Czego się nie robi z miłości [+13]

Lacida

Zwerfikowane prze Lacidę

Pierwszy rozdział jest bez ograniczeń.
Akcja toczy się po końcu sezonu trzeciego, mogą być niewielkie zmiany w stosunku do przeszłości bohaterów np. Chase nie ma siostry.
Gatunek: Crossover, SF
Fandom: House md/seria www M. Ciszewskiego

Na razie crossover tylko z książką [link widoczny dla zalogowanych]
Inspiracją by to opublikować był fik 'This is war' z fanfiction.net, napisany po francusku.
Disclaimer: Nie moje - nie jestem panem Ciszewskim ani tym bardziej Shore.

1. Wyjazd

Dowódcy US Army nie ufają zbytnio w umiejętności personelu medycznego sojusznika – zwrócili się do profesora Canellego by wybrał najlepszego specjalistę w dziedzinie chorób zakaźnych, a on polecił im Gregory'ego House, który ma wyjechać na manewry z wojskami NATO. Będą one przygotowywać do misji w Afganistanie. Zadaniem doktora jako specjalisty od chorób zakaźnych będzie wymyślenie przypadków, z którymi mogą się spotkać lekarze w trakcie misji. Profesor miał nadzieję, że polscy lekarze go nie zawiodą – znał tylko dwóch Polaków w tej dziedzinie, ale był pewny ich wiedzy i umiejętności, liczył też, że wojsko postarało się o najlepszych ludzi.
Cuddy udało się zmusić House'a do wyjazdu na manewry, jednak dzięki wieloletniej pracy z nim wiedziała, że potrzebuje on stróża. Pomimo, że była dla niego najlepszym opiekunem nie mogła z wyjechać i zostawić PPTH na dwa tygodnie. Uzgodniła z kapitan Sanchez, że pojadą tam jeszcze trzy osoby do niedawna pracujące z Housem czyli alergolog, immunolog, a obecnie rezydent izby przyjęć dr Cameron, specjalista intensywnej terapii, a teraz także rezydent chirurgii dr Chase oraz neurolog i neurochirurg dr Foreman. Tych lekarzy przekonało bardzo dobre wynagrodzenie – za dwa tygodnie zapłacono im tyle, co za miesiąc dyżurów.
House udało się przekonać dzięki temu, że został zwolniony z przychodni na dwa miesiące i dostał dwa bilety na najlepsze miejsca na największym pokazie Monster Tracków na Wschodnim Wybrzeżu i dodatkowo prywatną wycieczkę wybraną ciężarówką. Szczęśliwie jeden z kolegów kapitan Sanchez miał znajomych kierowców Ciężarówek Potworów i on załatwił doktorowi te atrakcje, oczywiście House'owi towarzyszył wtedy James Wilson. Wycieczka tak bardzo ucieszyła diagnostyka, że nawet dwa tygodnie na poligonie gdzieś w Europie nie wydawały mu się już takie straszne. Wiedział, że będzie miał pomocników, pomyślał, że zrzuci swoje obowiązki na asystentów, a sam miło spędzi czas oglądając filmy na DVD.
Kiedy przyjechał na lotnisko diagnostyk bardzo się zdziwił gdy wśród wojskowych zobaczył swój dawny zespół.
– Co oni tu robią? – powiedział do sierżanta wskazując trójkę lekarzy.
– Kapitan powiedziała, że przydadzą się panu pomocnicy.
– Dlaczego to właśnie oni z nami jadą?
– Proszę spytać kapitan – odpowiedział żołnierz.
– Doktor Cuddy poradziła mi, żeby wziąć tych lekarzy – to świetni specjaliści i współpracowali już z panem – kapitan sama włączyła się do rozmowy.
– Nie zgadzam się! – zaprotestował diagnostyk.
– Nie ma pan wyboru. Zgodził się pan jakiś czas temu na nasze warunki i już otrzymał część zapłaty – spokojnie powiedziała Sanchez.
– Nie macie prawa. – House dalej się buntował.
– Mamy, chyba, że zwróci pan pieniądze za Monster Tracki i wróci do przychodni, i znajdzie nam innego lekarza. – Kapitan uśmiechnęła się szeroko.
Gdy wsiedli do samolotu House był wściekły, ale pomyślał, że przecież oni też będą brali udział w szkoleniu. Wiedział już co zrobi – poznęca się nad Chasem, przy jego dziewczynie, powie jej parę seksistowskich uwag, wygłosi rasistowski tekst o Foremanie – to może być miły wyjazd. Na snuciu takich planów i oglądaniu DVD minęła mu podróż.

