A wszystko przez jej tyłek [M]

Agnes

No i masz. Wymyśliłam miniaturkę i oczywiście musiałam ją przelać na papier. Główne role przypadają House’owi, Cuddy i tyłkowi Cuddy.
Z dedykacją dla… No dobra, nie będę się zastanawiać. Szpilki, bo jej ostatnie dzieło (gorąco polecam „Szare życie w bajowym świecie”) pobudziło mojego Wena (a zwłaszcza Lucyfer

).

Betowała marguerite

(która wymyśliła też tytuł).

[link widoczny dla zalogowanych]
Zweryfikowane przez Agnes

Wcześniej.

Siedziała spokojnie w autobusie jadącym donikąd. Zmrużyła lekko szarozielone oczy, jakby broniła się przed natrętnymi promieniami słońca. Na niebie jednak nie było słońca. Były czarne chmury, błyskawice, deszcz, gwiazdy i księżyc. Wszystko, prócz słońca. Dziewczyna rozejrzała się po niemal opustoszałym autobusie. Kilka miejsc dalej siedział staruszek, bez wątpienia czekający na spotkanie z dawno niewidzianą córką, ukochaną wnuczką i zabawnym zięciem. Na końcu autobusu siedziała para, tak pochłonięta sobą, że nie zauważali nikogo innego. Obok niej spoczywała kobieta z płaczącym dzieckiem. Odgarnęła blond włosy z twarzy i zaczęła nucić powolną melodię, byleby tylko uśpić swojego syna. Na usta Lisy wstąpił lekki uśmiech. Tyle ludzi, tyle żyć... Nie miała pojęcia o tym, jak towarzysze podróży się nazywają, ile mają lat, a mimo wszystko czuła z nimi dziwną więź. Zdenerwowanie blondynki z dzieckiem, szczęście całującej się pary i zniecierpliwienia staruszka z laską. Te wszystkie tak dobrze znane jej uczucia, teraz wydawały się odległe i jakby nierealne. Autobus skręcił gwałtownie, a brunetka otworzyła szeroko oczy. Po kilku sekundach dobiegły ją przekleństwa kierowcy, mówiącego o niedouczonych konowałach, którym dają prawo jazdy. Dziewczyna opadła zrezygnowana na czerwone, plastikowe krzesło, na którym zmuszona była siedzieć. Poruszyła się lekko, próbując wybrać pozycję, w której twardość krzesła nie będzie jej aż tak przeszkadzać.
Autobus zatrzymał się, a do środka weszła tylko jedna osoba – wysoki chłopak z głową zakrytą ciemnym kapturem. Lisa nie zauważyła tego, zajęta patrzeniem w okno. Kiedy osobnik podszedł do niej, nawet się nie poruszyła, przypuszczając, że to kolejna starsza pani, błagająca o miejsce. Gdy sobie to uświadomiła, poderwała się jak oparzona.

- Dzięki – mruknął wyraźnie zaskoczony Gregory House, sadowiąc się na jej miejscu.
- Ej! – krzyknęła oburzona Cuddy. – To moje miejsce!

Zmierzyła go srogim spojrzeniem. Nie był od niej wiele starszy, co najwyżej trzy, cztery lata. Zerknęła na jego twarz. Była pogrążona w skupieniu, z jasnoniebieskimi oczami, patrzący czujnie na świat. Na widok jego oczu na usta Lisy wpełzł delikatny uśmiech.

- Z tym uśmieszkiem wyglądasz, jakbyś miała niekompletny orgazm – zauważył House, patrząc na Cuddy.

Ta tylko się zaczerwieniła.

- Nikt nie każe ci go komentować – warknęła.

Odpowiedział jej tajemniczy uśmiech.

Westchnęła, wyraźnie zniecierpliwiona. Widząc, że chłopak ani myśli ustąpić jej miejsca, uśmiechnęła się szatańsko. Co jak co, ale Lisa Cuddy nie pozwoli sobą pomiatać. Z taką właśnie myślą wpakowała się na jego kolana. Nigdy nie przepuszczała okazji, by wprawić kogoś w osłupienie. Sądziła, że tak będzie i tym razem. Niestety, myliła się.

