Będzie Szedł Wśród Nieśmiertelnych [M, T]

Katarzyna

Jestem pod wrażeniem. Kawał porządnego fika, jak będę miała chwilę zajrzę do oryginału. Naprawdę - brawo.

Dżuczek

dzio skąd bierzesz takie fiki?!!!
Chyba chciałabym, aby w ten sposób Greg House pozostał w naszej pamięci.
Tekst jest niesamowity. Przygnębiający i jednocześnie niosący odrobinę nadziei.

Edit: Chyba najbardziej podobała mi się legenda House'a żyjąca we wszystkich, którzy go znali, rosnąca razem z Gregiem Jr., przedstawiana przez byłych współpracowników i jego przyjaciół.
W sumie przeniosłabym ten tekst do Innych, bo wątek Huddy nie jest tu faktycznie najważniejszy.

Przez tego typu fiki rzeczywistość serialowa miesza mi się z fikową i moją własną - a ta ostatnia niekoniecznie odpowiada tej prawdziwej, prawdziwej rzeczywistości...

dzio

Dżuczek - zdecydowanie za dużo czasu spędzam na grzebaniu w FFN. Znajduję jakiegoś fajnego fika, szukam innych fików tego samego autora, zaglądam dobrym autorom w "Ulubione"... Łatwo przewidzieć, że jeżeli ktoś dobrze pisze, to będą mu się podobały dobrze napisane rzeczy.

Jak dla mnie samo sedno tego fika jest w tym, co sobie Wilson myśli -

Katty B.

Przepiękne. Nie czytałam w oryginale i chyba nie żałuję. Zapewne teraz pobiegnę i przejrzę ten tekst jeszcze w języku Szekspira, ale... Niee, nie żałuję, że najpierw przeczytałam po polsku. Tłumaczenie świetne, a za wybór tekstu należy ci się zgrzewka wirtualnego piwa. Smutne, ale przyjemnie się czytało. Taki mój rodzaj fika - niby depresyjny, ale niosący ze sobą masę optymizmu, pozytywnego nastawienia. I bardzo mocne przesłanie. Tak, takie fiki lubię. Więcej proszę. Pozwole sobię (spróbować!) zacytować Ewę Białołęcką: "życie jest jak miód z domieszką piołunu". I taki właśnie jest ten fik. Jak piołun i miód.

Gratuluję.
Kat.

P.S. Cytat niedokładny, nie mam książki pod reką.

dzio

Dziękuję ślicznie. A cytat faktycznie brzmi jak coś, co by Toroj mogła napisać.

Z czego to dokładnie?

Katty B.

Z trzeciego tomu Naznaczonych Błękitem, "Piołun i miód".

Widzę, że sława Toro dotarła i tutaj. XD

Kallien

Może i w tym ficu było jakieś-tam powtórzenie i może jakiś inny błąd. Mnie to rybka.
Czytało się świetnie, opowiadanie cudowne - choć może to nie pochwała dla tłumacza : P dobór tekstu jak najbardziej. Kat ma rację co do piwa.

Ale i tak nie będę wyznawać Huddy. Mimo że fici są całkiem przekonywujące.

jakobson

Pomyślałam sobie dzisiaj: "Przeczytam jakiś fik, od wieli tygodni tego nie robiłam..." Nie wiem co sprawiło że wśród tylu nowości w tym temacie postanowiłam wybrać akurat Twoje tłumaczenie, ale to teraz nie jest ważne. Ważne jest to że jeszcze nigdy nie przeczytałam, bądź co bądź, smutnej historii, podczas której uśmiechałabym się sama do siebie i czuła taki spokój. Choć emocje oczywiście były... Nie wiem jak to określić ale nasuwa mi jedynie to: "sad end" z "happy endem", zima z nadzieją na wiosnę w przyszłości.
Pokłony dla autora; brawa dla tłumacza, który tak pięknie i mądrze ubrał w słowa oryginał.

edit: porównałabym ten fik do filmu "PS. I Love You"

