Barwy życia [M]

lisek

Nie wiem, czy dobrze robię wrzucając ten tekst. Jest taki... pisany na żywo, że tak powiem. Pod wpływem wpatrywania się w najnowsze Huddystyczne zdjęcia

Z reguły jest tak, że najlepiej jak coś odleży odpowiedni czas na dysku i spojrzy się na to poźniej takim nieemocjonalnym okiem, ale tym razem postanowiłam zaryzykować. Dla wszystkich, którym na widok pewnych zdjęć serducho zabiło mocniej

Zawsze mam problem z klasyfikacją wiekową

Ale ponieważ najbardziej podoba mi się ta z +16

Uwaga!!!
Spojlery sezon 7!!!

Barwy życia [M]

Wschodzące słońce delikatnie muskało ich wtulone w siebie sylwetki. Nic nie mówili. Milczeli już właściwie od wczorajszego dnia, a dokładniej rzecz ujmując od wczorajszej nocy. To co się wydarzyło było niczym sen. Oboje byli zagubieni i nie do końca pewni, czy właśnie zyskali coś nowego, czy na powrót stracili to, co było. Po drugiej wspólnie spędzonej nocy, cudownej nocy przepełnionej namiętnością i pasją próbowali na nowo odnaleźć w tym sens. To przed czym tak uciekali, czego się bali i w co już dawno przestali wierzyć uderzyło w nich całą swoją mocą. Bez ostrzeżenia burząc betonowy mur, który całymi latami tak konsekwentnie wznosili. Bliskość fizyczna stała się faktem. Była niepodważalnym dowodem jej bezwzględnego oddania. Tej nocy poczuła całą sobą, jak bardzo go potrzebuje, jak bardzo kocha. Uczucie, czyli coś czego nigdy nie chciał i nie potrzebował teraz, w tej jednej chwili stało się całym jego życiem. Nagle kobieta poruszyła się nieznacznie. Przeniósł wzrok na jej bose stopy szukające schronienia w coraz cieplejszym piasku. Czuł, że mu się przygląda, jednak nie odwrócił twarzy w jej stronę.
- Żałujesz? – zapytała po chwili.
- A ty?
- Nie. Nie wiem… – tępo wpatrywała się w fale kończące swój krótkotrwały żywot na piaszczystej plaży. Znów zapadła głęboka cisza. Mężczyzna z lekkim syknięciem, świadczącym o pojawiającym się bólu, przysunął się jeszcze bliżej i objął kobietę ramieniem. Wiedział, że w tym momencie ona potrzebuje tej bliskości jak nigdy wcześniej. Nie pomylił się. Jedną ręką objęła go w pasie, a głowę ułożyła na jego torsie. Oddychał lekko i miarowo. Szum oceanu, delikatna morska bryza i dające coraz więcej ciepła promienie budzącego się słońca rzucały nowe tchnienie życia w to tajemnicze miejsce. Oni czuli się podobnie. Jakby właśnie zostali wyrwani z jakiegoś głębokiego snu, jakby do tej pory żyli w śpiączce. Bez uczuć, bez emocji, bez siebie…
Silniejszy podmuch wiatru sprawił, że zadrżała. Uśmiechnął się.
- Co cię tak śmieszy? – poczuł, że wtula się w niego jeszcze bardziej.
- Nie.
- Nie? - momentalnie się od niego oderwała. Bała się, że przekracza kolejne granice zbyt szybko. Widziała, że dla niego pewne rzeczy są po prostu zbyt ckliwe.
- Nie – powtórzył. – Nie żałuję – dodał po chwili, a kąciki jego ust delikatnie poszybowały w górę. Przyglądała się mu w skupieniu. Powoli docierał do niej sens usłyszanych słów.
- Pięknie tu – zrozumiała jego wyznanie, ale nie zamierzała go zadręczać. Wiedziała ile ostatnio przeszedł.
- Nie muszisz obchodzić się ze mną jak z jajkiem – spojrzał na nią z wyrzutem. Brunetka wyprostowała się nieco i oparła plecami o stary konar drzewa przy którym siedzieli.
