Stalk [T, NZ, 13/17]

Richie117

oszfak, jak mogłam wczoraj przegapić ten temat?

advantage

Richie117

advantage

Uff, przetłumaczyłam! Chciałam to zrobić jeszcze przed wyjazdem, a że wyjeżdzam za dwie godziny... no, udało się

Chyba muszę zaznaczyć, że fragmenty Szekspira pochodzą ze 'Snu nocy letniej', nie wiem jednak w czyim tłumaczeniu, komedię wzięłam ze strony wolnelektury.pl, a nie było o tym informacji. Czytałam po polsku i angielsku, a jak zabawnie było szukać odpowiednich fragmentów

So, miłego czytania i do zobaczenia za dwa tygodnie

Rozdział 6. Uwodziciel

Wilson nie bawił się najlepiej. Jak na jego gust, tancerki były zbyt pikantne, choć ktoś inny mógłby stwierdzić, że były zbyt delikatne. Czuł się źle, że zabrał Curta, ale szybko zdał sobie sprawę, że akurat on bawił się naprawdę wyśmienicie. Nie powinno to specjalnie zaskakiwać, w końcu był taki beztroski i na luzie, mógł mieć ubaw wszędzie.
A House, cóż, House nie zasmucał, ale Wilson czuł, że wolałby miejsce o wiele bardziej obskurne i podejrzane, a tutaj wszystko wyglądało na czyściutkie i wypolerowane. Jeśli kobiety przestałyby macać własne piersi tuż przed nim, pomyślałby, że to jakieś spotkanie rodzinne.

Owszem, Curt bawił się nieźle, ale głównie dlatego, że siedział obok House’a. Jedzenie było średnie, ale smak polepszał się z każdym kolejnym łykiem piwa. Skąpo ubrane kelnerki były irytujące i uporczywe, ale jak tylko zdał sobie sprawę, że House’owi w ogóle nie przeszkadzały, było mu łatwiej je tolerować. Zauważył też, że Wilson nie bawił się zbyt dobrze, ale niezbyt go to obchodziło. Jego uczucia były nieistotne, bo liczył się House. A House bawił się świetnie. Curt mógłby obserwować całymi dniami jak House zlizywał mięso z kostki kurczaka i pił do tego kolejne piwo.

- I co, cieszysz się, że wyszedłeś z nami? – spytał Wilson dwa piwa później.
Miał o to nie pytać, ale oni przecież i tak już się nawalili.
- Nie jest źle – odparł House. – Kelly najwyraźniej cię polubiła. Znaczy... pewnie ma nadzieję, że wyskoczysz z jakaś propozycją. Założę się, że pójdzie tanio. Nie jak dziwka za dwie dychy, ale pewnie zrobi ci laskę za free. Bo przecież jesteś takim słodkim dżentelmenem. – Wcale nie sądził, że Wilson zrobi cokolwiek, ale uwielbiał go kłopotać taką gadką.
- I nie mów, że jesteś lekarzem, bo będzie chciała więcej – dodał Curt. Mógł udawać głupka, chociaż reakcja Wilson podpowiedziała mu, że House często mówił o takich rzeczach.
- Więcej forsy, albo więcej... bliskości. Związek? Przynajmniej byś wiedział, że przyszła ex-pani Wilson jest dziwką. Wcześniej nie przychodziło ci to do głowy, dopóki nie pojawił się pierwszy czek na alimenty.
House zaśmiał się z własnego żartu. Wyśmiewanie Wilsona, a w szczególności jego miłosnego życia, było jego ulubionym zajęciem. Czasami uwielbiał to nawet bardziej niż zagadki. Kochał sposób w jaki Wilson się rumienił, prawdopodobnie była to mieszanka złości i wstydu. Kelly nie była jedyną osobą, która obciągnęłaby Wilsonowi za darmo. Gdy House sobie przypomniał, że Curt siedział razem z nimi, zdał sobie sprawę, że przy ich stoliku nie był osamotniony w tym marzeniu.
- Dziwki to raczej twoja działka. Powinieneś włączyć swój urok, a może któraś pozwoli ci się pocałować bez dodatkowego napiwku. Curt nie widział jeszcze twojego uwodzenia w pełnej wersji. – Wilson nie chciał już być tematem rozmów, a skierowanie uwagi na House’a było pewne powodzenia.
- Uwodzenie w pełnej wersji? Muszę to zobaczyć! – Oddech Curta niemal zatrzymał się przed i po tym, jak to powiedział. Wypił połowę piwa, by to ukryć.
- No, dalej, House! Od wieków nie widziałem mistrza w akcji. Chyba, że straciłeś swój dar. – Definitywnie zdołał przerzucić uwagę na House’a. Dwa jeden dla onkologa!
House nie chciał tego robić. Stracił wiele pewności siebie, a Wilson i jego pretensjonalne oczekiwania nie pomagały. Natomiast Curt, gapiący się na niego jak na główną atrakcję wieczoru, tylko pogarszał sprawę.
- Nie, dziś nie czuję tego czegoś – powiedział z nadzieją na zakończenie gadki. Jednak rozczarowane miny kolegów dały mu do zrozumienia, że to jeszcze nie był koniec.
- Prooooszę! – Wilson przeciągnął słowo. Nawet jego oczy miały błagalny wyraz.
- Prooooszę, Greg. – Curt skopiował Wilsona.