Brandy

:smt010 :smt010 :smt010
Piękny fick, piękne tłumaczenie :smt001
Listy do rodziców i te karteczki - genialny pomysł

Nie miał pojęcia, w jaki sposób, po tylu latach, wciąż go to zaskakiwało. Student medycyny mówiący "Wszyscy kłamią.", samoprzylepna karteczka przyczepiona do starego folderu z aktami pacjenta, grzechocząca, dwudziestoletnia fiolka Vicodinu, wepchnięta do książki z wyciętym schowkiem, o którym nikt nie wiedział, zapach drogiej kawy, którą z wysiłkiem zdobywał i zawsze starał się mieć w zapasie, miarowe thump-thump kogoś idącego o lasce, sarkazm Małego Grega, artykuł z piśmie medycznym, General Hospital, pacjenci w śpiączce, The Grateful Dead, gra w golfa, uparty pacjent, zapach mydła Irish Spring i płynu po goleniu z apteki, pomięta koszula, nierozwiązywalny przypadek i milion innych, małych rzeczy dzień po dniu - Doktor Greg House nigdy nie odejdzie naprawdę, nigdy nie przestanie istnieć, bo codziennie, w każdej sekundzie, ktoś postanawiał go wspomnieć, uczyć tego, czego on uczył i żyć tak, jak on żył.
Kocham ten fragment, po prostu cudowny :smt001

Richie117

Schevo

Poryczałam się. Przyznam szczerze i otwarcie, że się poryczałam. Ale uśmiechnęłam się przez łzy,gdy przeczytałam ostatnie zdania.
A te karteczki to bardzo w stylu House'a. Żeby o nim nie zapomnieli. Ale przecież o Housie nie można zapomnieć ! "Everyobody lies" i inne tego typu mądrości zostają w pamięci na zawsze.
Tylko jakoś nie mogę sobie wyobrazić świata bez tego sarkastycznego dupka, Gregorego House'a. Nie, wymagacie zbyt wiele ode mnie... Przecież House będzie żył wiecznie. *błagająco patrzy na wszystkich szukając potwierdzenia*
Fik jest świetny. Smutny, ale świetny.

Em.

Czytałam całość, niebezpiecznie zbliżając się do granicy płaczu. Udało mi się nie rozpłakać, ale fik jest naprawdę świetny. Greg House dokładnie taki, jaki był, jakim zapamiętali go wszyscy ludzie... I jego syn, który był prawie taki sam, jak ojciec. I Wilson, który czuł się samotny bez najlepszego przyjaciela...

Kiedy czytam takie teksty wydaje mi się, że nie znajdzie się już nic bardziej głębokiego.

Świetne tłumaczenie.

dzio

Dziękuję serdecznie po raz kolejny.

*kłania się nisko*

Richie - ja Cię jeszcze nauczę cieszyć się dobrze napisanymi smutami i doceniać solidny angst. ;] Skoro potrafię sprzedać śnieg Eskimosom i zmusić Cię do zajrzenia w dział "Huddy", to to mi się też powinno udać. ;]

Richie117

dzio... hm... Nigdy nie mówię nigdy :smt016

(Ale to, że Cuddy zmusza House'a do pracy w klinice, jeszcze nie znaczy, że on to kiedykolwiek polubi :smt077 )

Gora

To jest piękne...

Repika

To bardzo ładny tekst. Podoba mi się, że House siedział i myślał co by tu zrobić żeby zostać zapamiętanym. I w ramach zapamiętania zrobił dziecko Cuddy, fajnie.
Podoba mi się jak House pisze list do ojca, podobało mi się fragment gdzie zastanawiał się jak zacząć. Ale trochę nie kanoniczne wydało mi się że napisał taki długi list do ojca. Wydaje mi się że prawdziwy House napisałby same "pieprz się" i ewentualnie w liście do matki napisałby że umiera, bo ojciec i tak się dowie z listu do matki, bo z tego co wiemy jego rodzice się nie rozeszli.

Katty B.

