List do C. [M, +13]

MrLupus

Mój pierwszy fik. Przepraszam za błędy, powtórzenia, jestem tylko facetem. Mam nadzieję, że dotrwacie do końca czytania.

Wiesz, że jestem chory. Wiesz, że nie pojmuję takiej rzeczy, jak miłość. Nie potrafię się z nią obchodzić. Wiesz, że stale uciekam przed moimi pragnieniami.

Gdy opuszczałaś szpital, czułem, że odchodzisz wraz z cząstką mnie. Coś, co mi zabrałaś, na moje własne życzenie, przez mój chory umysł. Boję się, że ta cząstka nigdy do mnie nie powróci. Bo musiałaby wrócić z Tobą. A ja wyrządziłem zbyt dużo krzywdy. Zbyt dużo cholernej krzywdy. Gdybym mógł jakoś do tego wszystkiego wrócić, cofnąć czas… Naprawiłbym wszystko. Zmieniłbym się. Tak, pomyślisz. Powiesz, że zaprzeczam sam sobie. Lecz, doceniamy rzeczy i ludzi dopiero gdy je stracimy. Najgorzej, gdy tracimy je bezpowrotnie. Tak bardzo chciałbym mieć cię teraz przy sobie. Być dla Ciebie, byś ty była dla mnie. Znów zobaczyć w twoich oczach blask, w którym odbija się cały świat. Poczuć zapach twojego ciała, poczuć twe delikatne usta, których smak poznałem w tak dziwnych okolicznościach. Nie wiesz, jak się teraz czuję. Mógłbym się z Tobą spotkać, ale nie wiem, czy mógłbym wymówić choć jedno słowo.

Pamiętasz, jak byłem załamany po odejściu Stacy ? Starałem się zdusić to w sobie. Nikt nie zauważył żadnych zmian. Myślałem, byłem przekonany, że świetnie się maskuję. Ale nie przed Tobą. Przejrzałaś mnie na wylot. Twojej uwadze nigdy nie umknęła ani jedna zmiana w moim życiu, w moim zachowaniu, w moich nastrojach. Pamiętasz, jak zaproponowałaś mi nocny wypad nad jezioro ? Położyliśmy się na plaży i wpatrywaliśmy w zachodzące słońce i nadchodzącą noc. Przemianę, która zachodzi od milionów lat. Przemianę, którą przeszedłem ja po zostaniu kaleką. Mimo, że milczeliśmy czułem że wszystkie tłumione emocje ze mnie uchodzą. Wtedy po raz pierwszy zwierzyłem się Tobie. Wysłuchałaś mnie, spojrzałaś mi w oczy. Natychmiast odwróciłem wzrok. Wiedziałem, że zabrnąłem zbyt daleko. Odsłoniłem kawałek prawdziwej tożsamości spod grubej warstwy zastygłej lawy smutku, żałości i chamstwa. Zauważyłaś to. Dałaś mi czas na oswojenie się z tym. Wiedziałaś, czego potrzebuję. Jesteś jedyną osobą, która mogłaby mnie zmienić. Dokonać przemiany, w której z ciemnej nocy zbudził się nowy, ciepły, słoneczny dzień.

Już nie było tak, jak dawniej. W pracy unikałem Cię, po powrocie do domu upijałem się, krzyczałem ze złości, że nie potrafię zdecydować, że nie potrafię uczynić się szczęśliwym. Kochałem Cię. Bałem się, że nie będę mógł Ci dać tego, co powinienem. Znów źle wybrałem.

Tak, wiem, nie umiem pisać listów. Możesz się domyślić, ile wysiłku i odwagi potrzebowałem, by przelać na papier tę cząstkę moich emocji. Może jeszcze nie wszystko stracone. Zrozumiem każdą twą decyzję. Przepraszam, ze tak późno się na to zdobyłem, że tak późno to mówię, gdy pewnie masz już ułożone życie. Znowu namieszam, znowu wszystko popsuję. Przepraszam za te słowa. Kocham Cię.

House.

MrLupus

dobra, skoro aż takie beznadziejne to wkrótce usunę...

ninka_m · Gość

Nie usuwaj! Po prostu większość komentuje historie (opowiadania)! Sam list - no na Boga, pewnie, że House tak jakoś by go pisał!

eigle

Duża dawka uczucia. Podana tak wprost, wystawiona na żer, przez to szczera w swej wymowie.

Mnie się spodobało.

JiKa30

Właśnie, nie usuwaj. List bardzo ładny, taki wzruszający. Weny życzę.

Michalina2312

Ajjj nie wiem co powiedzieć...
Piękne wzruszyłam się...

Allie House

Fajne, takie nietypowe .....Pozdrawiam

Nadzieja Narodów · Gość

Bardzo, bardzo mi się podobało.
Takie w stylu House'a!

Pisz dalej, bo chciałabym poczytać coś dłuższego, na przykład opowiadanie.
I wiesz co? Właśnie takie powinno być uczucie między Housem, a Cameron, jak Ty to opisałeś w liście. Skrywane, delikatne, nieznaczne, a jednocześnie wybuchające namiętnością pod sam koniec.
Ja jestem zdecydowanie na tak. Weny życzę.

MrLupus

dziękuję za miłe komentarze ^^
postaram się niedługo dodać coś nowego, jeszcze nie wiem w jakiej formie, ale coś wymyślę

Kasiek

coś mnie na Hamerona wzięło, złapałam pierwszą miniaturkę. I to Twoja była. I dobrze, że nie usunęłaś, bo oj podobało mi się podobało