House był lekko przerażony, ale nie chciał iść zawieść.
- Dobra, tylko odwróćcie wzrok, jak będę ratować szczeniaki. Ostrzegam was teraz, to nie będzie tak niezłe jak sobie wyobrażacie czy pamiętacie. Wilson zrobił za dużo szumu. Przed zawałem może i było to zabawne, ale po jest raczej żałosne. Ale może uznacie moją porażkę za zabawną.

Odrzucił włosy ze skroni i uszu, postawił kołnierzyk i wystawił część swojej klatki na widok publiczny, na co Wilson się zaśmiał, a Curt gapił. Zignorował ich, musiał się cholernie postarać, żeby to zrobić. Wybrał swój cel – dziewczynę, która pomagała Kelly roznosić kolejkę alkoholi. Zauważył odbity ślad na jej palcu, pierścionek musiał tam tkwić długi czas. Dziewczyna nosiła ekstra make-up w pobliżu oczu i kiedy tylko odwracała się od klientów, wyglądała na smutną. Najwyraźniej starała się umocnić samą siebie przed kolejnym kontaktem z ludźmi. Wyglądała na skrzywdzoną, ze złamanym sercem, poszukiwanie aprobaty przemawiało przez jej ciało... Tak, była łatwym celem.
Podrzuciła rachunek do stolika za nimi, czyli za trzy sekundy będzie szła w jego stronę...
- Och, przepraszam panią – powiedział House, gdy dziewczyna była tuż obok. Zatrzymała się. – Będziemy potrzebowali kolejnych piw.
- Przepraszam, ale ja nie obsługuję waszego stolika. Podeślę tutaj kogoś.
Zaczęła odchodzić, ale House się opamiętał.
- Hej, więc... właściwie... – mruknął cicho. Tak cicho, że przysunęła się bliżej, by móc go słyszeć. Patrzył na nią w skupieniu, uśmiechając się. – Moglibyśmy dostać więcej serwetek?
Dziewczyna była zaskoczona.
- Są na stoliku. Może powinniście trochę przystopować z tym piwem. – Uśmiechneła się do nich, specjalnie nie zwracając uwagi na House’a.
- OK, przyłapałaś mnie. Chciałem po prostu usłyszeć twój głos. Jest dokładnie taki, jak sobie wyobrażałem.
Curt nie spodziewał się, że House pójdzie na taką łatwiznę. Spodziewał się czegoś bardziej zuchwałego.
- Przyślę Kelly razem z piwem.
House dotknął opuszkami palców jej nadgarstka, tak, by jej nie przestraszyć ani fizycznie ograniczyć, ale wystarczająco, by nigdzie nie odeszła.
- Zanim pójdziesz, wyjaw mi swoje imię. A może powinienem poczekać i spytać Kelly?
- Jessica – powiedziała, wskazując na plakietkę.
Oczy House’a zamigotały. Uśmiechnął się do niej.
- Świetne imię. Wiedziałaś, że pierwszą osobą, która je napisała był Szekspir? – Przesunął swoje palce, tak, że stykały się z jej.
Jej uśmiech stał się prawdziwie szczery, nie taki, jakim obdarzała wcześniej klientów.
- Słyszałam o tym. Skąd ty o tym wiesz?
House ujął jej dłoń i popatrzył prosto w oczy.
- Pójdę za tobą, gorzkie piekła męki, Na niebo zmienię, ginąc z drogiej ręki.- Pocałował jej palce, nie odrywając wzroku od twarzy.
- Wow! – Była pod wrażeniem.
- Właśnie kocham cię gwałtowniej. Jestem twym wyżłem, i gdy bić mnie będziesz,
Ja tym pokorniej łasić ci się będę. Jak twoim wyżłem gardź mną, bij mnie, zgub mnie. – Tym razem pocałował wyżej, w miejscu, gdzie palce łączą się z dłonią. – Pozwól mi tylko, jakkolwiek niegodnemu, Gdzie się obrócisz, iść za twoim tropem. Powiedz, o gorsze w twej miłości miejsce Mogęż cię błagać, jak psem twoim zostać? A i to miejsce drogie jest w mych oczach.

