Forever young [Z]

minnie

- Dobranoc. – powiedział i odszedł.
I znowu to Dobranoc...xD
Ahhh, świetne jak zawsze i tyle

Nie karz nam dłużej czekać na ciąg dalszy, pozdrawiam

Jarii007

Aaaaaaaaa cudo

Doczekałam się

Cave

nareszczcie kolejny odcinek

Wercia214

Achh ...

Świetne ...

Mam nadzieję, że sytuacja w któej chcieli się znaleźć House i Cuddy będzie miała miejsce

Szczerze, to bałam się jak ta kolacja minie ....
Ale ładnie z tego wybrnęłaś

Podoba mi się jak piszesz. Dobrze mi się czyta, to co tworzysz

Nie karz nam tyle czekać na dalej !!
Wena życzę

I pozdrawiam

Martuss

no nie żeby ta część jakoś specjalnie długa była... ale nie marudze

grunt że wogóle jest

więc:

to jest świetne

końcówka naturalnie najlepsza

wogóle tak fajnie to opisałaś

Greg po raz pierwszy od dawna zjadl kolację w rodzinnym gronie... to musiało być 'ważne wydażenie'

dobra bo zaraz się rozpisze a tu już chyba wypada iść spać żeby rano wstać

więc powiem tylko że Wena życzę i czekam na kolejną część (mam nadzieję że nie tak długo jak na tą

)

Katarzyna

Obiecuję, że na kolejny odcinek nie będziecie musiały czekać tak długo.
Cieszę się, że wam się podoba.

lisa

kremówka

runiu

Śliczne i znowu scenka z dobranoc się powtórzyła. Czekam na cd.

Hania

cudoo.

*Madziula*

super

tak słodko

Katarzyna

Mimo iż zniknął już za rogiem, ona nadal stała w drzwiach opierając się o framugę. Nie był to jej pierwszy pocałunek, jednak żaden z wcześniejszych nie był taki… no właśnie jaki? Magiczny, pełen namiętności? Jako piętnastolatka miała blade pojęcie o namiętności, jednak właśnie tak ją sobie wyobrażała. Kiedy House pocałował ją z taką czułością, wiedziała, że to coś więcej. Miała nadzieję, że to początek czegoś więcej…

Mimo iż zniknął już za rogiem, cały czas czuł jej zapach i dotyk jej ust. Niesforne kosmyki jej włosów, łaskoczące go w policzek, jego dłoń oplatająca jej ciało. Nie był to jego pierwszy pocałunek, jednak żaden z wcześniejszych nie wywołał u niego takiej burzy myśli i emocji. Od pierwszej chwili, kiedy poznał Cuddy, wiedział, że ona nie jest taka jak inne. Już od pierwszej chwili poczuł do niej głęboką sympatię, której zresztą nawet nie starał się ukryć. Teraz, kiedy przed momentem ich usta się złączyły, był pewien, że coś podobnego nigdy wcześniej mu się nie przytrafiło.

Otrząsnęła się po kilku minutach, kiedy chłód jesiennej nocy, wywołał na jej rękach gęsią skórkę. Popatrzyła na drogę, oblaną przez jaskrawe światła latarni i zniknęła za drzwiami ciepłego domu. Kiedy tylko przekręciła zamek, zza kuchennych drzwi głowę wystawiła jej mama, dając Lisie do zrozumienia, że nie ucieknie na górę bez rozmowy. Dłużej nie mogła się powstrzymywać, musiała wypytać córkę o wszystko, czego zabraniała jej przyzwoitości w obecności Grega. Lisa ruszyła z niechęcią w stronę kuchni, mając nadzieję na szybką kapitulację drugiej strony. Chciała jak najszybciej zostać sama ze sobą…

- Bardzo miły ten twój… kolega. – Zaczęła Barbara, mocniej akcentując ostatnie słowo. Morderczy wzrok córki, utwierdził ją jedynie w przekonaniu, iż trafiła w sedno. – Pasujecie do siebie… - kontynuowała.

- Mamooo… - przerwała jej Lisa, widząc, ze ma ochotę dodać coś jeszcze. – Daj spokój…

- Przecież nic takiego nie mówię. Wiesz, że możesz mi wszystko powiedzieć…

- Siedziałaś z nim kilka godzin przy stole, nie możesz dać mi teraz obroniony prywatności? – Powiedziała z Lisa. Nie był to wyrzut, po prostu miała ochotę zatopić się we własnych myślach. Nie słysząc odpowiedzi, uśmiechnęła się delikatnie – Dziękuję. – powiedziała i udała się w kierunku schodów, prowadzących do jej pokoju.

runiu

Bardzo mi się podobało. Świetnie opisałaś uczucia Grega i Lisy. Mama Cuddy wyszła bardzo realistycznie, taka natarczywa, ale cóż mamy tak mają, chcą wszystko wiedzieć.

