Amentia [NZ] część IV

ECC

Zweryfikowane przez ECC

Mój mały potworek powstał pod wpływem WZHwH – Wielkiej Zbiorowej Histerii w Huk’u…
Wyjaśnić nasz specyficzny sposób myślenia jest ekhm… trudno. ^^

Z wieeelgachnym dedykiem dla Banana Czikity, i Zielonej Wisienki

i dla wszystkich z HHuk'a uskuteczniających językowe poszukiwania w bitej śmietanie, i dla C. za poprawki

Szorstka wykładzina na podłodze pokoju diagnostycznego drapała go po ręce. Przesuwał palce raz do przodu, potem lekko na bok i znowu wracał na to samo miejsce. Po kilkudziesięciu minutach jego silna, męska dłoń znała już na pamięć tą ścieżkę.
Większość ludzi znających najlepszego diagnostę w PPTH, zapewne powiedziałaby, że intensywnie rozmyśla nad nowym przypadkiem. Błąd.
Gregory House rozmyślał nad życiem. Swoim i Lisy Cuddy.

Doskonale pamiętał ich pocałunek sprzed kilku miesięcy. Jej zapłakane oczy, jej zapach, dotyk jej ciepłych ust. Jego panikę, gdy zdał sobie sprawę, co tak naprawdę robi, wściekłość na samego siebie, gdy odsunął się od niej. Jej zdezorientowanie, po wyszeptanym cicho „dobranoc”.

Pamiętał wszystkie potyczki słowne. Każdy gest wykonany w jej kierunku. Wszystkie seksistowskie komentarze, ukradkowe spojrzenia, gorzkie słowa. Wszystkie momenty, w których się na niego złościła, i w których mu wybaczała. Wszystkie spotkania rady, na których go broniła.

Zawsze przy nim. Zawsze z nim.

Najlepiej jednak pamiętał noc, gdy przyjechał pod jej dom. Było zimno. Cholernie zimno. Stał pod jej drzwiami dwadzieścia minut obserwując parę wydobywającą się z jego ust. Jego dłonie były tak zmarznięte, że ledwo nimi ruszał. Pamiętał płacz małej Rachel, ledwo słyszalny przez grube, dębowe drzwi.
Chyba nigdy nie zadzwoniłby, gdyby pozwoliła mu tam stać jeszcze kilka minut.

Nigdy, aż do momentu, w którym drzwi Cuddy lekko się uchyliły, nie wierzył w przeznaczenie.

- Czego chcesz House – była zmęczona, widział to od razu
- Mogę wejść? – robił z siebie idiotę, cholera.

Kiedy zamykała drzwi, powtórzą wcześniejsze pytanie
- Czego chcesz?
Podniósł wzrok.
- Ciebie, Cuddy.

Pamiętał nieśmiałość, z jaką przyciągał ją do siebie. Jej uległość. Pożądanie, które rosło z każdą sekundą. Każdy urywany oddech, każdy krok w kierunku jej sypialni. Pozwolenie, które widział w jej oczach. Miękkość jej łóżka, różany zapach ciała, gorący oddech, gwiazdy w oczach.
Pamiętał noc, która była początkiem.

Długo po tym, leżąc w jej białej pościeli, uśmiechał się do siebie. Wodził opuszkami palców po jej szczupłych ramionach, pełnych piersiach, długiej szyi. Uczył się na pamięć każdego kawałka jej gładkiego ciała. Narkotyzował się jej zapachem.

Następnego dnia, widząc zmieszanie i niepewność w jej oczach, uspokoił ją delikatnym pocałunkiem. Gładził jej włosy, prosząc, by została dziś z nim i Rachel w domu.
Zgodziła się. Kto na jej miejscu by tego nie zrobił?

Od tej pory jego życie wyglądało całkiem inaczej. Po pracy, wsiadał do samochodu Cuddy. Jechali do niej żeby, zająć się małą. Ku swojemu zaskoczeniu wcale nie sprawiało mu to kłopotu. Czasem żartował, że mała woli jego niż Lisę.

Gregory House był wtedy naprawdę najszczęśliwszym człowiekiem na Ziemi.

***

Ale codzienność przytłacza. Rutyna zabija. Być może, gdyby wdarła się do ich wspólnego życia, dalej byłoby tak sielankowo jak na początku. Ale on był Housem – złośliwym aroganckim, zazdrosnym zakochanym głupcem. A ona była jego niezwykle seksowną, ciepłą, wyrozumiałą, ale też charakterną szefową.

Każda kłótnia była coraz bardziej zażarta. Jego słowa raniły ją coraz bardziej. Coraz częściej trzaskała drzwiami. Zaczął palić.

Nie mógłby wymienić dokładnego momentu, w którym poczuł, że jest tylko niepotrzebnym balastem w jej życiu.

***

„ Możesz przyjechać?”

Wpatrywał się długo w wyświetlacz swojego telefonu. Oczywiście, że mógł. Pytanie tylko, czy chciał.

