[niestety, tytuł skradziono]

Revy Koto-san

Kategoria: love

Zweryfikowany przez autorkę

Lonely.

Świetne

Życzę dużo weny. I to powtarzam tym osobą co na to ZASŁUGUJĄ.
a może tytuł: Mister Wilson - przemyślenia?

Pozdrawiam.

Revy Koto-san

Hehe xD nad tytułem wciąż myślę. I dziękuję ;*

Richie117

ahhhh... sweet, sweet, sweet

żadna ilość fluffu nie będzie zbyt wielka po zakończeniu pomylonego piątego sezonu

no i ZAKOCHANEGO JIMMY'EGO nigdy dość

(jak również Jimmy'ego pod prysznicem - "zażenowany onkolog" wymiata

, oraz House'a w ręczniku

)

świetnie się zaczyna, podoba mi się Twój styl pisania

będę wredna i powiem, że niecierpliwie czekam na więcej (i na zmianę klasyfikacji wiekowej

)

PS. Jimmy dorobił się własnego łóżka? mrrrrr... może House powinien złożyć mu tam wizytę?...

Revy Koto-san

Ooo, mistrzyni Hilsona pojawiła się w moim skromnym temaciku ^.^ *kłania*

Oj, fluff to my kochamy xD Mój zażenowany onkolog xD

wierz mi, ja też czekam na więcej. Chomik w kółku w mojej głowie prosi o przerwę, ale jeszcze go pociśniemy >D

Powiem ci, że *spojlerek fickowy* zmiana będzie i to na lepsze. A House może nawet złoży tą wizytę, na którą czekasz

Dziękuję za komentarz ;*

~kotek

soft

mogłabym opisać to jedny słowem: c u d o !

stylu pisania zazdroszczę wielce

'zażenowany onkolog' - jak sobie wyobraziłam to trza było mnie z podłogi mopem zbierać

Revy Koto-san

Ja nie mam, a żałuję

Dzięki za kolejny przemiły komentarz.

Wręcz zmuszacie mnie do pisania. *otwiera Worda*

Myślę tylko o zmianie narracji na:
Wilson jedna część
Narrator jedna
House jedna

Co myślicie? *pisze kolejnego parta*

dziękuję i pozdrawiam
~kotek

Lonely.

Dla mnie może być, ważne aby był ten przewspaniały fik

soft

hmm.. myślę, że jak już to smieniać tylko w ramach pierwszoosobowych house, wilson. według mnie dziwnie wygląda zamiana z pierwszej na trzecią osobę w narracji

ale to tylko moje zdanie, więc postąpisz jak chcesz ^^

Revy Koto-san

Lonely.

... *kłania kłania kłania*
Potworne cudo się robi z tego opowiadania.

I jestem i będę od powstania jego

Kocham to opowiadanie, wiesz?

Revy Koto-san

Dziękować. xD

Teraz to dopiero myślę o zmianie narracji na trzecią osobę, bo pewne *rusza brwiami* sceny będzie się łatwiej pisało xD

dzięki za koma i za wsparcie ;*

~kotek

soft

jejku.
to jedyne co mogę z siebie wydusić... ;P

jest tylko jedna rzecz, która mi się nie spodobała - to, że wilson tak szybko powiedział housowi, że go kocha. powinno być więcej wątpliwości z jego strony itp.
ale ogółem nie mogę się doczekać dalszych partów.
weny życzę

Revy Koto-san

A ja mogę powiedzieć, że twój avek współgra z wyznaniem House'a xD

i dzięki ;*

~kotek

Richie117

omg... uważasz mnie za mistrzynię Hilsona? *oblewa się rumieńcem* ja tylko takim skromnym trybikiem jestem, ot i wszystko

no i czasem schodzę z mojego Hilsonowego Olimpu i zostawiam gdzieś swój ślad

Szkoda, że brak czasu i inne przypadki losowe nie pozwalają mi na pisanie takich referatów, co kiedyś (nawet na komenty do mojej tfurczości nie mam kiedy poodpisywać

