Drugie ja [Z]

Monique1

To jest naprawde genialne! Świetnie sie czyta!!Tak teskniłam za nowymi odcinkami House´a, ze ogladałam w kółko te stare.Ten fik teraz pełni funkcje nowych odcinków

Nie moge sie doczekać nastepnej cześci!! Jeśli masz zadnia do szkoły, to nam je wyślij, my odrobimy a ty pisz

Wreszcie rozkreca sie watek Hameron!!! Chcemy wiecej Hameron

Couvert de Neige

Dziękuję wszystkim

Nie da rady

zobaczymy co będzie z dalszym ciągiem.zostaje czekać...

Jen

Ach, ten fic jest smutny, a zarazem taki piękny... rozumiem, że pewnie nie masz czasu na pisanie dalszej części, ale i tak czekam na kolejną część.

Couvert de Neige

Co wy robicie z człowiekiem! Oczywiście zerwałam noc dla kolejnej częsci

***

Samochody mijały zmokniętą postać. Ubrana w biały, lekarski kitel z rozmazanym makijażem, kobieta. Zdruzgotana, zrozpaczona Cameron. Nie miała przy sobie nic. Komórki, pagera, swoich rzeczy. Wszystko zostało w tym przeklętym szpitalu.
Starała się wyciszyć, odizolować od brutalnego świata, który potraktował ją jak szmatę. Ciągle jednak tłoczyła w głowie tę samą sytuacje, te kilka parszywych chwil.
Jak mógł…Jak mógł?! Jak, ja, jaak??? Katowała się tym pytaniem na okrągło. Krok za krokiem. Brnęła przed siebie zalewana deszczem. Nie zastanawiała się gdzie idzie, jak wygląda. Po raz pierwszy, od pewnego czasu miała wszystko totalnie gdzieś.

Usłyszała huk. Chciała się szybko odwrócić, sprawdzić, co się dzieje. Nie mogła. Czuła jak powoli zmienia miejsce swojego położenia. Świat wirował jej przed oczami. Traciła wszystkie zmysły. Jeszcze kątem oka dostrzegła fruwające kawałki plastiku i kolorowego szkła. Już była nie przytomna, gdy pojawiło się nad nią stadko lekarzy, policjantów i przydrożnych gapiów.
-Co znowu?!- James spojrzał nerwowo, na pager. Już chciał wyjść do domu, a tu jakieś cholerne wezwanie. Nie zbyt zadowolony ruszył w stronę sal. Szedł wolnym, stabilnym krokiem.
-Doktorze Willson! – Dobiegło go uporczywe wołanie ratownika medycznego.- Pomyślałem, że powinien pan wiedzieć. Chyba się znacie?
Zobaczył na noszach poturbowaną Alison. Z potarganymi włosami, spływającym tuszem wyglądała zupełnie inaczej. Nie był promienna jak zwykle. Nie uśmiechała się. Była pusta, nie obecna…
-C, c, co jej jest?- Każde słowo z trudem przedzierało się przez zaciśnięte gardło.
-Jest nie przytomna, poobijana. Jakiś samochód w nią wjechał. Miejmy nadzieje, że prócz złamań nie ma poważniejszych uszkodzeń wewnętrznych. Trzeba być dobrej myśl…-pocieszał, ale onkologa już nie było.

Był wściekły, zszokowany i straszliwie przerażony. Najpierw złapał Chase’a i Foremana. Łzy mimowolnie spłynęły po jego gładkiej twarzy.

-Jest na badaniach.-Skończył, patrząc badawczo na kolegów.- Idźcie do niej, ja muszę jeszcze coś załatwić. Potem pomyślimy, co dalej.-Nie wiedział, jakim cudem udało mu się tak opanować.

House gasił, właśnie światło w swoim gabinecie. W głowie nucił melodie Rolling Stones’ów. Starał się nie myśleć o niczym, o nikim… Byleby tylko dorwać motocykl i pognać gdzieś bez pamięci.