Edit 31.08.2013 Nikt się nie cieszy, że House zobaczy nasz kraj.
CDN wkrótce

Uwagi:
Odnośnie vikodinu:
Zrobiłam "kompromis" między scenarzystami, a rzeczywistością czyli House bierze więcej vikodinu niż powinien, ale tyle, by nie zniszczyć wątroby paracetamolem, a na jego ból pomagają mocniejsze od ibuprofenu leki czyli opiaty. ["Mój vikodin" ma mniej paracetamolu niż normalny].
Komentarze odnośnie powyższego - śmiało.
Jeśli będzie coś nie pasowało w fabule - piszcie śmiało.
Fik zakłada podróż w czasie do 1939 roku, więc jakbym opisało coś, czego wtedy nie było to zwróćcie mi uwagę.

Lacida

No, to rozdział drugi.
Nie ma ani jednej hameronki ciekawej jak w końcu tu Cam z Housem się zejdą?
PS Ja mam już ich ślub napisany znaczy Cam z Housem, z Chase ślubu nie będzie.

2. Koszary

Samolot wylądował przy ślicznej pogodzie, lotnisko było wojskowe, w tym poglądzie utwierdzili Amerykanów witający ich żołnierze sojusznika. Razem pojechali na miejsce swojego odpoczynku, z którego mieli przenieść się na poligon, gdzie zostaną przeprowadzone manewry.
Dostali kwaterę w koszarach niespełniających ich standardów, choć żołnierze pół dnia ją szorowali, ale Amerykanie nic o tym nie wiedzieli. House i główny sierżant Marines Wilson narzekali także na jedzenie i wspólnie marzyli o McDonaldzie, widać diagnostyk łatwo znajdował wspólny język z ludźmi o tym nazwisku, wyłączając trzy panie już–nie–Wilson.
Pozostali lekarze stwierdzili jednak, że nie jest tak źle, jak twierdzi ich były szef – Cameron jadła surówki, Foreman myślał o tym, że widział dużo gorsze rzeczy przeznaczone do jedzenia – w domach ludzi, do których się włamywał, a Chase miał nadzieję, że Polacy jedzą rzeczy podobne do tych, które dawno temu gotował jego ojciec. Niewiele razy widywał go w kuchni, ale to pamiętał – widok rodziców gotujących razem był jednym z jego szczęśliwych wspomnień, z wczesnego dzieciństwa.
Neurolog stwierdził, że zupa jest bardzo dobra i wziął dokładkę. Cameron wiedziała, że potrafi zrobić lepsze surówki, ale znała restauracje, które dają gorsze. Chase w potrawie, która miała przypominać knedle nie znalazł znajomego smaku, ale był pewny, że to gotowane ciasto z śliwkami jest zdrowsze od tego, co zazwyczaj jada część jego pacjentów.
Koszary jednak nie były ich wymarzonym mieszkaniem.
„Ale przynajmniej tu jest czysto” – pomyślała Cameron, wspominając dom, do którego włamała się pół roku wcześniej, choć marzyła by wymazać obraz mieszkania tamtego pacjenta, z pamięci. Zobaczyła wtedy miejsce, w którym nikt nie powinien przebywać nawet przez kwadrans, nie mówiąc już o stałym zamieszkiwaniu. Śniły jej się koszmary o tamtym miejscu. Zastanawiała się jak ten facet mógł tam żyć, ona nie potrafiła wytrzymać tam ani chwili dłużej niż to było koniecznie.
Chase i Foreman mieli podobne zdanie o koszarach wyrażone słowami: „Są gorsze miejsca.” Tak już jest, gdy długo jest się podwładnym doktora House'a standardy dotyczące mieszkania obniżają się dramatycznie. Oczywiście tylko te minimalne. W stałych kwaterach czegoś takiego nie zaakceptowaliby, ale tu mieli być tylko dwa tygodnie. A zresztą następnego dnia mieli wyjechać na manewry, pilnować House, pilnującego lekarzy sojusznika.
Tak minął ich pierwszy dzień w Europie.

