Inna rzeczywistość. [Z]

nefrytowakotka

Całkowite AU

Inna rzeczywistość.

Stacy zatrzymała samochód na na wolnym miejscu parkingowym przy PPTH. Wyłączyła silnik i przez chwilę nie mogła zdecydować się na wyjście z samochodu. Pięć lat. Przez pięć długich lat nie była w tym miejscu i nie widziała Grega. Zastanawiała się jaki jest teraz. Czy się zmienił, wyłysiał, przytył... czy jest dalej taki sarkastyczny i błyskotliwy. Wilson był dziwnie dyskretny na tym wspólnym obiedzie i nic właściwie się od niego nie dowiedziała. Poczuła tylko, że niechętnie podchodzi do pomysłu jej wizyty. Ale ona nie miała wyjścia. Wzięła głęboki oddech, zebrała papiery i wysiadła z auta. Zdecydowanym krokiem ruszyła w kierunku wejścia do szpitala, gdy równocześnie przez jej głowę przelatywały myśli o nim. Gdzieś w głębi serca miała nadzieję. Kiedyś miała nas nim władzę. On ją kochał. Może nadal kocha. Jakaś część jej chciała tego.
Weszła do lobby i spytała pielęgniarkę, siedzącą za biurkiem o doktora House’a. Kobieta odpowiedziała, że House ma być za chwilę w klinice, więc musi poczekać. Stacy zacisnęła palce na tekturowej teczce i usiadła na krześle. Popatrzyła w kierunku biura Cuddy. Było oświetlone i zobaczyła przyjaciółkę siedzącą za biurkiem i dyskutującą zawzięcie z kimś niewidocznym. Po chwili drzwi biura otworzyły się z hukiem i wysoki mężczyzna wykuśtykał na zewnątrz nie zwracając na nikogo uwagi.
- Dr. House, tam jest pacjent.
- Idę stąd. Załatw to z Cuddy.
- Gregg.
- Cześć, Stacy.
- ak się masz?
- Jak się mam? Ostatnie pięć lat było jak...Widziałaś filmy z serii|"Girls gone wild"?
- Twoje życie wyglądało jak w nich, czy jak oglądanie ich? - Tęskniłam za tobą.
- I dlatego jesteś?
- Potrzebuję twojej pomocy.
- Na kogo patrzę?
- To mój mąż. Myślałeś, że nigdy nie wyjdę za mąż?
Stacy odpowiadała automatycznie i z wprawą na pytania House’a, równocześnie przyglądając mu się chciwie. Prawie się nie zmienił. Niewiele więcej zmarszczek, nadal szczupły. I nadal jego błękitne oczy były hipnotyzujące. Rozmawiał spokojnie, czyniąc swoje uwagi ale... wydawał się być odległy i obojętny, poza pierwszym zaskoczeniem. jakby zupełnie coś innego absorbowało jego umysł.
- Proszę cię o przysługę.
- Teraz jestem zajęty. I nie jestem pewny czy chcę ci pomóc. – House odwrócił się i poszedł w głąb szpitala.
Stacy stała i patrzyła za nim ze zmartwieniem. Nie wiedziała co o tym sądzić. Postanowiła wrócić do domu i poczekać. Nie musiała długo czekać. House zadzwonił kilka godzin później z informacją, że czeka na jej męża u siebie na drugi dzień.
Niestety, reakcja Marka była nieprzewidywalna: nie chciał sie spotkać z House’m, twierdząc, że jest zdrowy. Tak więc Stacy zaprosiła House’a na obiad i zwabiła swojego męża do restauracji. Mark wylądował w końcu w szpitalu i House wraz ze swoim zespołem rozpoczęli badania i diagnozowanie. Stacy od razu wpadła w oko pracownica Grega, doktor Allison Cameron. Była bardzo ładna i młoda. I według Stacy czuła coś do swojego szefa. Stacy to rozbawiło: takie głupie dziewczątko i Greg! Naiwna idiotka! Postanowiła poobserwować sytuację, przynajmniej zajmowało jej to myśli i nie koncentrował sie wyłącznie na mężu. Spokoju nie dawała jej myśl, czy Greg czuje jeszcze coś do niej. House był zajęty pacjentem i zagadką medyczną, więc trudno było coś stwierdzić.
Poszła do gabinetu Grega i zobaczyła, ze nie jest sam. Rozmawiał z doktor Cameron i coś w postawie dziewczyny, specyficzne pochylenie głowy, delikatny uśmiech i wyraz oczu powiedział Stacy, że się nie pomyliła. Doktor Cameron podkochiwała się w Gregu. Stacy weszła energicznie do środka przerywając cichą rozmowę.
- Stacy, co ty tutaj robisz? Nie powinnaś siedzieć przy mężu i trzymać go za rekę? – House nie odpuścił sobie złośliwej uwagi.
- Nie, Mark jest teraz na badaniach, a ja chciałam porozmawiać z tobą.
- To ja nie przeszkadzam, będę w laboratorium – Cameron uśmiechnęła się mile do Stacy i obróciła się by odejść.
- Cameron. O której masz spotkanie? – House w ogóle nie zwracał uwagi na Stacy pochłonięty najwyraźniej czymś innym.
- O dwunastej – Cam opuściła gabinet House’a.
- Greg, czy wiesz co jest Markowi? – Stacy nie ukrywała troski.
- Nie. Robimy badania, żeby wykluczyć nasze podejrzenia. Teraz nic ci nie powiem, czekam na wyniki testów. – House przeszedł do pokoju konferencyjnego, usiadł na stole i zapatrzył się w białą tablicę.
