Gdziekolwiek jesteś... [P]

[E]LIZA · Wysłany: Pią 21:29, 26 Mar 2010 Temat postu: Gdziekolwiek jesteś... [P]

Wracam do Was ze spuszczoną głową, w nadziei, że się nie gniewacie za moją długą nieobecność

Przez to wszystko nie wiem, czy nie wyszłam z wprawy…
Mam nadzieję, że Was nie zawiodę tym [P].
Chciałam oczywiście podziękować Wszystkim, którzy głosowali na mnie w plebiscycie fikowym. Dziękuję ;* Niech ten wiersz będzie właśnie dla Was…
PS Pisane przy utworze Red – Pieces. Można sobie posłuchać w trakcie, bądź po czytaniu

Zatrzaśnięte drzwi,
Wieczór spowity przemyśleniami.
Kiedy znowu próbowałeś uciekać.
Ciemno od ciszy,
Cicho od ciemności.
Brzeg kieliszka pieści Twoje usta,
Tyle niewypełnionych Tobą nocy
Nieobecnych spojrzeń
Codziennie od początku zatracanych
W nadziei, że powrócą…
Że jeszcze powrócą…
Wołasz ją, chociaż wiesz, że nie przyjdzie
Milczysz, wierząc, że usłyszy w tej ciszy Twój krzyk.
Kładziesz palce na klawiszach fortepianu
Wyobrażając sobie, że to jej dłoń.
Dotykiem kreślisz najpiękniejszą melodię,
Z rozkoszy przymykasz oczy
Nuta za nutą,
Powoli odchylasz głowę…
Na wiśniowym drewnie
Pusty od rzeczywistości kieliszek –
Cała wcześniejsza rzeczywistość
Oddaje się Twoim wargom.
Dni - spojrzeniem
Noce - wtuleniem
Wieczność - tęsknotą
Pod Twoim dotykiem
Muzyka rozbiera się z nut –
Nie potrzebuje ich,
Chce tylko Twoich chłodnych od stęsknienia palców.
Uwalniają od reguł.
Jej dłonie na Twoich ramionach,
Usta smakują nierzeczywistym winem…
Jeden fałszywy dźwięk –
Rzeczywistość
Z rzeczywistą pustką,
Zmęczonymi bezradnością dłońmi.
A łzy za słabe, by naprawić lukę w nutach,
Które znowu są tylko nutami…

daritta · Wysłany: Pią 21:32, 26 Mar 2010 Temat postu:

Pfiersza.!

Piękne

I nic więcej nie umiem powiedzieć
No dobra dodam jeszcze,że wszystko tak cudnie opisane i te prównania...

Pozdrawiam i wena życzę

IloveNelo · Wysłany: Pią 21:42, 26 Mar 2010 Temat postu:

Elizo, ale mi brakowało Twoich pięknych wierszy...

Nikt się nie gniewa, wszyscy się cieszą.

Piękne to cudo.

Mam nadzieję, że już teraz częściej będziesz dla nas tworzyć.

Pozdrawiam.

HuddyFan · Wysłany: Pią 21:45, 26 Mar 2010 Temat postu:

Rezerwejszon

Edit:

Świetny żart, Eliza wróciła...

AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA!!!!
*rzuca się na kolana* Moja ukochana Eliza wróciła! Jejuśku, ale się za tobą stęskniłam!

*wstaje i otrzepuje kolanka* No, już ochłonęłam, mogę wrócić do w miarę konstruktywnego komentarza.

Wiesz co, odnoszę pewne wrażenie, iż Ty wklejasz te wiersze, żeby się nad nami znęcać. Żebyśmy się czuli tacy tyci, tyciusieńcy

No, chyba Ci sie udało, bo ja zaczynam mieć lekkie wątpliwości nad swoją dalszą pracę pisarską na Horum... *słyszy zbutnowane głosy Huddzin* Nie no co Wy, żartowałam!

Osobiście uwielbiam kiedy ktoś pod moimi fikami wkleja fragmenty, które najbardziej mu się podobały. Bardzo mi przykro kochanie, ale gdybym chciała wkleić ulubiony, wkleiła bym cały wiersz, a to byłby plagiat!

Tym oto sposobem, doszłam do końca swojego 'konstruktywnego' komentarza i chcę jeszcze raz przypomnieć, że strasznie się cieszę, że Cię widzę/czytam.

Ściskam bardzo, bardzo, baaardzo mocno,
Huffuś

Gorzata · Wysłany: Pią 23:51, 26 Mar 2010 Temat postu:

piękne!
jak można tak cudownie pisać?
bardzo mi się podobało i czekam na więcej!
Wena!

czarodziejka · Wysłany: Sob 8:44, 27 Mar 2010 Temat postu:

[E]lizo, gdzieżbym śmiała Ci nie wybaczyć.

