Everybody Dies [M] [AU 8x22, mini-spoilery]

Dioda14

Kategoria: love

Zweryfikowane przez -Dioda14-

Richie powiedziała mi, że mogę to śmiało wrzucić, a więc...oto moja wersja końcówki wielkiego finału, oparta na najnowszym trailerze. Amen:D

Everybody Dies

Chwila ciszy, która ciągnęła się w nieskończoność. House czuł, że cisza wypełnia każdy kawałek jego zmęczonego już bólem ciała. Leżał w bezruchu, z zamkniętymi oczami, w głowie mając jedynie to co się wydarzyło. Wciąż słyszał odgłos swoich kroków, zgrzyt drewna, odgłos pękających desek. Czuł w powietrzu zapach tynku, pyłów i farb. I wreszcie pamiętał potworny ból, który przeszył jego ciało w chwili, gdy zetknęło się ono z tak twardym podłożem. Czuł, że słabnie. Nie wiedział, ile czasu upłynęło. Czy 5, czy 10 minut. To nie miało dla niego znaczenia. Była tylko cisza... Nagle usłyszał czyjś szept, więc otworzył oczy i...
-Wilson?! Co... co ty tu ... -podniósł głowę. Nagle poczuł się lepiej. Nawet noga go aż tak bardzo nie bolała. Spokojne i ciepłe oczy Wilsona napełniły jego serce radością. Czuł się w tej chwili jak dziecko, które odnalazło zagubionego misia. Czuł, że może wszystko wróciło do normy.
Wilson podał mu dłoń, a House chwycił się jej i próbował stanąć na nogi. Czuł się lekko otumaniony,miał też wrażenie jakby szumiało mu w uszach.
-Dzięki Wilson - odparł House otrzepując spodnie. Sam nie wiedział jak się tu znalazł. - Chodź, bo Foreman będzie gotowy wezwać za mną gliny- chciał pociągnął swojego przyjaciela w stronę wyjścia. Jednak Wilson stał w bezruchu- No Wilson, chodźże! Szybko!- poganiał Wilsona spanikowany House. Wilson uśmiechnął się
-Nigdzie nie idziemy... Już nie -odpowiedział lekko smutnym głosem. Gdy do House'a dotarły wreszcie słowa Wilsona, łzy ciekły mu po policzkach.
-Ty... nie żyjesz - bardziej stwierdził niż zapytał House. Wilson pokiwał głową. Po chwili milczenia Wilson odpowiedział cicho
-Ty też - House obejrzał się za siebie. To co zobaczył sprawiło, że poczuł paraliżujący go strach. Zobaczył własną sylwetkę leżącą na betonie. Jego ręce i nogi zwisały bezwiednie jak u szmacianej lalki, oczy były zamknięte. „Przez całe życie myślałem, że po śmierci będzie tylko ciemność... A teraz ... i to ...” House tak bardzo chciał w to uwierzyć. Tak bardzo chciał, by to, co teraz widzi nie było chłodną kalkulacją, czy reakcją gasnącego mózgu. Jak nigdy wcześniej, chciał uwierzyć.
Zaczął się trząść.
-Już dobrze House, już dobrze- uścisnął przyjaciela najsilniej jak tylko potrafił. House wtulił się w Wilsona.- Nie oglądaj się za siebie... To już za nami- szeptał pocieszająco Wilson. Nagle za plecami Wilsona ujrzał światłość. Światłość. Piękniejszą niż mógłby sobie kiedyś wyobrazić. Wilson widząc szok, zmieszanie i jednocześnie zachwyt na twarzy przyjaciela wypuścił go ze swych objęć, uśmiechnął się i powiedział
-Chodź- House zrobił krok do przodu. Noga już nie bolała. To było bardzo przyjemne uczucie. Uśmiechnął się do Wilsona i po chwili odeszli w światłość.
-WILSON!- krzyknął nagle House- czy w niebie można oglądać Monster Track'i?- James na te słowa wybuchnął głośnym śmiechem. Po chwili zawtórował mu drugi, nieco niższy śmiech. Poklepał przyjaciela po plecach i odeszli w jasną szczęśliwość. Razem.

THE END

Lacida

Podobna mi się!
Takie pozytywne zakończenie, scenarzyści na pewno dadzą coś dalekiego od tego.