)

Nowy part - mrau....!!!
*wyobraża sobie, jak House wychodzi cały zadowolony z siebie z sypialni Wilsona...*
...
*a potem wraca i zostaje na dłużej*

Tę galerię na deviantcie znam i koffam

nie ma to jak szukać natchnienia w obrazkach

Revy Koto-san

*pada przed nią na twarz* Mistrzu, twa mądrość nie zna granic

a plany mam i to diabelskie >D nigdy za dużo Hilsona xD i fluffu

A wiesz, tak myślę, że po piątej serii możemy mieć wciąż nadzieję, że wreszcie dadzą nam nasz wymarzony shipek xD I zaraz zabieram się za motywowanie mojego chomiczka w kółku xD mózg muszę zresetować xD

~kotek

Sovereign. ;)

za długo mnie tu na forum nie było. Powstał TAKI fik a ja nie czytałam go wcześniej! Po pierwsze - kocham Cię xd po drugie - kocham Cię, po trzecie - kocham Cię xD kocham fiki w których House i Wilson są razem xd wtedy nie jestem taka zazdrosna o Wilsona xd bo wiem że i tak House jest mu przeznaczony xd więc po prostu od tejże chwili jestem wielką fanką Twojego opowiadania : D pozdrawiam i życzę weny : D

Lonely.

A kiedy wreszcie następny?
Kiedy Kiedy Kiedy?! *_*
kotek wiesz, że nie wytrzymam xD
Proszę o zrozumienie, chyba że chcesz abym wylądowała w psychiatryku.
Aloha, <i>Lonely.</i>

Revy Koto-san

PART 3!

Nie bijcie!

Obudziłem się z dziwnym uczuciem, że stało się coś dziwnego. Wróciły do mnie wspomnienia wieczora. Na samą myśl poczułem złośliwe ciepło w okolicach policzków. I nagle walnąłem się w czoło. Obok łóżka stała w połowie pusta butelka po whisky. Przesadziłem. Tym razem na serio. Ale przecież… czy to na pewno był sen?
Niestety tak. Z jękiem pomyślałem o wszystkim tym, co, jak się okazuje, powstało w mojej chorej wyobraźni. Który to już raz się tak budziłem? Co najmniej trzeci w tym tygodniu. Warknąłem pod nosem w bezsilnej złości i rozpaczy. Czyżby czas na psychologa? Niestety, wiedziałem, że mi nie pomoże. Jedyne co mogło pomóc, to szczera rozmowa z House’m.. Na którą nigdy się nie zdobędę. Za Chiny, skuteczne lekarstwo na raka i na świeże żonkile, nigdy! Już wolałem tą pokręconą przyjaźń, niż zupełną pustkę.
Z potężną chmurą czarnych myśli nad głową, dotarłem do pracy. Wychyliłem się z korytarza, by szybko spojrzeć na mojego przyjaciela. Miałem szczerą nadzieję, że mnie nie widzi. Ale, o nie, on zawsze widział to, czego nie powinien. Przyjaźnie kiwnął mi głową, jednocześnie unosząc brwi. Wzruszyłem ramionami i uśmiechnąłem się do niego. Odszedłem, czując formującą się powoli gulę w gardle..
Zamknąłem drzwi, wchodząc do swojego gabinetu. Jednak szklane ściany korytarza miały minusy. Na przykład przez szklane drzwi każdy mógłby zobaczyć, jak zwijam się za biurkiem i wybucham płaczem. Pokręciłem tylko głową, usiłując odsunąć takie myśli. Nagle mój wzrok napotkał barwną plamę. Na fotelu leżał wielki bukiet żonkili! Mimo woli się roześmiałem. Choć każdy normalny człowiek zastanowiłby się najpierw, ja wytworzyłem sobie już wizję House’a wpadającego rano do mojego biura z kolorowym naręczem. Podniosłem je, chichocząc. Raczej z radości, niż rozbawienia. I nagle mój wzrok padł na karteczkę zapisaną kształtnymi literami: „Doktorze Wilson, dziękujemy za pomoc małej Annie.” Gula w gardle wróciła. Stała się guzem. I jedynym wyjściem teraz będzie operacja…

