Tzw. "Koci Fik" [Era, Heyah, Orange, Plus... :D ]

Marau Apricot

Gdy czytam tego fika to coraz bardziej chciałabym się znaleźć na miejscu Birdie! House i Wilson jako moja świta, a w dodatku jedzenie masła orzechowego z tej samej łyżeczki, co House...
Tak, ten fik jest świetny i nie zmienię zdania przez... do końca życia?

Brawo, Richie, brawo!

Przywrócony_id:(1243)

oooo tak ;D
masz rację!
Boże, chciałabym być tym kotem *_*
i wtulać się w House'a *_*
i w Wilsona *_*

o Boże, coś już ze mną jest nie tak

Lolok

Birdie House-Wilson

umarłam ze śmiechu

I końcówka... rozkoszna.
Teraz zaczyna się faza ery?

Jeśli tak, to wstęp fazy ery napisany ze wspaniałym wyczuciem.

Richie117

Era w czystej postaci będzie tylko w części 6. i 7.

Ale nadal będzie baaardzo zabawnie

normalnie - full romantic

*Madziula*

super

i to przywiązanie Housa do kota

martuusia

mmm... milusie

Birdie House-Wilson wymiata

no i końcówka... ahh rozmarzyłam się,
aż bardziej koty polubiłam

Kasinka

Richie117

Taaa... Uwielbiam tą końcówkę

I podkolorowałam ją jak tylko mogłam

Ponieważ jestem wykończona po tłumaczeniu Piątego Stadium Żałoby, dziś niestety nie będzie kolejnej części... Wybaczcie

Ale może jutro będą dwie...

(chociaż na szóstą, Erową część mogę potrzebować trochę czasu...

)

Marau Apricot

taak, miej tyle czasu ile tylko potrzebujesz Richie - szósta część Kociego Fika to Era w czystej postaci!

Richie117

Apricotko, ty mnie nie denerwuj... Na razie relaksuję się myślą o spokojnej piątej części

Przywrócony_id:(1243)

hmm az mnie korci by przeczytac oryginal ale jestem silna i czekam na Twoje tlumaczenie, by emocje byly wieksze...

wlasnie sie mecze nad synonimami ;D

Marau Apricot

Richie117

evay - wiem, że wytrwasz

A i tak musiałabyć się trochę wysilić, żeby znaleźć te kolejne części

Apricotko -

Richie117

Przywrócony_id:(1243)

on po prostu lubił ją straszyć ja na miejscu Birdie (jeśli ona jest inteligentna, bo nie wiem, jak jest z kotami) nie bałabym się House'a, no bo jak można się bać "pana", z którym śpi się co drugą noc?

Kot, po prostu złap tego głupiego kota rotfl w poszukiwaniu Birdie po prostu wymiata ;D

i te myśli House'a *_*
ach, rozpływam się!

rotfl, oni NAPRAWDĘ nie powinni mieć dziecka ;D

Nachylił się i pocałował go, słodko i łagodnie, dokładnie tak, jak zrobił to za pierwszym razem.

Jezuuu jakie to słodkie! *_*

House leżał na łóżku, nie mając niczego na sobie. James nabrał powietrza i zrobił krok w tył, ale House skinął na niego.

albo był bardzo napalony, albo był bardzo zdesperowany, albo po prostu szybko się rozbierał ;pp

Nagle coś zimnego i mokrego wskoczyło na łóżko.

rotfl, kocham tego kota

Richie117

Przywrócony_id:(1243)

taaak, czekał aż "emocję" opadną ;D

o tym dziecku to mi chodziło przez to, że im "dziecko" zwiało ;D

Richie117

ciekawe, czy dobrze się domyślam, co miałaś na myśli pisząc "emocje"...

Eeee, dzieci nie są tak sprytne jak koty... Ani tak szybkie jak zdesperowane koty

Lolok

MOże i nadają się na rodziców

ale napewno nadają się na 'rodziców' Birdie.

Nie to? Nie dzisiaj? A kiedy... ^^

to była piąta, a część szósta z twoich wypowiedzi wynika że będzie jeszcze bardziej erowa, nie mylę się prawda?

Richie117

Prawda... Szósta część jest erowa, a ja jestem przerażona...

Niczego nie obiecuję, bo chciałabym to wrzucić jeszcze dziś, ale... :? Życie bywa parszywe

i znów mogą zajść nieprzewidziane okoliczności

Przywrócony_id:(1243)

martuusia

*Madziula*

super

cóż więcej mogę powiedzieć niż to, że znowu rozpływam się w zachwycie...

Richie117

OSTRZEŻENIE !!!
ERA !!! + 18 !!!

część szósta
[link widoczny dla zalogowanych]

- Nie mogę uwierzyć, że pozwoliłem ci się na to namówić - wymamrotał Greg do Jamesa.
Jego towarzysz wzruszył ramionami, przewracając stronę magazynu Rodzic. Czasopismo było tak stare, że wyglądało jakby gazeciarz, który je dostarczył jeździł na dinozaurze.

