Everything changes... [Z]

Cave

walcz Cuddy !! xD

kremówka

LicenceToKill

Ach Shevo, kiedy czytałam ten fragment prawie postawiłam siebie na miejscu Cuddy

Qrczę no, sama zadawałam sobie te pytania.. I chyba trochę mi pomogło "w mojej sytuacji"

Jarii007

whoopee

Ooo. Zatkało mnie.
Przepraszam, że sobie na to pozwalam, ale po prostu dołączam się do wszystkich chwalebnych postów nad tym...
Ach... Super!
Pogodzisz ich, prawda? Wierzę w moc i zdolności Wilsona

A to godzenie będzie pewnie niesamowicie przyjemne...

Pozdrawiam

ClaudiaACM

Niech on wreszcie do niej pójdzie ^^ ;P
czekam na następny odc. tylko szybko !

=*****************

Rosie-Posie

Miałam coś napisać ale nie pamiętam co

może napisze to co wiem

Mam rozstroje nie wiem co myśleć

o co się pokłócili kto jest winny i czemu do cholelci nie ma następnej części *płacze*

PS. Nagraj mi tyle z 5 serii ile masz

4 zaliczona do 13 odc.

Schevo

Dzisiejszą część dedykuję kremówce.

Odc. 5

Gabinet Wilsona. Powoli uchyliła drzwi, wtykając do środka głowę. Jedyną osobą w tym szpitalu, która mogła wiedzieć, gdzie jest House był onkolog. Przeszukała już niemalże cały budynek, nigdzie nie mogąc odnaleźć diagnosty.

- Przeszkadzam? - zapytała cicho, patrząc na uzupełniającego karty pacjentów przyjaciela. Obiecała sobie, że tym razem zawalczy. Nie pozwoli na to, by strach przed działaniem wykluczył ją z gry. Nie pozwoli na to, by przepadła szansa na prawdziwy związek. Nie podda się. Nie tym razem. Teraz musiała już tylko go znaleźć. Nic więcej.

- Nie, wejdź. Coś się stało? - spojrzał na nią zmartwionym wzrokiem. Wiedziała, że przejmuje się każdą ich kłótnią. Był prawdziwym przyjacielem. Takim, o jakim większość ludzi mogła tylko pomarzyć.

- Nie - powiedziała cicho. - Wiesz gdzie jest House?

Zobaczyła w jego oczach coś, co sprawiło, że poczuła ciepło w sercu. Sama nie wiedziała co to było. Po prostu pomogło, podtrzymało na duchu. Tylko Wilson potrafi podtrzymać na duchu bez wypowiadania żadnych słów, pomyślała.

- Sprawdź dach. O tej godzinie to jedyne miejsce, w którym może przebywać. Zwłaszcza po tym, co się wydarzyło - odpowiedział onkolog.

Zamknęła za sobą drzwi, bez słowa podziękowania. Na podziękowania znajdzie się czas później. Teraz, gdy już odnalazła w sobie siłę, nie mogła stracić tej szansy. Musiała działać. Szybko. Natychmiast. Po prostu działać.

***

Dzień mijał powoli, nie zostawiając po sobie żadnego śladu w jego pamięci. Dzień jak dzień. Przepełniony bólem i tęsknotą, ale poza tym niczym nie wyróżniający się na tle innych dni. Czas po prostu płynął... Sekunda po sekundzie, minuta po minucie, godzina po godzinie. Starał się nie myśleć o niej, starał się odseparować od wspomnień. Nie udało się.

Zapadł zmierzch, kiedy postanowił wyjść na balkon. Świeże powietrze mogło orzeźwić mu umysł, pobudzając go do pracy. Otworzył drzwi i poczuł podmuch zimnego wiatru na twarzy.

Usiadł na murku, przypominając sobie ostatni raz, kiedy tu był. Wróciły kolejne wspomnienia. Teraz, gdy ich nie chciał, wróciły. Po prostu. Odejście Stacy, późniejsza mowa Wilsona. Wszystkie obrazy, jak żywe, przebiegały przez jego umysł.

Wpatrywał się w niebo, przypominając sobie kłótnię, która zniszczyła wszystko, co posiadał. Dlaczego?

Miłość? Jeśli to ona... Jeśli to ona to... To damy radę, pocieszył się w duchu. Nigdy w życiu nie przejmował się czymś tak bardzo, jak tym związkiem. Nawet pierwszy cios od ojca nie sprawił takiego zamętu w jego głowie. Kobiety. On zawsze potrafią namieszać, pomyślał.

Na niebie zajaśniała pierwsza gwiazda. Powinienem pomyśleć życzenie, stwierdził w duchu. Gdyby wierzył w te brednie, już dawno wyraziłby swoje pragnienie. A tak walczył ze sobą, nie chcąc popaść w paranoję. I tak już w nią popadłem, pomyślał. Chcę... Chcę... Chcę... żeby wszystko wróciło do normy.

Usłyszał cichy trzask otwieranych drzwi. Powoli odwrócił głowę w tamtą stronę, spodziewając się zobaczyć Wilsona. Zobaczył...

T.

Shevo, kocham Twoje fiki:D
Tym optymistycznym akcentem pozwole sobie zacząc ten komentarz. Ostatnio, nie udawało mi sie komentować tak często jak bym chciała, ale mam nadzieje że to sie zmieni. Twoje fiki na to w pełni zasługują.

