Duża, większa i największa afera [NZ]

sarape

EDIT Wzięlam i poprawiłam to i owo, żeby doprowadzić ten fick do jakiegoś poziomu (nieco, chociaż

) Na razie żadnych zmian fabularnych, jak coś będzie w przyszłych rozdziałach to dam znać

Parę słów jak zwykle ode mnie na początek- wiem kolejny fick, nie powinnam, mając już te 3 na głowie, ale mnie już długo korciło. Dokładnie od przeczytania jednego ficku od Aduśki, który mnie zainspirował. Miałam w mojej chorej łepetynie już parę wersji tego, ale tą uznałam za godną napisania tutaj.. O ile w ogóle z tego co piszę się tutaj nadaje.. No nie ważne

Na ten fick, albo raczej na ten ROZDZIAŁ poświęciłam te 3 tygodnie bez kompa (czyli w sumie podliczając ten czas tylko na pisanie to wyszłoby... godzina i pół?

)
Dobra, przechodzę do szczegółów- fick nie ma czasu z serialu, wolę dawać własny

Ale tak najbardziej przypomina mi gdzieś tak sezon 3. Zespół House'a to Cameron, Chase i Foreman, ale to już bardziej odległy plan w tej opowieści... No to chyba tyle.
Zachciało mi się dedykować, więc wyjątkowo zadedykuję:
Na początku miało być dla moich znajomych, co nie mają konta na tym forum, ale zaczynam odnosić wrażenie że raczej nie czytają moich bazgrołów(trzymam się tego cytatu:"Everybody lies" uparcie, poza tym jak się pytam to opinię to zawsze wygląda to tak:" - No i co o tym sądzisz? -No fajne. -No ale co fajne? -No wszystko -No ale co dokładnie? Ja chciałabym wiedzieć co jest w miarę ok, a co powinnam poprawić, rozumiesz chyba...

-No nie wiem... Wszystko" tak, to są moi kochani znajomi -,- )

Więc dedykuję go Aduśkowi, za "naprostowanie na pomysł na ficka"(wiem, dziwnie brzmi, ale spać mi się już chce, więc piszę od rzeczy)

, Liskowi za piękny fick który mi już parę razy poprawił humor i za jego komentarze i szczere opinie, oraz Oli336, za pomoc w medycznych kwestiach do ficków(i w końcu tego z tym EKG w tym ficku wycofałam :c ale mam zamiar do innego

), za świetny fick, który od niedawna dopiero(why?

) zaczęła czytać, za świetną miniaturkę... i ogólnie, za to że czytaliście jakiś mój inny, dziwny bazgrół wrzucony tutaj

Dziękuję

Duża, większa i największa afera [NZ]

Siedział wygodnie w swoim skórzanym fotelu, stukając paznokciami rytmicznie o oparcie. "Jak król" - mógłby ktoś powiedzieć. Bo był nim, a przynajmniej sam tak uważał. Miał władzę, autorytet, podwładnych, a jutro... Jutro będzie dzień jego triumfu i zemsty. Jednak jeszcze nie mógł się do końca cieszyć- brakowało mu już tylko jednej rzeczy, która miała upewnić go, że wszystko pójdzie zgodnie z planem.
Tylko, że ta rzecz się już dosyć mocno spóźniała! A wiedziała przecież, jak on bardzo nie lubi na coś czekać! Ze zdenerwowania obracał w prawej dłoni czarny pistolet.
W końcu drzwi się otworzyły. Stała w nich ona - właśnie ta rzecz na którą czekał.
- Masz to? - W jego głosie dało się słyszeć nieskrywaną ekscytację.
- Tak - odpowiedziała oschle. Podeszła parę kroków w jego stronę po czym rzuciła niedbale foliówkę wraz z zawartością prosto w jego ręce.
- Grzeczna dziewczynka - odparł uważnie przeglądając zawartość. Wszystko się zgadzało. Idealnie.
A może jednak nie? Czy to zwidy, czy przed chwilą dostrzegł w jej oczach strach? W jej pięknych, czarnych, hipnotyzujących oczach to, czego najbardziej się obawiał? O nie, nie dzisiaj! Nie przed jutrzejszym dniem. Nie może sobie pozwolić na strach w szeregach przeddzień rozwiązania całego problemu!
Powoli wstał ze swojego "tronu" i podszedł do niej. Odgłos jego kroków odbijał się od pustych ścian, przez co brzmiał jeszcze bardziej złowrogo. Starała się ukryć strach ale nie ukryje nic przed nim. Zatrzymał się tuż przed dziewczyną i wpatrywał się w nią, swoim czujnym wzrokiem. Nagle, bez ostrzeżenia złapał ją za nadgarstki i przycisnął je do ściany, uniemożliwiając jej ruch.
Teraz widział jak na dłoni jej strach. Drżały jej ręce i dolna warga, a oczy błądziły po całym pokoju jak oszalałe. Patrzyła na niego z przerażeniem, a może to było błaganie? O nie, nie zostawi tak tego. Musi się dowiedzieć gdzie podziała się jej cała pogarda, samolubność i nienawiść, których miejsce zabrał ten idiotyczny strach. Wiedział że nie będzie to łatwe zadanie - dowiedzieć się czegoś od NIEJ. W końcu umiała bez zająknięcia okłamać policję, przyjaciół, rodzinę... Ale nie jego. I to był właśnie jej słaby punkt