- Cóż, ciągle mogę sam przeprowadzić badania. Po prostu wydawało mi się, że nie chcesz, żeby Cuddy dowiedziała się, że badasz swoją spermę. To wszystko.

- A skąd miałaby się dowiedzieć, jeśli nie pójdziesz i jej nie powiesz? - rzucił Greg.
James spojrzał na niego.

- Ona jest Dziekanem Medycyny, Greg. Może zajrzeć w każdą ewidencję, jeśli tylko zapragnie tego jej małe serce.

- To czarne małe serce - wymamrotał Greg. Łomocze tak pięknie pod tymi piersiami, ledwie poskromionymi przez jej obcisłe bluzeczki. House zastanawiał się, czy był jakiś rodzaj odzieżowego kodu, którym się kierowała.

Jeśli on miał założyć fartuch, czemu ona miała prawo wyglądać jak zdzira?

Tego sobotniego poranka w klinice leczenia bezpłodności było jeszcze kilka innych par. Greg przypomniał Jamesowi, że mógł spędzić ten sobotni poranek, oglądając nowy odcinek That's So Raven*. Wyglądało na to, że Greg i James są tam jedyną męską parą. Resztę stanowili przeciętni heteroseksualiści.

Zabawnie było ich obserwować. Faceci unikali nawiązywania kontaktu wzrokowego między sobą, a kobiety gawędziły o wszystkim, czego próbowały do tej pory, by zajść w ciążę.

- On wie, że go kocham. Nie pojmuję, dlaczego jest taki zdenerwowany - szeptała tleniona blondynka ze szponami w kolorze czerwonego wina, poklepując swoje włosy.

Też bym się denerwował, zdecydował Greg. Te paznokcie wyglądały tak, jakby wykastrować faceta. Zdecydowanie nie była typem kobiety, której powierzyłby swoją męskość.

- Gregory House i James Wilson? - kobieta z krótkimi kasztanowymi włosami wychyliła głowę z gabinetu.
James wstał i odwrócił się, czekając na House'a. Greg podniósł się wolno z miejsca i umyślnie pomachał do wszystkich mężczyzn, którzy gapili się na nich z otwartymi ustami, jakby nie zdawali sobie sprawy, że wśród nich była para gejów.

Ktoś powinien sprawdzić sobie czujniki, pomyślał. Nie, żeby on i James byli oficjalnie parą. Nawet jeszcze ze sobą nie spali. Może byli po prostu... Więcej niż przyjaciółmi. Taa, to zabrzmiało jak trafny opis.

Spojrzenie kobiet mówiło: "Awww, są gejami. Pobłogosław ich."

Coś takiego sprawiało, że Greg chciał zwymiotować.

- Okay - pielęgniarka zerknęła do swojego notatnika.
House musiał jej go podać; zachowywała się, jakby byli niespotykanym wcześniej gatunkiem pacjentów. To się nazywa profesjonalizm. Jej spódnica miała minimalną długość. Przynajmniej ma ładne kolana, pomyślał mimowolnie Greg.
- Wygląda na to, że Greg oddaje dziś swoją spermę - zabrzmiało to jak ustanowienie spadkobiercy. Podała mu plastikowy pojemnik na próbki i wskazała na drzwi.

- Dzięki, skarbie - spojrzał na nią chytrze, biorąc pojemnik.
Zarumieniła się, wyglądając na lekko zdenerwowaną.

- Czy ee, chciałbyś ee... czasopismo? - wyjąkała.

- Nie, ale może zechciałabyś wejść ze mną i podać mi rękę... Noga, no wiesz - postukał laską o podłogę.

- Ja ee, cóż... - oczy dziewczyny przeskoczyły od Grega do Jamesa.

- Coś nie tak, cukiereczku? Kot odgryzł ci język? Twoje usta mówią "nie", ale spódniczka mówi "tak".

- On żartuje - wtrącił się James.
Dziewczyna zamarła, a potem zaczęła wyglądać na uspokojoną, nawet trochę rozbawioną.

- I tak jesteś nieco zbyt piersiasta, by być w moim typie - zbył ją Greg.
Gdy dziewczyna odeszła szybkim krokiem, obaj mężczyźni stanęli pod drzwiami, sprawiając wrażenie nieco zażenowanych.

- Domyślam się, że... wejdziesz tam - James skinął głową w kierunku drzwi.

- Tak sądzę - zamilkł. - Wiesz, nie żartowałem, mówiąc o tym, że potrzebna mi pomoc.

- Może pójdę i przyniosę ci czasopismo - James chciał odejść, ale Greg złapał go za rękaw.

- Nie chodziło mi o taką pomoc - spojrzał na niego znacząco.
James skinął głową. Zaczerwienił się lekko, patrząc w górę i w dół korytarza, żeby upewnić się, że nikt ich nie widzi. Wśliznęli się obaj do małego pokoju.

- Boże, czuję się, jakbym był w szkole średniej i ukrywał się w składziku.

- Nie wiem, w jakim celu TY ukrywałeś się w składziku, ale ja nigdy się tak świetnie nie bawiłem - Greg parsknął śmiechem. Złapał podbródek Jamesa. James spojrzał na niego wyczekująco. Nie często można było zobaczyć miłość i czułość malujące się na twarzy Grega.

