Christmas List.

vicodin_addict

Kategoria: love

Zweryfikowane przez vicodin_addict

Kolejny fik. Może tym razem nie był napędzany wenopędnym śniegiem, bo śniegu nie ma. Ale jest zimowy i wigilijny. I życzę wam już Hot Hilson X-mas!

Inspirowane piosenką Simple Plan - My Christmas List, która została moim hitem tej zimy.

Dedykowane Pino. Bo jej fik też był pewnego rodzaju inspiracją. O.

Miłego czytania.

No matter what I get tonight
I want more...
My Christmas List – Simple Plan

Była wigilia, a on jak zwykle siedział sam. Z uroczystości w szpitalu urwał się najwcześniej, jak to było możliwe. Nie lubił takiego świętowania. Wymuszone uśmiechy, oklepane życzenia i tylko na pozór świąteczna atmosfera, która po szpitalnej wigilii wracała do normy, to wszystko przyprawiało go jedynie o ból głowy.

Wszyscy doskonale zdawali sobie sprawę, jaki on był, dlatego tym bardziej nie mógł zrozumieć, dlaczego Cuddy co roku tak upierała się na jego obecność. A jednak co roku dostawał zaproszenie od niej osobiście i tak długo musiał znosić jej obecność, dopóki w przypływie nagłej irytacji wreszcie wykrzyczał, że „tak, oczywiście, tylko daj mi święty spokój!”.

Siedział na kanapie i pił piwo. Przed chwilą odłożył słuchawkę telefonu. Dzwonił do mamy, złożył jej życzenia, a ona jak zwykle starała się nie okazywać, że kolejny raz miała nadzieję, że go zobaczy. Owszem, wiedziała, że spotkanie rodzinne było ostatnią rzeczą na długiej liście o-czym-marzy-Greg-House, ale mimo wszystko co roku miała nadzieję, że zamiast dzwonka telefonu usłyszy dzwonek do drzwi, za którymi zobaczy syna. I, jak do tej pory, co rkou spotykało ją rozczarowanie.

Była wigila, a on jak zwykle miał dyżur. Przyzwyczaił się już, że nawet, jeśli przez pewien czas wszystko układało się dobrze, to i tak którąś z kolei wigilę spędzi sam. Jego ostatnia kłótnia z żoną skończyła się pakowaniem, przeniesieniem rzeczy do pokoju hotelowego i błaganiem Cuddy o dzień pracy. Inni lekarze mieli swoje rodziny, mieli do kogo wracać, on mógł jedynie podarować umierającym na raka uśmiech i odrobinę nadziei. Ale dla niego to było bardzo dużo, w czym utwierdzały go uśmiechy, które sam od pacjentów otrzymywał.

- Co pan tu robi? Pracuje pan? Przecież jest wigilia? – zapytała jego najmłodsza pacjentka, kiedy zajrzał do jej sali.
- Ktoś musi pracować. Ktoś musi czuwać nad pacjentami. – odpowiedział jej i uśmiechnął się ciepło.
- A pana rodzina? – dziewczynka drążyła temat.
- Ja... są ważniejsze sprawy.
- Nieprawda. Ja myślę, że pan nie ma z kim spędzić świąt. Pan jest smutny.

James podniósł na nią swój wzrok i długo się w nią wpatrywał. Jak to możliwe, pomyślał, że zaledwie ośmioletnie dziecko wie o mnie tak dużo, że jest taka bystra, że jest taką dobrą obserwatorką?

- Jeżeli pan nie ma do kogo jechać, to mogę panu podpowiedzieć.. – zawiesiła głos, czekając na jego odpowiedź.
- Tak, Sally?
- Bo ja widziałam dzisiaj takiego lekarza... On też był smutny. I chodził o lasce. Myślę, że on też jest teraz sam, więc może razem będzie wam weselej? – zasugerowała śmiało.

Onkolog uśmiechnął się i przytulił dziewczynkę. Była chyba pierwszą osobą, która dostrzegła w House’ie smutek i traktowała go jak kogoś naprawdę dobrego. On sam nigdy nie twierdził, że House jest zły, raczej, że jest nieszczęśliwy, co ma duży wpływ na otoczenie, ale przecież był jego przyjacielem. Nauczył się z nim żyć, nauczył się go rozumieć.