- To co się wczoraj stało… - zaczęła niepewnie. Doskonale zdawała sobie sprawę z konsekwncji swojego postępowania. Wiedziała po co do niego idzie. Zerwała z Lucasem, bo potrzebowała prawdy i wolności. On był jej prawdą i wolnością. On, mężczyzna najbardziej nieodpowiedni pod każdym względem okazał się jej przeznaczeniem. Znał doskonale jej uczucia, ale za nic nie potrafił zrozumieć, co nią kierowało. Co się takiego stało, że w jednej chwili porzuciła swoje złudne szczęście i obnażyła się przed nim. Przyznała się do porażki i wyznała mu miłość. To było tak nierealne, że do tej pory nie miał pewności, czy to nie sen. Tym razem to on odwrócił głowę i przyglądał się jej uważnie. Dostrzegł spokój na jej twarzy. Koralowe usta wyglądały jakby uśmiechały do pustej przestrzeni przed sobą. Jej długie, rozwiane włosy łaskotały go w policzek. Z tak bliskiej odległości bez trudu dostrzegał jej kurze łapki wokół oczu i pierwsze zmarszczki wokół ust. Była naprawdę piękna.
- Wiem, że się gapisz? – jej głos wyrwał go z zamyślenia.
- Wiem, że wiesz – w tej chwili on również spojrzał na bezkresną przestrzeń przed sobą.
- Co dalej?
- Spacer?
- Tak. Moje szpilki i twoja laska idealnie się do tego nadają – ironizowała. – Poza tym myślałam o nieco dalszej przyszłości – na te słowa diagnosta odwrócił się w jej kierunku, ona zrobiła to samo. Ich przenikliwe spojrzenia w końcu się spotkały. Nie była już pewna, czy patrzy w jego oczy, czy w błękit tętniącego życiem oceanu. Nachylił się i pocałował ją. Od razu oddała pocałunek. Czuł jak poddawała się mu całkowicie, zupełnie jak poprzedniej nocy. Ciepły piasek pod stopami, szorstki zarost pod palcami i jego zachłanne usta na swoich sprawiały, że wbrew wszystkiemu, wbrew całemu światu czuła się szczęśliwa. Chciała mieć pewność, że i on czuje podobnie. Że dla niego nie jest to tylko kolejny etap, wyzwanie, czy okoliczność, którą przyjmuje jako następną ekscytującą przygodę. Znów zaczęli się zatracać w uczuciu, którego wciąż nie zdołali nawet nie zdefiniować. Czując jak jego zachłanna dłoń przygarnia ją coraz bardziej do siebie oderwała się od niego. Musiała spróbować.
- Zastanawiałeś się dokąd nas to zaprowadzi? – mimo, że z całej duszy pragnęła zostać w jego ramionach już na zawsze, doskonale zdawała sobie sprawę z tego, że tam gdzie kończy się złoty piasek i tam gdzie nikną błękitne fale zaczyna się prawdziwe życie. Życie, na które żadne z nich nie jest chyba jeszcze gotowe. W tym momencie nie była w stanie nic odczytać z jego twarzy. Podpierając się na swoje lasce podniósł się. Wziął głeboki wdech. Kochał to miejsce. Było podobne do niego. Zapomniane, samotne, a jednak miało niezwykłą siłę. Siłę, która tworzyła fale i przeniosiła piasek tworząc tajemnicze wydmy. Niczego tak się nie bał, jak ruchomych piasków na i tak krętej ścieżce życia. Nie chciał, by wciągnęły go w czarną odchłań, gdy tylko spróbuje postawić pierwszy krok. Jednak tym razem w porę coś sobie uświadomił. Przecież nie był sam. Spojrzał na brunetkę, a później na przestrzeń przed sobą. Ocean życia. Poczuł, że nadszedł jego czas. Ich czas. Wyciągnął rękę w stronę milczącej kobiety. Posłała mu pytające spojrzenie.
- No co? Chyba najwyższa pora abyśmy w końcu poznali cel tej podróży – widział w jej oczach wzruszenie. W jednej chwili pochwyciła wyciągniętą w jej kierunku dłoń. Nie mieli żadnej pewności, żadnych gwarancji. Nic, prócz nadziei, że żadne z nich nie będzie cierpiało bardziej niż do tej pory.

OLA336

Komentarz dostaniesz jutro… i ty wiesz dlaczego

Komentarz miał być wczoraj, a ja się tak zbieram, zbieram i zebrać się nie mogę

Bo widzisz, pierwszy raz nie wiem co napisać…

Zawsze to wyglądało tak, że siadałam, czytałam, brałam odpowiedni cytat i dodawałam do niego swój… (czasami bardziej, czasami mniej, a czasami w ogóle) śmieszny komentarz…

Teraz tak nie mogę zrobić… A wiesz dlaczego?

