The shallow end [f-ship] [M] [T]

marengo

Kategoria: friendship

Zweryfikowane przez Richie117

Taka krótka scenka

------------

The shallow end

Autorka: euclase
Link: [link widoczny dla zalogowanych]

Dojście do tego, gdzie przebywa House, zajęło Wilsonowi dwie godziny. Odnalezienie go – zaledwie trzy minuty.

Święto Pracy zbliżało się do końca. Wieczór był wyjątkowo zimny, więc wszyscy wracali do domów, zmierzając wprost do ciepłych, suchych i znajomych miejsc. Wilson również był w drodze, która ostatecznie zawiodła go do zimnego i mokrego parku miejskiego, nad basen, o tej porze roku niewypełniony wodą. Znajomy samochód House’a był jedynym na tej ponurej, przepełnionej wilgotnym powietrzem uliczce. Wilson zaparkował za nim i przeskoczył przez bramę, za którą znajdował się opustoszały teraz ośrodek z basenami. Przeszedł po chrzęszczących liściach i wkrótce znalazł się wśród długich, prostokątnych, jasnoniebieskich dziur w cemencie, przypominających ogromny pojemnik do kostek lodu. Jedynie ciche echo laski stukającej o podłoże łączyło ten obraz z rzeczywistością, nie pozwalając mu całkowicie odpłynąć w surrealizm.

House siedział w płytkiej części jednego z basenów, plecami do ukośnej, suchej cementowej ściany o kolorze mięty, łuszczącej się, z odbarwieniami. Głębszą część basenu pokrywała warstewka stojącej wody pochodzącej z niedawnych ulew. Wilson, z rękami w kieszeniach, stanął obok trampoliny i skrzywił się na ten widok, jak gdyby jego buty przemakały od tej wody, cuchnącej, zaśmieconej czerwonymi liśćmi buku, burgundowymi liśćmi klonu, martwymi żukami, które jak nity powodowały zmarszczki na oleistej powierzchni wody i trącały bazie.

Wilson okrążył trampolinę i ruszył wzdłuż brzegu basenu. Wiedział, że House go obserwuje, lecz żaden z nich nie odezwał się, dopóki Wilson nie stanął obok zakrzywionej, pokrytej utleniającym się chromem drabinki, przy której siedział House.

– Czy naprawdę próbujesz się przede mną ukryć? – zapytał Wilson. Uniósł rękę i znacząco spojrzał na zegarek. – Byliśmy umówieni na obiad.

House przestał stukać laską, po czym oparł jej koniec na stopie. Na jej długiej, lśniącej, czarnej powierzchni Wilson dostrzegł odbicie skrawka nieba.

– Wiesz, co jest dziwne? – spytał po chwili House, ignorując pytanie Wilsona. Lekko podniósł głowę i spojrzał na przyjaciela. – Gdyby ten basen był napełniony wodą, już bym nie żył.

– Co za... optymistyczne stwierdzenie.

– Taka jest prawda.

– Gdyby w tym basenie była woda, wokół latałoby kilka setek rozwrzeszczanych dzieci, a ty znajdowałbyś się daleko stąd, pochłonięty grą w Nintendo.

– Mówiłem hipotetycznie.

– Ja też – odparł Wilson. – Powiesz mi wreszcie, co my tu w zasadzie robimy?

– Lubię to miejsce. – House wzruszył ramionami.

Wilson rozejrzał się. Powyginane i podziurawione druciane ogrodzenie, budynek z kabinami prysznicowymi pokryty niebieskawym graffiti, ściany z żółtej cegły zamazane niemożliwymi już do odczytania napisami i wymyślonymi symbolami, wyblakłe znaki ostrzegawcze, od których odpryskiwała farba akrylowa. Nie przypominało mu to miejsca, które można lubić, ale może...

– Jest lepsze niż ogród. Albo inne ładne miejsce. Takie, na którym ludziom naprawdę zależy. Nikomu nie zależy na basenach, jedyne, co ich obchodzi, to woda. Tak samo nikt nie przejmuje się kuflami, a jedynie ich zawartością.

– Znam kilku koneserów piwa, którzy by się z tobą nie zgodzili – stwierdził Wilson.

– To miejsce przypomina cmentarz. Nikt nie zaprząta sobie myśli cmentarzami, dopóki ktoś nie umrze, a wtedy okazuje się, że to jest właśnie to miejsce, z dziurami w ziemi wystarczająco dużymi, by można było podrzucić tam zwłoki. Baseny są takie same. Bezużyteczne, gdy są puste. Skrywają jednak duży potencjał.

Wilson zmrużył oczy.

– Czy to... jakaś metafora? Próbujesz napisać dla mnie wiersz o swojej osobie?

House uniósł wzrok i spojrzał na niego.

– Jak miała na imię ta pielęgniarka? Ta sepleniąca? Której córka-pływaczka brała udział w Olimpiadzie?

– Yyy... Chodzi ci o Sandy?

– Sandy. – House wymówił to imię, jak gdyby starał się je sobie przypomnieć od tygodni. Oblizał usta i kiwając wolno głową, patrzył na laskę opartą na jego tenisówce. Potem niespodziewanie opuścił laskę, ustawił ją pionowo i wspierając się na niej, wstał.

– Już idziesz?

– Tak. – House otrzepał się z kurzu i ruszył ku drabince.

– I to jedyny powód, dla którego przyszedłeś posiedzieć w basenie? Bo nie mogłeś sobie przypomnieć imienia pielęgniarki?