Bardzo podoba mi sie ta niepewność jaką wprowadziłaś w bohaterów. Emocje, które nimi miotają sa takie wyraziste, takie prawdziwe. Od złości, przez tęsknotę, szukanie odpowiedzi na dręczące pytania, az w końcu po próbę pojednania jaka mam nadzieję zapowiada ostatni odcinek.

Wspaniale grasz nastrojami w tym fiku.
Pozdrawiam ciepło

kremówka

LicenceToKill

No wiadomo kogo tam zobaczył ;D
A życzenia często się spełniają, zwłaszcza takie życzenia ;P

eye_roller

zobaczył....Cuddy! God damn it miłość swojego życia

bosko-czekam z niecierpliwością

na cd

Wercia214

Oj Schevo !!! pięknie

bo brostu fantastycznie

Cave

... i bedzie wszystko super xD

jeanne

minnie

KOcham, kocham i ubustwiam

Uwielbiam tego fika jak wszystkie inne Twoje fiki

Czakam z niesamowitą niecierpliwością na ciąg dalszy i wena życzę

ewciaiwo

Schevo,wiesz zakochałam sie w twoich fikach

świetne,po prostu świetne

ClaudiaACM

Świetne

... i coś mi przypomina

Dawaj szybko następny odc. ;P
=***

Rosie-Posie

Składam zażalenie, a mianowicie gdzie jest następny odcinek tego wspaniałego fika?

Jarii007

Mmmmm ... *rozpłynęła się już dawnoo*
Schevo , przepiękne

whoopee

JĄ! Zobaczył ją!

Oczekuję na cd

Schevo

Zdarzają się Wam czasem dni, szczęśliwe dni, które w jednej chwili zmieniają się w koszmar?
Wybaczcie jeśli ten odcinek Was zawiedzie. Miało być troszkę inaczej, ale... No właśnie, wszystko skłania się do tego, że dzień całkowicie się zmienił, więc i Wen zmienił swoje decyzje.
Dla... dla Tych, których życie doświadczyło. Amen.

Odc. 6

Usłyszał cichy trzask otwieranych drzwi. Powoli odwrócił głowę w tamtą stronę, spodziewając się zobaczyć Wilsona. Zobaczył...

...pielęgniarkę, która zapewne wyszła na papierosa. Nie miał ochoty na towarzystwo, więc powoli zszedł z murka. Mógł na nią wrzasnąć, jakąś ją odgonić, ale nie chciał. Sam nie wiedział dlaczego, ale po prostu poczuł, że musi stąd odejść.

Otworzył drzwi. Zrobił szybki krok do przodu i poczuł, że zderza się z czymś. Albo raczej kimś. Podniósł wzrok, mając zamiar rzucić jakąś kąśliwą uwagę, ale gdy tylko zobaczył kto to, cofnął się. Przypatrywał się jej przez dłuższą chwilę, nie otwierając ust. Czy to przypadek, że znalazła się tutaj dokładnie w tym momencie?

Wpatrywał się w jej oczy, widząc w nich iskry. Taką Cuddy lubił. Taką Cuddy kochał.

- Kiedyś kaleki traktowano z większym szacunkiem - mruknął pod nosem. Miał nadzieję, że ta uwaga rozluźni atmosferę. Chciał zobaczyć na jej twarzy uśmiech. Bardzo tego chciał.

- House... - usłyszał cichy szept.

- Tak, mamo? - powiedział, naśladując przedszkolaka. Dopiął swego. Przez jej twarz przemknął cień uśmiechu. Tak bardzo kochał jej uśmiech.

***

Serce gnało jak szalone, niemalże wyskakując z piersi. Miała wrażenie, że on to słyszy. I dlatego próbuje, na swój sposób, jej pomóc. Nie wiedziała, co powiedzieć. Zaszłam tak daleko, pomyślała, nie mogę teraz stchórzyć. Jeszcze tylko jeden krok. Jeden malutki krok...

- Jutro widzę cię w klinice - powiedziała. Co ja mówię?!, zapytała się w duchu. Cholera.

- Tak, oczywiście, stawię się punktualnie - odpowiedział, krzyżując palce przed jej oczami. Wyczuła nutę zawodu w tej sarkastycznej wypowiedzi.

- I... - dodała po chwili ciszy, która zapanowała między nimi. Albo jej się przewidziało, albo dostrzegła nadzieję w jego oczach, gdy na nią spojrzał. Nie wiedziała, jak ująć w słowa uczucia, które opanowały ją całą. Chciała wyznać co myśli, bez żadnych zbędnych wstępów, ale głos zamarł jej w gardle.

- I? - zapytał.

- Przepraszam... - wyszeptała, ledwo dosłyszalnie. - I... i... kocham cię...

Czekała nerwowo na jego reakcję. Wydawało się jej, że czas stanął w miejscu. Spojrzała na niego, bojąc się, że jednak nie ma racji. Że mu nie zależy... Cisza, która zapanowała, była jedną z najgorszych cisz w jej życiu. Powoli zbliżał się do niej, nic nie mówiąc. Widziała w jego oczach wewnętrzną walkę, którą ze sobą toczył. Bała się...

kremówka

Jak mogłaś skończyć w takim momencie? Jak?

Tyle razy już Ci pisałam, że świetnie piszesz, że pewne moje komentarze Cię nudzą... Ale i tak muszę to napisać

Uwielbiam jak i co piszesz, Schevo

Pozdrawiam, przesyłam mnóstwo uścisków i czekam na jeszcze

Cave

troche bezposrednio.. ale pieknie xD