Stacy wiedziała, że nic więcej się nie dowie, w tym stanie nie reagował na nic. Postanowiła pójść do laboratorium i wyciągnąć coś od doktor Cameron. W tym była dobra, w końcu była cenionym prawnikiem. Po dłuższej chwili odnalazła laboratorium i Cameron. Lekarka była sama i zajęta oglądaniem próbek pod mikroskopem.
- Hej. Badasz teraz krew mojego męża?
- Tak, kandydat na teraz to Alzheimer.
- Nie. Nie ma zaników pamięci.Znaczy... czasem zapomina gdzie położył klucze. Ale kto nie?
- Choroba w rodzinie?
- Jaka? Psychiczna? Jego siostra głosowała na Nadera. dwukrotnie. Coś jest na rzeczy. Jesteś nim zainteresowana. – Stwierdziła niespodziewanie Stacy.
Cameron nie oderwała oczu od mikroskopu.
- Kim jestem zainteresowana?
- Nie udawaj. Swoim szefem. – Naciskała Stacy.
- Byliśmy na jednej randce, nie poszło za dobrze.
- Nasza pierwsza randa również nie była udana. Nie zamierzałam go więcej widzieć. Tydzień później się wprowadziłam. Pięć lat.
- Aha. – Cameron wydawała sie nie być zainteresowana. – Czysto. To nie Alzheimer.
- Mówiłam.
- Przepraszam, ale muszę iść. mam spotkanie o dwunastej – Cam wstała od mikroskopu i pospiesznym krokiem wyszła z laboratorium.
Stacy zmarszczyła brwi. Właściwie nic sie nie dowiedziała, a jej pewność siebie nie zrobiła najmniejszego wrażenia na młodej lekarce. Stacy była zdumiona, ponieważ do tej pory uważała, że pójdzie jej z Cam łatwo. Wróciła do Marka i zjadła z nim lunch, a potem znowu postanowiła pójść do Grega. Chciała wiedzieć. House był w gabinecie wraz Wilsonem i pokazywał coś przyjacielowi, co spowodowało, że Wilson się ucieszył i poklepał wyraźnie zadowolonego House’ po plecach. Stacy weszła bez pukania do środka, mając nadzieję, że zobaczy co pokazywał Greg, ale House popisał się refleksem i błyskawicznie schował przedmiot do kieszeni.
- Stacy – Wilson uśmiechnął się i pospiesznie wyszedł z biura postanawiając nie wtrącać się w sprawy pomiędzy przyjacielem a jego byłą.
- Nadal nic nie wiemy – Greg uprzedził pytanie. – Dowiesz się... – przerwał bo jego pager zaczął piszczeć. House rzucił okiem i natychmiast wyszedł z gabinetu podążając szybko w stronę pokoju Marka. Stacy pobiegła za nim. W pokoju jej męża panował absolutny chaos. Mark najwyraźniej dostał jakiegoś napadu, bo rzucał się na oślep, wymachując rękami i kopiąc. Trójka lekarzy i dwie pielęgniarki usiłowała opanować szalejącego mężczyznę. W pewnym momencie pięść Marka trafiła prosto w twarz Cameron. Dziewczyna poleciała bezwładnie na podłogę uderzając ciężko głową o nogę łóżka.
- Allison!! – Wrzasnął House i rzucił się w jej stronę. – Dajcie mu do cholery Avitan, bo wszystkich znokautuje! Prędzej! – Foreman z wprawą wbił igłę w ramie Marka i ten natychmiast opadł bezsilnie na poduszki. – House uklęknął z trudem obok Cameron.
- Allison, otwórz oczy. Allison! – Sprawne palce lekarza badały głowę dziewczyny.
- Co jest – zapytał nerwowo Foreman.
- Ma rozciętą skórę, trzeba zaszyć, głowa wydaje się cala, ale zrobimy skan. – House był zdenerwowany.- Allison, słyszysz mnie?
- Ttak... nic mi nie jest. naprawdę. Tylko kręci mi się w głowie...
- Co tutaj się dzieje? – Cuddy stała w drzwiach wraz z Wilsonem.
- Mark miał napad i uderzył Cameron – wyjaśnił Foreman podnosząc się na nogi. – Musimy zrobić MRI, żeby wykluczyć uraz.
- Allison, uziemniam cię w laboratorium i masz zakaz kontaktu z pacjentami – House był przerażony i wściekły.
- Ale House nic się nie stało... - próbowała protestować Cameron.
- House, nie możesz ot tak sobie, właściwie bez powodu odsuwać Cameron od pracy z pacjentami – Cuddy weszła w rolę szefowej.
- Owszem, mogę. Po pierwsze jest moją żoną a po drugie jest w ciąży. Nie mam zamiaru ryzykować zdrowiem żony i mojego dziecka.
W pokoju rozległ się dźwięk opadających szczęk na podłogę.
- To ma być jakiś żart?- Spytała słabo Cuddy.
- To nie jest żart. Byłem świadkiem na ich ślubie – wyjaśnił rzeczowo Wilson tłumiąc śmiech. Żałował, że nie ma aparatu przy sobie. Miny obecnych były bezcenne.
- Ok... House, porozmawiamy później – Cuddy postanowiła się wycofać.
Chase i Foreman nadal gapili się ze zgrozą na House’a, który pomagał wstać Cam. Stacy nie była w stanie wydać z siebie głosu.
On jest żonaty i będzie miał dziecko. Dziecko! I to z tą naiwną dziewczynką!
House popatrzył na Stacy i powiedział:
- Myślałaś, że nigdy się nie ożenię?

