Miłość Cameron do House'a [Z]

Klio

rozumiem że to koniec.
ładnie zakończone...
trzeba umiec kończyc w odpowiednim momencie

Jen

To już definitywny koniec ficka.
część pięćdziesiąta :
Minęło pół roku. Diagnosta właśnie jeszcze sobie słodko spał, gdy zadzwonił dzwonek. Zaspany i wściekły zszedł z łóżka i postanowił przegonić nieznośnego gościa.

Za drzwiami stała ONA. Niewiele się zmieniła, cóż… była już inną kobietą – przecież była matką. Ale nadal była tak piękna i urocza, jak wcześniej. Słyszała zbliżające się kroki „Obudziłam go.” Pomyślała i z uśmiechem czekała na swoją miłość.

W końcu otworzył drzwi. Jego oczom ukazała się jej piękna twarz.
- Cześć House. – powiedziała kobieta, którą tak bardzo kochał.
- A-Alli-Allison. Proszę wejdź. – głos mu się załamał, złość minęła, a twarz zbladła. Nie wierzył już, że ona mu wybaczy, ale jednak… mylił się w życiu prywatnym, czego nie robił w życiu zawodowym. Wpuścił ją do środka.
- Ładnie się urządziłeś… nawet sam zacząłeś sprzątać we własnym domu. – mówiła śmiejąc się i widząc stos naczyń w umywalce, oraz ubrania porozrzucane po różnych częściach pokojów.
- Nie zmieniłem się. Ani trochę. – odpowiedział mężczyzna i dotknął jej lewego ramienia.
- Zauważyłam. Nadal będziesz mnie okłamywał, a ja jak głupia będę nadal ci ufać… Myślałam, że się zmienisz… Nie dla mnie, nie dla siebie, lecz dla Sary, ale ty nie jesteś do tego zdolny, nie jesteś zdolny do miłości. – mówiła to powoli odwracając się i patrząc mu głęboko w te błękitne oczy.
- Nie będę cię już okłamywał. Kocham cię Allison. Nasze dziecko również. – powiedział łapiąc ją za rękę.
- Tak więc wróć do domu Greg. – odpowiedziała mu jego miłość i pocałowała go namiętnie.

Potem już mogę wspomnieć, że żyli długo i szczęśliwie w New Jersey razem z ich córeczką. Dodam jeszcze, że potem urodził im się synek – Jimmy. A ja cieszę się z ich szczęścia i myślę, że inne Hameronki również.

Koniec.