Ucałował jej dłoń i zamknął oczy. Wyglądał jakby rozkoszował się tym momentem. Po chwili spojrzał na nią, biorąc jej dłoń w objęcia swojej i dotykając kciukami jej wierzchu. Używając swoich małych i serdecznych palców, gładził lekko jej wygięte palce, czekając na reakcję. Puls dziewczyny podskoczył, ale się nie poruszyła. House zataczał powoli kółeczka po wnętrzu jej dłoni, torując sobie drogę do wewnętrznej strony nadgarstka. I wtedy się zaśmiała. Bingo! Zamykając oczy, House przeniósł jej dłoń do swojego policzka, wodził jej palcami po swoim zaroście, a gdy przesuwał ustami po kostkach...
- Jessica! Stolik czwarty czeka!

Nikt nie zauważył, że Kelly stała tuż obok. House popatrzył na nią, a potem rzucił Jessice przepraszające spojrzenie.
- Przepraszam, że cię zatrzymałem, ale jak na razie jesteś najlepszą częścią tego wieczoru.
Puścił jej rękę, upewniając się, że ten ruch wyglądał na niechętny, a sytuacja na niezręczną.
- Nie ma problemu – odpowiedziała jakby nietrzeźwo.
Rozejrzała się po ich stoliku, dając pozostałym mężczyznom okazję, by zobaczyć jak zagryza w zakłopotaniu dolną wargę. Obaj byli pod wrażeniem.
- Coś jeszcze? Gotowi na następne kufle piwa? Więcej skrzydełek? – spytała Kelly, kładąc dłoń na ramieniu Wilsona. To było takie mało osobiste, szorstkie, w porównaniu do intymnej sceny sprzed chwili.
- Tak, poprosimy jeszcze piwa – powiedział House z tym samym diabolicznym uśmieszkiem i szczerymi oczami.
Kobieta skinęła głową i oddaliła się.
- Jeśli podrywasz ludzi w ich miejscu pracy, upewnij się, że podtrzymujesz swój wizerunek jak odejdą, albo współpracownicy im powiedzą jak to chwalisz się, że zaraz kogoś zaliczysz. – House opróżnił swój kufel.
- To było niesamowite! – powiedział w końcu Curt. Chciał zabić tę Jessikę, by móc zająć jej miejsce.
- Wow, House. I ty nie chodzisz na randki! Nigdy nie zrozumiem dlaczego.
Wilson dopił piwo. Cieszył się z oglądania małego show House’a, ale również czuł się tak, jakby szpiegował kogoś, albo podglądał sąsiadkę przez okno.
- Nie mogę chodzić na randki, mogę tylko przez chwilę kogoś podrywać. Nie jestem nawet pewien efektywności tego, wyglądała na zainteresowaną?
House był całkiem pewien, że tak. Dobrze to rozegrał, może trochę za daleko posunął się z Szekspirem, ale ona i tak to łyknęła. Nie był tylko pewien co na to widownia.
- Zainteresowana?! To był pierwszy raz, gdy widziałem jak komuś faktycznie miękną kolana. Świetnie! – Curt powstrzymał swój potok słów zanim dojdzie do podniecające.
- A on wciąż uważa, że tylko ja mogę bzykać wszystkie panienki. Zamierzasz to kontynuować? – Wilson wcale nie spodziewał się sukcesu House’a w tak krótkim czasie. Wiedział, że House czasami sam gdzieś wychodził, ale nie podejrzewał go o doskonalenie swoich umiejętności, gdy nie miał odpowiedniej publiki.
- Nie, i tak by była rozczarowana. Jestem kaleką. – House rozważył już ten pomysł. – Chociaż może uznałaby moje cierpienie za romantyczny element skrzywdzonej duszy. – Ta myśl otrzeźwiła go szybciej niż by chciał, musiał spróbować odzyskać nastrój. – Jestem pewien, że Szekspir wybaczyłby mi wykorzystywanie jego sztuki. Miałem pełne prawo i dobry powód.
- Jak ty to zrobiłeś?! Ta Jessica z Szekspira to... ty tak po prostu to wiedziałeś?!
Curt poczuł się wyróżniony – był świadkiem jak House go zahipnotyzował, albo, jak nazywał to Wilson, oczarował.
- House zna pełno mało przydatnych informacji. Czasami mi się wydaje, że nauczył się ich, by uwodzić, imponować albo zaskakiwać. Cokolwiek, byle wytrącić ludzi z równowagi.
Wilson zauważył drobną zmianę w obliczu House’a. Musiał to naprawić, zanim przestawi się on na depresyjny tryb.
- To działa także na facetów – zwrócił się do Curta. – Na zwierzęta pewnie też. Powinieneś zostać jego uczniem, przecież mistrz musi przekazać zdolności następnemu pokoleniu.
Och, tak, pomyślał Curt. Być uczniem takiego mistrza to coś, czego pragnę!
- Nie chciałbym tego zrzucać na nikogo, nawet Curta – mruknął House. Chciał za to wrócić do plotkowania o szpitalnych sprawach i baseballu.
- Musimy kiedyś wyskoczyć do gejowskiego baru, żebyś mi to zademonstrował. Nie wiem jak twoja męska dłoń poradzi sobie z inną męską. – Curt podejrzewał jakby na niego zadziałała.