- Jesteś aż tak niewyżyta? – zapytał z rozbawieniem. – Jeśli koniecznie chcesz się z kimś przespać, jestem do usług, ale żądam opłaty z góry – zastrzegł.
- Nie chcę się z tobą przespać – oświadczyła, dumnie podnosząc głowę.
- A ja wprost przeciwnie.

Posłała mu wielce urażone spojrzenie, po czym podniosła się, zmierzając ku końcowi autobusu. Zanim usiadła, dobiegł ją krzyk nieznajomego chłopaka:

- Ale ty masz gigantyczny tyłek!

Później.

Gdy zamykała oczy, na początku widziała ciemność. Nieprzeniknioną, pustą, chłodną. Ale potem coś zaczynało się w niej formować. Twarz. Pełna kolorów, ciepła. O uderzająco niebieskich oczach, w których błyszczały diabelskie ogniki. Kochała tę twarz. Kochała też osobę, do której owa twarz należała. Zabawne, jak to układa się ludzkie życie. Tajemniczy lokator staje się naszym najlepszym przyjacielem, znaleziony na ulicy bilet do kina przepustką do sławy, a spotkana w autobusie osoba miłością naszego życia.

Siedziała na parapecie, powoli obserwując, jak nocne niebo raz po raz przecinają błyskawice. Nie lubiła burzy. Ba!, Nienawidziła jej. Nie znosiła, gdy ze snu wyrywał ją odległy grzmot, a błyskawica sprawiała, że dostawała gęsiej skórki.

- Cuddy!

Odwróciła się i posłała House’owi szeroki uśmiech. Po chwili zeskoczyła z parapetu i podeszła do niego, delikatnie całując. Mężczyzna objął ją w talii, przyciągając do siebie mocniej. Zjechał dłońmi nieco niżej, jednocześnie przenosząc wargi na jej szyję. Delikatnie przygryzł jej skórę, co spowodowało, że z jej gardła wydobył się cichy jęk.

- Mamy spotkanie z Wilsonem i Jess – przypomniała mu, odsuwając się nieco.
- Możemy nie iść – mruknął, wyraźnie niezadowolony.
- To nierozsądne – odparła.
- Chrzanić rozsądek – warknął, popychając ją na łóżko.

- Wystawiliśmy naszych najlepszych przyjaciół – westchnęła, otwierając oczy dwie godziny później.
- Dopiero drugi raz w tym tygodniu – zbagatelizował House.
- Po pierwsze – jest środa, a po drugie – nie powinniśmy tego robić.

House nie odpowiedział. Przez chwilę leżeli w ciszy, którą przerwał Gregory:

- To wszystko przez twój tyłek.

Jeszcze później.

Ślub. Złote obrączki, biała suknia, welon i bukiet białych róż. Od zawsze tak o tym myślała, a tymczasem doszła do wniosku, że to wszystko to tak naprawdę nic nie znaczące dodatki, kiedy przed sobą ma się ukochanego mężczyznę.

- I co ty na to? – zapytała, obracając się.

Na jej ustach pojawił się promienny uśmiech. Spojrzała na białą, sięgającą podłogi suknię i podniosłą wzrok na House’a.

- Nie – oznajmił spokojnie.
- Co? – zapytała z niedowierzaniem, z którym kryła się złość. – Dlaczego? Jest idealna!
- Za bardzo eksponuje twój tyłek.
- No właśnie! – oburzyła się. – Mój tyłek, Gregg. Mam prawo robić z nim co mi się żywnie podoba!
- Ja tak samo! I nie chcę go komukolwiek pokazywać!
- Tak? – Zrobiła groźną minę. – A więc ślub odwołany.
- Dlaczego? – Zapytał ze zdumieniem House, robiąc przerażoną minę.
- Zgadnij – powiedziała sarkastycznie Cuddy.
- Przez twój tyłek – odparł bez wahania, nie bacząc na oburzoną minę swojej ukochanej.

Dużo, dużo później

Ludzie chcą tylko jednego. Być szczęśliwym. I to dlatego uśmiechają się, udają zadowolonych ze wszystkiego i wmawiają sobie, że koniec jednego jest początkiem drugiego. Dla niego to była bujda. Nigdy nie udawał, że pusta szklanka jest pełna, a zgniła trawa zielona. Był kimś, kim boi się być większość ludzi. Sobą. Smutnym, wiecznie nieszczęśliwym i skrzywdzonym sobą. Bał się szczęścia. Ale potem coś się zmieniło. Zaczął odczuwać szczęście, wyrwał się spod tyrani ojca. Był szczęśliwy wszędzie. W pracy, u boku Lisy, w dniu ich ślubu. Podczas każdej spędzonej z nią chwili. Ale teraz miał jeszcze dodatkowy sposób, by się uśmiechać. Tego małego, śpiącego brzdąca, który powoli poruszał rączką.

