Be happy [Z]

jeanne

No to obudziłam wszystkich w domu i nie mam z tego powodu żadnych wyrzutów sumienia

Braian jest boski!

minnie

Tak!
Nareszcie

Jakie to cudne, gdybym miała cytować to musiałabym skopiować cały tekst

Kocham Braian'a i House'a jako ojca

Ogólnie kocham cały fik xD Kończąc moją cudną wypowiedź

Czekam na więcej i wena życzę

Wercia214

Ojj.... czyżby House przestrażył się nie bycia tatą ??

Świetne

A, T. pokazałam tego fika nauczycielce z polskiego ...

-->
Powiedziała że jest doskonały

Wena życzę

Cave

piekne

LicenceToKill

- A czy pani jest TĄ pielęgniarką, która wbija igłę z delikatnością słonicy cerującej obrus?

Jeszcze tylko jutro… Wieczorem wraca Cuddy… jeszcze tylko jutro będzie ojcem… Ta myśl wydała mu się dziwnie przykra.
A ten fragment dziwnie mnie przygnębił chociaż nadal wydaje mi się, że House już pozostanie tym prawdziwym ojcem

Czekam na ciąg dalszy

runiu

Świetny fragment, bardzo dobre przemyślenia dziecka i House jako "pół-tatuś", no i mały zasnął jak House grał - słodkie.

Czekam na ciąg dalszy.

amandi

Och... cudowne zakończenie dnia... Naprawdę urzekający fragment: te teksty walone przez House'a: „To jest dziecko, a nie niedorozwój idioto. Możesz mówić normalnie! I za pewne gdyby umiał się przedstawić, pewnie nie potrzebowałby mojej obecności. Brian Cuddy. Długo mam czekać?” , - Nie można by delikatniej? Przecież to dziecko, a nie nosorożec! –warknął na pielęgniarkę, która spojrzała na niego z politowaniem.

- Czy to przypadkiem pan jest doktor House? –Nigdy przedtem nie zapuszczał się w tak odległe i egzotyczne rejony szpitala, jakim był punkt szczepień, ale widać jego sława była tu przed nim.

- A czy pani jest TĄ pielęgniarką, która wbija igłę z delikatnością słonicy cerującej obrus? –spojrzał na nią kpiąco, i przytulił Briana do siebie -Idziemy Młody, zapamiętaj sobie, że w dzisiejszych czasach delikatne kobiece ręce to skarb! A tym bardziej, jak nie musisz za niego płacić.

Po prostu świetne!
Szkoda mi House'a... Mam nadzieję, że uda się trochę przedłużyć jego "bycie" tatusiem. Mógłby nawet przeistoczyć się w męża i tatusia

. A ten Brian... wow... I kto to mówi 5

Izabella

T. nie zostawia się takich fików bez ciągu dalszego na tak długo.
Wróć!

rocket queen

Chłopcy najnormalniej w świecie... rozczulili mnie!
A tekst:

evi

przy czytaniu ostatnich akapitów tej części całkiem prawdziwie się wzruszyłam

wybacz, ale nie stać mnie teraz na bardziej konstruktywny komentarz, a wolę napisać coś, co czuję zaraz po przeczytaniu, niż układać w głowie zdanie po zdaniu, bo to jest jednak chyba najbardziej oddające Twój kunszt

kremówka

Och... House usypiający Briana kołysanką... przecudny obrazek...

A rozmyślania Briana cudne... Może małe dzieci tak nie myślą, ale chciałabym, żeby myślały

T. nie wiem nawet co mogłabym napisać, żeby się nie powtarzać...
podoba mi się strasznie po prostu...

T.

Dźwięk dzwonka wyrwał go z zamyślenia. Spojrzał na zegarek i zastanawiał się, komu przyszło do głowy zjawiać się z wizytą o 11.15 w nocy. Jeśli Brian się obudzi nie chciałby być w skórze tego kogoś… Powoli podszedł do drzwi, przekręcił zamek i otworzył je. Do pokoju jak huragan wbiegła zdyszana Cuddy.

- Gdzie on jest? –Rozglądała się nerwowo po pokoju.

- Został porwany przez Koło Miłosników Ciemiężonych Diagnostów –wyjaśnił spokojnie.

Patrzyła na niego przez chwilę błędnym, przerażonym wzrokiem. To tyle na dzisiaj, jeśli chodzi o żarty.

- A gdzie ma być? Śpi w moim łóżku. Eksmitował mnie.

Cuddy pobiegła natychmiast do pokoju.
House był zły. Cała ta scena pokazała mu dobitnie, że Cuddy nie ma do niego za grosz zaufania. Przecież to jego syn. Potrafi się nim zająć! No może za wyjątkiem kilku wyjątkowych sytuacji, ale jednak… powinna była mieć o nim lepsze mniemanie… Kiedy wróciła –w końcu spokojna i rozluźniona- nie mógł powstrzymać się od uszczypliwego komentarza.

- Skoro tak bardzo bałaś się, że cos mu grozi, to po co go tu zostawiłaś?

–Cuddy bez trudu wyczuła, że House jest zwyczajnie nadąsany.

