Almost Lover [Huddy] [T, Z]

*Madziula*

popłakałam się.... strasznie smutne...

eye_roller

jaaaaaaa- czytałam to oryginale i beczałam. i teraz znów potwierdzając teorię pana od fizjologii- każdy ma w sobie coś z masochisty- czytam znów i nie mogę. omg jakie to smutne

przepełnione żalem. omg....
Em.- dobrze Ci idzie z tłumaczeniem.

lisa

ehhh.. smutne!

tłumaczenie bardzo dobre

Narenika

Wzruszający się House, niesamowity wizja..

"Wilson zadzwoniło mnie" powinno być chyba "Wilson zadzwonił po mnie".

Czekam na ciąg dalszy.

Cave

FIK cudowny..przecudowny

... tylko jedno mnie martwi : Gdzie nastepna czesc?? czy to moze juz koniec ??

prosze nie

Em.

Nie, to nie koniec

. Po prostu ostatnio nie miałam czasu na tłumaczenie. Ale niedługo postaram się wrzucić resztę

.

Cave

Mam taką nadzieje

paciulina

Świetny fik. Niesamowity...

Cave

tylko gdzie reszta??

Em.

Wybaczcie, że tak długo

. Przedostatni kawałek.

Część czwarta

House opieprzył siebie, pięścią waląc w wyłącznik odtwarzacza. Stacy podskoczyła, spojrzała na niego przez chwilę i z powrotem skupiła się na drodze, akceptując to, że go nie zrozumie. Jechali w kompletnej ciszy. Kiedy zatrzymali się pod jego mieszkaniem, weszła do środka, wyraźnie zdziwiona, kiedy drzwi okazały się być otwarte, a telewizor wyświetlał jakąś operę mydlaną. Stacy stała z nim przez chwilę w drzwiach.

- Wszystko z tobą w porządku?

Nie odzywali się. House nie wydawał się mieć ochoty odpowiadać.

- Wiem, że to trudne – powiedziała Stacy z zamiarem pocieszenia go – Wiem, co do niej czułeś. Nawet kiedy byłeś ze mną, wiedziałam, że tylko ona była tą jedyną, która mogła cię mieć. Mam nadzieję, że wiesz : jeśli czegoś potrzebujesz – jestem tutaj.

Na te słowa House zacisnął zęby. Nie przejmował się. Nie oznaczało to wszystkiego związanego z nią. Zimno odpowiedział – Nie masz o tym pojęcia.

- Sprowadzę twój motor z powrotem – zakończyła Stacy i wyszła.

House rozwalił się na kanapie, włączając telewizor. Zignorował ból nogi, nawet nie dosięgał do Vicodinu leżącego na stole. Zignorował protest swojego żołądka, nie czuł potrzeby zajmowaniem się czymś tak trywialnym jak jedzenie. Zignorował zamykające się ze zmęczenia oczy. Nie mógł spać, nie mrugał, mimo, że był bardziej zmęczony niż kiedykolwiek. House czekał na powrót uczucia odrętwienia, ale wszystko co teraz czuł było czymś dręczącym z oddali w jego wnętrzu – czuł czysty ból. Nie chciał myśleć o Cuddy, o tym, że odeszła. Nie chciał o niej myśleć, o tym jak naprawdę się przejmował. Nie. Nie przejmował się. Nie mógł znaleźć nic w telewizji i nie potrafił zmienić kanału. To było jakby czas zatrzymał się na moment, chwilę przed tym, jak Wilson drżącym głosem wypełnił jego uszy, gdy zadzwonił [fu, nienawidzę tego zdania! – dop. tł.].

- Chodzi o Cuddy.
- Co z nią? – spytał na głos.
- Jest na ER. Została postrzelona.

Walczył ze swoim umysłem, który próbował odtworzyć ostatnie 24 godzin z nią. Nie chciał tego. Nie chciał przyznać, że przejmował się tym, że odeszła. Odeszła.

- Ona nie żyje. Jej serce zatrzymało się minutę po tym, jak do ciebie zadzwoniłem.

Nie żyje.

House zdziwił się, dlaczego nigdy nie był zdolny do wyjawienia jej swojego największego sekretu. Zawsze był wobec niej szczery. Ale nie jeśli chodziło o tę jedną rzecz. O to, że ją kochał. Nie potrafił zliczyć, jak wiele czasu to ćwiczył. Kocham cię, Lisa. Te słowa rozbrzmiewały w jego głowie cały czas, były zamknięte wystarczająco długo, żeby oszałamiał go sam jej zapach.

Nie przejmował się, przypomniał sobie. Nigdy nie był zdolny zrobić dla niej wszystkiego. Nigdy nie byli sobie bliscy.

Dlaczego nie wiedział, że miała randkę ostatniej nocy? Zawsze stopował takie rzeczy. Zawsze ją śledził, miał wtedy pewność, że nigdy nie zbliży się do jednego z tych idiotów, których podrywała. Miał pewność, że była bezpieczna. Ale ostatniej nocy, jedynej nocy, kiedy to było rzeczywiście potrzebne, wyszedł. Do domu. Oglądać The OC. Co sprawiło, że okazał się naprawdę bezwartościowy.

Cave

Dla takiego kawałka warto było czekac

super.. *smutna* .. przejmujace strasznie xD

unblessed

Podobało mi się, dopóki nie doszło do momentu ze Stacy. Nie pasuje mi tutaj. Ale fick porządny, tłumaczenie też. Nie widać że miałaś jakiekolwiek problemy

Nic mi nie zgrzytnęło, błędów żadnych nie dostrzegłam.