Jakiś dłuższy czas wcześniej

Szedł z wolna korytarzem. Było już późno, toteż mało kto jeszcze się kręcił w tej części szpitala. Bardzo to sprzyjało jego sytuacji. Zwłaszcza teraz potrzebował samotności.
Nagle przystanął w połowie korytarza, opierając cały ciężar ciała na lasce. Zamknął oczy i skrzywił się nieznacznie, ściskając mocno drewniany przedmiot. Noga dawała o sobie znać jak nigdy dotąd. Właśnie dlatego teraz tak bardzo potrzebował być sam. Cameron na pewno by się przejęła tym i zaczęła się bawić w "Pani Dobra Rada", Chase udawałby że ma to gdzieś, równocześnie starając się mu wejść w tyłek, a Foreman...
A zresztą! Sięgnął do kieszeni i wyciągnął z niej małe, pomarańczowe opakowanie. Odchylił wieczko, po czym nasypał cztery tabletki na prawą dłoń. Jednak mijały sekundy, a pastylki wciąż leżały na jego trzęsącej się dłoni. Vicodin ostatnio nie działał na jego ból, tak jak zawsze, mimo że stopniowo coraz to bardziej zwiększał jego dawki. Wiedział, że potrzebuje czegoś mocniejszego, jednak nie chciał przesadzić i przytępić na tyle swoje zmysły, aby nie był w stanie normalnie funkcjonować czy pracować. No właśnie... Z tym i tak już szło mu coraz gorzej, mają przy sobie teraz nieżywy przykład ostatniego pacjenta. Gdyby szybciej zlecił te badania, zamiast męczyć się z bólem, gdyby szybciej postawił prawidłową diagnozę, jego dziewięcioletnia pacjentka przeżyłaby. Zawalił. A jeśli nie weźmie w końcu się w garść, na jednej pacjentce się to nie skończy. A na to pozwolić sobie nie może. Nie z takiego powodu.
Nagle przystanął. Rozejrzał się powoli. Był tak pogrążony w myślach, że nawet nie patrzył dokąd idzie. Jego nogi poniosły go nigdzie indziej, a pod same drzwi gabinetu Cuddy. Jakie siły nieczyste go tu zawiodły? Sam nie wiedział- może jego ukryta masochistyczna natura, która kazała mu pomimo wielkiego bólu nogi iść prosto do tej jamy smoka.
Zerknął ukradkiem w stronę drzwi. Siedziała przy swoim biurku (mimo późnych godzin) pogrążona jak chyba zawsze w jakiś papierach. Postanowił się wycofać, póki jeszcze nie podniosła swojego wzroku i nie ujrzała go przez tamte przeźroczyste drzwi. Jeszcze tylko jej kazania mu brakowało do szczęścia! I tak pewnie otrzyma od niej reprymendę, ale niech to tylko nie będzie teraz. Nie miał siły rozprawiać się z bólem, a co dopiero z nią.
Ruszył parę kroków w stronę holu. Nagle, zza rogu wyleciał zdyszany mężczyzna. Wpadł na House'a, uderzając przy tym doktora neseserem w nogę. PRAWĄ nogę. Diagnosta syknął z bólu. Miał ochotę wziąć laskę i po prostu przylać temu sukinsynowi. Niestety, zamiast tego mógł tylko stać sparaliżowany tym przeklętym bólem, błagając w myślach, aby to się wreszcie skończyło. Jak wcześniej czuł powbijane ostre jak brzytwa igły, tak teraz niczym rozżarzone węgle, impulsy bólu docierały do jego mózgu. Coraz to mocniej ściskał uchwyt laski, marząc o tym, aby pobiec za tym idiotą i pokazać mu jak to naprawdę jest.
Nie wiedział ile już tak stał w tym przeklętym holu. Błagał tylko w duchu o koniec tych męczarni.
Tymczasem niczego nieświadoma Cuddy siedziała dalej w swoim biurze, nie odrywając nawet wzroku znad tych przeklętych papierów. Ze zmęczenia już ledwo widziała co na nich jest napisane. Wszystko przez tę aferę, która dopiero niedawno wyszła na jaw. Jeszcze do tego ten dość dziwny,( w porównaniu do reszty jego pacjentów) już były przypadek House'a... Nie wiedziała co się z nim ostatnio dzieje. Powinna iść do niego od razu jak się tylko dowiedziała, żądając jakiś wyjaśnień, ale nie miało na to ani czasu, ani już nawet siły.