- Och przepraszam Greg… to nie o to chodzi… -intensywnie szukała jakiegoś sensownego wytłumaczenia, ale w rzeczywistości House miał racje. Wróciła najwcześniej jak mogła, bo śmiertelnie bała się o syna. Nie mogła przestać myśleć, ile strasznych rzeczy może mu się przytrafić.

- A o co? Do cholery jestem jego ojcem, przecież nie pozwoliłbym, żeby mu się cos stało! Za kogo ty mnie masz Cuddy, za potwora? –jej milczenie tylko potwierdziło jego domysły.

- Jesteś jego ojcem? –Cuddy była wstrząśnięta tymi słowami –jakoś późno ci się to przypomniało… -ironizowała.

- A dałaś mi szanse na to? Zamknęłaś się i odgrodziłaś 10 metrowym murem. A ja się nie pcham gdzie mnie nie chcą! –House z trudem panował nad głosem. Nie chciał żeby wrzaski obudziły dziecko.

Zapadła cisza. Cuddy analizowała jego słowa. Widziała w nim jakąś zmianę. House był zaangażowany. Zależało mu. Nagle dotarła do niej myśl, która wzbudziła w niej przerażenie a zarazem radość. House przywiązał się do Briana. On naprawdę poczuł się za niego odpowiedzialny. Nawet bał się podnieść głos, żeby go nie obudzić.

- House… czy… ty… czy… ty mówisz serio? –Wyjąkała patrząc na niego z nadzieją w oczach.

- Nie wiem Cuddy… nie wiem czy potrafię… - Jego mina powiedziała jej wszystko. House jak zawsze zostawiał sobie furtkę, ale podjął już decyzję –napijesz się drinka? –Zaproponował

- Myślałam, że zabiorę Briana do domu… -spojrzała niepewnie w stronę jego sypialni.

- Wykluczone, po co go budzić? Zostań, napijemy się –zaproponował.

- Ale ja, musze być rano w pracy…

- Spokojnie, prześpisz się ze mną -uśmiechnął się szeroko do swoich myśli

- Tak, to wtedy na pewno się wyśpię –Cuddy poczuła przyjemne dreszcze przeszywające jej ciało. Dlaczego zamiast wkurzać się o jego seksistowskie teksty, ona czuła podniecenie?

- No ja nie wiem, o czym sobie pomyślałaś niewyżyta kobieto, ale ja miałem na myśli spanie –odparował szybko, patrząc jak się rumieni –głodnemu chleb na myśli –dodał unosząc brwi znacząco.

- Głodny głodnemu wypomina –odparowała szybko patrząc mu śmiało w oczy.

Prowokowała go. Czuł nagłe napięcie, jakie wybuchło miedzy nimi z gwałtownością letniej burzy. Powietrze stało się gęste i ciężkie. Zawsze tak było miedzy nimi. Jakaś chemia, skrywane pragnienia, fascynacja. Zawsze podziwiał tą kobietę i pragnął jej. Pragnął jej całej. Zawsze jednak było jakieś, „ale”, które nie pozwalało mu się do niej zbliżyć. Była ich cała batalia –powodów, dla których nie mógł jej mieć. Jego wzrok ślizgał się po jej twarzy, śledząc długie rzęsy, zakrywające błyszczące, pełne żywotności i inteligencji oczy, miękkie loki opadające na ramiona… i jej usta. Zatrzymał się chwilę dłużej na przedmiocie swoich marzeń sennych i licznych fantazji. Wiele razy zastanawiał się jak będą smakować. Zastanawiał się, czy jak ja pocałuje, rozchyla się w niemym zaproszeniu, czy też raczej ścisną gniewnie w wąska linie… Nieświadomie zbliżył się do niej.

-Po co chodzić głodnym? – Zapytał niepewnym głosem, szukając odpowiedzi gdzieś w jej oczach.

- Czasem głodu nie można nasycić… -odpowiedziała rozchylając nieświadomie wargi w oczekiwaniu…

- Ale można spróbować zaspokoić go choć na chwilę - wyszeptał i zrobił to co planował od dawna.

Pocałował ją.

Zaskoczyło ja to. Wargi Housa były miękkie i ciepłe. To nie był namiętny pocałunek. To była czysta czułość, zmieszana z głębokim pragnieniem. To nie był pocałunek, którym uwodziło się kobietę na jedna noc. To była raczej obietnica czegoś głębszego, płynącego prosto z duszy pogrążonej w tęsknocie. Głodnej duszy. Dopiero, kiedy nieśmiało dotknęła jego karku, usłyszała ciche westchnienie, a pocałunek przerodził się w gwałtowną falę wstrząsającego Housem pożądania…

jeanne

kremówka

amandi

Jeśli Brian się obudzi nie chciałby być w skórze tego kogoś…
I co, pobijesz Cuddy

?

- Gdzie on jest? –Rozglądała się nerwowo po pokoju.
- Został porwany przez Koło Miłośników Ciemiężonych Diagnostów –wyjaśnił spokojnie.
Założone przez Wilsona, z jednoosobowym komitetem Wilsonem i jednoosobowym takoż składem, tyle, że w tej chwili to Koło spało i miało w... poduszce Ciemiężonych Diagnostów

.

