Tęsknota [M]

Muniashek

Kategoria: friendship

Zweryfikowane przez autorkę

Od autorki: Wróciłam, z czymś nowym. I zaczynam znakować swoje fiki w tytule

Mały krok dla człowieka, wielki krok dla ludzkości (czy jakoś tak...

).
To jest... Ponoć ładne. Ja, jak zwykle, uważam to za sztywne coś, ale wstawiam

Trzeba z czegoś żyć

Błędy NAPEWNO się pojawią. Jak to zwykle u mnie

Zdolna jestem, wiem (cóż za skromność...

)
Pisane pod wpływem... No właśnie, sama nie wiem czego. Natchnione po troszeczku 'problemami osobistymi', o ile problemami to nazwać można. Tytułu nie mogłam znaleźć, pomysł przyjaciółki. Ja stawiałam na "Powrót", sami zobaczycie

Miłego czytania!

***

Za każdym razem, gdy James się żenił, nie odchodził od House’a. Był mu zbyt bliski, zbyt ważny dla niego, aby mógł go opuścić. Przyjaciół się nie opuszcza, prawda?

Jednak tym razem było inaczej. Wyjątek? Możliwe. Lecz nie do końca. James tak naprawdę zmienił płeć „House’a”. Grega zamienił na Amber. Było mu z nią dobrze i nie zastanawiał się nad tym. Po prostu, ot tak.

Prawda była taka, że Amber z charakteru była podobna do House’a. A nawet bardzo podobna. Być może Jamesa przyciągnęła jej płeć i fakt, że była dla niego o wiele milsza niż wyżej wspomniany. Być może Wilson miał trochę dość diagnosty i musiał od niego odpocząć (my wiemy, oczywiście, że tak naprawdę było inaczej). Być może wpłynął na niego jeszcze inny czynnik, nie wiemy.

Nie wiemy też, że House’owi było źle. Najwyraźniej olany, zostawiony na pastwę losu przez najbliższego przyjaciela. Z zewnątrz nie było nic po nim widać. Kto, jak kto, ale diagnosta był mistrzem w ukrywaniu uczuć. Dlatego nikt nie zauważył, że przeżywa on istną walkę. Odnośnie sensu życia.

Wilson był jego jedynym najlepszym przyjacielem. Jego sensem życia. Powodem, dla którego nie olał jeszcze tego wszystkiego. A teraz znikł. Odszedł. Może nie na zawsze, ale kto to może wiedzieć?

Taak, House to przeżył bardzo mocno. Wstrząsnęło nim porządnie, gdy Wilson przeprowadził się do innego miasta, tylko dlatego że mieszkali tam rodzice Amber. Oczywiście onkolog zmienił pracę, bo po co miałby dojeżdżać do Princeton? Jego gabinet został zajęty przez innego lekarza, bardzo niemiłego dla diagnosty.

Ale co można było zrobić, no co? House’owi nie przyszło nic innego do głowy, aż czekać. Może, a nuż, Wilson zdecydowałby się wrócić? Nadzieję warto mieć, chociażby dla samej radości z jej posiadania.

Obojętność na wszystko była sposobem na przetrwanie. Nie leczyła żadnych ran, a wręcz je pogłębiała. Ale na nic innego House nie mógł się zdobyć. Chciał wierzyć, że Wilson wróci. Pragnął nadziei, pragnął uciec od uczucia beznadziejności, jaki dawał brak owej nadziei. Potrzebował tego do przeżycia. Było to przecież lepsze od stoczenia się w dół.

2 MIESIĄCE PÓŹNIEJ

Wiara czyni cuda, tak mówią. W tym wypadku uczyniła.

W drzwiach diagnosty stanął Wilson. Bał się zapukać, nie wiedział jak zareaguje na niego House. Pewnie wydrze się na niego i każe się wynosić, albo w ogóle się nie odezwie, tylko zamknie jak najprędzej drzwi. Ale James musiał, po prostu musiał, go zobaczyć. I nic, nawet najgorsza wizja, nie była w stanie go przekonać, że nie powinien tego robić.

Zapukał. Zapłakany, nie dbał o siebie przez ostatnie kilka dni. Przedstawiał obraz nędzy i rozpaczy. Zaczął płakać znowu, gdy zdał sobie sprawę ze swojej sytuacji i szansy, jaką ma na jakiekolwiek przyjęcie przez House’a. Nie mógł zatrzymać łez, nawet w momencie, gdy diagnosta otworzył drzwi.

Nic nie powiedzieli do siebie przez cały wieczór. House po prostu uchylił swoje ramiona, aby mógł się w nie wtulić Wilson i dając mu się wypłakać. Jedynie delikatnie przeprowadził go do kanapy i poszedł zamknąć drzwi. I to był jedyny moment, w którym zostawił onkologa. Jednak nie na długo. Po chwili usiadł z powrotem na kanapie i pozwolił, aby przyjaciel wręcz położył się na nim i moczył mu ubrania. Nie musiał nic mówić, sytuacja robiła to sama za siebie.

~the end.

coolness

Atris

Przepraszam, przepraszam.
*kłania się w pas*
Wcześniej nie miałam czasu, a dopiero wczoraj sobie o tym przypomniałam, niestety musiałam już iść.
Jestem dziś.

Muniashek

Agusss

Ostatnio jakoś głowy do komentowania nie mam

A nawet sobie wydrukowałam, aby potem ładnie wszystko wyłapać.

Takie to... niesprawiedliwe. Czemu zawsze ktoś w tych fickach jest przedstawiany tak niesprawiedliwie

Taki do bólu głupi czy raczej niekonsekwentny w swych czynach[ee dobra chyba nie na temat

]

Zdanie, które mnie zaintrygowało.

Atris

Muniashek

Atris