– Nie bądź głupi – powiedział House, po czym położył laskę przed Wilsonem i zaczął wdrapywać się po drabince. – Budynek dalej jest klub ze striptizem. Pomyślałem, że jeśli znajdziesz się wystarczająco blisko, przez resztę drogi zaciągnę cię tam za pasek.

– O nie...

– Tam jest jedyna toaleta w okolicy. – House wskazał głową na puste baseny. – Chyba że wolisz, żebym skorzystał z jednego z nich? Ostatecznie, jakie znaczenie ma złamanie kilku zakazów, jeśli jesteś z przyjacielem?

Wilson wywrócił oczami i schylił się po laskę House’a. Podał mu ją i odwrócił się w stronę bramy.

– Jedziemy twoim samochodem. Nie chcę, żebyś mi zniszczył tapicerkę.

Koniec

Kallien

Przyjemna, zgrabna miniaturka. Ładnie przetłumaczone, opisy autora są super. Co do opuszczonych basenów - mam do nich słabość i chodzę czasami w takie miejsca... Wrocławianie chyba wiedzą gdzie jest Skarbowców...? Kiedyś to był najlepszy basen w całym mieście. Dziś siedzi tam wojsko i trzeba uważać na patrole z psem... Szkoda, bo te miejsca mają dużo uroku. I ten fic podpasowuje mi w takie tematy

Bardzo mi się podobało.
___
(trochę offtop, ale nie bijcie)

marengo

Cieszę się, że ci się podobało :)

Any

Fajny fic, miło się czytało

Richie117

Dojście do tego, gdzie przebywa House, zajęło Wilsonowi dwie godziny. Odnalezienie go – zaledwie trzy minuty.
typowe, bardzo House'owe :smt003
no i Wilsonowe ofkors - czasem z niego taki niekumaty Wombat

Wilson zaparkował za nim i przeskoczył przez bramę
tego bym się nie spodziewała po Wilsonie :smt003
(ciekawe, jak House tam przelazł :smt002 )

Wilson, z rękami w kieszeniach, stanął obok trampoliny i skrzywił się na ten widok, jak gdyby jego buty przemakały od tej wody, cuchnącej, zaśmieconej czerwonymi liśćmi buku, burgundowymi liśćmi klonu, martwymi żukami, które jak nity powodowały zmarszczki na oleistej powierzchni wody i trącały bazie.
Bleee... Też bym się skrzywiła

(a potem musiałabym wykąpać psa, który włazi do każdego zbiornika wody :smt077 )

– Byliśmy umówieni na obiad.
hm... ciekawe... :smt002 a co miało być na deser? *ma ZUE, ZUE myśli* :smt003

– Gdyby ten basen był napełniony wodą, już bym nie żył.
co to? znów napad pesymizmu?

Wilson by cię z pewnością uratował

– Gdyby w tym basenie była woda, wokół latałoby kilka setek rozwrzeszczanych dzieci, a ty znajdowałbyś się daleko stąd, pochłonięty grą w Nintendo.
też prawda

Nie przypominało mu to miejsca, które można lubić, ale może...
eh... House i te jego dziwne upodobania... (jak gorzka czekolada z cynamonem - jak doniósł inny fik)

Nikt nie zaprząta sobie myśli cmentarzami, dopóki ktoś nie umrze
a ja lubię cmantarze :smt001
wspólna cecha z House'em, nawet fikowym, zawsze cieszy :smt003

– Budynek dalej jest klub ze striptizem. Pomyślałem, że jeśli znajdziesz się wystarczająco blisko, przez resztę drogi zaciągnę cię tam za pasek.
yeah! oto House jakiego uwielbiam :smt007 (bo już się bałam, że to będzie do końca strasznie melancholijny fik :smt016 )
a może House wynajął dla nich małą prywatną salkę w tym klubie?... *rozmarzyła się* :smt002

– O nie...
jak nie, Wilson?!
House - łap go za pasek! :smt003

Ostatecznie, jakie znaczenie ma złamanie kilku zakazów, jeśli jesteś z przyjacielem?
zakazy są po to, żeby je łamać :smt001 nikt nie wie o tym tak dobrze, jak House

– Jedziemy twoim samochodem. Nie chcę, żebyś mi zniszczył tapicerkę.
Wilson powinien mieć foliowe pokrowce na fotele, na takie okazje :smt003
(a może ma, tylko woli je zachować w tajemnicy na czarną godzinę? :smt077 )

***********
bardzo zgrabne tłumaczenie

czekam na kolejne

(może uda się fikom Hilsonowym osiągnąć liczbę fików Huddy? :smt003 )
chociaż autor fika powinien pociągnąć go dalej... No jak można urwać w takim obiecującym momencie? :smt077

marengo

Richie117

no, jak doczytałam o tych dziurach w płocie, to też pomyślałam, że House właśnie z nich skorzystał :smt003

Brandy

Fajny fick :smt003 I świetne tłumaczenie marengo :smt002 Mam nadzieję, że będziesz tłumaczyła dużo, długich hilsonowych ficków i będziesz je zamieszczała na horum :smt003

Katty B.

Bardzo zgrabne tłumaczenie.

Do przeczytania tegoż dziełka zabierałam sie już kilka razy, ale ciągle coś sprawiało, że lekturę odkładałam na później. W końcu - przeszłam całość!

Gora

Ładne

Choć jak dla mnie przede wszystkim.. smutne. Ta niepokojąca rozmowa o śmierci. Niby coby było gdyby ale jednak niepokojąca. I potem nagła zmiana tematu - ucieczka od niego?

Pozdrawiam
g