Bo tak to czytam, czytam i przypomniałaś mi bardzo ważną rzecz

Przypomniałaś mi, że oprócz świetnych dialogów, śmiesznych i zabawnych sytuacji, scen… potrafisz pisać takie cuda…

Przypomniałam sobie, że Lisek potrafi pisać piękne teksty z cudownymi opisami…

że potrafisz oprócz rozśmieszania czytelnika, także go wzruszyć

Cały tekst, to jedna wielka perełka

Nie zacytuję go całego, bo powiesz, że przesadzam…

(ale ty wiesz, że ja wiem, że nie przesadzam

czy jakoś tak

) Fajnie, że podzieliłaś się z nami tym tekstem, bo jest cudowny i wspaniały…

Dziękuję

Kika

Lisku, to tak... Po pierwsze, mnie tu wcale nie ma, bo powinnam się uczyć to jutrzejszego egzaminu, także wiesz... pełna konspiracja, mnie tu nie ma.
Po drugie, zdjęcia widziałam i szczerze powiem, że trochę się ich boję, bo jak zaleją nas falą niewyobrażalnych słodkości, to niestety skończy się to u mnie mdłościami

Po trzecie, jeżeli jednak zapodadzą nam coś, co proponujesz, to naprawdę będę bardzo zadowolona. Chciałabym, naprawdę bardzo bym chciała zobaczyć jakąś właśnie poważną rozmową, coś w stylu tego, co nam zaproponowałaś. Chciałabym zobaczyć ich niepewność, nieporadność Grega podczas takiej konfrontacji i chciałabym zobaczyć nadzieję, na to, że im się w końcu uda.
Ty mi to dałaś w tej miniaturce, ale czy dostanę to od scenarzystów? Mam nadzieję.
Całość bardzo mi się podobała, ciszę się, że bawisz się opisami, które naprawdę są bardzo ładne

Tak trzymaj, bo wiesz, że ja kocham opisy, prawda?

I tu chciałam coś zacytować, co rzuciło mi się w oczy bardziej niż reszta:

Szpilka

Lisek!

I Szpilka jest zadowolona

Czy ja myślę o tych samych zdjęciach, co Ty?

Jak czytałam, to mi się po kolei wszystkie przewijały przed oczami(chyba w ramach odświeżenia pamięci

), więc tym bardziej miło mi się czytało.

Aduśka

Jeeeeeej

Lisku!

Cudo! Cudo! Cudo!
Te opisy

Wszystko miałam przed oczyma, wszystko widziałam i nawet czułam. Coś niesamowitego!

I czy dobrze pamietam, czy kiedyś wspominałaś, że jestes kiepska w opisach?
Nonsens. Pięknie piszesz i to pod każdym względem.

Jak ja bym chciała, żeby tak właśnie wyglądała TA scena!

Kłaniam się Tobie i Twojemu wielkiemu talentowi!

Ave Mistrzu!

A.

ot_taka

Pięknie opisane. Gratulacje, Lisku.

Zuu

Ty wiesz, że ja wiem, że ty wiesz, że mi się to podoba

Jak zwykle piękny styl pisania i ... (hmm... chyba się wzruszyłam)

GosiaczeQ_17

Nie wiem co powiedzieć.... NO jest gites

Tak mogłoby być w serialu

Chciałam też napisać coś w opariu o zdjęcia ale wiedziałam, że znajdzie się ktoś lepszy i to zrobi

" Nie była już pewna, czy patrzy w jego oczy, czy w błękit tętniącego życiem oceanu. "
To zdanie mi się strasznie spodobało

Jest idealne. Idealnie dobrane słowa i zdanie znajduje się w idealnym miejscu

Zdjęcia of course widziałam

Dałaś mi nadzieję na świetne Huddy w serialu

Nie wiem czy to dobrze czy źle. Narazie dobrze, bo strasznie mi się podoba taka wizja Huddy. No ale teraz muszę czekać całe wakacje jak to w serialu będzie

daritta

Komentarz pojawi się wieczorem,więc na razie tylko rezerwuję ; )

Edit: Genialne.!

