Cfaniacy spółka z o.o. [Z]

Coccinella

Zweryfikowane przez autorkę 

 Wpadłam na pomysł, który zamierzam zrealizować do końca.
Naprawdę!

Acha, i nie wiem gdzie jest moja beta, więc wrzucam opowiadanie dziewicze, nie skalane przez poprawność.

Endżoj! 

Odcinek 1. "Sztuka kłamania"

- Masz, przyniosłam ci kawusię.
- Oh, dzięki Meggie. Jesteś aniołem.
- Nie ma sprawy.

Stali opierając się o murek, leniwie sącząc automatową kawę z papierowych kubków. Patrząc na strumień czarnego płynu napełniającego powoli kubeczek czuję, że odpływam i zapominam o bożym świecie. Niestety, chwilę później czeka mnie brutalny powrót do rzeczywistości, kiedy ten czarny płyn zalewa mi gardło i czuję jego okropny, sztuczny smak. Tym bardziej dziwię się, że dwójka policjantów sączyła tą okropną, czarną kawę z taką niespotykaną lubością.

- Ożeż… - zakrztusiła się kobieta. Już myślałam, że dotarło do niej co pije, ale nie. – Patrz jak ten nissan zasuwa!
- Ożeż… - powtórzył policjant.

Chwilę później pędzili na sygnale dwupasmówką, w pogoni za czerwonym nissanem. Im bliżej byli celu, tym większą mieli nadzieję na jakąś grubszą aferę. Przecież osoba z czystym sumieniem, poddałaby się bez oporu. Przed oczyma przemknęła im wizja rodem z CSI. Porwanie, napad, samochód pełen kokainy, trup na tylnym siedzeniu. Ale nie. Pech chciał, że nissan po chwili zjechał na pobocze, a ich wizja szalonego pościgu zakończonego spektakularnym aresztowaniem legła w gruzach.

- Prawo jazdy, dowód rejestracyjny – poprosiła Meggie, zakładając czapkę.
Mężczyzna zaczął przetrząsać kieszenie. Podawał dokumenty, kiedy odezwała się jego towarzyszka:
- Ja rodzę na miłość boską! Możecie sobie darować formalności?!
Policjanci spojrzeli najpierw na brzuch kobiety opinający luźną tunikę, jej zlaną potem twarz, a następnie na siebie.
Meggie zerknęła na prawo jazdy i oddała dokument ze słowami:
- W takim razie się panu upiekło, panie Gregory House. Szerokiej drogi, proszę jechać ostrożniej.
Mężczyzna uśmiechnął się z wdzięcznością i zapalił silnik.
- Miłego rodzenia! – krzyknął policjant za odjeżdżającym samochodem. Kobieta za oknem uśmiechnęła się.
- Miłego rodzenia?! – Meggie, zdzieliła towarzysza w ramię, kiedy nissan oddalił się. – Miłego rodzenia?!
- No co? – zapytał rozcierając bolące miejsce.
- To, że jesteś idiotą.

*

Tymczasem czerwony nissan zatrzymał się przed szpitalem.
- Jesteś bezwzględna – stwierdził House odpinając pas.
- Nie przesadzaj – poprosiła Cuddy zerkając na zegarek. – Cholera! Jestem spóźniona bardziej niż myślałam.
- Nie przesadzaj? – Zapytał House. – Wetknęłaś sobie poduszkę pod bluzkę. Udałaś ciężarną kobietą z siedmiocentymetrowym rozwarciem, po to tylko, żeby uniknąć mandatu i nie spóźnić się na spotkanie ze sponsorem? Jesteś nienormalna.
- Mam ci przypomnieć, jak w zeszłym tygodniu udawałeś przed moją matką bezdomnego geja, żeby uniknąć niewygodnych pytań o naszym rzekomym związku, i żeby nie dociekała co twoje rzeczy robią u mnie?
House zaszczycił ją ironicznym spojrzeniem. Cuddy nachyliła się i pocałowała go na do widzenia. Przytrzymał ją jednak, i z całusa na do widzenia wyszedł nieprzyzwoicie długi pocałunek na dzień dobry.
- Pamiętaj o przyjęciu u Wilsona. Przedstawi nam Andy, i nadarzy się świetna okazja, żeby powiedzieć mu o nas. Wiem, że zaraz wszystkim rozpowie, ale dość mam snucia mało wiarygodnych historyjek. Do zobaczenia – trzasnęła drzwiami.

Cdn.

Lisie

Tych dwoje razem - czytaj House i Cuddy - może oznaczać tylko jedno - niezliczone szalone pomysły ! Ten fik jest najlepszym dowodem, co mi się podoba, więc czekam na więcej. Życzę weny !

agaSek

Coccinella

dziękuję

Ajć. Ile powtórzeń. ajm soł sorry już poprawiam.

