Drugi raz [M]

lisek

Zupełna odskocznia, takie coś lekkiego

Do przeczytania i zapomnienia. Bez specjalnej głębi. Tak, ot, bajka na dobranoc dla niegrzecznych dzieci. Tak pomyślałam, że się z Wami podzielę

Z dedykacją dla szalonej i cudownej Cocci

Wiem, powinnam zadedykować Ci coś lepszego za te Twoje zarąbiste komenty, ale .....na razie mam to

Takie małe Huddy

Drugi raz [M]

Było upalne sierpniowe popołudnie. Skwar i parne powietrze były nie do zniesienia. Na jego nieszczęście miał dyżur w klinice. A na dodatek…, no właśnie:
- Co to ma być do jasnej cholery? – wykrzyczał przekraczając próg znienawidzonego miejsca.
- Doktorze House – upomiała go dyżurna pielęgniarka, a zgromadzeni, liczni pacjenci posłali mu oburzone i zniesmaczone spojrzenia. - Klimatyzacja się zepsuła – pielęgniarka odpowiedziała na kolejne przypuszczalne pytanie.
- Nie mogę pracować w takich warunkach – skwitował zbierając się do wyjścia. Niestety miał pecha i w drzwiach natknął się na właścicielkę owej przychodni bez klimatyzacji.
- Dokąd to? – zapytała tonem nie wróżącym niczego dobrego.
- Jeszcze nie wiem. Nad jezioro, na basen, może do lasu – odpowiedział najnaturalniej w świecie.
- Zapomnij. Będziesz tu tkwił dopóki nie przyjmniesz ostatniego pacjenta – w brutalny sposób uświadomiła diagnostę.
- W tej duchocie przy trzecim pacjencie umrę na zawał. Jak chcesz mnie w ten sposób zabić to pokaż mi się w samej bieliźnie. Albo raczej bez. Wtedy już na pewno zejdę – uśmiechał się łobuzersko nic nie robiąc sobie z wpatrujących się w nich zszokowanych pacjentów.
- Myślisz, że w czasie, gdy będziesz mnie obrażał oni wyleczą się sami? - wskazała na stale powiększającą się kolejkę.
- Myślę, że wysokie temperatury zdecydowanie ci nie służą – spojrzał w okolice biustu pani dzikan. – Ta koszulka jest tak obcisła, czy po prostu przykleiła się do twojego wilgotnego ciała?
- House! – krzyknęła tracąc cierpliwość. Uwielbiał jej krzyki. Moment, w którym traciła cierpliwość był jego ulubionym. Z wielką satysfakcją przyglądał się temu wyjątkowemu zjawisku, jakim była wkurzona administratorka PPTH. – Do gabinetu!!!! Lubisz gierki to zobaczymy, co teraz powiesz - na chwilę odebrało mu głos. Tego się nie spodziewał. Zaskoczyła go. Na szczęście szybko odzyskał zdolność cięptej riposty.
- Wybaczcie – zwrócił się do potencjalnych pacjentów. – Ale ten przedpołudniowy seks – spojrzał na purpurową już Cuddy. – Nawet w taki upał mi nie odpuszcza – dodał wchodząc za nią do gabinetu zabiegowego numer trzy.

- Ja myślę, że on mówił serio – odezwał się młody mężczyzna siedzący najbliżej owego gabinetu.
- No chyba kpisz – wyjaśniła nastolatka siedząca obok. – Ona prędzej go zabije niż da się przelecieć.
- To oni są małżeństwem? – do rozmowy włączyła się pewna staruszka.
- Gdyby byli małżeństwem, takie sprawy załatwiali, by w domu – wyjaśniło jakieś młode, wtulone w siebie małżeństwo.
- Lecą na siebie. Od razu widać – odezwał się typ spod ciemnej gwiazdy. Widać było, że przyszedł tu tylko po to, by wysępić jakieś prochy.
- Masz rację – przytaknęła młoda kobieta ubrana na różowo i na niebotycznie wysokich szpilkach. – Ja wiem, co mówię. Znam się na tym – wyjaśniła.
- Nic tam nie słyszę – ponownie głos zabrała starsza pani. Nikt z zebranych nie zamierzał jej jednak tłumaczyć, czego owe milczenie dowodzi.