Bardzo mi sie podoba

Ładnie napisane i treść też wspaniała

Kocham jak ty piszesz

A zdjęcia oczywiście widziałam ;d
I mam nadzieję,że Huddy będzie takie jak nam tu zaserwowałaś

Pozdrawiam i kłaniam sie nisko

piłeczka Haus'a

Lisku dobrze że nie pozostawiłaś tego na dysku, bo musielibyśmy trochę poczekać na to cudo.

Najbardziej mi się podobało jak Hous powiedział- No co? Chyba najwyższa pora abyśmy w końcu poznali cel tej podróży - przy tym się troszeczkę (albo może nie tylko troszeczkę) wzruszyłam

Mnie też się podoba klasyfikacja wiekowa +16

Chociaż lubię też +13

Kończę ten post.

Mam nadzieję że znów odwiedzi cię pan Wen.

P.S. Zapomniałabym.

P.S.2. Teraz już na pewno

ciapkowa13

nie nie nie jak ty to robisz. Fik po prostu bossssski najbardziej podobał mi się ten kawałek: No co? Chyba najwyższa pora abyśmy w końcu poznali cel tej podróży – widział w jej oczach wzruszenie. W jednej chwili pochwyciła wyciągniętą w jej kierunku dłoń. Nie mieli żadnej pewności, żadnych gwarancji. Nic, prócz nadzieji, że żadne z nich nie będzie cierpiało bardziej niż do tej pory.
Po prostu super

Bardzo sorrry ale nie pisze się nadzieji lylko nadziei.

HuddyFan

Zaklepuję, bo lecę na lekcje.
Skomentuję jak wrócę, bo jest warte skomentowania.

P.S Ola, jesteśmy teraz dwie fanki Pana E., jak to Lisek podsumował.

Możesz mnie uderzyć. Serio, pozwalam, bo uważam, że jak człowiek zaklepuje coś to w jak najkrótszym czasie powinien skomentować. A ja dałam ciała, przepraszam.

Cóż, dobrze wiesz, że mi się podoba.

Masz talent i widać to nawet w każdym przecinku i kropce. Aczkolwiek, ja preferuję Liska wersja: Comedy

(Może dlatego, że nie lubię sentymentalnego angst'u?

)

W każdym razie, lubię czy nie lubię, u Ciebie już tak mam, że bez względu czy to angst, fluff czy komedia, to i tak pobijesz wszystkich na głowy.

Całusy talenciaro,
Huffuś

P.S2 Możesz już mi podziękować tam na dole.

Słyszysz?! Edytuj!

[3]

wiem że się beznadziejnie powtarzam, ale kocham, w rozumieniu w pełni znaczenia tego słowa, kocham

Twoje opisy.

<i><b>Poza tym myślałam o nieco dalszej przyszłości – na te słowa diagnosta odwrócił się w jej kierunku, ona zrobiła to samo. Ich przenikliwe spojrzenia w końcu się spotkały. Nie była już pewna, czy patrzy w jego oczy, czy w błękit tętniącego życiem oceanu. Nachylił się i pocałował ją.</b></i>

Ta miniaturka jest cudowna. Znalazłaś w niej złoty środek Huddy. Chciałabym, żeby tak było "na prawdę" w serialowym świecie.

Weny na następne takie cudowności

i wybacz, że komentarz dopiero teraz, ale miałam dosłownie odcięty internet

a edytowane bo jakaś emotka mi źle wskoczyła

jessica

i znowu się zakochałam Lisku w Twoim opowiadaniu jest takie piękne, aż brak mi słów

cudo

Agusss

No dobra, wróciłam gdzieś z zaświatów i postanowiłam napisać coś mądrego.

