine when I’m not
cause I don’t know how to make a feeling stop’

Już nie pamiętał swojego życia, kiedy nie było Cuddy. To było tak odległe, że aż nierealne. Ona była zawsze – najpierw na studiach, teraz w pracy. Nic nie mógł poradzić, że każdy dzień bez niej był jak godzina bez vicodinu. Nie wiedział co takiego dokładnie czuł, lecz coś czuł na pewno.

‘It’s getting hard to be around you
There’s so much I can’t say
Do you want me to hide the feelings
And look the other way’

Kiedy wreszcie zrozumiał co do niej czuje, starał się ze wszystkich sił to uczucie zagłuszyć, udawać, że to nic takiego. Ukrywał je pod maską. Nie chciał by ona wiedziała, by ktokolwiek wiedział. Nie mógł jej tego powiedzieć. Przecież to głupie, prawda? Wyśmiałaby go, prawda?

‘This emptiness is killing me
And I’m wondering why I’ve waited so long
Looking back I realize
It was always there bur never spoken
I’m waiting here….been waiting here’

Lecz to uczucie, choć ukryte głęboko, zabijało go od środka. Czuł się samotny, nieszczęśliwy. Zastanawiał się od kiedy to trwa. Od dwudziestu, piętnastu, czy od pięciu lat. Zdał sobie sprawę, że chyba od zawsze to trwało, z tym, że on dopiero to zaakceptował. Nie mówił o tym. Lecz wiedział i czuł. Czekał na znak. Znak, który nigdy nie nadszedł.

‘ Thought you should know
I’ve tried my best to let go of you
But I don’t want to
I just gotta say it all before I go
Just so you know’

Starał się jak mógł zagłuszyć to, zapomnieć o tym i żyć, tak jak żył do tej pory. Lecz nie mógł. To było silniejsze od niego. W końcu zdecydował się jej powiedzieć, wyznać prawdę. I odejść. Wiedział, że nie ma co liczyć na zrozumienie, zaakceptowanie. Musiał to powiedzieć i odejść.

‘ Just so you know
This feeling’s taken control of me
And I can’t help it, I won’t sit around
I can’t let him win now
Thought you should know
I’ve tried my best to let go of you
But I don’t want to
I just gotta say it all before I go
Just so you know’

Powiedział to i wyszedł z jej gabinetu. Kiedy już rzekł to co miał, nie spojrzał nawet na nią. Po prostu odszedł. Ona usłyszała i nie mogła zrozumieć dlaczego z powiedzeniem tego zwlekał tak długo. Przecież ona czuła to samo. Od dawna. Pobiegła za nim. Rzuciła mu się w ramiona. Już na zawsze mieli być razem.

The end

HuddyFan

Bardzo mi się podobało

twój styl pisania ma w sobie to "coś "

ze zniecierpliwieniem czekam na następne fiki

Coccinella

Motyw niejednokrotnie, ba nawet megahiperkrotnie poruszany.
Niemniej wykonanie obiecujące.
Styl masz, możliwości, pomysł trochę kuleje, ale w końcu pierwszy raz 'FKrainieHuddżersów'

Peace Hilson!

coolness

Coccinella

Przeeepraszaam!

Nie czytałam, to dlatego, ale zaraz nadrabiam.

coolness

Ley

Łał!

Ja naprawdę się w Tobie zakocham!

Podobało mi się to, że pomiędzy akapitami był tekst piosenki.
Czytam przedostatni akapit i myślę, gdzie ten "hepi end"?

House odchodzi, a tu w ostatnim takie cudowne zaskoczenie.

coolness

Ley

Dziękuję bardzo!

justykacz

Motyw rzeczywiście oklepany, ale masz potencjał...

Dioda14

to było...było...CUDOWNE...

*płacze,samotna łza spływa po policzku,po chwili dołącza druga*

monad

Sympatyczne

IloveNelo

O, kolejny poprawiacz humoru

Zgadzam się, sympatyczna miniaturka

dr Tygrysolka

Motyw rzeczywiście nieco oklepany, ale jak powiedział kiedyś jakiś pisarz, pomysły powtarzają się od dawna, ale każdy jest wykonany inaczej i to je odróżnia.
Podoba mi się - taki lekki, na chwilę, typowy poprawiacz humoru.

Tylko niezwykle razi mnie jeden błąd, dziwne, że jeszcze nie zauważony:

coolness

Cytat:
Tylko niezwykle razi mnie jeden błąd, dziwne, że jeszcze nie zauważony:
Cytat:
Lecz to uczucie, choć ukryte głęboko, zabijało go od sierodka.
HĘ?

Rzeczywiście... już poprawiam... Czy ja już wspominałam, że word to zło wcielone?!

lisek

Nie dziwcie się, że tematy się powtarzają mamy już ich w dziale prawie 400

Ale dla mnie nie ważne ile razy będę czytać, o śmierci, ślubie, roztaniach i powrotach. Każdy fik jest inny. Każdy autor widzi co innego i przedstawia to inaczej. Mi takie spojrzenie daje bardzo wiele, często zaczynam dostrzegać rzezczy, których wcześniej bym nie widziała. Każdy tekst jest oryginalny, jedni spupiają się na uczuciach inni na wydarzeniach. I właśnie dzięki temu mamy możliwość poznania różnych wersji naszego Huddy.

Jakastam, jak już tu wspomniano masz potencjał i proszę nie zmarnuj go

pisz jak najwięcej

a_cappella

coolness

justykacz

Ale motyw wszelkich wyznań zawsze pokazuje House'a jako tego, który jest wyznającym. A Cuddy też nie kwapi się, aby powiedzieć co nieco House;owi. Fik z Cuddy wyznającą cokolwiek House'owi byłby interesujący

coolness

justykacz

Jeśli masz ochotę

Tylko nie zbyt landrynkowo, najlepiej akcja w 6 sezonie, wtedy zostaniesz moją prywatną świętą

coolness

Hmm... muszę to przemyśleć... aczkolwiek 'prywatna święta' kusi... Nie landrynkowo? ok... Ale ma być miniaturka czy coś dłuższego? jeśli coś dłuższego to musi trochę czasu minąć (najpierw uporam się z innymi fickami) a jeśli krótkie... to czemu nie?!