Potarła lewą dłonią czoło, po czym sięgnęła po kubek z kawą i wypiła ostatni łyk. Zamrugała parę razy nieprzytomnie, po czym rzuciła okiem na zegar, wiszący na ścianie.
"O boże, już tyle czasu tu siedzę?!" pomyślała bardziej przytomnie, po czym wróciła wzrokiem do papierów.
Ona zdecydowanie też nie wyrabiała ostatnio. Jednak miała już na dzisiaj zdecydowanie dość:
"Nawet gdybym miała tu siedzieć całą noc, to i tak nie dałabym rady, tego wszystkiego przejrzeć, a co dopiero wypisać" - przemknęło jej przez myśl. Zgarnęła niedbale większość dokumentów na kant biurka i podeszła do wieszaka, po płaszcz. Już była przy drzwiach, kiedy usłyszała znajome, "trzynożne" kroki na korytarzu.
Mimo zmęczenia uśmiechnęła się pod nosem. Czuła, że potrzebuje z nim krótkiej "dogryzki".
Jednak wyglądało na to, że los chciał inaczej- już miała rękę na klamce, kiedy rozległ się dźwięk telefonu, leżącego na jej biurku.
"Teraz szybka decyzja Lisa- albo olej o tej godzinie pracę i idź za Housem, albo też odbierz ten nieszczęsny telefon."
Praca czy House? W jej głowie toczyła się zażarta walka tych dwóch rzeczy. Ostatecznie jednak praca wygrała. Podbiegła do biurka i podniosła słuchawkę, modląc się, aby to była pomyłka.
-Lisa Cuddy, dziekan medy...Tak, oczywiście... Nie, a... Rozumiem.- Cuddy zrzuciła z siebie płaszcz, nie odrywając słuchawki od ucha. To będzie jednak długa noc.
***
Tymczasem nie wiedząc jakim cudem House znalazł się na zewnątrz szpitala. Śnieg prószył jak na złość, było zimno, ciemno a noga dalej straszliwie bolała. Sięgnął ręką ponownie do kieszeni. Wyciągnął z niej znajome, małe pudełko z Vicodinami. Było mu już tak źle, że tym razem nie zastanawiając się ani chwilę, nasypał cztery tabletki na dłoń i połknął je jak cukierki. Nie zrobiło mu się ani o krzytne lepiej, wiedział że Vicodin przestał już pomagać na jego ból... Ale co innego miał zrobić przecież?
Nagle zauważył że wypadł mu z tej samej kieszeni dość mocno zmięty skrawek papieru. Nie widząc w tym większego sensu podniósł go z ziemi i powoli rozwinął. Od razu poznał to niestaranne, koślawe pismo. Parę liczb było nieczytelnych, przez co musiał odrobinę się wysilić, aby je odczytać. W końcu, kiedy kreska stała się jedynką, dwa zawijasy szóstką, a popękane koła ósemką, po dłuższym zastanowieniu wyciągnął telefon. Zadzwonić, czy nie? A w sumie co mu szkodzi? Zresztą ten numer miał być na takie sytuacje jak ta, a nie jest to też psychiatryk ani matka, więc... Odpowiedź nasuwa się sama.
Po paru sygnałach odezwał się głos w słuchawce. Zanim House zdążyłby chociaż westchnąć, po drugiej stronie słuchawki rozległ się znajomy, aksamitny głos:
- Ach, właśnie się zastanawiałem czy zadzwonisz...
- Słuchaj, nie mam zamiaru wczepiać się w szczegóły, zresztą przecież doskonale wiesz czemu dzwonię.
- Jasne, jasne. Zaraz będę pod szpitalem z TYM, pasuje?
- Lepiej pod dom. Tu mogą się jeszcze kręcić niepowołani, kretyńsko opiekuńczy ludzie...
- Tak, tak - rozumiem, to ja będę za pół godziny, adres znam. Do zobaczenia - odpowiedział mu głos, po czym rozłączył się.
House zasępił się. Nie przemyślał tego... A w sumie kogo to obchodzi? Było minęło, czasu nie cofnie. Zresztą i tak nic z tej głupiej rozmowy pewnie w końcu nie wyniknie. Tak, to była tylko wyłącznie jego sprawa.
Gdyby wiedział jak bardzo się mylił!