Często zaskakujące jest, jak bardzo może zmienić się pogląd na opowiadanie po pewnym okresie czasu. Ktoś podniósł to tłumaczenie, pomyślałam więc "hej, czemu nie" i przeczytałam ponownie. Z radością mogę stwierdzić, że nic się w moim nastawieniu nie zmieniło. Świetny fik ze świetnym tłumaczeniem. Są błędy w budowie dialogów i chyba kiedyś nagnę swoje uprawnienia i wszystko popoprawiam. Ten tekst zasługuje na pełną perfekcję.

I, pomimo czasu, który minął od mojej ostatniej z nim styczności, wciąż łapie za serce.

Kat.

***

amandi

Cholercia, poryczałam się, nie zważając, że kilka minut temu pomalowałam tuszem rzęsy... teraz to już jest nieważne... To chyba drugi fik, który wywołał u mnie tak wielkie emocje... Tłumaczenie genialne, zachowało ten mistyczny, a zarazem codzienny klimat... Kurczę, ledwie piszę... Doskonale dobrane cytaty, podkreślające to, co działo się z bohaterami... oni sami opisani tak prawdziwie, ich żałość była nieudawana... A Greg Jr.? Coś niesamowitego.. Tak, jak i te karteczki samoprzylepne. I milion rzeczy, które sprawiają, że House jest Nieśmiertelny. Bo żyje w ludzkich sercach, w szacunku, którym go darzyli, w zabawnych wspomnieniach i chwilach przy szarym nagrobku... Muszę ochłonąć i po czymś tak przejmującym pewnie trochę mi to czasu zajmie... ale ty wiesz, że to było piękne... mało spotykane, realistyczne, takie jak... House... Dziękuję ci za to, że to tu wkleiłaś...

Pinky

Najbardziej podobał mi się Wilson. Biję przed nim i przed tobą pokłony.
Dobre tłumaczenie, wspaniała robota, która nie poszła na marne

Gratuluję

Pinky pozdrawia

Koszałek

Śliiiczne! I nie, nie zgadzam się z Repiką. Ten dzieciak musiał byc jak ojciec. Hmm, może dlatego, że był synem House'a. Słyszał o nim w samych superlatwach, a każdy czasem chciałby być jak House. Poza tym było 50% pewności, że będzie podobny do starego, a Greg Jr. bardzo się starał.

pannaX

Piękne, aż kłujące...
I ciekawa alternatywa przyszłości...
Oryginalny synek wszystko oblewający...
Cudne, ale i smutne

Scribo

Przeczytałam to teraz i nei wiem co mam napisać. Tekst zadziała na mnie tak, jakbym dostała czymś ciężkim w głowę.
Ciężko wywołac u mnie taką rekację. Ten tekst to zrobił. dlaczego? Bo to było takie... prawdziwe.
Dla mnie House jest nieśmiertelny bo:

galena

ja stanowczo protestuję, tu powinno być ,przy tym fiku, jakies ostrezeżenie i to dosadne, z zakazem wstępu dla tych, co się za łatwo wzruszają, pod koniec tak się rozczuliłam, że mi łezki poleciały...

Ann

Piękny tekst, naprawdę. A to, że go przetłumaczyłaś...jesteś wielka, po prostu - dzięki

Łezka się kręci w oku jak się pomyśli, że coś takiego mogłoby się stać naprawdę...Wzruszyłam się...tak, cholera wzruszyłam się...
Ale jest to prawdziwe - nawet my, wśród których nie żyje prawdziwy House, którzy znamy go z telewizji i twórczości fickowej, będziemy go pamiętać bardzo, bardzo długo. House w końcu nie odchodzi tak łatwo, Gregory'ego House'a tak łatwo się nie zapomina...A poza tym i my na to nie pozwolimy

Klio

'beczy jak głupia'
dzio! miałam racje szukając w biblioteczkach Twoich ficków i tłumaczeń...
kiedyś je sobie wydrukuje i oprawie w ramki
'wzdycha beznadziejnie; melancholijnie'