- Wygląda jak łyse UFO – stwierdził House, patrząc na swoją nowonarodzoną córkę.
- Zamknij się – warknęła Lisa.
- Ale to prawda! – oburzył się Gregg.
- Obudzisz ją! – skarciła go szeptem, patrząc na córkę maślanymi oczami.

Dziewczynka zaczęła płakać, co spowodowało, że oboje skoczyli ku niej, chcąc przytulić ją do siebie. Po krótkiej przepychance wygrała Lisa, która z triumfalnym uśmiechem wzięła dziecko na ręce.

- Czy ona musi tak wrzeszczeć? – jęknął House.
- Przesadzasz – stwierdziła administratorka, uśmiechając się delikatnie.

Ruszyła z córką w stronę drzwi. Gregory przez chwilę obserwował jej kroki, a po chwili dodał:

- Po porodzie tyłek jeszcze bardziej ci urósł.

marguerite.

No to skomentuję

Strasznie lubię fiki, które opierają się na walorach Cuddy

Zawsze są takie śmieszne

No i tak jest też tym razem...

Agnes, Ty wiesz, że ja lubię to, co piszesz, ale "A wszystko przez jej tyłek" mnie doszczętnie rozwaliło

Jutro skomentuję dalej, bo mam mało czasu.

e.
No dobra. Nie wiem, co mam dalej napisać

Ale dodam jeszcze tylko tyle, że strasznie mi się podobało.
Strasznie !!! :jump

A, i taki fragment wpadł mi w oczy:

InvisibleCone

Rezerwuje sobie.

******************
Podobało mi się.

Zresztą wiedziałam od początku, że będzie mi się podobało. Jak tylko zaważyłam tytuł wiedziałam, że na pewno będzie ciekawie.

Lekka miniaturka z humorem.
Moim skromnym zdaniem fik jest bardzo fajny.

Nie mam pojęcia, który fragment zacytować i jakby to powiedział Greg: ,,To wszystko przez ten wielki tyłek Cuddy"

Dużo weny w dalszej twórczości.

Szpilka

Ha, ha, jaka kryptoreklama

Dziękuję za dedykację

Jest mi szalenie miło. Cieszę się, że moje twory(ja nie użyję slowa dzieła

) tak na Ciebie wpływają. Ryszard czuje się wyjątkowo doceniony, jako że to on wymyślił Lucyfera i również Ci dziękuje

Dobra, przechodzę do rzeczy, zanim zaśniesz czytając wstęp.

Bardzo fajna miniaturka. Śmieszna przede wszystkim. Fajny motyw z tyłkiem Cuddy, który ciągnie się za nimi przez praktycznie całe życie.

a_cappella

Przyciągnął mnie tytuł. Niby nic nowego, a jednak wywołuje uśmiech na twarzy.

Nie miej mi za złe, ale zacznę od czegoś, co zwróciło moją uwagę w następnej kolejności, mianowicie błąd w pierwszym zdaniu:

ot_taka

Agnes, super miniaturka. Taka lekka, z humorem

i świetnym motywem przewodnim

Eais

Choć jestem Hilsonką od czasu do czasu wpadam do innych działów, więc pozwolę sobie skrobnąć komentarz. Mam nadzieję, że nie masz nic przeciwko, Agnes?

marguerite.

Eais, ok. Tych dwóch błędów nie zauważyłam, ale z jednym się nie mogę zgodzić.

Poprawne są dwie formy, tak jak tutaj:

Eais

marguerite.

gehnn

marguerite.

Ok. Zaszło najwyraźniej jakieś nieporozumienie.
Nie twierdzę, że Eais nie ma racji. Wiem dobrze, że ją ma. Przyznałam się do swojego błędu...
Po prostu mnie uczono, że obie wersje są poprawne i tego właśnie zawsze się trzymałam. Jeśli jednak uważacie, że nie, to nie będę się o to kłócić. Na pewno są tutaj osoby bardziej doświadczone ode mnie i to im trzeba przyznać rację.