- Każda osoba jest inna, to po pierwsze. Pewnie w to nie wierzysz, ale musisz uwierzyć, że jeśli chodzi o praktykę, to prawda.
Curt i Wilson zaśmiali się, jak House analitycznie potrafił mówić nawet o uwodzeniu!
- Musisz pokazać, że dana osoba jest szczególna, że w tym momencie myślisz tylko o niej. Czasami pomaga całowanie dłoni, razem z lekką pieszczotą palcami. Innym razem musisz popatrzeć w odpowiednie miejsce i długo się przyglądać. Zależy od osoby i pożądanego efektu.
- Powinieneś napisać książkę – oznajmił Wilson. – To byłby bestseller.
- Kupiłbym! Co masz na myśli mówiąc ‘pożądany efekt’? Jeśli się z nikim nie spotykasz, musi chodzić o seks.
- Tak twierdzi twoja młodość. Czasami po prostu miło jest mieć kogoś do rozmowy przy drinku albo obiedzie. I tak rozrasta się ego.
- Powiedział facet, którego ego rozrosło się tak wysoko, że zagraża przestrzeni kosmicznej.
- Ciągle jestem zszokowany tą Jessiką... trochę banału i jadła ci z ręki. – Curt by się tak nie zachował, był na to przecież zbyt twardy.
- To trochę banału to tylko część całości. Tak jak Curtis, to ze starofrancuskiego 'courteous', czyli uprzejmy. Jeśli nazywałbyś się Kurt, przez K, wtedy mógłbym coś zdziałać z 'counsel', adwokat. Musiałbym nad tym popracować, ale w twoim przypadku sprawdziłby się raczej taniec.
- Taniec? Zmieniasz się we Freda Astaire?!
Wilson zarumienił się na swoje wspomnienie; House tańczył na jego drugim weselu. Miał w sobie taką niezwykłą grację, nosząc smoking. Był elegancki jak nigdy, był jak Fred Astaire.
- To mniej więcej tak jak z nami – powiedział House, ale przeczuwał, że nie obejdzie się bez wyjaśnień. – Trochę flirtu, trochę kpin, ale zazwyczaj się nie mścisz. Nawet kiedy to robisz, to i tak wiem, że nie na poważnie. Jeśli jest między nami jakieś seksualne zainteresowanie, to jest to właśnie jak taniec.
Wilson się zaśmiał, ale Curt się zaczerwienił, wciąż starając się równo oddychać.
- To tylko twoje założenie. Wiem, że myślisz, że nikt cię nie powstrzyma, ale Curt... – urwał, gdy zobaczył, że pozostali wcale się nie śmieją.
- Nie mówię, że Curt jest mną zainteresowany, używam go tylko jako przykładu. Więc, czasami taniec jest zabawny. Jeśli ktoś z jakiegokolwiek powodu mi się podoba, a ja jemu, możemy od razu przejść do bzykania, ale fajniej jest dążyć do tego, uwodząc – powiedział House, a po chwili kontynuował swoją myśl. – Jeśli chciałbyś się przespać z Carlą z Rekrutacji, a jestem pewien, że tak, powiedziałbyś coś o jej szyi. Ona by odpowiedziała, że jej szyja jest wręcz stworzona, by ją całować, wtedy ty, że to dobrze pomyślane. Jeśli powiedziałbyś coś w tylu sprawdźmy to, wcale nie byłaby pod wrażeniem. Chociaż ona wskoczyłaby na ciebie w jakiejś pustej sali, dlatego, że byłbyś to ty. Ale jeśli trochę byś to przeciągnął, tańcząc dookoła tego o czym oboje myślicie, bardziej by się napaliła. Wiem co mówię, a ty robiłeś to już wystarczająco dużo razy. Zazwyczaj działasz po przyjacielsku, interesujesz się planami i marzeniami, ale wiesz jak to robić.
- Nie, ja wiem jak żyć w związku. Ty wiesz jak to jest mieć jednonocne przygody – podsumował Wilson, lekko obrażony.
- Prawda – przytaknął House. – Może powinienem napisać tę książkę. Albo zrobić serię wykładów.
- A jakbyś mnie uwiódł na to jednonocne, pasjonujące spotkanie?
Curt wiedział, że mieli więcej niż jedną noc, ale mógłby nawet umrzeć, byle tylko usłyszał jak House mówi takie rzeczy bezpośrednio do niego.
- OK, powiedzmy, że szukam seksu na jeden raz i biorę cię pod uwagę. Zaczynam typowym powitaniem i teraz... – House porzucił swój zwyczajny ton na rzecz milszego, mniej niebezpiecznego. Wilson i Curt patrzyli na niego uważnie. Musieli się przybliżyć, by dobrze słyszeć. – Twoje włosy nieźle wyglądają. Pasuje ci taka długość – powiedział House, zakładając kosmyk włosów za ucho Curta. – Nie żeby to miało znaczenie. – Palec House’a przesunął się na ucho młodszego mężczyzny. – We wszystkim wyglądałbyś znakomicie. – House odwrócił się do Wilsona. – Jeśli Curt naprawdę by szukał takiego podstarzałego gościa jak ja, nachyliłbym się i wyszeptałbym mu do ucha sprośności, by wyraźnie zaznaczyć czego chcę.
- Na przykład co? – spytał Curt, znów mając trudności z oddychaniem. Dwa zero dla House’a.