-Jimmy, ty jeszcze tutaj?
-House…
-Twoja kolejna żona pomyśli, ze ją zdradzasz. Wiem, masz wprawę, ale kiedy się dowie, że chodzi o mnie to może być trudno.- Greg, nawet delikatnie się uśmiechnął.
-Zamknij się wreszcie!-Willson patrzył na niego nieznanym dotąd wzrokiem.- Cameron jest na OIOM-ie. Potrącił ją jakiś szaleniec. Dobrze, ze byłeś tutaj, bo pomyślałbym, że to ty…
House wyraźnie czekał na dalszą część jego wypowiedzi, więc nadal milczał.
- Pójdziesz do niej?- Padło oczekiwane pytanie.
-Nie.- Wydawałoby się, ze House zupełnie nie przejął się ta całą, łzawą historyjką, co doprowadzało James do jeszcze większego szaleństwa.
-Ty jednak jesteś zatwardziałym sukinsynem, a nawet pokrzywdzonym i zatwardziałym sukinsynem. Niby jej nie chcesz, ale szlag cię trafia, kiedy jest z Chase’m.W co ty grasz?
Nie przywykł do zadawania tak prywatnych pytań, ale gdzieś w duchu liczył, że to Housa, choć odrobinę poruszy.
-Przykro mi skończyłem dyżur i wychodzę panie Willson. Żegnam pana.

***

W.

Czekam na następną część.

Xsanti

jestem pod wrażaniem no i strasznie jestem ciekawa co dalej !!! ech biedna Cameron i jak z tego wybrnie House

Narenika

Couvert, Ty Zła, Zła Kobieto! Akurat przy czytaniu tego odcinka włączyło mi się Evanescence "Hello".. Niesamowite, że nie dałaś się skusić na House'a pędzącego na łeb na szyję do poturbowanej Cam. A zarazem to potworne, jak zimno się zachowuje. Teraz nie będę w stanie normalnie oddychać, aż do następnego odcinka

Couvert de Neige

Narenika miało tak być ale potem mi zaświtało, że niee jednak niee bo wszystkie ficki takie są (a Huddy zwłaszcza xD) więc bedą komplikacje, przez co fick będzie dłuższy

Narenika

Kocham dłuższe fiki

i kocham Złooooo

a skoro jesteśmy w dziale Hameron, to przecież wszystko i tak musi się dobrze skończyć.

Prawda?

Couvert de Neige

Who knows?

Przywrócony_id:(1243)

buhhaha dzial Hameron - wszystko musi byc dobrze ;]
no tak, zgadzam sie!!!
wiecej, wiecej!
takie komentarze motywują, co? ;D

dyla

Tak motywujemy Cię! Pisze. Zarywaj kolejne noce ,ale pisz! Motywuje?

Świetne i zarazem straszne! Cam po raz kolejny poturbowana w jakimś fiku.

Co wy robicie tej kobiecie i tak musi cierpieć z powodu nieszczęśliwej miłości.^^

Monique1

No i teraz juz sie nie wykrecisz, ze nie masz czasu. Musisz pisać, pisać, pisać!

Ale jestem ciekawa, co bedzie dalej! House jest naprawde dupkiem, ale dobrze, ze nim jest. Bedzie dłuzsze i ciekawsze:) Jednak mam nadzieje, ze skończy sie Hameronkowicie

No i James... Gdyby Cam nie wyszło z Housem, to chciałabym ja widzieć z tym słodziutkim onkologiem

Couvert de Neige

Taa a pokrzywdzony House i Chase stworzą udaną pare gejów

Może dziś cos napisze

Motywujecie i to bardzo ^^ dzieki

Hah. Odkąd zaczęłam pisać ficka miałam 2 wypracowania z polaka i dostałam dwie 5 co sie rzadko zdarzało xD

dyla

Tak ,tak to pisz! (:
Jak Ci tak dobrze idzie to może mi napiszesz wypracowania. Nawet 3mam na weekend zadane ,co ty na to?

Oj będę zarywać nocki ,żeby coś wyskrobać.

A Ty pisz! Motywuję Cię!

Jen

Ja również motywuję do kolejnego odcinka, bo z odcinka na odcinek się uzależniam i to już nie mogę żyć bez twoich Hameronkowych opowiadań.

corazón

OMG rewelacja! Niesamowita jestes! Swietne opowiadanko, masz juz obmyslona koncowke? Jestem bardzo ciekawa jak to zakonczysz

Couvert de Neige

Kolejna częsć. już mam mniej więcej zarys dalszej historii ^^

***

Powoli otworzył drzwi i niezbyt chętnie wszedł do środka. Rozglądnął się po mieszkaniu. Po zupełnie pustym mieszkaniu… Przykuśtykał do szafki. Wyciągnął lśniącą szklankę i butelkę z brązowawym napojem. Rozsiadł się wygodnie na fotelu. Napełnił swój domowy zestaw małego ratownika oraz głowę różnymi myślami…

