Cena drugiej szansy [Z]

Gatha

aaa, ale fajne trzy odcinki xD

jeej, Cuddy w jego niebieskiej koszuli - marzenie! xD

nie mogę się (jak zwykle

) doczekać ciągu dalszego

kremówka

oj.. boski sen... zwłaszcza ta druga część... mam nadzieję, że ten sen go do czegoś zainspiruje...

jeanne

Musiał tylko podjąć jakąś decyzję.
no to ma dylemat xD
Macie takie oczekiwania, że boję się to kończyć
czemu??? masz jakieś traumatyczne zdarzenie na koniec???

boję się ze będe musiała zapłacić więcej mojemu psychologowi

nie nooo xD
Sugestia, że mogłaby nosić jego koszulę z jakiegoś innego powodu niż niekontrolowany przypływ szczodrości zamiast paniki wywoływała ciąg dalszych skojarzeń.
u mnie też

cudne! czekam na więceej

agnieszka2372

To jak bardzo podobało się jej chodzenie w jego koszuli było dla Lisy Cuddy równie niepokojące,jak sposób w jaki działał na nią jego zapach. Do tego stopnia, że poprzedniego wieczora przez jedną niepoczytalną chwilę zastanawiała się, czy nie położyć się w niej spać. W porę jednak zeszła na ziemię. Od tamtej chwili nie mogła przestać o nim myśleć. Kiedy to robiła zupełnie nieświadomie dotykała swojej rany na czole.
House już przez szybę widział, że była pochłonięta jakimiś myślami. Wszedł bezgłośnie do jej gabinetu.
- Wychodzimy – oznajmił i patrzył jak podskakuje na dźwięk jego głosu.
' Jakim cudem znowu udało mu się mnie tak podejść?' myślała.
- Wychodzimy? Nie wydaje mi się. Mam umówione spotkanie z ważnym sponsorem za 10 minut.
- Nie masz – oznajmił pewny swego – Odwołałem. Powiedziałem, że jesteś na odwyku
- Nie zrobiłeś tego.
- Nie, ale mnie kusiło – przyznał – Powstrzymałem się bo byś wtedy ze mną nie wyszła.
- A twoja przychodnia? Może powiesz, że odrobiłeś? - spytała z powątpiewaniem w głosie.
- Pff. Oczywiście, że nie. Wrobiłem w nią Chase'a.
- Niech zgadnę. To sprawa życia i śmierci?
- Nie. Przerwa.
- Przerwa?
- Ze mną – czekał aż odpowie. Wystawił się na jej łaskę. Teraz wszystko się okaże.
Wstała za biurka, wzięła płaszcz i zwróciła się do swojej sekretarki.
- Wychodzę. Nie będzie mnie.... – spojrzała na House'a, żeby dokończył za nią zdanie.
- Przez czas nieokreślony.
- Przez czas nieokreślony – potwierdziła, a na twarzy Grega pojawił się mały uśmiech. Poszło łatwiej niż przypuszczał
- Jakby co mam pejdżer.
- Nie radziłbym go jednak używać – powiedział zanim odszedł.
Zaprowadził ją do podziemnego parkingu, wsiedli na motor, zatrzymali się dopiero w parku. Nie miała pojęcia co zaplanował. Rozejrzała się byli w tym samym miejscu, w którym już kiedyś go znalazła. Przyglądała się jak rozstawia jedzenie na drewnianym stoliku, głownie rzeczy ze szpitalnego automatu i podpisane pudełko z lunchem Wilsona. Miało to swój urok.
'Cały House' pomyślała.
- Dla Cameron rozważasz włożenie krawata, a ja dostaję dżinsy i ławkę w parku?
- Skąd wiesz o krawacie?
- Wilson.
- Papla.
- Jeżeli ci się nie podoba, sama zaplanuj naszą następną randkę.
- Następną?
- Następną. Co do krawata. Dla ciebie nie muszę się starać. Znasz mnie.
- Nie wiem, czy to obelga, czy komplement – przyznała siadając.
- Uznajmy, że komplement. Oszczędzi nam to kolejnej kłótni.
- Wyciągnąłeś mnie do parku? Dlaczego?
- Lubię to miejsce. Poza tym jest tu cicho i tanio, a ja jestem skąpy.
- Nie pytam dlaczego tutaj, ale dlaczego po mnie przyszedłeś? – sprecyzowała. Milczał chwilę, kiedy straciła nadzieję na jakąkolwiek odpowiedź wyznał cicho:
- Śnił mi się twój pogrzeb. Nie byłem na nim. Okazało się, że sama myśl mnie przerasta, jest ponad moje siły – od czasu do czasu porażał ją poziom jego szczerości wobec niej.
W jego ustach te słowa zabrzmiały jak coś na kształt poważnej deklaracji. Dowód, że to co się między nimi dzieje to coś dużego. Tego popołudnia okazało się, że potrafią rozmawiać nie tylko o szpitalu. Śmiali się, dogryzali sobie, cieszyli się swoją obecnością.
W tym czasie na pobliskiej scenie zaczęła rozstawiać się jakaś kapela. Szczególnie jeden członek zespołu przykuł uwagę House'a. Na oko miał jakieś 30 lat, długie fioletowe włosy i skórzaną kurtkę, wyjmowała z vana swoją gitarę elektryczną. Wyglądał znajomo, co nie dawało mu spokoju.
W końcu zdecydował się do niego podejść.
- Znam cię ?
- Najgorszy podryw świata – rzucił mężczyzna z uśmiechem.
- Pytam serio
- Nie wydaje mi się, przyjechałem tu wczoraj z zespołem.
- Byłeś moim pacjentem?
- Więc jesteś lekarzem? Zerwałeś się z pracy? Tak trzymać. Żyj chwilą - pochwalił muzyk. House tylko wywrócił oczyma. Racja, w sumie skąd miałby go znać.- Masz może jakiś sposób na kaca?
- Tak, ale to rodzinny sekret
- Takie już moje szczęście. Niezła laska.
- Która? - spytał.
- Obie- przyznał przyglądając się narysowanym płomieniom ognia na drewnie.
- Ale tamta lepsza – wskazał skinieniem Cuddy – Bóg musiał mieć dobry dzień kiedy ją stworzył.
- Wierząca w Boga gwiazda Rocka? Tego jeszcze nie było.
- Wszyscy mamy jakieś słabości – zauważył filozoficznie.
- Muszę lecieć. Zaczynamy próbę – przeprosił. House zrobił kilka kroków w kierunku ławki, kiedy zatrzymał go głos nieznajomego
- Pozdrów Lisę – te słowa zdziwiły go jeszcze bardziej.
- Znasz tego faceta? – spytał Cuddy.
- Nie. Choć jest podobny do mężczyzny, który wczoraj uratował mi życie, ale tamten miał brązowe włosy – powiedziała. Wrócili do rozmowy, ale Housowi jeszcze długo nie dawało to spokoju. Nie mieli pojęcia, że ze sceny nadal obserwuje ich anioł. Uśmiechał się nastrajając swoją gitarę. Był pewny, że teraz już sobie poradzą.