KONIEC

tysiaaa

WOW ale szalejesz z tymi fikami. Co jeden to lepszy ^^ Pogratulować.

corazón

No takiej końcówki to ja się w życiu nie spodziewałam! Mam wielgachnego banana na twarzy

przeczytam sobie jeszcze raz

Bittersweet

Super ! Końcówka mnie zmiażdżyła, nie spodziewałabym się takiej

ciacho

OMG!
końcówka mnie zszokowała i wyzwoliła moją szczękę, która sowbodnie opadła na podłogę. xD

Nefryt, szalejesz z fikami. Teraz tak piszesz a potem połowę zostawisz? Mam nadzieję, że nie

Miłego pisania!

eigle

Bardzo na czasie, Nefryt.

We właściwym momencie napisany i nam przedstawiony. Ku pokrzepieniu ducha.

Wielkie brawa za charakterystykę Stacy. Stanęła mi przed oczami jak żywa.

Dark Angel

Końcówka mniam.

Dziewczyny, to był fik jednoczęściowy. Myślę jednak, że żadna z nas nie obrazi się, jeśli kiedyś nefrytowa napisze jakąś kontynuację

EDIT: zapomniałam napisać - wydałam z siebie szalenie radosny kwik jak przeczytałam "wyłysiał"

cocorito

Taka alternatywna rzeczywistość poprawia mi humor.
Takie "co by było gdyby...".
Przypomina mi początek mojego Hameronkowania...

Super.

Mashe

Tak sobie od jakiegoś czasu myszkuję po forum. Niestety (a może właśnie stety?) nie wiem jeszcze czego się spodziewać po autorach.
No i tak sobie weszłam, czytam, myslę, że nie warto komentować, bo to przecież kawałek czysto z serialu.
Ale! Dochodzimy do momentu w którym Hause zdenerwowany upadkiem, pomaga Allison wstać. No i wpadłam na pomysł, że to chyba jednak nie do końca takie złe jest, może jeszcze będzie z nich para.
A potem... BUM! (to moja szczęka i inne części ciała opuszczają krzesło i jakże widowiskowo lądują na podłodze) Piękny finał! A to ironiczne "Myślałaś że nigdy się nie ożenię?" Jest mistrzostwem świata

Teraz już wiem, czego można się spodziewać po Twoich fickach...

pietrucha

mistrzostwo : )

Olalla

kocham cię! Dodajesz ficki z prędkością światła, co bardzo mnie cieszy, bo jestem wielką fanką twojej twórczości. Ostanie zdanie mnie zabiło.

MariaAntonina;)

chociaż moje zdanie na temat Hameronu jest podzielone,to muszę przyzna,że to było naprawdę świetne!Wow,tylko tyle mogę powiedziec.Bije pokłony!

Sonea

- Owszem, mogę. Po pierwsze jest moją żoną a po drugie jest w ciąży. Nie mam zamiaru ryzykować zdrowiem żony i mojego dziecka.
To zdanie... zatkało mnie. Musiałam przeczyta je parę razy by do mnie dotarło.

Nefrytowa, JESEŚ KOCHANA!
Kolejny fik. Kolejny sukces

Couvert de Neige

A! Wow!
"Myślałaś, że nigdy się nie ożenię?"

Cudowne. I miażdżące. Nefrytowa, wciąż pełna wena, podziwiam

Jen

czyżby jedyny hameronkowy fick, w którym "na żywo" pojawia się Stacy ?
fick jest niezły, czekam na następną część

annniczka

CUDNE!!!!!!!!!!!!

BuTtErfly...?.!

nefrytowa jak zwykle świetnie... chyba powinnaś zajmować się pisaniem hameronowych fików zawodowo

mogę je czytać 24h na dobę 7 dni w tygodniu