Wrócił do tamtego wieczoru. Kiedy to ona go uratowała, nic za to nie oczekując.Wiedziała, jaki jest. Potem ich drugie spotkanie, pocałunek. Dobrze wiedział, że to nie był nie kontrolowany ruch. Chciał tego i panował nad sobą. I teraz pojawił się dylemat. Czy to ona jest winna, (Chase) czy on nie określając siebie. Skoro chciała być ze Złotowłosym, dlaczego tak irytowały ją jego słowa. Życie to cholernie skomplikowany serial – zły na siebie i na wszystko dookoła, wyżył się rzucając drewnianą laskę prosto w butelkę Whisky. Jego błękitne źrenice skierowały się na uporczywie migającą, czerwoną lampkę.
-Hmm… Mam coś, co mówi do ludzi zamiast mnie, sprytne.-Nacisnął klawisz odbierający wiadomość z sekretarki. Z głośniczka zaczął płynąc miękki głos Willsona:
-Posłuchaj p r z y j a c i e l u. Wiem, ze udajesz i może nawet trochę się przejmujesz, ale to i tak nie zmienia faktu, że jesteś… STRASZNYM SUKINSYNEM!!! Za chwilę będę.
Nie czekał długo, zaraz po tym jak wrócił mu zmysł słuchu zadzwonił dzwonek.

-Miałem racje, przejmujesz się.-James z satysfakcją wskazał na rozbite szkło.
-Boże jak ty mnie znasz…- odparł sarkastycznie.- Chcesz coś?
-Taa, podwójnego burbona, bo whisky się… skończyło. Musimy odbyć ważną rozmowę.-Spojrzał na niego podejrzliwie.
-Mamo, nie bij!

Willsona wyczekał, kiedy House będzie całkiem wstawiony. Wiedział, że więcej od niego wyciągnie…Każdy jest szczery po alkoholu.
-Dlaczego tak ją traktujesz? -Zapytał
-Znaczy, kogo?-Wyjąkał Greg
-Cameron. Ciągle ją ignorujesz i mówisz…
-Jej chłopakowi na jedną noc, że ma go w dupie. Nie mogłem patrzyć jak go krzywdzi.
-Co zrobiłeś?! Ty naprawdę jesteś dupkiem. Skąd ja mam w sobie tyle wiary w ciebie?! Spowiadaj się i to szybko, bo nie zawaham się rozbić drugiej butelki na twoim łbie!
-Chciała odejść. Przyjąłem. Potem pojawił się ten nieszczęsny Chase. Musiałem mu powiedzieć. Powtarzam ci jeszcze raz, ona go krzywdzi! – Greg mówił to z udawanym wzruszeniem.
-Ustalmy jedno House. Ona nie krzywdzi jego, tylko ciebie. Zaskoczyła cię tym, że po tym pocałunku…
-Ożesz! Powiedzi…
-Zamknij się, chcę skończyć- Zbulwersował się James.- …że po tym pocałunku tak po prostu przyszła z Chasem. Liczyłeś na wielką radość i przejęcie. Zamiast idioto zapytać, o co chodzi to wolałeś sobie z nią poigrać. Przegiąłeś. Leży w szpitalu przez ciebie. –Ostatnie słowa zabrzmiały bardzo dobitnie. Teraz mógł się spodziewać każdej reakcji…
-Miałem ją zapytać: Hej kotku, zmieścimy się z Chasem w jednym łóżku czy ty przyjdziesz do mnie?- Przewrócił oczami House.
-Tu nie chodzi o łóżko…
-Co ty sugerujesz?!
-Znam cię już dość dobrze Greg.- Spojrzał mu znacząco w oczy.
-Nic o mnie nie wiesz. Lepiej już idź.- Wskazał mu drzwi.

James wyszedł wiedząc, ze zna prawdę. House nie umiał odpowiadać twierdząco na trudne pytania. Szybko się wymigiwał od nie wygodnych tematów…

***

dyla

Oczywiście House jest House'm. Dupek! Chociaż widać ,że się przejmuje. Naprawdę podoba mi się ta część. Jimy zły na House'a. Świetne

Pisz dalej.

Jen

Ech, ta rozmowa Jamesa z Gregiem jest dobitnie wspaniała jak dla mnie. Proszę, pisz dalej.