Tymczasem w skwarnym gabinecie numer trzy……

- Mówiłam, że to się nie uda – odezwała się brunetka.
- Bo za mało się starasz – oburzył się diagnosta.
- Już bardziej nie mogę – wyjaśniła zrezygnowana.
- Nie możesz, czy nie chcesz – dopytywał uparty lekarz z laską w ręcę.
- Ja naprawdę robię wszystko, co tylko się da, by do minimum ograniczyć twoje godziny w przychodni, ale nie mogę cię z niej zupełnie zwolnić. Taki jest regulamin. Każdy lekarz musi odrobić tu swoje – tłumaczyła licząc choć na obrobinę zrozumienia.
- Może ja znalazłem lepszy sposób na odpracowanie tych godzin – uśmiechnął się łobuzersko.
- Oglądanie telewizji w poczekalni z pacjentami się nie liczy – dobrze wiedziała, że nie to miał na myśli.
Stał tam przyglądając się najpiękniejszej kobiecie na świecie. Dopiero teraz poczuł, że jest naprawdę gorąco. Obdarowała go pytającym spojrzeniem.
- Wyobrażasz sobie, co oni tam o nas myślą – wskazał na drzwi. Wywróciła oczami.
- Jak ja cię nienawidzę – westchnęła. Tylko, że to, o czym akurat teraz myślała było dalekie od nienawiści. Był taki seksowny. Dżinsy, adidasy i ta niedbale zapięta koszula. Właściwie to prawie nie zapięta przez ten upał.
- Myślimy o tym samym? – na ziemię sprowadziło ją pytanie rozbawionego diagnosty.
- Jeśli kiedykolwiek moje myśli będą zbliżone do twoich uznam to za początek swojego końca – palnęła, nie wiedząc, że właśnie szykował się dla niej ów koniec. Podszedł niebezpiecznie blisko. Momentalnie zrobiła krok do tyłu. Znów podszedł bliżej, a ona znów się odsunęła. Obojgu zabawa przypadła do gustu.
- Chyba nie zamierzasz uciekać? – zapytał z udawanym strachem w oczach. – Jest zdecydowanie za gorąco jak na pościg po klinice – nie spuszczał wzroku z zakłopotanej Lisy. Nie rozumiała dlaczego nadal tu stoi, dlaczego nie wyszła zatrzaskując za sobą drzwi i do jasnej cholery dlaczego to uczucie, kiedy on jest tak blisko jest takie przyjemne. Po chwili ocknęła się. Znów próbowała zrobić krok do tyłu, niestety ściana skutecznie jej to uniemożliwiła.
- Co ty wyprawiasz? – Cuddy była w kompletnym szoku, gdy diagnosta przygwoździł ją do ściany. – House! Tam za drzwiami czeka chyba z dwudziestu pacjentów. Zrobisz wszystko, by wymigać się od pracy – za wszelką cenę starała się nie dopuścić do niczego poważniejszego.
- Za kogo ty mnie uważasz? – odezwał się oburzony.
- Nie zamierzam cię przelecieć, by wymigać się od przychodni. Zamierzam zrobić to dla czystej przyjemności - w tej chwili jego dłonie powędrowały na jej pośladki. Przyspieszony oddech, drżenie całego ciała i szalone bicie jej serca dawało mu niewyobrażalną rozkosz.
- House – wyszeptała czując jego oddech na swojej szyji.
- Nie za szybko, nie zdążyłem nawet zdjąć spodni – w tej chwili poczuł, jak Cuddy z wielką siłą odpycha go od siebie. Potknął się o własną laskę i wpadł na stolik z narzędziami. Metalowe przybory rozsypały się po podłodze roznasząc niemiłosiernym echem nie tylko po pomieszczeniu, ale i po całej przychodni. Pielęgniarka w recepcji zdążyła się już lekko zarumienić.
- Tam się chyba coś stało ?– odezwała się zaniepokojona staruszka.
- Nie, nie, na pewno wszystko w porządku, widocznie szykują niezbędne narzędzia – dyżurna pielęgniarka miała wielką ochotę stąd uciec. – Proszę jeszcze o chwilkę cierpliwości.
- No jasne. Przecież w końcu ileż można? - dorzucił powoli znieciepliwiony już menel.