- Myślisz, że to dobry pomysł? – patrzył jak kiwa głową w odpowiedzi. – Ale wiesz, że będę musiał wyjść ze szpitala?
- Przecież są tutaj też inni lekarze. Nie został pan tutaj sam.
- Wiesz, jesteś bardzo bystrą dziewczynką. – powiedział i uścisnął ją. – Wesołych świąt, Sally.

Zabierał się właśnie do zamówienia sobie chińszczyzny, kiedy usłyszał pukanie do drzwi.

- Jeżeli jesteś Cuddy z prezentem, to odejdź! – krzyknął. – Przecież już mi składałaś życzenia, byłem w szpitalu!

Pukanie nie ucichło. Nie usłyszał też odgłosu oddalających się kroków.
Wykręcił numer i zamówił dużą porcję z dostawą do domu, po czym sięgnął po laskę i skierował się w stronę drzwi wejściowych. Otworzył je, ale jego oczom nie ukazała się jego szefowa. Nie były to też kaczątka. Jego najlepszy przyjaciel stal na progu, uśmiechając się nieśmiało i trzymając w rękach zapakowany przent.

- Cześć. Mogę wejść? – zapytał.
- Nie masz dzisiaj dyżuru? – diagnosta spojrzał na niego podejrzanie, ale przepuścił go w drzwiach.
- Miałem. Ale ktoś mi uświadomił, że powinienem być gdzieś indziej.
- Czy ten ktoś wskazał ci właśnie mój dom?
- Można tak powiedzieć. – James usadowił się na kanapie i wyciągnął ręce, podając House;owi paczkę. – A to jest dla ciebie.
- Jak to „można tak powiedzieć”? I wiesz, że nie musiałeś mi nic kupować.
- Dowiedziałem się, że powinienem być z kimś dla mnie bliskim. A ty jesteś dla mnie bliski, House.

Greg spojrzał na niego podejrzanie, jakby szukał dowodu na to, że jego przyjaciel jest pijany, po czym zaczął odpakowywać prezent.

- Chyba żartujesz? – powiedział, zdumiony. – Chyba ci odbiło! – wyjął z pudełka nową motocyklową kurtkę.

Jimmy uśmiechnął się i zarumienił.
Greg wstał i podszedł do barku, z którego wyjął czerwone wino i pudełko świeczek. Postawił je wszystkie na stole i rzucił Wilson’owi zapałki. Onkolog zabrał się za rozpalanie świec.
Tymczasem diagnosta zniknął w kuchni, gdzie po chwili rozległ się brzęk szkła, oznaczający, że mężczyzna szuka kieliszków. Wrócił z nimi po dziesięciu minutach i otworzył butelkę.

- Za co się napijemy? – zapytał House.
- Za... za święta. – odpowiedział Wilson. – I za przyjaźń.

Obaj przechylili kieliszki. Wiedzieli, że pija trunek stanowczo za szybko. Kiedy butelka stała na stole pusta, przyszedł czas na piwo z lodówki. Dość nietypowe menu, jak na święta, ale im to nie przeszkadzało. Wręcz przeciwnie, czuli się swobodnie.

- Nie mam nic dla ciebie. – odezwał się nagle starszy mężczyzna.
- Daj spokój, przecież nie musisz...
- Ty o mnie pamiętałeś. Co byś chciał od... Mikołaja?
- Pomyślmy. Czysty status, czyli zero rozwodów, wakacje nad oceanem, nowy samochód... i może jeszcze szaloną noc z tobą w Nowym Jorku. – uśmiechnął się.

Nagle dłonie House’a znalazły się na jego biodrach, a ich właściciel, nad nim.

- Tak się składa, że coś mogę ci dać. – powiedział. – Może to nie jest Nowy Jork, ale...
- House, ty...? – James nie wiedział, jak się zachować.
- Jestem ci winny prezent. – zbliżył swoja twarz do twarzy przyjaciela. – I chcę ci go wręczyć. Teraz. Dzisiaj.
- Ale...
- Dziś jest specjalny dzień. Może to zabrzmi idiotycznie w moich ustach, ale chcę, żeby to się stało w święta.

