Impuls [M]

soft

Ekhm.. Cześć?
A więc w małej sofcikowej główce zrodził się pomysł na miniaturkę, choć teoretycznie miałbyć to dłuższy fick, lecz leni brak czasu kazały skrócić, co chyba wyszło na lepsze temu opowiadaniu.
Pisane bez bety, więc nie przeraźci się zbytnio literówek, ortów i intów.
Dedykowane Repice, za ten bardzo budujący komentarz, pod moim pierwszym "tfforem" opublikowanym na tym forum, kórgo pewnie większość z was nie pamięta ;P. I za to, że obiecałam napisać coś dłuższego, ale Hilson mym sercem zapanował i tyle z tego wyszło... Nie obiecuję, że ten tekst jest chociaż w połowie tak dobry jak poprzedni.
Miłego czytania.

Impuls

Czasem wystarczył jeden impuls. Jeden impuls, który kazał człowiekowi, bez względu na charakter i przekonania, wywrócić jego życie do góry nogami. Tak też było w jego przypadku. Światła samochodu, klakson, pisk opon, jej przerażone spojrzenie, a potem tylko ból i ciemność. Miał dużo czasu na zastanowienie się nad swoim życiem i na swoimi uczuciami. Tak, uczuciami. Nawet on, pod tą twardą skorupą cynicznego, chamskiego dupka, je posiadał. I ostatnio mocno dały mu się we znaki. Przynajmniej na tyle by w końcu przyznać przed sobą, że kocha. Kochał ją, kocha i zawsze kochać będzie, niezależnie od okoliczności. Tylko od niej zależało, czy chory z miłości stoczy się na sam dół, czy w końcu stanie na szczycie.

****

- House, nie możesz...

Przewrócił oczami, błagając by winda już dotarła na sam dół. Jeszcze chwila z jego najlepszym przyjacielem i obedrze go ze skóry. Najpierw przekonuje go by wyznał swoje uczucia, a potem, gdy on już jest gotowy by to robić, to mu odradza. Ten facet jest bardziej niezdecydowany niż większość kobiet, które zna. Winda zatrzymała się i drzwi się otworzyły. Podziękował w duchu wszystkim bogom jacy istnieją. Ruszył korytarzem do głównego wejścia, mając nadzieję, że onkolog odpuści sobie dalszą część kazania. Aha, nadzieja matką głupich.

- House, ona jest szczęśliwa... Ma ułożone życie, faceta...

- A ja laskę i nie widzę w tym problemu - mruknął diagnosta, zatrzymując sie i ostentacyjnie machając swoją nierozłączną towarzyszką.

- I co masz zamiar zrobić? Powiedzieć jej wszystko? - zapytał Wilson, opierając dłonie na biodrach. House zrobił zamyśloną minę i zamrugał kilkakrotnie.

- Tak. Właśnie to miałem zamiar zrobić - odpowiedział po chwili i pokuśtykał dalej. Dotarł do drzwi wejściowych, ciesząc się, że jednak Wilson dał sobie spokój, co jednak było dosyć dziwne. Dziwne, nie dziwne, teraz liczyło się tylko to co chciał zrobić. Chciał czy musiał? Wsiadł na motor i odpalił. Było dobrze po dziesiątej. Ciemne uliczki Princeton były stosunkowo puste. Pędził, z każdym minionym zakrętem, tracąc dotychczasową pewność siebie. A co jeśli go odrzuci? A co jeśli ona naprawdę jest szczęśliwa z tym jej całym facetem?

Zatrzymał się pod jej domem. Światła były pozapalane, czyli albo siedziała nad papierkową robotą, albo usypiała Rachel. Wciągnął głośno powietrze i ruszył. Potrzebował więcej czasu. Zaśmiał się cicho. On, genialny diagnosta, pewny siebie gbur numer jeden zachowywał się jak niedojrzały nastolatek, chcący zaprosić najładniejszą dziewczynę w szkole na imprezę. Zrobił jedno kółko, drugie, trzecie... Oh, House, weź się w garść, nie jesteś dzieciakiem! - powiedział sobie. Po raz drugi zatrzymał się przy krawężniku. Raz kozie śmierć. Zszedł z motoru i ściągnął kask. Wyciągnął laskę i powoli, zdecydowanie zbyt powoli, ruszył do jej domu. Staną pod drzwiami i zapukał. Odpowiedziała mu cisza, więc zapukał jeszcze raz, czując, że serce podchodzi mu do gardła.