Ley

Hah

Zapowiada się kolejny interesujący fik

jeanne

Cocccciii. Ty mój potworzeee

Kamylka

Świetny

Właśnie tak wyobrażam sobie związek House'a i Cuddy. Szalony, zwariowany, nieprzewidywalny.

martusia14

– Wetknęłaś sobie poduszkę pod bluzkę. Udałaś ciężarną kobietą z siedmiocentymetrowym rozwarciem, po to tylko, żeby uniknąć mandatu i nie spóźnić się na spotkanie ze sponsorem? Jesteś nienormalna.

-Mam ci przypomnieć, jak w zeszłym tygodniu udawałeś przed moją matką bezdomnego geja, żeby uniknąć niewygodnych pytań o naszym rzekomym związku, i żeby nie dociekała co twoje rzeczy robią u mnie?

Początek genialny

Mam nadzieję,że w następnej część będzie równie zabawnie

Kika

Coccinella

Cudnie! Miejmy nadzieję, że jak w serialu doczekamy się związku Huddy, to właśnie będzie tak wyglądał! Pełen zabawnych i nieprzewidywalnych sytuacji!
Trzymaj tak dalej, bo jest prześwietnie

Wena!

Lisa_Cuddy

Pomysł z poduszką i Housem-Gejem mnie rozwalił

Takie właśnie ma być Huddy

Shadow

To jest genialne

"Miłego rodzenia"

Wena życzę!

Pietruszka

Jak miło, jak uroczo, jak huddystycznie

Miło dla odmiany poczytać coś takiego

Weny!

jessica

House i Cuddy razem oj będzie się działo

Czekam na ciąg dalszy:)

House_addict

Moja Ty Bjutiful Saksesful Łajf

Jesteś

do szpiku kości. Jesteś

i

. Bardzo zÓoowo się zaczyna. Czekam na zÓo. Dużo zÓa.
ZÓo zÓe

i cfaniackie.

H_a

Coccinella

wiecie jak takie komentarze działają na wena?
Dziękuję wam wszystkim

*robi dużego huga*
Oto druga część z dedykacją dla mojej złej małżonki H_a i miłosiernej, acz zboczonej Jeanne* 

Odcinek 2. Dziewczyna z mięsnego

Gregory’emu House’owi nigdy nie brakowało pewności siebie. Miał pewien dystans do życia. Nie przejmował się niepowodzeniami, których w całym swoim życiu doświadczył ni mniej, ni więcej niż przeciętny człowiek. Więc z pewnością wpływ na jego postawę miały liczne sukcesy, które zdecydowanie przeważały nad tymi pierwszymi. Jednak cała jego pewność siebie, i życiowy dystans, który tak skrupulatnie pielęgnował przez kilkanaście ostatnich lat, ulotniły się z chwilą, gdy drzwi domu Lisy Cuddy otworzył obcy mężczyzna.

- Lisa? – zapytał diagnosta stojąc naprzeciwko nieznajomego. Zakłopotanie i dezorientacja spowodowane widokiem mężczyzny, sprawiły, że House zapomniał o tak istotnym wyrazie jak „jest”.
- Nie, jestem Tom. – Nieznajomy wyciągnął rękę, którą House zignorował, zastanawiając się w międzyczasie, kto zrobił z siebie większego idiotę.
- House! Przyszedłeś trochę za wcześnie. – Lisa Cuddy pojawiła się w przedpokoju z ręcznikiem na głowie. – Poznaj Toma, pomaga mi z rurą.
- Czyli ty tańczysz, on trzyma? – ironicznie zapytał diagnosta.
- Nie, czyli kapie mi z sufitu a on temu zaradza. Daj mi pięć minut. – uśmiechnęła się i zniknęła za drzwiami, by po chwili pojawić się znowu z zszokowanym wyrazem twarzy. – Czekaj, czekaj. Ogoliłeś się?

Zawsze myślałam, że Gregory House prędzej wypoleruje laskę niż sięgnie po jednorazową maszynkę do golenia. Mój światopogląd podupadł, kiedy nie tylko po nią sięgnął, ale i jej użył. Po latach namiętnego niegolenia wychodzi się co prawda z wprawy i wyglądał raczej jak po spotkaniu z kosiarką, co nie zmienia faktu, że się ogolił.