Pozdrawiam

Wercia214

Krótko, ale świetnie

Genialny fik !!
Mam nadzieję, że go jeszcze długo pociągniesz

Katarzyna

Można go ciągnąć w nieskończoność, końcówkę jednak mam już zaplanowaną. To będzie jedyna, zaplanowana część tego fiku

.

minnie

Bardzo fajnie!
Wreszcie się doczekałam kolejnej części

House się zakochał???
Świetnie i czekam na cd

Pozdrawiam

Hania

Bardzo fajne,ale czemu takie krótkie. ; ( ? :d

Jarii007

Jenyyy

Piękny ten opis na początku x3 *rozmarzona*

ceone

a ja mam nadzieję, że kończy się niehapyendowo ;d

Katarzyna

Jarii007

Martuss

Katarzyna to jest wspaniałe

Fajnie opisałaś ich odczucia

Mam która chce wiedzeć wszystko... eh... skąd ja to znam

Ja osobiście za happy end`ami nie jestem ale tego sobie inaczej nie wyobrażam... chociaż... chyba już wiem jak to skończysz

Ale nie powiem żeby nie zepsuć innym niespodzianki

w takim razie czekam i mam cichutką nadzieję że jednak dzisiaj coś napiszesz

minnie

Ja mam nadzieje, ze bedzie dzisiaj ciąg dalszy

Ale ja prosze o HappyEnd!!! One są fajne

runiu

Ja też uwielbiam happy end'y, ale jakoś nie mogę sobie tego wyobrazić w przypadku fiku o młodości Housa i Cuddy, a smutne zakończenie jak najbardziej.

Czekam na cd.

Katarzyna

Wracając do domu próbował racjonalnie wytłumaczyć swoje zachowanie, względem Cuddy. Nie potrafił po prostu przyznać się do tego, że darzy ją jakimś uczuciem. To nie było w jego stylu. Musiał coś wymyślić. Był tak pogrążony we własnych myślach, iż nie zauważył, kiedy znalazł się pod własnym domem. Wszedł najciszej jak tylko potrafił, aby przypadkiem nie natknąć się na swojego ojca. Była to ostatnia osoba, jaką miał ochotę oglądać. Nie rozmawiali ze sobą od dawna. Ich relacje zawsze były trudne, jednak odkąd House kilka miesięcy wcześniej, wykrzyczał Johnowi, że ten nie jest jego ojcem, łączyło ich jedynie mieszkanie pod wspólnych dachem. Na samym początku nawet ze sobą nie rozmawiali. Kiedy ojciec czegoś od niego potrzebował lub chciał mu coś zakomunikować, wsuwał mu kartkę pod drzwiami. Było tak przez dwa miesiące. Teraz zdarzało im się zamienić kilka zdań, jednak były one jakichkolwiek uczuć. House prześlizgnął się niczym cień do swojego pokoju. Zamknął drzwi, podszedł do adapteru i sięgnął po jedną ze swoich ulubionych płyt. Muzyka idealnie oddawała jego nastrój, nawet tytuł albumu idealnie pasował do tego, co działo się w jego wnętrzu. Sięgnął po Songs of Love and Hate* zupełnie nieświadomie, dopiero kiedy usłyszał pierwsze dźwięki gitary, rozpoczynające Avalanche**, zdał sobie sprawę z ironii sytuacji. Nie zamierzał jednak zawracać sobie tym głowy. Położył się na łóżku, zakładając ręce za głowę i odpłynął daleko od otaczającej go rzeczywistości.

Odetchnęła z ulgą. Na reszcie była sama. Nikt jej o nic nie wypytywał, nikt jej nie ciągnął za język, teraz mogła spokojnie przeanalizować wydarzenia, które miały miejsce tego wieczoru. Wszystko było dobrze. Przeszedł, ona nie dała po sobie poznać, że na niego czekała, później wspólna kolacja, odprowadziła go do drzwi i… pocałował ją. Tak. Pocałował. Nie spodziewała się tego. Raz jeszcze przywołała do siebie świeże wspomnienie jego ciepłych i miękkich ust. Był taki delikatny, jakby sam nie był pewien tego czy dobrze robi. Dzięki niemu zupełnie zapomniała o incydencie, który miał miejsce zeszłego weekendu, teraz nie miało to dla niej żadnego znaczenia. Ważne, że miała jego. Nagle naszła ją wielka ochota na gorącą kąpiel. Udała się do łazienki, odkręciła gorącą wodę i zakręciła kurek od wanny. Czekając, aż poziom wody będzie wystarczający, zbiegła w pośpiechu do kuchni i zrobiła sobie herbaty. Kąpiel i herbata. Ten dzień nie mógł zakończyć się lepiej.

* album Leonarda Cohena z 1971 roku. Swoją drogą - polecam

** [link widoczny dla zalogowanych]