Wilson uwielbiał patrzeć na House’a, gdy ten koncentrował się na innych ludziach, ale martwił się też trochę reakcją Curta. Nie był bardzo zaniepokojony, nic więc nie mówił.
- Właśnie, House. Co byś wyszeptał? – zapytał niewinnie Wilson. Wiedział jak bardzo sprośny House potrafi być. Miał nadzieje, że nie obrazi Curta w żaden sposób.
House oblizał usta. Cieszył się, że może odwrócić bieg zdarzeń i skierować uwagę na młodego kumpla Wilsona.
- Wyobraź sobie, że obaj stoimy, mój wzrost to moja przewaga. Powiedziałbym, że twoje włosy tak uroczo okalają twoją twarz. – Przejechał palcem po szczęce Curta. – Lepiej mógłbyś wyglądać tylko z moim penisem w ustach. – Zbliżył się jeszcze bardziej, jego usta nie były dalej niż piętnaście centymetrów od ust Curta. – A teraz całowałbym cię, aż brakłoby ci tchu, albo chciałbyś przestać. Jeśli po tym wszystkim byś nie uciekł, przycisnąłbym cię do siebie i szepnął: A może wolałbyś, bym ruchał twój słodki tyłek, dopóki nie zacząłbyś wrzeszczeć mojego imienia? Chcesz tego? Chcesz bym się w ciebie wbił, dał ci coś, czego nigdy nie zapomnisz? Założę się, że tak. Założę się, że nie możesz się zdecydować, czy wolałbyś, bym doszedł w twoim tyłku, czy głęboko w twoim gardle. Nie martw się, zrobię wszystko po kolei. – Niemal zwierzęcy dźwięk wydał się z ust diagnosty, po czym opadł z powrotem na krzesło. – Coś w tym stylu, zazwyczaj improwizuję. – Sięgnął po ostatnie skrzydełko, kompletnie zmieniając swoją postawę.