- House. Przepraszam. Nic ci nie jest? – zapytała nagle zatroskana.
- Mi nic, ale moje wybujałe ego pewnie już nigdy nie dojdzie do siebie – uśmiechnęła się. Znów to zrobiła. Podświadomnie doprowadzała go do szału. On naprawdę nie zamierzał przyjmować dziś tych idiotów.
- Forman. W klinice jest mały paraliż. Jesteś tu pilnie potrzebny – w mgnieniu oka wykonał niezbędny telefon. – Za dziesięć minut u ciebie – dodał w pośpiechu opuszczając gabinet i głośno zatrzaskując za sobą drzwi. Rozejrzał się obdarowując skonsternowanych pacjentów podejrzanie miłym uśmieszkiem. Administratorka nadal stała tam jak wryta. Podskoczyła na dzwięk pajgera, który dzięki Bogu właśnie teraz dał o sobie znać. W przeciwnym razie zastałby ją tu woźny Harry robiący nocny obchód.
„Rusz się. Nie będę czekał w nieskończoność” – wiadomość omal nie zwaliła jej z nóg.
- Co się ze mną do cholery dzieje? - przecież diagnosta już nie raz sobie z nią pogrywał, jednak nigdy nie robiło to na niej, aż takiego wrażenia. – To pewnie przez ten upał – powiedziała już na głos.
- Słucham? – nawet nie zauważyła, że w gabinecie zjawił się zdyszany Forman. – Co się stało?
- A tak. Niestety musisz dziś zastąpić tu House’a – wzruszyła ramionami. – Przykro mi – westchnęła. Neurolog posłał jej wymuszony uśmiech.
- Zaraz przyślę ci pierwszego pacjenta – dodała pośpiesznie wychodząc.

Tego dnia Forman przyjmował pacjentów do samej nocy. I ni w ząb nie mógł zrozumieć dlaczego wszyscy tak dziwnie rozglądali się po gabinecie, jakby skrywał on jakąś mroczną tejemnicę. Cuddy opuściła szpital niedługo po tym jak ze szpitalnego parkingu odjechał motor szalonego diagnosty. Żadne z nich nie pojawiło się już tego dnia w szpitalu.
Co pchnęło panią dziekan do takiego kroku? Co sprawiło, że diagnosta wykonał go jako pierwszy? Owa sierpniowa pogoda? Nie. To było zdecydowanie coś więcej. Coś, co ujawniło się w klimatyzowanej sypialni Lisy Cuddy. Kiedy wspólnie z Gregorym House’em przenosili swoją znajomość na zupełnie inną, miękką i wygodną płaszczynę jej wielkiego łóżka.
- Drugi raz jest zdecydowanie lepszy – odezwał się diagnosta ponownie nurkując w jej pościeli.
- Ja myśle, że trzeci będzie jeszcze lepszy – jeknęła czując jego usta niebezpiecznie blisko swojej…..prawej kostki.

marysiaaa

ahahahahaha
jaki pozytyw!

haha dla niegrzecznych dzieci?

tym razem, nie ma żadnego błędu

kocham Cię!

coolness

I znowu zamiast się uczyc czytam... Ale to przecież ważniejsze!
Poprawiłaś mi humor. Teraz nawet jeśli jutro zawalę dwie klasówki będę się uśmiechac ;D

Kejti

Aaaa! co ja tutaj robię?!

Fajne, naprawdę mi się podoba, ma swój urok i klimat...
Jestem w szoku, to pierwszy Huudy-fik, który mnie zauroczył

well done, wena życzę

milea

uwielbiam Twoje fiki, przepięknie

monad

Ach i Och !!!! Boskie jak zwykle

Choć ja bym z przyjemnością przeczytała rozwinięcie od wyjścia Cuddy z przychodni aż do tego cudnego końca ( mam na myśli okolice prawej kostki

).

No ale od czego to ja mam niby wyobraźnię?

wielka buźka

Ley

Haa! Uwielbiam sprośne Huddy!

Świetne.

A ta końcówka.

Bardzo mi się podobało.
Lekkie i zabawne w czytaniu

A ja znalazłam jeden błąd:

martusia14

Kocham takie Huddy

Coccinella

*kwik* *fonderwul* ^^ dal mnie?
Kurcze, tylko co ja mam ci napisać?
Dziękuję?

O, mam! Odwdzięczę się!
Słyszałaś pewnie brutalną rymowankę z dzieciństwa o lisku inwalidzie?
Zmodyfikowałam ją.

Pisze Lisek fiki koło drogi,
używając tylko jednej pozostałej nogi.
My Liskowi talentu zazdrościmy,
ostatniej kończyny ją pozbawimy!
Ole!