James spojrzał mu w oczy. Ich usta spotkały się w gorącym pocałunku. Ich pierwsza wspólna wigilia miała być ich najwspanialszym wspólnym wspomnieniem.

Następnego dnia rano:

- Co robisz, Jimmy?
- Odświeżam mój list mikołajkowy...
- Twój... CO?
- To nie jest śmieszne...

· wakacje na Florydzie
· nowy samochód
· House [achieved]

The End.

Lady Makbeth

"All I want for Christmas is youuuu"

<wyje>
Piękny prezent na święta, nie ma to, jak śliczny Hilsonek pod choinką

Pino

House. Wilson. Święta. Razem. Czego chcieć więcej?

List mikołajkowy... I jak tu nie kochać Wilsona? ^^
Dziękuję za dedykację

motylek

no taki świąteczy i prawdziwy

vicodin_addict

*Madziula*

świetny fick

strasznie przyjemnie się go czytało

Foxglove

Oh oh oh oh!

Czysty, cudowny i przyprawiający mnie o radosne piski fluff!

Chyba nie wiem co więcej napisać. Poczułam się tak miło i świątecznie ^^

Sukebe

Za tydzień święta a już rozdają upominki

Fik bardzo, ale to bardzo fajny

vicodin_addict

Any

Świetne, vic, takie prawdziwie ... świąteczne

I chciałabym być na miejscu tulonej przez Wilsona Sally...

vicodin_addict

Any

RSL powinien raz w tygodniu organizować Dzień Przytulania, nie uważasz? Myślę, że za jakieś 5 lat byśmy się dopchały w kolejce...

vicodin_addict

Rok ma dużo dni, jakby dwa zorganizował, to by mu się nic nie stało. I może byśmy się szybciej dopchały XD

Ale masz całkowitą rację. Powinien. XD

Any

Już sobie wyobrażam tę kolejkę za przytuleniem....

vicodin_addict

I co pięć osób ja XD

Foxglove

Vic, dobry fluff NIGDY nie jest zły

Ja bym też była w kolejce. Gdzieś na przodzie bym się brutalnie wepchnęła XD

vicodin_addict

Foxglove

No co Ty. Wepchnęłabym się i Ciebie ze sobą za brała. W kupie siła XD

ceone

gratuluję Wena.
ju mejk mi smajling ;d

Este

vic kolejny fluff'owy fik, jak miło

Świetny pomysł i wykonanie.

Lady Makbeth

Co do tej kolejki, to ja chętnie zajmę sobie miejsce, w końcu w kupie siła

vicodin_addict

Delirium

O, i jak nagle świątecznie się zrobiło... a już myślałam, że długo w tym roku świątecznego nastroju nie doświadczę przez naukę... Tak więc dzięki Ci, Vicodin ^^

(nawiasem mówiąc, ja też chcę taki mikołajowy prezent

)

Co do kolejki, mam PLAN! *objawienie*
Otóż, poślemy petycję do Roberta z prośbą o dzień Free Hugs For All, podpisując się pod nią wszystkie. Aleeee... pod spodem umieścimy mały kruczek (czcionka numer 5 wystarczy?), który będzie brzmiał: "osoby wyżej podpisane zastrzegają sobie prawo do skorzystania z usługi w pierwszej kolejności, w zamian za zrezygnowanie z pobierania profitów płynących z praw autorskich pomysłu."
Ha! I obędzie się bez przepychanek, a jakby tak jeszcze odpowiednio nacisnąć, to mamy zagwarantowane hugi co tydzień xD!

Nisia

O ile mnie pamięć nie myli (ach ta starość) to jest pierwszy Twój fik, jaki czytam (cóż za niedopatrzenie).
Nie jestem hmm kibicem Hilson- bromance, ale są fiki, które mnie przekonują.
Twój do nich należy.

Świetnie piszesz, czyta się na jednym wdechu, a przy tym ten klimat...
No zazdroszczę chłopakom świąt, no

Aż miałam przelotną wizję dalszego ciągu (bo przecież to dopiero początek ich związku

), w którym House spełnia resztę życzeń Wilsona... tja... a Wilson jest mu wdzięczny- wdzięczny na tych wakacjach i w tym samochodzie też wdzieczny

No widzisz jak się przez Ciebie wczułam?

pozdrawiam

vicodin_addict