***

Tak dobrze znał odgłos jej dzwonka do drzwi, mimo że naciskał go bardzo rzadko. A kiedy to robił, to zwykle nie oznaczało to niczego dobrego.

Cuddy siedziała zgaszona w wielkim fotelu. W lekkim świetle lampki jej delikatny makijaż podkreślał jej piękne rysy. W beżowej sukience wyglądał zjawiskowo. Ale z jej oczy wylewał się smutek. Spływał po twarzy, drobnych ramionach, dłoniach, wsiąkał w sukienkę.

Widział ten smutek, kiedy otwierała mu drzwi. Miał ogromną ochotę podejść i przytulić ją. Powiedzieć jej, że wszystko będzie dobrze.

Gdy tylko na niego spojrzała, ta myśl, która błądziła w jej podświadomości już kilka tygodni uderzyła ją z nieopisaną siła w tył głowy. Ona wiedziała.

- Kochanie… - urwał, bo nie potrafił wykrzesać z siebie nic sensownego
Popatrzył na nią.

Tak cholernie ją kochał. Dałby się pokroić za każdy cudowny uśmiech, który rozjaśniał jej twarz, za każdy lekko ochrypły śmiech, każdy oddech, każde spojrzenie tych wielkich, zielono-szarych oczu.

- To koniec… Prawda? – wyszeptała
- Nie … nie wiem… - utkwił wzrok w jej dłoniach, które powoli zaciskała w pięści. Dłoniach, które zawsze tak delikatnie gładziły jego włosy, jego usta.

Stali i patrzyli na siebie. Mężczyzna i Kobieta. Dwoje ludzi, tak bardzo się kochających, a niepotrafiących normalnie koegzystować.

- Greg …
- Lisa ja… Przepraszam.
- Czy mógłbyś powiedzieć mi, że już nic do mnie nie czujesz?
- …
-Wtedy to będzie łatwiejsze…

Boże, jak on ją kochał. Kurwa, chyba nikogo nigdy nie kochał tak jak jej! Był idiotą…

- Nie.. Nie kocham Cię.

Pierdolony kretyn. Nienawidził się za to co powiedział. Przecież to nie była prawda! Widział łzy w jej oczach.

Nigdy nie czuł się tak jak teraz. Nigdy nie czuł się tak gównianie. Nigdy, przenigdy jeszcze nie miał takiej ochoty zapaść się pod ziemie. Powoli, patrząc na nią w ten sposób może po raz ostatni, odwrócił się, i zamknął za sobą drzwi.

Stała tak jeszcze chwilę, pozwalając by łzy spływały jej po policzkach. Drżała.

Opierając się o zimne drzwi swojego mieszkania, Gregory House poczuł na policzku gorącą srtużkę.
Jego łza zatoczyła półkole na szyi, by niepostrzeżenie zniknąć pod wymiętą koszulą.

(nienawidzę się za toooo...... )

Cdn.? / the end?

gadabout

i dobrze że się nienawidzisz za to

zdecydowanie cd to tak się skończyć nie może !!!!!!!!!!!!
poza tym super

jeanne

Erato

ECC...
Czy mnie się wydaje, czy to Ty, moja droga, byłaś mianowana naszą główną, HuKową pocieszycielką? To Ty nas wyrwałaś z dzisiejszych okowów WZHwH swoją wizją Trzech Ostatnich Odcinków!
I jak ja mam się po tym poczuć pocieszona?! Przecież to się skończyło dokładnie tak, jak to dzisiaj z jeanne przewidywałyśmy! A gdzie to osławione pocieszenie?

A najsmutniejsze w tym wszystkim jest to, że to było po prostu bardzo dobre. Smutne, ale cholernie prawdziwe. I czemu ja mam nadal poczucie, że to by się nie mogło skończyć inaczej?...

Dlatego właśnie pragnę dalszej części! Słyszysz?! Nie załapałam się na poszukiwania w bitej śmietanie (ale uskutecznię je prywatnie, nie bój nic

), dlatego oczekuję, że zmienisz weryfikację i nam je tu zaserwujesz

Albo przynajmniej swoje Trzy Ostatnie Odcinki.
Albo cokolwiek, tylko, na wszystkie wisienki świata, nie kończ w ten sposób!!!

Ale i tak mi się podobało

I się jeszcze cichutko pochwalę, że owszem, telewizor do mnie przemówił *patrzy niewinnie na jeanne*, ale Jacqueline udało mi się w nim nie spotkać!

JigSaw

A ja myślę, że ich związek rozpadł się bo House, nie znalazł punktu "G"

W pierwszych słowach mojego posta serdecznie dziekuję za dedyka;) To BYŁO PRAWDZIWE ZASKOCZENIE

NIE SPODZIEWAŁEM SIĘ! NAPRAWDĘ

Fik jest naprawdę MIODZIO! Lubię takie tragiczne zakończenia

A co! Nie zawsze wszystko musi się układać po naszej myśli!!!