Xsanti

Pisz, pisz i pisz

czekam

Couvert de Neige

ŹLI ludzie skonczyłam. czeka was jeszcze 6 częsci chyba.. i smutno mi bo fajnie sie pisało

więc moze cos jeszcze dopisze xD

***

Po dniu nieobecności usprawiedliwionego grypą, zjawił się bardzo wcześnie w szpitalu. Po korytarzach krzątały się tylko pielęgniarki, mierzące pacjentom temperatury.
-Idiotyzm.- Warknął i skierował się prosto na intensywną.

Oddzielała ich szklana szyba. W głowie szumiało mu od różnych odgłosów. Patrzył na nią ze spokojem. Znał mniej więcej jej stan, bo Willson nie mógł się opanować w ich ostatniej rozmowie. Miała jeszcze problemy z oddychaniem, więc musiała współpracować z respiratorem. Zastanawiał się czy ma wejść. Nie potrafił zatrzymać uderzającej go fali smutku i poczucia winy. Jej delikatne usta były zatkane jakąś rurką, ręce pokłute, od wenflonu i badań. Wszedł. Usiadł na małym obrotowym, krzesełku i patrzył jak spokojnie śpi. Bez łez i nienawiści w oczach. Nie dotykał jej, nie mówił do niej. Nie korzył się przed samym sobą, że jest totalnym idiotą. Bez tego doskonale to wiedział. Dochodziła 8. Nie chciał dać się przyłapać. Pokuśtykał do gabinetu.

Współpraca nie szła najlepiej. Foremanowi było jak zwykle wszystko jedno, o co poszło i dlaczego jest jak jest. Lecz między House i Chasem, co 10 minut wybuchały kolejne miny. Altyreria stawała się coraz cięższa.
-Idioto mówiłem ci- POWTÓRZ BADANIE KRWI. Jaśniej nie mogłem!- Pieklił się Greg.
-Byłem zajęty, miałem wezwanie. –Chase odpowiadając nawet nie spojrzał na swojego szefa.
-Ty. Nudzisz się. Idź powtórz badanie.
Foreman posłusznie wykonał polecenie. Zostali sami. Greg patrzył prze okno. W ręku trzymał czerwony kubek pełen czarnej kawy. Chase siedział i skrupulatnie przeglądał jakieś papierki. Chciał zapytać o cos zupełnie innego, ale na usta pchnęło mu się tylko:
-Byłeś u Cameron?
-Nie.- Spokojnie odparł House.
-Znasz, chociaż jej stan? Wiesz, co jej groziło? Przejąłeś się, choć trochę swoją współpracowniczką?
-Interesuje mnie tylko stan moich pacjentów. I przestań zadawać durne, monotematyczne pytania, na które odpowiedź zawsze brzmi tak samo. Znasz jej stan. Jako zakochany troszczysz się o swą wybrankę, czyż nie, synu?- Zakpił House.
-Zakochany??- Chase patrzył na niego z rozdziawionymi ustami.
To pytanie totalnie zbiło Grega z tropu. Odsłonił się akurat wtedy, gdy leciało najwięcej kul. Rzadko mu się zdarzało nie mieć odpowiedzi w zanadrzu, ale tym razem milczał. Wiedział, że Robert nie powstrzyma się od opisania mu szczegółów ich związku.
-Kto ci powiedział, że się kochamy? Jesteśmy ze sobą. Bez żadnych planów. To, jak się nie dawno okazało, bardzo przelotny związek.
-Dlaczego mi to mówisz? Wiem! Jest ci smutno, chcesz się wyżalić… Wyrzuć to z siebie Robercie. Będzie ci lżej!- Spojrzał na niego smutnym wzrokiem i już miał wyjść, gdy przy drzwiach usłyszał jeszcze:
-Ona woli dupków. Takich jak ty. Nie miałem z tobą szans. Jestem pewien, że gdybyś umarł urządziłaby sobie specjalny ołtarzyk. Świece, zdjęcia, skrzyneczka próśb do świętego Gregorego…
House znów nie wiedział, co mu odpowiedzieć. Mimo że Chase był sarkastyczny i ironiczny, jego słowa zabrzmiały bardzo realnie.

***

Em.

Fuj fuj fuj, Chase!

No cóż, nie jestem fanką fików o Hameronie, ale ten jest całkiem zgrabny

. Chociaż jakoś nie umiem wyobrazić sobie House'a z poczuciem winy

.

Couvert de Neige

A ja umiem... ^^
No nie róbmy z niego totalnie nieczułego kloca noo... On czasem jest ludzki ^^