Dla Grega nie był to jednak koniec wrażeń. Około ósmej wieczorem usłyszał pukanie do drzwi.
Stała w nich tajemniczo uśmiechnięta Lisa Cuddy.
- Przyszłam zwrócić koszulę – oznajmiła, diagnostyk przyglądał się jej pustym ręką.
- I jej nie wzięłaś ? Starcza skleroza? - podsunął.
- Wzięłam – zapewniła z uwodzicielskim uśmiechem opierając się o framugę, po czym rozpięła płaszcz. Miała na sobie tylko jego koszulkę i szpilki. Zatkało go. Chyba się w niej zakochał.
Uśmiech Lisy poszerzył się bardziej na widok jego twarzy. Miło było wiedzieć, że potrafiła doprowadzić go do takiego stanu.
- Wystarczył piknik w parku? Ale ty jesteś łatwa – podsumował Greg. Nie dodał ani słowa więcej bo w następnej sekundzie już się całowali. Po chwili w budynku rozległ się hałas zatrzaskiwanych drzwi.

THE END

Nie wiem kiedy się pojawię bo mam mniej niż zwykle do następnego fika

Em.

I co? Koszula House'a odegrała w fiku znaczącą rolę

. Bardzo podoba mi się zakończenie, a piknik w iście Housowym stylu

.

Saph

"- Wyciągnąłeś mnie do parku? Dlaczego?
- Lubię to miejsce. Poza tym jest tu cicho i tanio, a ja jestem skąpy."

W Housie odezwała się dusza romantyka

Kocham happy endy a ten fick się chyba kwalifikuje do tym zakończonych szczęśliwie

Jestem pod wrażeniem, ja bym w życiu czegoś tak fajnego nie napisała.
I ten wątek paranormalny...

Narenika

No i piękna, klasyczna końcówka

Jak to jest, że chyba każda kobieta marzy, żeby chodzić w koszuli/koszulce/swetrze/bluzie swojego upatrzonego faceta?

Gatha

śliczne zakończenie xD rozpłynęłam się

Piknik w parku taki typowo House'owy "Lubię to miejsce. Poza tym jest tu cicho i tanio, a ja jestem skąpy." wymiata

no i Cuddy w samej jego koszuli z zamiarem ściągnięcia jej, mmmm, to dla House'a musiało być spełnienie wszystkich marzeń

kremówka

Mistrzostwo świata, przynajmniej dopóki nie napiszesz kolejnego fika :

: wybacz te czułości, ale jestem naprawdę zachwycona i uszczęśliwiona, że się ten fik tak fajnie skończył

A scena z Cuddy w koszuli House'a... boska

eye_roller

po tym fiku jestem rozwalona i niezdolna do dalszego myślenia xD

dzięki Ci!

jeanne

CHyba nic nie będzie z mojego wypracowania z polskiego xD
pisząc jedno słowo przez umysł przesuwa mi się wizja ostatniego fragmentu i smieję się jak głupia