Koniec mądrości xD Zaczyna się mój komentarz xP

Twoje teksty ociekają wręcz emocjonalnością co jest wspaniałe dla czytelnika[czyt. mnie]. Czytając tekst mogę poczuć się jak dana postać, zostaję wprowadzona w jej tok myślenia, w jej odczucia. Czuję się jakbym była tam obok. Jakbym leżała z nimi. Jakbym była Cuddy, jakbym była House'em.
Wspaniałe prowadzenie. Czułam ten fic. To jest właśnie TO. Twój geniusz pisania

Z wyrazami szacunku,
Agusss

P.S. Nie wiem czemu, ale dosłownie w tym momencie przypomniała mi się "sypialnia Wilsona"

lisek

Oluś

Tak, uwielbiam Twoje komentarze i analizy na wesoło

Ale tym, co mi tu zaserwowałaś, wzruszyłaś mnie i to bardzo

I tak, przesadzasz

Dziękuję kochana

Kika

tzn. Ta Kika, której tu nie ma

Ja myślę, a nawet jestem pewna, że Shore i spółka zapodadzą nam coś o wiele lepszego

i nie licz na słodkości, to inna bajka, to Huddy

będzie gorąco, z mnóstem komplikacji i zabawnych momentów, kłótnie i próby docierania się dwóch charakterów

inaczej się nie da. Więc liczę, że wbrew obawom większości, właśnie związek sprawi, że odzyskamy stare dobre 1-3 sezonowe Huddy

Gdzieś obiło mi się o uszy

Bardzo miło usłyszeć coś takiego właśnie od Ciebie

Dziękuję

Szpilko

Ja znam je na pamięć

mogę najdrobniejsze szczegóły odtworzyć

tak, jestem nienormalna

Zastanawiałam sie, czy ten fragment tu pasuje, ale pomyślałam sobie, że Huddy bez ironicznych wstawek to nie to samo

No, i ma najładniejszy obrazek

Dziękuję

Aduśka

Z Tobą mój wen po jednym dniu obrósłby w piórka i odfrunął

Takie komplementy, jej, dziękuję, wiesz dobrze, że dla piszącego to bardzo ważne, by czytelnik był w stanie sobie wyobrazić to, co autor chce przekazać, tym bardziej jestem happy

Tobie i tak nie dorównam

do tej pory mam oczami Twoją wersję sceny z 5x23

wiesz, o czym mówię

I to ja kłaniam sie nisko

Ot taka

Dzięki

Zuu

Teraz już wiem

Dziękuję

Gosiaczku

Ale ja chciałabym przeczytać to co napiszesz

I pewnie nie tylko ja. Te zdjęcia są faktycznie wenotwórcze

więc ja czekam, mam nadzieję, że się jednak zdecydujesz

w końcu jakoś musimy przetrwać do września, a jak inaczej niż cytając fiki

Miło mi, że się to coś przypadło do gustu

Daritta

Moj wen prosił, by przekazać, że bardzo Cię lubi

Czuje się bardzo dopieszczony

Dziękuję za tak miłe słowa

Piłeczka House'a

Nawet nie wiecie ile to dla mnie znaczy, gdy ktoś pisze, że się wzruszył czytając

Dziękuję

Z tym wenem to nigdy nie wiadomo, ale kusi mnie, by napisać coś dłuższego

Pokłony, zdecydowanie sobie nie zasłużyłam, ale dziękuję z całego serducha

Pa, pa

Ciapkowa

Dziękuję Ci podwójnie

Za koment i za uwagę

już poprawione

Dzięki

Huddy fan

kopę lat

tak, pan E robi tu prawdziwą karierę

[3]

to jak miód na me serducho

opisów zawsze się boję, lepiej czuję się w dialogach, tym bardziej się cieszę, że czasem uda mi się jakiś opis

Dziękuję

Jessica

myślę, że to i tak za dużo powiedziane

Cuda to tworzysz Ty

tak, byłam grafikach

Agusss

Moja cudowna, najwspanialsza Agusss

wybaczcie muszę jej trochę posłodzić

tak podpadłam

Więc kochana moja

Zabiłaś mnie

wiem, że sobie nie zasłużyłam na takie cudowności, zwłaszcza od Ciebie, ale no, normalnie zabrakło mi słów

A ja tam się nie dziwię, że akurat sypialnia Wilsona Ci się przypomniała

Skoro tak podglądasz naszą dwójkę

Szkoda, że nie wszyscy wiedzą o co chodzi

a wiesz, że teraz w siódmym sezonie to może się ziścić

byłoby łatwiej, gdyby House mieszkał z Wilsonem, ale przecież Sam w końcu się kiedyś wyprowadzi, a potem...