Przepraszam za swój błąd (w sumie to moja polonistka powinna się teraz wstydzić, nie ja

).

marg.

Ave

Dziewczyny, jeśli chcecie rozprawiać na temat gramatyki czy interpunkcji, to przenieście się na PW albo załóżcie sobie temat w Podziemu. Tutaj komentujemy fika, a ostatnie wypowiedzi mają z nim niewiele wspólnego.

[3]

Cudny

<i><b>Gdy zamykała oczy, na początku widziała ciemność. Nieprzeniknioną, pustą, chłodną. Ale potem coś zaczynało się w niej formować. Twarz. Pełna kolorów, ciepła. O uderzająco niebieskich oczach, w których błyszczały diabelskie ogniki. Kochała tę twarz. Kochała też osobę, do której owa twarz należała.</b></i>

Mam słabość do opisów, szczególnie tak genialnych

I pomysł jest boski

Agnes

marguarite - Dzięki. Ech, który to już raz ci dziękuję? No fobra, tym razem to będzie za komentarz. Taaak... ja bardzo lubię walory Cuddy

A zwłaszcza to, jak się prezenrują w oczach House'a

Szpilka - kryptoreklama! Przez ciebie mam nowe ulubione słowo

I ja też dziękuję. Za twoje podziękowania. Dziwne brzmi, nie? Ale co tam!

a_cappella - niekompletny orgazm to słowa, jakie moja koleżanka skierowała do swojej siostry, kiedy ta zaczęła wrzeczeć, bo zobaczyła pająka. Od razu je polubiłam. Ojej, przebłysk Wena przy czytaniu tego czegoś?

Jakoś mi się dziwnie zrobiło. Dziękuję

ot_taka - tobie też wielkie, wielkie dzięki. "Świat House'a kręci się wokół tyłka Cuddy" - właśnie, co on by bez niego zrobił?

Eais - dziękuję. Ja za uwielbiam happy endy i wszelkie słodkie teksty (oczywiście z zachowanie zdrowego rozsądku), więc musiałam coś takiego napisać.

[3] - mój opis genialny? Nie, pomyłka. Ja nie umiem pisać genialnie, co najwyżej... bardzo, bardzo przeciętnie. Dziękuję.

[3]

Ten fragment który zacytowałam jest

Szpilka

Tak, moja wina

Ale kryptoreklama jest fajna

Ale nie po to piszę. Chciałam Ci podziękować za to, że mi podziękowałaś za podziękowania

- Widzisz? To dopiero brzmi dziwnie i głupkowato. I jest godne mnie

Co by tu napisać, żeby nie było, że nie na temat?

Już wiem! Podobał mi się ten fik. Co więcej, podoba mi się w dalszym ciągu. Aha, coś tam w sobie ma z tej genialności

I bez tej okrutnej samokrytyki pod swoim adresem. W życiu z pewnością nasłuchasz się jej od innych. Po co jeszcze samemu się krytykować? Fik jest fajny - śmieszny.

Dobra, dobra, kończę

Pozdrawiam,
Szpilka

Czerwono-Zielona

Hej Agnes!
Ja za Huddy to ostatnio tak trochę nie bardzo, ale tytuł jest fajny i gdy zobaczyłam, kto napisał, postanowiłam, że zaryzykuję

No i nie żałuję

Uśmiałam się kilka razy naprawdę porządnie

Poza tym podoba mi się koncepcja czterech fajnie zatytułowanych części. Dwie pierwsze podobają mi się dużo bardziej, ponieważ - jak wiesz - ja z happy endami to na bakier jestem

a już szczególnie takimi ślub, dziecko itp.... Ale zgrabnie opisane - to przyznać muszę. Poza tym tekst:

CaRoLaInE_97

To jest zaje.. fajne!

Musisz pisać zdecydowanie dużo, dużo więcej!

Cheshire Cat

Fik bardzo zabawny, poprawił mi humor zjechany po wynikach sprawdzianie z matmy. "Niekompletny orgazm" Piekne. Jakby powiedziała moja koleżanka: Śmiechowe. Nastroiło mnie pozytywnie na resztę dnia. A wszystko to przez tyłek Cuddy;)