- Wzięłam – zapewniła z uwodzicielskim uśmiechem opierając się o framugę, po czym rozpięła płaszcz. Miała na sobie tylko jego koszulkę i szpilki. Zatkało go. Chyba się w niej zakochał.
aż podałam mojej koleżance linka żeby i ona się trochę pocieszyła xD
kiedy będzie następny fic??
prosze powiedz że dzisiaj xD
Cudne! Boskie i kochane!
xD

Pikaola

Dopiero teraz przeczytałam resztę...
Ach ten Greg ;P (- Wystarczył piknik w parku? Ale ty jesteś łatwa –)
Przecież sam tego chciał <lol>
Czekam na następnego ficzka

Annie

Ten anioł pojawiający się w najważniejszych momentach jest bezbłędny

A koszula... Koszula mówi sama za siebie. No i zakończenie, przy którym każda porządna Huddzinka śmieje się do monitora (ja, oczywiście, też ;-))

lisa

co tu duzo pisac fik super, super to zakonczyłas, bardzo podoba mi się motyw z aniołem, piknik w parku z lunchem Wilsona iście w stylu Housa ;] no i końcówka Cuddy w koszuli House'a, hmmm tylko w koszuli House'a bomba ;]

no i czekam na kolejnego fika, proszę nie każ nam długo czekać

vajoj

jaaaa zaczelam czytac i juz sie nie potrafilam oderwac!! na poczatku bylo super słodkasno pozniej booom i mysl "zabiłas Cuddy" smutas wielki, a potem genialna nadprzyrodzona rozmowa

i zakonczenie mrrrr... koszula i Hałs jak zywy

swietny fik

jakobson

Końcowa scena po prostu boska!! Cuddy tylko w koszuli House'a i szpilkach... ona jest tak samo perwersyjna jak my

A co do całości to chybanie musze podkreślać jak wiele emocji wywoałał w nas twój fik ze względu na martwą Lisę. Właściwie, dla mnie ten fik dzielił się jakby na dwie części: pierwszą - House ze sprawną nogą i drugą - House taki jakiego znamy.
A House decydujący sie na odczuwanie dożywotniego bólu w zamian za życie Cuddy jest strasznie rozczulający.

*Madziula*

cudo

dr Asia

ha.. nadrobiłam zaległości..
Aga, to jest piękne

a kiedy będzie następny fick

??

unblessed

Świetne, oryginalne od początku do końca. Wybacz, już nic więcej nie napiszę, bo nie potrafię o tej porze - zafundowałaś mi posiadówę do nieprzyzwoitej godziny.

Dobry pomysł z pogrubianiem dialogów. Tym bardziej dziękuję, że to zapewne pracochłonne.

lizbona

Jestem trochę opóźniona w rozwoju [czyt. od niedawna na forum i z dużyyyyymi brakami], więc postanowiłam poczytać fiki - które zresztą uwielbiam.

Zaczęłam od tych starszych, poczytuję po kolei, ale w sumie nie komentuję, bo za dużo by tego musiało być

Ale przy tym nie mogłam sobie darować - mało nie zeszłam na zawał i czytając mamrotałam "dalej, dalej, dalej....".
Przyznaję, że tak mnie wciągnął, że nawet odpuściłam sobie czytanie komentarzy do niego, czego na ogół nie robię, bo komentarze same w sobie są w większości rewelacyne.
agnieszka2372 - dzięki, wielkie dzięki

000paulina000

kocham tego fika, jak Ty to robisz ze tak swietnie idzie Ci pisanie? wiecej prosze

)

Cheshire Cat

Jestem tu całkiem nowa, ale fiki Huddy czytałam już wcześniej nałogowo i teraz postanowiłam skomentować. Pomysł... Świetny!!! Trochę, momentami, smutne... Świetne!!! Odrobinę pogmatwane... Świetne!!! Teksty Housea... Świetne!!! Anioł... Świetny!!! Wiem, wiem, mogłabym poszerzyć swój zasób slownictwa, zwłaszcza jeśli chce napisać moje opko.

patrycja170594 · Wysłany: Sob 16:31, 05 Mar 2011 Temat postu:

W sumie to nie wiem od czego zacząć.. Cały fick trzyma w napięciu, bardzo dramatyczny, ale też niezwykły. Pojawia się magia i rzeczy nadprzyrodzone, które sprawiają, że opowiadanie jest bardzo wciągające. Z początku coś mi nie pasowało. O jaki ból chodziło, za ożywienie Cuddy? Noga? Przecież House miał już wcześniej chorą nogę. Dopiero przy drugim czytaniu, zrozumiałam, że jednak wcześniej nie miał chorej nogi, nie było bólu.
[quote]- Co ty tu robisz? - zaczęła bez przywitania.
- A jak ci się wydaje? Biegam.[/guote]
Z tego wynika, że skoro biegał, to nie miał chorej nogi.
Ogólnie rzecz biorąc całe opowiadanie niesie ze sobą głębszy morał, pouczenie.