To wyraża moje emocje.

Joke ofkors! Oh, jak ty wiesz co ja lubię. Szczypta intrygi, garść przychodni i esencja z *Huddy sexu* ( oczywiście jakbyś naładowała go szpadlem też nie miałabym nic przeciwko

) i do tego świetnie ujęte. Normalnie łał.

Tylko... Co House robił niebezpiecznie blisko kostki? Ja wiem, że on jest inwalidą i ma problemy z przemieszczaniem się z miejsca na miejsce, ale żeby w łóżku też?

Podsumowując, piękna miniaturka, piękny początek weekendu.
P.S. Mam nadzieję, że zdajesz sobie sprawę, że moje komentarze są w pełni bezinteresowne, i że zasłużyłaś na pochwały nawet tak słoniowate jak moje?

jessica

hahaha uwielbiam te twoje ficki:)

Sarusia

a_cappella

HuddyFan

I jak tu cię nie kochać ?!?!
Piękny ficzek

A ja czekam na następne

Buźźźki

Cralite

Super

Uśmiałam się jak nic xD Lekkie, łatwe i przyjemne (i to jak xD)

[E]LIZA

Cha Cha Cha!!!

To jest genialne! Będę chodziła z uśmiechem na twarzy przez kolejną godzinę

Mistrzostwo w każdej literce tej miniaturki

Nic dodać, nic ująć! Wszystko, co pisze Lisek jest perfekcyjne! I niech nikt nawet nie próbuje przeczyć! xD
Buziaki dla Ciebie!

lisek

Elizko

kocham cię

Ale obawiam się, że znów mnie przeceniasz, co nie zmienia faktu, że wyglądam tak

Clarite

dziękuję

Huddyfan

A_cappella dziękuję

lubię jak czytelnicy wskazują swoje ulubione fragmenty

Sarusiu, błędy już poprawiam, dzięki

Ale pewnie już się przyzwyczaiłaś, że u mnie zawsze coś znajdziesz

Komplementy z Twoich ust są dla mnie niezwykle cenne

Jessica, jak miło

Cocci

Czy ty zawsze musisz mnie powalić

dosłownie

już nie wiem, co Ci napisać

Martusiu, no to kochamy takie samo Huddy

Ley dzięki

i dlatego tak lubie twoje komenty, poprawiasz błędy i karmisz mego wena, dwa w jednym

monad no miałam ten fragment, ale pomyślałam, że pozostawię to waszej wyobraźni

milea

niezmiernie mi miło, dziękuje

Kejti, jestem w szoku, to znaczy w pozytywnym, nawet nie wiesz, jakie to cudowne uczucie, że Hameronce spodobał się mój Huddy fik, dziękuję z całego serca, za przeczytanie i komentarz, kłaniam się nisko

i przy okazji pozdrawiam sąsiedni dział

jakastam no jak możesz, a ja potem mam mieć was na sumieniu

Marysiuuu

dziękuję Ci bardzo

Pozdrawiam

coolness

IloveNelo

zÓy, zÓy fik

Fajna miniaturka

Kolejny Liskowy Poprawiacz Humoru do kolekcji

Buziaki

Agusss

O mamuś! Lisku Ty to jak zwykle mnie potrafisz zaskoczyć

Chyba najbardziej podobała mi się rozmowa pacjentów^^

Pięknie i byle wiecej takich Twych tworów^^

justykacz

Powiało sezonami 1-3, czyli dobrze

Sarusia

lisek

Saruś

oczywiście, że nie. To, że ktoś chce mi pomóc nigdy nie dowodzi jego złośliwości. Tak myśle....

A mnie bardzo cieszy, jak wyłapujesz literówki, bo świadczy to o tym, że czytasz w skupieniu i przywiązujesz wagę do tego jak coś jest napisane

OLA336

I ciebie Lisku też przepraszam za moje zaniedbanie

Co do twojej miniaturki… Jest świetna

!!!!!!!!!!!!!!! Biedny Forman

aż mi go szkoda

No cóż, kto jest dyrektorką ten ma władze

A pacjenci, kocham tych pacjentów, są rewelacyjni

Cuddy nie wolno wykorzystywać przemocy wobec biednego House’a

Po co się tak wysilać jak i tak twoje wysiłki poszły na marne

Lisku, napisze to jeszcze raz ŚWIETNE

!!!!!! KOCHAM