Kilkanaście minut później pojawili się na parkingu przed luksusową restauracją, w środku której czekali na nich Wilson i Andy.
- Musimy mu dzisiaj powiedzieć – zaczęła Cuddy.
- Nie, nie. To ich wieczór, nie możemy skupiać na sobie całej uwagi.
- Chcesz się wykręcić prawda?
- Ja? No coś ty. Kocham urocze spotkania na których głosimy radosną nowinę, nawet bardziej niż wizyty twojej matki. – uśmiechnął się ironicznie.
- Daruj – poprosiła.
- W porządku niewyżyta kobieto. Podaruję, ale w domu. – Lisa roześmiała się i po chwili dostrzegła mężczyznę machającego do nich z drugiego końca restauracji.

Andy Asker okazała się sympatyczną dziewczyną z brytyjskim akcentem. Z wykształcenia pedagogiem, ale nie pracowała w zawodzie. Poznali się w kolejce do mięsnego i sprawiali wrażenie zakochanych, a może zafascynowanych sobą.

- I jak ci się podoba Andy? – zapytała Lisa kiedy wsiadali do czerwonego nissana.
- No wiesz, ma komplet kończyn, nie umiera i nie potrzebuje pomocy. Wilson się wyrabia.
- Wydaje się być miła. Swoją drogą lepiej ci z zarostem – puściła mu perskie oko.

*

Wilson otworzył drzwi przed swoją nową dziewczyną.
- Uuu, jaki szarmancki – zauważyła.
Onkolog uśmiechnął się w podzięce za komplement.
- Całkiem mili ci twoi przyjaciele. Co prawda House jest trochę…
- Chamski?
- Właśnie – przytaknęła. – Czy oni, trochę …
- Lecą na siebie?
- Dokładnie – Andy uśmiechnęła się. – Wiesz, że potrafię mówić sama?
- Tak coś zauważyłem.
- Dlaczego nie są razem? Z daleka widać, że ich do siebie ciągnie.
- Dlaczego nie są razem? Zadaje sobie to pytanie od kilkunastu lat – westchnął Wilson. – Próbowałem ich nawet do siebie zbliżyć. Bezskutecznie. House nie potrafi okazywać uczuć, Cuddy boi się związku z nim. Ale przecież to jasne, że są dla siebie…
- Stworzeni – dokończyła Andy. Wilson uniósł brew, by po chwili zacząć namiętnie całować. Dziewczynę, nie brew.
- Chyba mam pomysł – wyszeptała Andy.

Cdn.

House_addict

agaSek

Ley

Ta część również jest wspaniała. Czytałam ją z wielką przyjemnością i lekkością

jeanne

martusia14

wela89r

Ej, ej... Co to ma być?! Gdzie dalszy kawałek?!

Ja chcę dalej! *krzyczy jak małe rozwydrzone dziecko któremu zabrano zabawkę* [

]
To jest dobre! I wyczuwam tu podstęp! Kocham takie fiki!

Cocci, mam nadzieje że dojdziesz do końca i to w krótkim czasie

Doczekać się nie mogę!

Martuss

Cocci

Już wcześniej poznałam twój talent, ale teraz oficjalnie zaczynam cię wielbić i kochać bezgranicznie! (tu prośba, aby H_a przez przypadek nie uderzyła mnie czymś naprawdę ciężkim

)

Sam fakt, że komentuję twój fik, jest już chyba wystarczającym dowodem, jakie zrobił na mnie wrażenie, prawda?

No dobra, koniec senstymentów

Fik jest przecudowny, przewspaniały i oczywiście prześmieszny. Uwielbiam twoje poczucie humoru, to jak oddajesz postacie i to, że twoje huddy jest zupełnie takie, jakie powinni zaserwować na scenarzyści

Perełek nie wypiszę, bo mój mało elokwentny komentarz (jak wszystkie moje komentarze zresztą) stałby się jeszcze bardziej długaśny i przede wszystkim jeszcze bardziej nudny

Tak więc duuużo Wena i żebyś ten fik skończyła, bo ja cały czas czekam na kontynuację GH

No i chcę jak najszybciej kolejną część!

No to ślinię i w ogóle

Pinky

Cocci, ty cfaniaku ^^ dawno nie byłam na forum, dopiero teraz trafilsm na coś (dla mnie

) nowego. I jest świetne. Tekst z rurą boski (chociaż, szczerze mówiąc, myślałam, że House powie coś bardziej sprośnego

).

Coccinella

Dziękuję wam kochani

. Dzięki waszym komentarzom siedzę z bananem na twarzy jak głupia. I ponieważ nie chcę zostać wytargana za flaki wrzucam następną cześć z dedykacją dla Martuss, bo mnie rozpłynęła. I przepraszam za tak krótkie odcinki, ale wzoruję się na Modzie na Sukces.