Wilson gapił się z otwartymi ustami. House nigdy nie mówił do niego takich rzeczy! Owszem, powiedział, że chciałby go pocałować, zrobić mu dobrze, albo nawet przelecieć, ale nigdy nie mówił o tym w tak obrazowy sposób. Na pewno nigdy nie zasugerował dochodzenia w ustach... Podświadomie przełknął ślinę, już przez samo słuchanie. Curt chwycił się stołu. Dzięki Bogu, House nie nachylił się bardziej w jego stronę, bo doszedłby w swoje gacie. Nie był jednak pewien, czy takie niebezpieczeństwo nie zostało zażegnane... Te intensywne oczy House’a, jego mroczny głos, przepełniony aroganckim pożądaniem... Jeśli wcześniej desperacko go nie pragnął, teraz już na pewno.

House obrzucił ich wzrokiem, obaj się na niego gapili. Chciał zszokować Curta, dać mu próbkę tego, w co się pakował, a przynajmniej chciał się wpakować. Nie miał zamiaru zmieniać ich jednak w zastygłe manekiny. Czymś innym było mówienie Wilsonowi o swoim seksie z facetami, jak i żartowanie z jego seksualności, ale to co przed chwilą zrobił, było czymś całkiem odmiennym. Myślał, że Curt będzie zażenowany. W końcu podrywał go zeszłej nocy... Chociaż może źle to zinterpretował, może był zbyt pijany i naćpany, by zrozumieć. Jego zachowanie na to nie wskazywało, nie było przerażające. Curt po prostu pomagał jego spitemu tyłkowi dostać się do kolejnej butelki. Pewnie chciał być miły, a on pomyślał o normalnym, grzecznym zachowaniu jak o czymś związanym z seksem. Ale sytuacja na kanapie... Może Curt się z niego nabijał, a on po prostu nie zdawał sobie z tego sprawy?