Kiedy next part?

moniia2311

OMG. kocham cię za to....
cudne to jest

nie wiem co napisać....

ja chcę dalej ...

ps. i ta dedykacje

Cave

ja chce dalej !!
uwielniam takie rosterwki

bo oni wlasnie tacy sa.. jedno i drugie boi sie ze drugie nie chce

Okszyk

Jeśli fik się tak skończy to powinien być w kategorii AntyHuddy

Pisz dalej!

DeadFish

Awwww, Dear Got. To jest piękne. Bjutiful i Brilliant

Czekam na C.D.

Madzia

ECC.
To jest piękne!
Smutne. Nie szkodzi.
I nie możesz tego tak skończyć!
Czekam na ciąg dalszy!

nimfka

OMG cuuuuuuudo

takie piękne, smutne i za razem prawdziwe

Niecierpliwie czekam na dalszy ciąg lub nowego fika

martusia14

ten fik jest boski
w nim jest tyle miłości i ciepła a za razem smutku
bardzo mi sie ten fik spodobał i czekam na cd

czarna kawa.

Pięknie i jednocześnie spełnia obawy wszystkich Huddzinek.
Wydaje mi się, że wywołałaś szydło z worka i scenarzyści myślą tak jak Ty.

Podobało mi się. Napisz ciąg dalszy!

ECC

Jeanne wierzę w Ciebie! Szukaj a znajdziesz:* I masz zakaz używanie rzyletki

Erato – mówiłam że jestem skrzywiona emocjonalnie – miało być pocieszenie a wyszło … no. Co odo Trzech Ostatnich Odcinków – ło Jezu, to będę musiała z tego zrobić tasiemca jakiegoś na 20 części

JigSaw – wypluj to! House zawsze i wszędzie umie znaleźć punkt ‘G’ no i ma jeszcze taką wieeeelką laskę… ;>

Monia *rumieni się* ^^

Okszyk specjalnie dla mnie i mojego dołującego zakończenia zróbmy kategorie Anty-Huddy , ale pewnie mało byłaby popularna. Ale je nie jestem anty. Jestem całkowicie ZA. Tylko pełna obaw 

DeadFish hey, Soł macz Soł macz thenk juu

Madzia - *wpadam w samouwielbienie* …

czarna kawa. – nie… ja jestem pesymistką, a scenarzyści nie są zóuymi ludźmi ( w sensie smutnych scen, bo złymi są

) Mam wielką nadzieję, że moja czarna wizja się nie spełni, bo wtady wszyscy pocielibyśmy rOsHoWą Zyletą jeanne

Zapomniałabym – Muszę tu podziękować jeanne bo to jej okropna wypowiedź:

Schevo

*dead*
Tylko tyle mogę teraz napisać...
Poczekasz aż ochłonę na dłuższą wypowiedź?

jeanne

*patrzy złowrogo*
Jak nie zaserwujesz ciągu dalszego to chyba nie znajdę niczego w tej bitej śmietanie

Ej! Nie zwalaj wszystkiego na mnie! Pfi! Masz pisać ciąg dalszy, bo inaczej możecie zapomnieć o mojej rOsHoWeJ rzyletce! OO! Bo mimo wszystko było cudowne i Jeanne chce wiecej!

Erato

Przyłączam się do prośby Jeanne - czy jest szansa na bardziej pocieszający ciąg dalszy?

Schevo

Przyłączam się do prośby Jeanne i Erato.

ECC

Przyłączam się do prośby Jeanne, Erato i Schevo .

O Wenie, przyjdź!

Nic nie obiecuję, ale coś mi tam świta - gorzej z przelaniem moich zÓych myśli na papier....

Erato

Wierzę w Ciebie, ECC

Wenie! Wenie, gdzie jesteś?!
*organizuje akcję poszukiwawczą*

ECC

Wen fochnął chwilowo, ale staram się go udobruchać. Po tym jak mnie przyciskacie nie mam wyjścia i piszę CD

Katarzyna

A ja bym zostawiła tak jak jest, bez ciągu dalszego i happy endu. Podobało mi się.

minnie

Bardzo fajne

Ciąg dalszy? O tak, ponieważ bardzo lubie "happy end'y"

Czekam na cd i Wena życzę

amandi

tekst, że cię kocham za tego fika, byłby chyba niewystarczający... jeden z najsmutniejszych, najbardziej empatycznych, uczuciowych, tragicznych i oddziałujących na człowieka fików... Nie wiem, jak ja się trzymam po przeczytaniu tego arcydzieła, ale jakoś próbuję... bo - przesycone miłością, ale miłością nieszcześliwą, bez szans na wspaniałe, wspólne życie - to jednak takie realne... Nie wiem... no... po prostu ściskam cię mocno, bardzo mocno... i jak ty się możesz pytać o cdn? Oczywiście, że ma być

!

runiu

Cóż jest to fik boleśnie realistyczny, ale jednocześnie cudowny. Obawiam się, że scenarzyści pójdą tym tropem, tylko, że zamiast myśli House, zostaną nam same słowa.

Pozdrawiam