- A o co? Do cholery jestem jego ojcem, przecież nie pozwoliłbym, żeby mu się cos stało! Za kogo ty mnie masz Cuddy, za potwora? –jej milczenie tylko potwierdziło jego domysły.
- Jesteś jego ojcem? –Cuddy była wstrząśnięta tymi słowami –jakoś późno ci się to przypomniało… -ironizowała.
- A dałaś mi szanse na to? Zamknęłaś się i odgrodziłaś 10 metrowym murem. A ja się nie pcham gdzie mnie nie chcą! –House z trudem panował nad głosem. Nie chciał żeby wrzaski obudziły dziecko.
Zapadła cisza. Cuddy analizowała jego słowa. Widziała w nim jakąś zmianę. House był zaangażowany. Zależało mu. Nagle dotarła do niej myśl, która wzbudziła w niej przerażenie a zarazem radość. House przywiązał się do Briana. On naprawdę poczuł się za niego odpowiedzialny. Nawet bał się podnieść głos, żeby go nie obudzić.

OhMG, normalnie

... Bidny House... tak bardzo musiał tęsknić za synkiem... tak?

- No ja nie wiem, o czym sobie pomyślałaś niewyżyta kobieto, ale ja miałem na myśli spanie –odparował szybko, patrząc jak się rumieni –głodnemu chleb na myśli –dodał unosząc brwi znacząco
Czyli wszyscy jesteśmy niewyżyci

jeanne, nie jesteś sama

Zaskoczyło ja to. Wargi Housa były miękkie i ciepłe. To nie był namiętny pocałunek. To była czysta czułość, zmieszana z głębokim pragnieniem. To nie był pocałunek, którym uwodziło się kobietę na jedna noc. To była raczej obietnica czegoś głębszego, płynącego prosto z duszy pogrążonej w tęsknocie. Głodnej duszy. Dopiero, kiedy nieśmiało dotknęła jego karku, usłyszała ciche westchnienie, a pocałunek przerodził się w gwałtowną falę wstrząsającego Housem pożądania…
Piękne...słodkie...romantyczne... uwielbiam, jak piszesz...

LicenceToKill

-Po co chodzić głodnym? – Zapytał niepewnym głosem, szukając odpowiedzi gdzieś w jej oczach.

- Czasem głodu nie można nasycić… -odpowiedziała rozchylając nieświadomie wargi w oczekiwaniu…

- Ale można spróbować zaspokoić go choć na chwilę - wyszeptał i zrobił to co planował od dawna.

Pocałował ją.

Zaskoczyło ja to. Wargi Housa były miękkie i ciepłe. To nie był namiętny pocałunek. To była czysta czułość, zmieszana z głębokim pragnieniem. To nie był pocałunek, którym uwodziło się kobietę na jedna noc. To była raczej obietnica czegoś głębszego, płynącego prosto z duszy pogrążonej w tęsknocie. Głodnej duszy. Dopiero, kiedy nieśmiało dotknęła jego karku, usłyszała ciche westchnienie, a pocałunek przerodził się w gwałtowną falę wstrząsającego Housem pożądania…
Będę achać i ochać nad tym fragmentem

Martuss

OMG *z house`owym akcentem*
To jest cudowne. I widać że House naprawdę się zaangażował

Czekam na kolejne

Czyli wszyscy jesteśmy niewyżyci jeanne, nie jesteś sama
Oh zgadzam sie.... chyba naprawdę wszyscy jesteśmy niewyżyci

ceone

*cudne*

martusia14

to było superrrr

czekam na więcej ;p

Wercia214

Jesuuu !!! T. !!! Ja Cię KOCHAM !!!
Twoje Fiki też

Boskie opisy, boskie... dialogi też niczego sobie

Cudownie się czuje po przeczytaniu każdej nowej części !!
Twoje prace wzbudzają nadzwyczajne emocje !!
Są po prostu genialne !!
Dużooo Wena życzę

i czekam

runiu

Piękne, House się naprawdę zaangażował. A końcówka wspaniała, świetnie to opisałaś.

Pozdrawiam i czekam na cd.

Izabella

Ostatni akapit to coś na co czekałam.
Nim wstrząsnęło pożądanie, mną to, ze już kończysz a ja chcę więcej.
Nie odgradzaj się od nas 10 metrowym murem tylko pisz i pisz tak pieknie jak do tej pory.
Czy następną część zaczniesz od momentu na którym skończyłaś? Mam nadzeje, że tak.

rocket queen

Aaaaaaaaaaaaaaaaaa! [konstruktywny komentarz]

T., Wieszczu Ty mój, to było boskie, boskie i jeszcze raz boskie!

minnie

Łuuuu......
Świetne i teraz będą życ sługo i szczęśliwie

tak to cudowny plan, który mam nadzieje wpleciesz w swojego cudnego fika

Kończąc moją cudowną wypowiedź czekam na więcej i wena życzę

Bereśka

Super

podoba mi się

i mam takie bardzo małe pytanie... KIEDY BĘDZIE DALEJ????????????

Pozdrawiam

i weny życzę