Wiesz, co z czystym sumieniem mogę powiedzieć, że rośnie z Ciebie niebylejaka poetka. Sposób w jaki dobierasz słowa, połączenia z pozoru bezsensu, jednak w Twojej poezji nabierają nowego, piękniejszego znaczenia. Wiersz może napisać każdy, z różnym skutkiem, ale każdy, lecz tworzenie poezji jest sztuką. Dla mnie poezja to coś więcej niż tylko skleconych ze sobą kilka zdań, to chwila uniesienia, ucieczka od rzeczywistości, połączenie metafor, podróż w nieznane. Tobie to się niewątpliwie udaje.

Tak naprawdę wiersz zaczyna tak naprawdę 'żyć', gdy zaczyna z nim podróż czytelnik. To trochę jak z ludźmi, najpierw po prostu istniejemy, ale to dzięki innym ludziom zaczynamy żyć. Wiersz 'ożywa', kiedy coś przekazuje, rysuje się w nazej wyobraźni. Twój 'żyje' z pewnością, już od początku wzięłaś mnie za rękę i już do końca prowadziłaś obraną przez Ciebie ścieżką.

Tworzysz coś więcej niż tylko parę linijek tekstu, to emocje, uczucia, ścieżka niezwykłego piękna, sytuacja oddana we wspaniały sposób.

Myślałam, że już nic nie zacytuję, bo cały tekst jest jedną wielką perełką. A jednak. Ostatnie wersy.

lisek · Wysłany: Sob 18:27, 27 Mar 2010 Temat postu:

Eliza wróciła

Niczym córa marnotrawna

Dołączam do tych wszystkich, którzy padają przed Tobą na kolana

W tym miejscu żadne słowa nie oddają mojego zachwytu

Nie będę po raz setny powtarzać, że dla mnie już jesteś Wielką Poetką

Że Twoje wiersze mają duszę, że przepełnia je głębia, magia

niesamowitość...
Każdy wers, każde słowo zabiera mnie w daleką podróż, z której nie chcę wracać. Przed oczami mam obrazy, widzę wyraźnie to wszystko, co malujesz nam słowami

CYTAT:
"Tyle niewypełnionych Tobą nocy
Nieobecnych spojrzeń
Codziennie od początku zatracanych
W nadziei, że powrócą…
Że jeszcze powrócą…
Wołasz ją, chociaż wiesz, że nie przyjdzie
Milczysz, wierząc, że usłyszy w tej ciszy Twój krzyk."

Absolutne mistrzostwo

Mam nadzieję, że już nigdy nie opuścisz nas na tak długo, ładnie prosi

*bo pamiętaj, nasze maślane oczka będą Cię prześladować*

Pozdrawiam

coolness · Wysłany: Śro 10:37, 31 Mar 2010 Temat postu:

*J. skacze z radości*
Wróciłam, a tu co widzę? [E]liza wróciła i na dodatek napisała kolejny cudny wiersz. Czyżby dzień dobroci dla J.? Najpierw lisuś pisze angsta, później wraca [E]liza i do tego też w pewien sposób angstowym wierszem.

Cieszę się, strasznie się cieszę, że wróciłaś. Powiem szczerze brakowało mi Twoich tekstów.

Piszesz pięknie cóż tu więcej mówić. Powtórzę zatem: piszesz pięknie i masz nieziemski talent.

Z tekstu standardowo trudno jest wybrać jakąkolwiek perełkę, jako, że cały tekst jest jedną, wielką perłą.

House_addict · Wysłany: Śro 11:00, 31 Mar 2010 Temat postu:

Kochana, powiem Ci coś o poezji, a na poezji to ja się trochę znam.

Tego, co Ty nam tu zaprezentowałaś, nie można nazwać poezją.
To jest już poziom arcypoezji. Zgrabne metafory, użyte jak należy przenośnie i cały zarys wiersza - to świadczy albo o Twoim wielkim talencie, albo o doświadczeniu, albo o tych dwóch razem wziętych.

Ale! żeby Ci nie było zbyt miło, to dodam, że troszkę przesadziłaś z wielokropkami. Wiem, że to może być Twój styl, ale w poezji się ich unika.

Całuję łapki.
H_a

Cutthroat_Bitch

Nigdy nie bylam specjalna fanka poezji, ale chyba zaczne doceniac jej piekno. I wcale sie nie zdziwie jak pewnego dnia w podrecznikach do Jezyka Polskiego beda jakies Twoje wiersze (:
Moze to nastroj tej poezji, moze pora, a moze moj obecny stan powoduje, ze niemal czuje sie to cierpienie i tesknote. Niemal slyszy sie ta delikatna aczkolwiek smutna i teskna melodie nut kompozycji.
Konstrukcji sie nie uczepie. Bo raz, że nie widze by było czego, a dwa, że wiersz jest tak piekny, ze za niego każdy wybaczyłby Ci wszelkie błędy.

Lisie

Piękne... takie głębokie, pełne tęsknoty, miłości, choć już utraconej ale nadal żywej, palącej gdzieś duszę. Jednocześnie pełne żalu i rozczarowania do realnego świata, rzeczywistości. Muzyka duszy...

Przepraszam, że dopiero teraz przeczytałam.
Pozdrawiam i życzę Wena !