- Jesteś pewien? - szepnął James.
Greg skinął głową.

- Myślę, że nigdy w życiu nie byłem niczego tak bardzo pewny - powiedział. Pochylił się i pocałował drugiego mężczyznę w usta. Jego ręce owinęły się wokół Jamesa, przyciągając go blisko.

Kiedy ich języki spełniły starożytny rytuał godowy, James lekko odepchnął od siebie drugiego mężczyznę. Przesunął rękoma kilka razy w górę i w dół po piersi Grega, zachwycając się tym, jak napięte i silne są mięśnie pod jego dłońmi.

James wziął głęboki oddech i zebrał się na odwagę. Oderwał się od ust Grega i zaczął całować go wzdłuż szczęki. Odnalazł szczególne miejsce na szyi Grega, które u mężczyzn jest wyjątkowo wrażliwe. Jedna ręka pomknęła się w dół, do jego pachwiny, nakrywając rosnące wybrzuszenie, które tam znalazła.

- Ach - jęknął Greg.
James uśmiechnął się, przyciskając twarz do jego szyi. Nabierając coraz większej pewności, potarł wybrzuszenie, czując jak staje się coraz twardsze i większe. Greg drgnął i przesunął się niespokojnie. Jedna z jego uzdolnionych muzycznie dłoni sięgnęła do głowy Jamesa i zaplątała się w jego włosy.

- Biedy Greg. Wygląda na to, że masz mały problem - powiedział, gdy odsunął się od jego szyi, pozostawiając na niej satysfakcjonującą malinkę.

- Też mi się tak wydaje - zgodził się Greg.

- Masz szczęście, potrafię to naprawić - słowa Jamesa zdradzały, jak łomocze jego serce. Ponownie pocałował Grega, jednocześnie sięgając ręką w dół i rozpinając zamek błyskawiczny.

- Napraw mnie - wyszeptał Greg.
James przełknął gulę zatykającą jego gardło i wsunął dłoń w jego jeansy. Dotarł do bokserek i wyciągnął długi organ. Był twardy i niezwykle pasował do jego ręki.

- Jak? - James podniósł wzrok na swojego kochanka. Ostre światło z pokoju padało dokładnie na niego, sprawiając, że jego źrenice były nienaturalnie małe. A może przyczynił się do tego fakt, że jego członek znajdował się w ręku kogoś innego.

Greg pochylił się znowu, delikatnie nakrywając wargi Jamesa swoimi. Ten pocałunek nie był gorący i natarczywy, jak poprzedni. Ten był powolny i opanowany, romantyczny i pełen miłości. Obaj wiedzieli, że mają całą wieczność, by być ze sobą.

Greg oparł się o ścianę. Jego dłoń owinęła się wokół dłoni Jamesa. Nakłonił ją, by zaczęła się poruszać. Wspólnie przesuwali dłońmi po jego członku. Kontynuowali ten ruch przez chwilę. Greg zaczął się wić i jęknął, całując Jamesa.

- Proszę, szybciej - wysapał.
James skinął głową, spełniając prośbę starszego mężczyzny. Zaczął poruszać dłonią mocniej i szybciej. Ręka Grega opadła, a jego głowa oparła się o ścianę. Jego nabrzmiałe i czerwone usta rozchyliły się. Nie wypowiedział ani słowa, ale wyraz jego twarzy powiedział Jamesowi wszystko, co musiał wiedzieć.

James nachylił się blisko do ucha Grega. Odetchnął łagodnie kilka razy, czując jak Greg drży. Plecy Grega zaczęły wyginać się w łuk. James dyskretnie wyciągnął wolną rękę i złapał pojemnik na próbki.

- Greg? - szepnął.

- Nnngh - jęknął Greg, a James zdecydował się potraktować to jako odpowiedź.

- Myślę, że się w tobie zakochałem - powiedział.

Greg doszedł, ciężko dysząc. Każda kropla jego nasienia trafiła do pojemnika na próbki. James z wprawą przykrył pojemnik wieczkiem i poszedł zanieść próbkę pielęgniarce, zostawiając swojego kochanka, żeby doszedł do siebie.

Kiedy wrócił, Greg stał przed drzwiami, trzymając swoją laskę. Patrzył na Jamesa przez kilka sekund. Jego usta otwarły się i zamknęły kilka razy, tak że w efekcie przypominał raczej oniemiałą złotą rybkę.

- O co chodzi? - spytał nieśmiało. - Kot odgryzł ci język? - odwrócił się i ruszył do wyjścia.
Greg patrzył przez chwilę za nim, po czym pokuśtykał, by go dogonić.

Marau Apricot

aaa, Era! Richie, jesteś boska

Naprawdę, kot odgryzł mi język - nie mam pojęcia, jak wyrazić swój podziw dla tego rozdziału... Strzelanie "przytakoszacunem" już chyba zupełnie nie wystarczy...
I przepraszam

wiesz, za co...