Weny i czasu!

dzio

Fantastyczny fik, fantastyczne tłumaczenie!

Niesamowicie smutne to, i napisane przepięknie. Dziękuję ślicznie i czekam na zakończenie!

Dżuczek

Gdzie się podziałaś Em. ?

Bardzo proszę o link do oryginału! pw lub mail - obiecuję, że nikomu nie zdradzę zakończenia :smt003

A Stacy mi tu kompletnie nie pasuje. I już na pewno nie tekst:
Nawet kiedy byłeś ze mną, wiedziałam, że tylko ona była tą jedyną, która mogła cię mieć.
Ale to na marginesie. :smt001

Madeline

świetne, chociaż dość smutne...

ale tłumaczenie bardzo dobre tak poza tym...

ceone

wciągnął ! jeszcze !

judyth1

Chyba najsmutniejszy jaki czytałam...

Em.

Przepraszam, zupełnie zapomniałam o tym fiku. Aktualnie jestem poza domem i dostępnem do internetu, ale przysięgam, że jak tylko wrócę do domu, przetłumaczę to do końca. Z tego co pamiętam, został tylko jeden mały kawałek.

Cave

trzymamy Cie za słowo

;]

Hilda

Smutne. Choć już się chyba trochę uodporniłam.

Em.

Jestem z siebie dumna

. Wreszcie skończyłam, bo skoro obiecałam... Miłej zabawy

.

Część piąta.

Najwyraźniej zasnął, ponieważ przebudził się, kiedy ktoś głośno przyszedł pod jego drzwi. Nie zareagował, więc Wilson wszedł za swoim własnym zaproszeniem.

- Pogrzeb trwa dwie godziny.
- Nienawidzę pogrzebów, do cholery.
- Po prostu przyjdź.

House nic nie powiedział.

- Proszę.

Cisza.

- Świetnie.

Przez nie kończącą się ilość czasu, wytrzymał, wpatrując się w swoje ubrania. Nie miał nic odpowiedniego na pogrzeb. Wybrał niebieską koszulę, niebieska koszula sprawiała, że wyglądał prawie dobrze. Postanowił się dostosować. Krawat? Nie. Nigdy nawet nie posiadał własnego. Wziął lodowaty prysznic, ostatecznie wybierając strój i wszedł do salonu, gdzie Wilson zajął jego miejsce na kanapie.

- Możemy iść?
- Czas zacząć imprezę - powiedział House niewzruszenie.
- House, nie bądź taki.

Ludzie na pogrzebie byli spokojni. Byli, nie bardzo zaskoczyło to House'a, to było najbardziej nieprzyjemne przyżycie w jego życiu. Ilekroć spotykały się oczy dwójki ludzi, odwracali wzrok. To było jakby zakazali sobie bycia dzisiaj ludźmi. Zakazali sobie rozmawiania, zakazali sobie patrzenia, zakazali sobie dotyku, i najbardziej ze wszystkiego, zakazali sobie czuć. Nabożeństwo wydawało się wlec latami. Ludzie mówili o niej. O tym jaka była mądra, zabawna, życzliwa, godna zaufania. I używając pozytywnych słów oni mogli sądzić, że była taka. Mówili o niej - mówili wszystkie rzeczy, które już wiedział. Przez cały ten czas wpatrywał się w nią, jej bezwładne ciało. Martwe. I kiedy to się w końcu skończyło, stał obok niej - jej piękna tważ była całkowicie bez zmarszczek.

Nie przejmował się. Po prostu chciał na nią patrzeć. Czuć jej skórę. Jej zapach. Pochylił się nad nią i pocałował w czoło.

Ale nie pachniała tak samo.

Goodbye, my almost lover.
Goodbye, my hopeless dream.
I’m trying not to think about you.
Can’t you just let me be?
So long, my luckless romance.
My back is turned on you.
Should’ve known you’d bring me heartache.
Almost lovers always do.

Nie pachniała już tak samo.

---------------------
Więcej już się za tłumaczenia nigdy nie wezmę

.

eye_roller

ajajajaja. ja już prawie zapomniałam o tym fiku i o tym jak bardzo jest smutny. ale ta część to normalnie ugh...bardziej smutno nie mogło być...

"Nie pachniała już tak samo." *beczy*

*Madziula*

OMG... Smutne :smt010

Katty B.

Ha! Trafiłam z piosenką! XD Akurat to leci teraz z głośników, fajna jestem. XD

Bardzo ładne. Dobrze, że wybrał niebieska koszulę. Niby tylko koszula, ale coś symbolizuje. Dla niego. Dla niej. Chociaż on nie pozbawił się koloru. Cuddy była zawsze pełna życia, pełna barw. Jej pogrzeb nie powinien być pozbawiony kolorów, o.
...
Nieskładne, wiem. Przepraszam.

Kat.

Kallien

Rany, wszechobecny angst! Ja wiem, Cuddy umarła, pogrzeby są smutne, ale House nie ryczy - to jest dobry przykład!

Ppl, nie zaangszczajcie się. Lajf iz bjutiful, miłość radość hippisi! xD
_______
A przechodząc do sedna - fic bardzo ładnie napisany. I przetłumaczony, recz jasna. Chodzi mi o to, że wszystko jest czytelne i sensowne. No.. Może poza tym znienawidzonym zdaniem.

Rozwaliło mnie pierwszo-pierwsze zdanie:
'Oglądam The OC. Lepiej, żeby to było ważne. '
Za to iLove. KoHajmy The O.C.! xD

Autorka ma u mnie wirtualne piwo ^^.