Drzwi otworzyły się i stanęła w nich Cuddy. Gdyby maił ująć jak wyglądała, to powiedziałby, że jak siedem nieszczęść. Podpuchnięte oczy, w których wciąż czaiły się łzy. Nienaturalnie smutne spojrzenie, które wbiła w niego, wyraźnie zastanawiając się dlaczego on jest tu, a nie u siebie w domu na kanapie, obżerając się pizzą, oglądając pornosa i mieszając alkohol i Vicodinem.

- House, jeśli przyszedłeś mi znów wypominać, że wtedy na parkingu chciałam cię zabić, to daruj sobie... - powiedziała w końcu cicho, spuszczając wzrok na swoje bose stopy. Coś szarpnęło go za serce. Zrobił krok do przodu, podchodząc bliżej. Ujął jej podbródek dłonią i uniósł jej głowę do góry tak by spojrzała mu w oczy. Była zagubiona i nieszczęśliwa. Tyle potrafił z nich wyczytać. Otarł kciukiem łzę, która właśnie postanowiła się przetoczyć po jej policzku i złożył na jej ustach delikatny pocałunek. Tym gestem przekazał wszystko co czuł i co miał zamiar powiedzieć. Pocałunek przepełniony był tęsknotą i uczuciem tak mocnym, jakiego nigdy nie czuł, nawet do Stacy. Zarzuciła mu ręce na szyję i przylgnęła do niego całym ciałem. Tak połączeni nagle pojawili się w środku mieszkania. Oderwała się do niego i przytuliła policzek do jego koszuli.

- Obiecaj, że jutro nie uciekniesz... - wyszeptała.

- Obiecuję.

handzia

Jeeeeeny *_*
Jak ja bym chciała zobaczyć taką scenę... Zresztą zobaczyć to może nie, bo już widzieliśmy ich pocałunek(w podobnej zresztą sytuacji), a usłyszeć z ust Grega jeden wyraz: Obiecuję...
Kooocham cię za to ;*

Zraniona

Abehabedeleeee... bo nic sęśniejszego nie wymyślę po tym House'owym "Obiecuję"

Weeenaaa żebyś jeszcze coś opublikowała

martusia14

W 100% Huddy

- Obiecaj, że jutro nie uciekniesz... - wyszeptała.

- Obiecuję.

No i się rozpłynęłam

Świetne pisz więcej takich rewelacji

jessica

Pięknie Huddy jak nic:) już z niecierpliwością czekam na c.d

Repika

Ojej, ojej, ojej! Nikt jeszcze nie zadedykował mi takiego fajnego tekstu, nikt jeszcze nie zadedykował mi tak miło tekstu, nikt jeszcze nie zadedykował mi takiego dobrego tekstu! Co prawda nikt jeszcze nie zadedykował mi jeszcze tekstu, przez co Twoje zasługi jeszcze się powiększają. A powiem, że jestem pod wrażeniem i w niebo wzięta, nie tylko dla tego, że ktoś tak słodko docenił mój komentarz

ale też dla tego, że tekst naprawdę mi się podobał i napisałabym to nawet gdyby moje okulary nie był zamglone achami nad Twoją cudowną dedykacją. Piszę nieskładnie? Cóż taki już mój los...

Teraz co do tekstu jest słodki i ciepły, ale nie w ten samo sposób jak Twój poprzedni, Tamten był słoneczny, ten jest wypadkiem w niebieskim świetle, napisałam niewyraźnie nie czytelnie już tłumaczę;

justykacz

WOW znaczy się WOW!

Kasiek

Soft kurczę Ty to masz talent.... niby o tym wiem a za każdym razem mnie zaskakujesz coraz bardziej!!

soft