***

Stałem tam jak ostatni idiota, udając, że choroba pacjenta mnie obchodzi. Tak naprawdę myślałem jednak tylko o dzisiejszym śnie. Na próżno próbowali mnie pobudzić do pracy. Stałem tylko i przyznawałem im rację. Nie wiedziałem nawet, o czym mowa. Za bardzo pochłonęła mnie wizja, w której mówiłem Wilsonowi szczerą prawdę. Pierwszy raz w całym moim życiu. Ale to i tak był tylko sen.. Sen, który minął, może nie wrócić, a ja i tak zawsze będę go pamiętał.. Nie, wiadomo, że znowu mi się przyśni. Każdego dnia śni mi się z większą dokładnością, jakby ktoś kolorował moje marzenie coraz lepszymi kredkami. Uśmiechnąłem się do siebie. I nagle w oknie zobaczyłem mojego współlokatora, przyjaciela i pomocnego doradcę. Zgadliście, Jamesa Wilsona. Choć miałem wielką ochotę się odwrócić, nie zrobiłem tego. Spojrzałem na niego znacząco. Miało to znaczyć „ Myślisz, że cię nie widzę?” ale pewnie wyszło jak „Odejdź, zanim przestanę się powstrzymywać i podejdę”.. Widziałem jego lekki uśmiech, może więc nie zrozumiał. I chwała mu za to.

***

Lunch. House jak zawsze ukrył mięso pod sałatą, a zamiast napoju zabrał proszek z oranżady. Wiedziałem, że znowu coś mi zabierze. Dziwne, bo mi to nie przeszkadzało. Za to mój usłużny umysł wysyłał mi sugestywne wizje pocałunku nad sałatą. Stłumiłem chichot, wyobrażając sobie minę Cuddy. Mój przyjaciel za to był dziwnie milczący. Denerwująco, nerwowo milczący. Nawet mnie się to udzieliło. Nie wytrzymałem i zacząłem:
-House, ja..

CDN ;P

oliwka

Jak można kończyć w takim momencie?? To normalne znęcanie się nad ludźmi.
Część fajna, ale szkoda, że to tylko sen. A miało być tak pięknie: śniadanie do łóżka, kwiatki i co tylko dusza zapragnie a właściwie co wymyślisz a to sen. No ale nie można mieć wszystkiego.

Czekam z niecierpliwością na następną część i życzę dużo weny

Richie117

o-m-g... znów jakieś dziwne sny?

*ucieka z wrzaskiem*
...
...
...
*wraca zdyszana po kwadransie*
... sny są zue

ale wizje pocałunku nad sałatą są jak najbardziej mrau

PS. Teraz wiem, że nie powinnam kończyć Soboty w "Zagadce" z taki sposób. To było znęcanie się nad Czytelnikami

Sovereign. ;)

no i teraz będę się zastanawiać nad tym co on mu powie tak długo, aż nie dodasz kolejnej części... jak mogłaś mi to zrobić

xd no i wgl już się cieszyłam że Wilson i House będą razem a tu się okazuje że oni myśleli że to był sen

oooh. czekam już teraz tylko z niecierpliwością na kolejny odcinek.

Lonely.

Oni mają być razem, KOTEK na miłość boską!!

Revy Koto-san

Sovereign. ;)

ojejkuu... na koniec aż się wzruszyłam

słoooooodkie to było

pisz, pisz, pisz dalej!

(a tak wgl to skąd bierzesz takie świetne avatary? sama robisz?;>)