''Spokojne i ciepłe oczy Wilsona napełniły jego serce radością. Czuł się w tej chwili jak dziecko, które odnalazło zagubionego misia.''
Piękne!
"House tak bardzo chciał w to uwierzyć. Tak bardzo chciał by, to co teraz widzi to nie była chłodna kalkulacja, czy reakcje gasnącego mózgu."
Przemiana House'a dzięki Wilsonowi, mało prawdopodobne w serialowej rzeczywistości, ale czyż nie wierzymy w nawrócenie?

Pozachwycałam się, teraz pora narzekać: pauza ma być między spacjami, wielokropek ma trzy kropki i po nim powinien być odstęp.

Angelica

Ucieszyłam się, widząc, że ktoś podejmuje się opisania ostatniego odcinka [H]ouse MD. Jest to bardzo trudne zadanie i nie ukrywam, że sama mam zamiar się go podjąć.
Twój fik jest bardzo króciutki i ubogi w bohaterów, ale przecież to w końcu jest Hilson (co usprawiedliwia obecność jedynie dwóch wiadomych postaci). Tego czepiać się nie będę. No dobrze, mogłaś troszkę rozwinąć akcję, bo dopiero zaczęłam czytać, a już się skończyło, a muszę przyznać, że całkiem przyjemnie się czytało. Masz lekki, prosty styl - taki właśnie lubię najbardziej, więc za to plus.
Ale po kolei.

Dioda14

Dziękuję Wam zarówno za ciepłe słowa, jak i za słowa krytyki. Wszystkie gafy słowne i interpunkcyjne poprawione(mam nadzieję). Mówi się, że człowiek najlepiej uczy się na własnych błędach, tak więc wezmę sobie Wasze rady do serca i będę o nich pamiętać, gdy kiedyś mnie najdzie na napisanie nowego utworu. Jeszcze raz dziękuję

Angelica

Teraz wygląda zgrabniej, ale zostało Ci jeszcze kilka błędów interpunkcyjnych. Po i przed myślnikiem musi być spacja! Np. tu:
"-Już dobrze (...)"
Powinno wyglądać to tak:
" - Już dobrze (...)". Musisz wyłapać sobie wszystkie takie drobne błędy i będzie git.

advantage

Omg, chyba nigdy się nie przekonam do death fików, a jeśli tak sie zakończy serial to będzie mega smutno, chociaz i tak mniej, niż gdy jeden z chłopaków umrze, a drugi będzie musiał żyć w wielkiej rozpaczy.
Anyway, zawsze będzie mi się podobało jak chłopaki robią coś razem, cokolwiek. Nawet jeśli razem umierają. No i zakładam, że po śmierci będą szczęśliwą i sexy parą w niebie

Dioda14, napisz coś jeszcze. Czekam i pozdrawiam

Angelica

advantage

Angelica

advantage

Angelica

Agusss

To tak.

Bardzo zgrabny i ciekawie napisany fic. Chociaż nie wiem, jakoś tak skojarzył mi się bardzo z "Czuwając nade mną", który był po prostu tak uroczy chociaż o śmierci i w ogóle.

I cieszę się, że tak to opisałaś! Chociaż powiem, że jestem za samobójstwem! *czekam na lincz*

Cóż więcej mogę rzec? Po prostu dziękuję za możliwość przeczytania tego teksu i liczę na więcej!

Richie117

Normalnie nie znoszę uśmiercania moich ulubionych bohaterów, ale jeszcze bardziej nie cierpię dostawać happy endu, który domyślnie kończy się w zdecydowanie nie-happy sposób. Dlatego nadal wolę Twoje zakończenie od tego, jakie zaserwował nam DS. W sumie kto wie, być może ostatecznie chłopaki udadzą się razem ku tej pośmiertnej światłości, bo przecież House nie może istnieć bez Wilsona - swojego pluszowego misia

Mając w pamięci ostatnie słowa serialowego House'a, widzę jeszcze jeden element, dzięki któremu Twój ficzek ma przewagę nad finałem serialu. Otóż mogłabyś śmiało dopisać jeszcze jedną kwestię House'a, zanim zaczął się śmiać razem z Wilsonem:
- Jimmy, z tobą nawet po śmierci ciągle nie jest nudno!
Wielka szkoda, że scenarzyści pamiętali House'ową mantrę "cancer is boring", a o "still not boring" całkiem zapomnieli

Fajnie, że zdecydowałaś się wrzucić tutaj swoją miniaturkę - podniosłaś na duchu parę osób

Weny na więcej!

***