lisek

Pozwolę sobie skomentować jako pierwsza

Sarape, jak Cię obserwuję mam czasem wrażenie, że widzę siebie sprzed wieków. Zapał do pisania, milion pomysłów na minutę, takkk... wen na początku szaleje, niestety z upływem czasu zaczyna kaprysić, więc korzystaj, ale pamiętaj, że czasem nie wszystko, co napisane musi być wrzucone, ja np. z chęcią kilka swoich fików bym usunęła i nie przyznawała się do nich nawet w największych torturach

Oczywiście nie mam na myśli tu żadnego z Twoich fików (które śledzę) ani tym bardziej tego, tak tylko doradzam, by nie dać się wenowi zwariować i pamiętać o tych, co czekają na kolejne części rozpoczętych już fików

A teraz do rzeczy...
Kamień z serca, że nie tylko ja mam problemy z nadawaniem tytułów

Jak zwykle potęga wyobraźni, podziw dla ciebie za to, pomysł, co prawda narazie zagmatwane, ale ok, dręczenie czytelnika pod tytułem co dalej

( z kim rozmawia House, z Cuddy? czym ją dręczy, że ta pozwala mu się nazywać grzeczną dziewczynką, gdyby to było do Cam to rozumiem, ale potem ta ściana... hmmm... i co on knuje?! Jeśli by się chciało można się doczepić do technicznej strony, ale jest zdecydowanie lepiej niż na początku. No i jak zwykle nie mogę się doczekać, gdy autor aż tak bardzo mnie wyprzedza, w znaczeniu, że on wie wszystko, znaczy Ty, a ja nadal nic. Teraz mam np. fazę na duńskie kryminały, potrafię przeczytać 300stron w nocy, żeby tylko poznać, kto jest winny

Owocnego wena zatem.
A, gapa ze mnie. Dedyk, bardzo mi miło. Dziękuję

Czekam, pozdrawiam.
lis.

Lacida

Pomysł jest oryginalny to super.
Tekst jest przejrzysty i zachęcający do czytania.
Nawet mi ta interpunkcja nie przeszkadza.
Weny. Pozdrawiam.
ps. Przeczytaj, proszę, komentarz do "Alison".

Czekam na ciąg dalszy.

Endymion

Ciekawe, ciekawe

Co będzie dalej ? Dalsza część, prawda?
NO ja to wiem. a CO w niej będzie?
Się już doczekać nie mogę.