- To było... um... – Wilson nie wiedział co powiedzieć. To było nieoczekiwane? Niesamowite? Ekstremalnie podniecające? Nie, lepiej już nic nie mówić.
- Tak, ach... – Curt też nie potrafił wymyślić nic więcej.

House nie zamierzał przepraszać. Zmusili go do tego, sam chciał przestać przy kelnerce, a w pierwszej kolejności, nie chciał tego wcale zaczynać! Teraz zachowywali się jakby był odludkiem, wyrzutkiem, choć tak zazwyczaj się czuł. A ta niezręczna cisza wcale mu nie pomagała.
- Hej, chłopaki, może jeszcze żeberek albo steki? Macie ostatnie pół godziny, by zamówić kolację, potem zamykamy kuchnię. Nie możecie żyć tylko o piwie i skrzydełkach!
Kelly! Jak się House się cieszył, że zmieniła temat.
- Smażone krewetki byłby niezłe. – House popatrzył na kolegów. Po długiej chwili podnieśli swoje karty menu.
- Nie wiem, nie wiedziałem, że siedzimy tutaj już tak długo.
Wilson planował zjeść kolację, ale teraz, po tym wszystkim, wydawało mu się, że powinni już iść.
- Żeberka brzmią nieźle – powiedział wymijająco Curt. Nie musiał wstawać wcześnie rano.
- Wydaje mi się, że potrzebują chwili na zastanowienie – mruknął House.
A może powinni skończyć piwo i spadać? Inaczej szykował się długi, już mało przyjemny wieczór.
- Więc wrócę za chwilę. A to dla ciebie.
Kelly podała mu skrawek papieru, puszczając do niego oczko. Wyglądała jeszcze bardziej dziwkarsko niż przedtem. Odeszła w stylu, jak pewnie sądziła, modelki na wybiegu. Nie udawało jej się.

House uśmiechnął się i przeczytał krótką notkę. Jego ego natychmiast się uspokoiło. To przynajmniej zmieni temat... tak jakby.
- Co tam masz? – spytał Wilson. – Numer tamtej dziewczyny? – Tak, o dziewczynach mógł rozmawiać.
- Nie, to wiadomość. Wrócę za dwadzieścia minut. – Wstał, sięgając po laskę.
- Co, czekaj! – Curt mógł znieść, gdyby House się odsunął, ale nie spodziewał się, że jego idol sobie pójdzie.
- Jessica pisze, że ma piętnaście minut przerwy i chce się spotkać w magazynie. – Uniósł brwi, gdy żaden nie zareagował. – Pewnie chce pogadać, posłuchać poezji i komplementów, a potem zdecyduje czy dać mi swój numer. Podejmie szybką decyzję, gdy zobaczy mnie z laską w przyzwoitym świetle.

Pozostali mężczyźni się nie odezwali, Curt miał zaskoczoną minę, za to Wilson wyglądał na zranionego. Nie powinni go osądzać, nie zasługiwał na to. Wydawało mu się, że Wilson tego nie robi, ale... House odszedł w kierunku kuchni, Wilson i Curt mogli tylko za nim patrzeć. I patrzyli.

Richie117

ow, ow, ow, nie mogłam się zabrać do tego rozdziału, jak zresztą do niczego ostatnio

No, ale już się poświęcę dla przełamania tego zastoju w Hilsonie

Wilson nie bawił się najlepiej.
skoro tak, to powinien był zabrać House'a i pójść do innej piaskownicy...