P.S Pinky ju ar zbok

Odcinek 3. Ręcznik w dół

- Niech się pan uspokoi, panie Smith – poprosiła Cuddy.
- Pozwę was do sądu! Takimi jesteście lekarzami, jak z koziej dupy trąba.
- Z pana żony była trąba. Gdyby mieściła się w drzwiach być może jej serce nie zatrzymałoby się w trakcie operacji – stwierdził Gregory House.
- Co żeś pan powiedział?
- To, co pan…
- Spokój! – przerwała Cuddy.
- Jeszcze się policzymy – zawarczał otyły mężczyzna i trzasnął drzwiami gabinetu, które po chwili otworzyły się znowu.
- Uuu – wzdrygnął się Wilson przekraczając próg.
- „Uuu” to za mało powiedziane – skrzywiła się pani dziekan. – House, mógłbyś być delikatniejszy. Oszczędzilibyśmy czas, pieniądze wydane na prawników i framugi drzwi.
W odpowiedzi diagnosta wywrócił oczami.
- Czemu się wystroiłeś jak na pogrzeb? – Po krótkiej chwili Cuddy zwróciła się do Wilsona.
- Zmarła babcia Andy – odpowiedział.
- Och – zająknęła się Cuddy. – Przykro mi.
- Cuddy – zaczął House – mogłabyś być delikatniejsza. Oszczędzilibyśmy wrażliwe i dziewicze usposobienie Wilsona.
- Nie błaznuj House.
- Więc wrócimy w piątek. Zatrzymamy się u rodziców Andy. Przyszedłem się pożegnać.
- Pożegnaj się lepiej ze swoim stanem cywilnym. Wiesz, że wizyta u teściów to pierwszy krok do małżeństwa?
- Do widzenia House.

*

Lisa Cuddy wyszła z wanny i szczelnie okryła się ręcznikiem. Zgarnęła kosmetyki, związała włosy w kitkę i skierowała się do pogrążonej w mroku kuchni. Na karteczce przyklejonej zaraz pod ”House, nie masz czego szukać w mojej lodówce” i „ W zamrażarce, też nie” wisiała lista produktów do nabycia na czele z „koniecznie kupić żarówkę”. Co z tego, jeśli zakupy robiła zawsze wieczorem, kiedy już nie mogła nic zobaczyć w ciemności. Włączyła mikrofalówkę by zapewnić sobie odrobinę światła i zajęła się przygotowywaniem mocnej kawy na rozbudzenie, pomagającej uporać się z masą pracy. Sygnał nowej wiadomości postawił ją na nogi. Sięgnęła po komórkę i odczytała sms’a od anonimowego nadawcy.

„ Lepiej wyglądałabyś bez ręcznika. Przyjść i się przekonać?” 

Uśmiechnęła się pod nosem i wybrała numer House’a. Odebrał po drugim sygnale.
- Przyjdź – powitała go zalotnie.
- Gdzie? – zadał pytanie, które zbiło ją trochę z tropu.
- Do mnie, zobaczyć jak wyglądam bez ręcznika – odpowiedziała.
- Chętnie, tylko chwilowo umiera mi pacjent, a mieliśmy oszczędzać na prawnikach.
- Następnym razem nie kuś – rzuciła z przekąsem.
- Kusić? O czym ty mówisz.
- „Lepiej wyglądałabyś bez ręcznika. Przyjść i się przekonać?” – odczytała. – Nic ci to nie mówi? – dodała z przekąsem.
- Myślisz, że bym zapytał o pozwolenie?
- Fakt. – Po chwili dodała zaniepokojonym głosem. – W takim razie… Ktoś mnie obserwuje.
- Przesadzasz – zapewnił.
- Ten ktoś wiedział, że mam na sobie tylko ręcznik! – Na samą myśl o psychopatycznym zboczeńcu czającym się za rogiem przeszły ją dreszcze.
- O tej porze zawsze masz na sobie ręcznik. No chyba, że jesteśmy razem. Wtedy przeważnie nie masz na sobie nic.
- Greg, to nie jest śmieszne, proszę cię, przyjedź.
- W porządku, zaraz będę. Zamknij drzwi dopóki się nie pojawię.
Rozłączył się. Stała z telefonem w ręku, w pomieszczeniu rozświetlonym jedynie mglistą smugą pochodzącą z włączanej mikrofalówki, w której grzała parówkę.

Cdn.

Kika

Cocci, cudnie!

Mam nadzieję, że to Wilson coś kombinuje, a nie faktycznie jakiś świr się przyplątał... Zresztą jakby co to książe-House będzie stał na posterunku i każdego natręta pogoni laską

Powiem jeszcze jedno: więcej!

Wena!