OLA336

No to najpierw dziękuję za dedykację

Bardzo mi miło

A teraz... teraz biorę się za czytanie

Oooo

Vicodin się pojawił

Fajnie

Uuuu... i House poległ z przypadkiem? Robi się coraz ciekawiej.
Przeczytałam

Fik... bardzo tajemniczy i bardzo ciekawy

Hmmm no ciekawe co z tego wszystkiego wyniknie

Czekam na następne rozdziały z niecierpliwością

I mam małą wiadomość do Liska

Lisku, miałam tak z... chyba szwedzkimi kryminałami aż... czytam, czytam i w połowie książki mi napisali kto zabił

Byłam wk... zdenerwowana

A książka przeleciała przez cały pokój

Rouen

Troszkę to chaotyczne. Znaczy fabuła mi się bardzo podoba, pojawiło się dużo elementów, które lubię w fickach, ale jednak przydałaby ci się beta. Albo sama trochę dokładniej wczytaj się w tekst, bo błędy przeszkadzają w czytaniu. Wracając do akcji - jak na jedną część po prostu za dużo. To fajnie, że jest tajemniczo, ale zobacz sobie; dzień jutrzejszy, kobieta, jakaś rzecz, strach kobiety, przypadek House'a, telefon. Po prostu nie ogarniam! Powinnaś dawkować akcję albo rób bardziej okazałe opisy, żeby to tak nie było jedno obok drugiego. Jednak jak wspominałam na początku, zachęcasz do dalszego czytania, a to najważniejsze! Pozdrawiam.

sarape

Na początku przepraszam za tak długo przerwę, ale od "przedkońca" wakacji nie umiałam zabrać się za pisanie :c Wybaczycie mi? Mam nadzieję że coś jeszcze pamiętacie z poprzedniego rozdziału

OLA336

Coś tam pamiętam

Więc czytam

"Bogaty, rudy diabeł" – przemknęło House'owi przez myśl.

Fajne określenie

Kobieta i Lexus... to musi być niezwykle elegancka kobieta

No nic, czytam dalej

Okaże się

Ja wolę styl sportowy

Chce Forda Mustanga

ok idę lepiej czytać

Od kiedy policjanci są tak bogaci, że jeżdżą Lexusem?

Składam papiery do policji

Czyżby dr House się zakochał? Albo raczej... zauroczył? A co z Cuddy?
Dalej tajemniczo i dalej ciekawie

Endymion

Proszę specjalnie dla Ciebie. Jestemm jak na życzenie.

Nie znam się na samochodach i musiałam sobie zajrzeć do Wujka

jak taki samochód wygląda.

Przyznaję mój ojciec takim nie jeździ, chociaż pracuje w policji.

OKKkk teraz na temat..

”Jak to się stało, że zapomniałem o tej całej aferze?! I, że nie domyśliłem się, że ona jest gliną... oraz kompletnie nie mogę przestać o niej myśleć...

TTYyy Housiee I tobie się ruda podoba!! Rude zostaw Gibbsowi co miał 3 rude żony. Cuddy ładniejsza jest.!

House czuł, że bez względu na to, co podpowiadał mu mózg, powie jej wszystko. Nawet jeśli to on byłby sprawcą całej tej dużej afery. Cooo, nic jej nie mów..!!!!!

Okej.. OKEJJ – A daj sobie spokój – jakoś przeżyję... W końcu skąd mogłaś wiedzieć o tym, że to jest dla niepełnosprawny... znaczy, że jest zajęte... no, chciałem raczej powiedzieć – House zaczął się plątać, przez co Cuddy omal nie oblała się kawą. Nie wiedziała czego w tej chwili pragnęła bardziej – potrząsnąć i upokorzyć House'a, aby się wreszcie obudził, czy ściągnąć Wilsona, na tę całą szopkę.. Nie dziwię się Cuddy .. ;]

Pamiętasz jej IMIĘ? Po raz pierwszy nazywasz kogoś po imieniu?! – odparł zdziwiony onkolog.
– Nie pomagasz... lOLL NIE pamięta jej imię. CIEKAWE CY PAMIĘTA JESZCZE jak się Cuddy nazYWA.

sarape

Jednak jakoś się pozbierałam i oto kolejny rozdział w miarę szybko jest

gorzej będzie z następnym... :c No nic...