House zlizywał mięso z kostki kurczaka
czyżby gimnastyka buzi i języka na rozgrzewkę?

Bo przecież jesteś takim słodkim dżentelmenem.
Wilson jest taki słodki, że zrobienie mu laski pewnie ma więcej kalorii niż tabliczka czekolady

Kelly nie była jedyną osobą, która obciągnęłaby Wilsonowi za darmo. Gdy House sobie przypomniał, że Curt siedział razem z nimi, zdał sobie sprawę, że przy ich stoliku nie był osamotniony w tym marzeniu.
poor dziwki

Męczą się w pocie czoła (i innych części ciała), a chłopaki (i Curt, bleh) potrafią myśleć wyłącznie o tym, jak pozaliczać siebie nawzajem

Prooooszę! – Wilson przeciągnął słowo. Nawet jego oczy miały błagalny wyraz.
pffft, oczy Wilsona przecież nie potrafią mieć innego wyrazu

House był lekko przerażony, ale nie chciał iść zawieść.
albo House się upił, albo wizja samotności i utraty Wilsona pomieszała mu w głowie, skoro zgodził się robić za atrakcję wieczoru

wystawił część swojej klatki na widok publiczny
klatka klatką - a co z ptaszkiem?

"Jestem twym wyżłem, i gdy bić mnie będziesz, Ja tym pokorniej łasić ci się będę. Jak twoim wyżłem gardź mną, bij mnie, zgub mnie. [...] Pozwól mi tylko, jakkolwiek niegodnemu, Gdzie się obrócisz, iść za twoim tropem. Powiedz, o gorsze w twej miłości miejsce Mogęż cię błagać, jak psem twoim zostać?"
Szekspir mógłby pisać scenariusze do filmów porno-BDSM

Może powinienem napisać tę książkę. Albo zrobić serię wykładów.
Albo nakręcić film instruktażowy z sobą i Wilsonem w rolach głównych

Lepiej mógłbyś wyglądać tylko z moim penisem w ustach.
a "po wszystkim" przyjdzie czas na mniej romantyczną odmianę tego tekstu: Twoje usta mają w sobie coś wyjątkowego... Ale zaraz to z nich wyjmę

Wilson gapił się z otwartymi ustami. House nigdy nie mówił do niego takich rzeczy!
Mrrrr, zazdrosny Wilson

Owszem, powiedział, że chciałby go pocałować, zrobić mu dobrze, albo nawet przelecieć, ale nigdy nie mówił o tym w tak obrazowy sposób.
stupid!Wilson - House po prostu nie wnikał w szczegóły, bo po pierwsze: wolałby wniknąć w coś innego, a po drugie: nie chciał psuć Wilsonowi niespodzianki

No i po trzecie - nie chciał go wystraszyć, żeby Jimmy szczękościsku nie dostał

Niemiłosiernie się wlecze akcja w tym fiku, co nie? I mean, House powinien był zademonstrować swoje uwodzicielskie zdolności na Wilsonie, po czym następnie Wilson oddałby mu się na stole, a House nie musiałby się nawet przejmować brakiem substancji zwiększających poślizg, bo pewnie nadal miał tłuste palce po skrzydełkach

And tym sposobem wszyscy - włącznie z nami - byliby zadowoleni, a Curt mógłby spadać na drzewo

Nieźle Ci idzie tłumaczenie lubieżnych tekstów House'a

Aż jestem szczęśliwa, że mnie to ominęło

Życzę mnóstwa weny na następną część, bo chyba się przyda

PS. Mam nadzieję, że Twój wyjazd okazał się udany, bo trzymałam za to kciuki

advantage

Richie117

advantage

Richie117

Anai

Richie117

Anai

o.O

Jakich ja się tutaj rzeczy dowiaduję

O, już wiem - on nie bajerował lasek, on bajerował o laskę

Aż nabrałam ochoty na szersze zapoznanie się z jego twórczością

advantage

Richie117

advantage

Richie117

advantage