Boziu, będę miała 80 lat i nadal będę się szczerzyć na samo wspomnienie sypialni Wilsona

KC

Dziękuję

EDIT. Czy wie, ktoś gdzie i jak leczy się emotkowe uzależnienie

to się robi denerwujące

Agusss

Owszem bardzo podpadłaś, ale nie uda Ci sie takim słodzeniem xD Nie jestem laleczką z cukru,która potrzebuje lukru^^
Ale ja nie wiem dlaczego miałabyś nie zasłużyć? I w ogóle akurat ode mnie?!

Przecież ja to ja nie? Nie ma się czym przejmować

Ogólnie proszę Cie nie mów o 7. sezonie. Mam dość po finale, który nie przypadł mi do gustu zbyt baśniowym zakończeniem. Ale owszem sypialnia Wilsona... Czekam na tę akcję w serialu

Toż to by było wspaniałe

Haha i to dzieki komu? *patrzy na siebie i Olę*

PS. 1800 post

Ps2. No ja wiem jak! Pisz do mnie więcej to wyczerpią Ci się

Gorzata

Bardzo mi się fick podobał, szkoda tylko, że to miniaturka i nie pojawi się ciąg dalszy czegoś tak cudownego. Świetnie napisane, ale tego można było się spodziewać już po samej autorce. Momentami bardzo wzruszające. Piękne opisy. Fick od razu trafia na moją listę ulubionych.
Czekam na kolejne Dzieła!
Wena!

lisek

HuddyFan

słońce Ty moje

nie zamierzam bić, ewentualnie trochę wyściskać

wiem, wiem, mam świadomość, że comedy jakoś lepiej mi wychodzi, ale cóż czasem zazdroszczę takim osobom ja Ty piszącym ... ale nie, właściwie posłodzę Ci w odpowiednim temacie

widziałam, ze w końcu pojawiło się coś w "Me against..."

Dziękuję Ci za te piękne słowa, oczywiście przesadzasz, ale bardzo mi miło, ze się spodobało

Agusss

ok, kończe z podchodami

może uda mi się wymyśleć coś na przeprosiny

albo wydaj wyrok, znaczy karę, a ja spróbuję sie dostosować

tylko może na pw

bo już się boję

Twoje zdrowie

Gorzato

Wiesz, przez krótką chwilę światał mi ciąg dalszy

Ale trudno byłoby mi to prowadzić dalej w takim klimacie, jak wiecie lepiej czuję się w wersjach humorystycznych, chociaż perspektywa pociągniecia samemu siódmosezonowego Huddy jest kusząca

kto wie, może kiedyś

Jej, rozpieszczasz mojego wena takimi wyznaniami

Dziękuję i kłaniam się nisko

sherry76

Słowo daję, nie wiem co napisać. Jak zwykle zresztą w przypadku Twoich opowiadań. Banalnie powiem, że bardzo ale to bardzo mi się podobało i czekam na następne Twoje dzieło

justykacz

Oj Liseczku, Twoej fiki są takie pozytywne, że nawet jakbym się miała doczepić do treści, to nie mam serca.

Taka radość z Huddy i wszelakich spoilerów na jego temat płynie z tego fika, aż nie mogę się powstrzymać od stwierdzenia, że cieszysz się ich szczęściem

Ja też się cieszę i doczekać się nie mogę

Martwię się też, ale to swoją drogą...

Pozdrawiam

lisek

Sherry

ciesze się, że się spodobało

Justykacz

ależ mi Cię brakowało

szkoda... myślałam, że coś mi tam wytkniesz

wiem, jestem inna, ale jakoś od poczatku Twoja ewentualna krytyka przypadała mi do gustu

w sensie, wskazywała pewną drogę

Taaa... wiem, znasz mnie zresztą, choćbym nie wiem jak się starała z największego angsta koniec końócw wyjdzie mi flufff

Wiesz, rozgryzłaś mnie, stwierdzenie którym mnie podsumowałaś... po prostu chyba lepiej tego ująć nie można, aż tak widać?

Tak, te nasze spojlery... ogólnie jestem, jak zwykle pełna wiary, miałam wątpliwości, ale po tym jak wypowiedział się Hugh już nie mam, skoro on to kupuje musi być ok

Również pozdrawiam

justykacz

Oj, ale Liseczku, to jest miniaturka, a raczej miniaturka.... hmmm swoimi prawami się rządzi.

Ostatnio raczej nie oceniam fików, bo pojawiają się te, których treści nie lubię i nie za bardzo mam ochotę krytykować innymi słowy lenia mam

3maj się