OLA336

Lacida

Ola, te przecinki o moja sprawka, od krótkiego czasu betuję teksty Sarape.
Niedawno wprowadzili jakąś reformę interpunkcji i teraz podobno trzeba "siekać" przecinkami. Starałam się to dobrze zrobić, ale mogłam coś pokręcić.

Sarape:

OLA336

Oooo

Nie no... jak tak ma być, to tak ma być

Jak już mówiłam, to nie jest moja mocna strona

Chyba po prostu muszę się przyzwyczaić do czytania z nową reformą

sarape

OLA336

Endymion

*To ja jestem chora, leżę z katarem !!!

A Cuddy sama chciała iść do teatru z Wilsonem. Ale i tak mi jej szkoda.

Czemu House woli tą Rudą??? Czy ona wygląda jakoś tak bardzo ładnie ???
Nie to nie możliwe:]

Wyglądała wyjątkowo – miała na sobie białą sukienkę bez ramion, przewiązaną czarną kokardką. Do tego ciemną kopertówkę. Jej zazwyczaj niesforne loki były teraz idealnie wyprostowane, zostawiła tylko dwa kosmyki naturalnych loków z przodu. House nie wiedział, co tracił, umawiając się z tą rudą kokietką! -MMoje wyobrażenia ruda kokieta:
[link widoczny dla zalogowanych]

pozrdowienia:)

sarape

Wszyscy chorzy :c I ja też, niestety... ale przynajmniej miałam jeden cały dzień na napisanie nowego rozdziału do OP ^^ ale po tym jednym dniu władze wyższe stwierdziły, że jestem już najzdrowszą osobą na świecie, więc i tak muszę iść jutro do szkoły i sprzątać całą chałupę, mimo, że dalej jestem chora

OLA:
Po przeczytaniu twojego całego komentarza

mi z twarzy nie schodził

Ledwo powstrzymuję się przed zacytowaniem całego, jednak wyróżnię te co mnie najbardziej rozbawiły

HelpMe

Nie, nie, nie... Boże, House, co ty wyprawiasz...?!
Sarape, świetny fick, zresztą jak wszystkie..

Ślicznie...

Mam nadzieję, że między House'm i tą rudą gułą do niczego poważnego nie dojdzie - wtedy mi i Cuddy pęknęłyby serducha... Niech House weźmie się w końcu w garść...
Zdrówka życzę... no i wena..

OLA336

sarape

HelpMe:

OLA336

Oooo nowa część

Jak fajnie

Super, że pojawiła się nowa część, bo jak jeszcze raz przeczytam "Ocena czynności..." i później jakiś narząd albo mięśni albo bóg wie czego, to chyba umrę... Marnuję się na tym ratownictwie

Mogłam iść na filologię angielską

No nic, mniejsza z tym

Biorę się za czytanie i komentarz

House, ty imbecylu! Olej ją i idź do Cuddy! Co za łoś... A mówią, że to kobiety są skomplikowane... No chyba nie! I nie, nie ulżyło mi

Facetowi marzeń? Niech ona się wkońcu od niego odgibie

Czy tylko mnie ona tak wkurza?

Jak on się z nią prześpi, to go znajdę i zabiję

Jaaa... jemu już się całkowicie w głowie poprzewracało... stwierdzam brak czynności mózgu

Hmmm tego chyba nie mam w notatkach.. A nie, mam

Ocena czynności bioelektrycznej mózgu

House jej nie ma

Fajnie się czytało, bo fajna część i dalej chcę wiedzieć co dalej ale... muszę wracać do notatek

Wena

Endymion

Jee internet wrócił! A potem oooo nowy rozdział!!

A ten niby KLIK to mi się nie włącza

Dobra czytam....

sarape

OLA336:

OLA336

Uwielbiam Marilyna Mansona w tej piosence

Jak się biega wieczorem, albo nad ranem i ma tą piosenkę na słuchawkach, to od razu się szybciej biega

Ale ja nie o tym ;> Zszokowało mnie to:

HelpMe

Wcześniej nie zdążyłam nic napisać...

Rose, odczep się od House'a! Nie twój!