Następnego dnia mieli pojechać na poligon. Zadaniem House'a było sprawdzenie, czy lekarze sojusznika potrafią zdiagnozować, a najlepiej wyleczyć wszystkie prawdopodobne dolegliwości żołnierzy, które mogą ich spotkać w Afganistanie. Zadaniem byłych podwładnych diagnostyka było pilnowanie jego i zapobiegnięcie, spodziewanej przez Cuddy katastrofie, spowodowanej przez jej najlepszego lekarza. Ona jedna była pewna, że umie sobie z nim radzić, ale liczyła na jego starą ekipę. Wiedziała, że zwłaszcza Foreman zrobi wszystko by ją godnie zastąpić i udowodnić, że nadaje się na szefa. Ponadto, liczyła na urażoną dumę Chase'a, który będzie chciał pokazać House'owi, że jego zwolnienie było błędem. Cuddy pokładała także nadzieję w ambicjach Cameron, powiedziała jej, że jeśli się tu sprawdzi, to zarekomenduję ją na szefa oddziału reumatologii i immunologii, w każdym szpitalu w Stanach.
Gdy rano wstali, podszedł do nich jeden z amerykańskich żołnierzy.
– Nie ma tu waszego szefa? – zapytał.
– Pewnie jeszcze śpi – odpowiedział Foreman.
– To dobrze, bo muszę wam coś powiedzieć. – Po chwili kłopotliwej ciszy dodał:
– Wasz szef zdążył już wkurzyć wszystkich Polaków – oficerów, w batalionie, znających angielski, dobrze, że nie zna polskiego i pilnujcie, żeby nie próbował się uczyć...
– Ale to jest trudne – zdziwił się Chase, który gdy był dzieckiem uczył się czeskiego, co mimo jego zdolności, nie szło mu najlepiej. Wiedział też, że jego ojciec, pomimo dużego talentu i w tej dziedzinie, nigdy nie opanował polskiego i węgierskiego nawet w podstawowym stopniu.
– Pochwalił się, że zna mandaryński, hiszpański i rosyjski – rozwiał wątpliwości lekarzy sierżant – przynajmniej znajomości tych języków jesteśmy pewni – dodał.
– A więc, pilnujcie, żeby nie próbował się uczyć polskiego – pięciuset wkurzonych facetów nie powstrzyma nawet to, że jest kaleką – w końcu dostanie w mordę, na co zasłużył, a ja ich za to publicznie skrytykuję i prywatnie pochwalę – zakończył swoją wcześniejszą przemowę.
Cameron już chciała się odezwać w obronie byłego szefa, ale powstrzymały ją spojrzenia kolegów, mówiące, że Marine miał rację.
– To powodzenia. Odjazd za godzinę – dodał żołnierz.
– To się zbieramy – zaproponował Foreman.
Australijczyk przytaknął.
– Idziesz z nami? – zapytał Cameron
– Już się spakowałam – odparła – Idźcie, za chwilę przyjdę.

House, jak zwykle, spóźniłby się na odjazd batalionu, gdyby nie Cameron – zbyt długo go znała, by mu na to pozwolić. Przyszła do jego pokoju obudzić byłego szefa i przypomnieć mu o której wyjeżdżają – diagnosta, na szczęście, szybko się spakował – była zadowolona, że nie musiała prosić o pomoc Chase'a ani Foremana.

Gdy przyjechali na miejsce manewrów – wielką, piękną, leśną polanę immunolog zrobiło się smutno, że pewnie niewiele z niej zostanie, po ich odjeździe. Spytała o to polskiego oficera, odpowiedział jej, że strzelać będą w innym miejscu, gdy to usłyszała uśmiechnęła się do niego, co on odwzajemnił.
– Muszę iść pomóc waszym lekarzom – powiedziała do niego i odeszła w stronę polowego lazaretu, w którym polscy lekarze byli egzaminowani przez House'a. Na swoje nieszczęście, jeden z nich nie znał angielskiego i musiał odpowiadać diagnoście przez kolegę. Możliwe, że to, co House'a najbardziej w nim denerwowało to, to że znał odpowiedzi na jego pytania, tylko aby je udzielić musiał korzystać z tłumacza. House, choć był znanym poliglotą, nie zdołał nauczyć się polskiego w jeden dzień, ale nawet Tolkien* miał problem z tym językiem, co jednak nie pocieszało diagnostyka.
Nad obóz nadeszła burza, zaczęło padać. Do namiotu weszli pozostali lekarze, polski żołnierz poinformował ich, że odpalają super–ekstra–cudowne urządzenie nazywane „MDS” i mogą wyjść na zewnątrz zobaczyć jak działa. Wyszli, zachwycając się widokiem – krople deszczu odbijały się od powłoki wytworzonej przez to urządzenie. Wtedy uderzył piorun, potem drugi w sam szczyt tej powłoki i wszyscy stracili przytomność.

*Można to przeczytać nawet w wikipedii.

Teaser:

OLA336

Zacznę może od tego, że nigdy nie byłam fanem związku Cameron i House'a ale... od pewnego czasu ją rozumiem. Rozumiem jej zainteresowanie diagnostą i... ale to nie ważne

Skupię się na fiku

Rozdział 1

Po przeczytaniu pierwszego rozdziału mogę napisać tylko, że... zaciekawiło mnie to

Ostatnio bardzo mnie intryguje i fascynuje wojsko a połączenie tego z House'em, to już w ogóle

Fajny pomysł

Ciekawe co z tego wyniknie.

Rozdział 2

Jak można jeść surówki? Bleee

House nie nauczył się polskiego? Łeee... mógł chociaż kilka zdań

Te najpotrzebniejsze

"dasz mi swój numer telefonu?" albo "u mnie czy u ciebie?"

Ale to, że wkurzył już wszystkich wcale mnie nie dziwi i bardzo mi się podoba

No no... zapowiada się ciekawie

czekam na więcej

sarape

Ja co prawda Hameronką nie jestem, ale to mi się bardzo podobało

Też lubię wątki wojskowe jak już zdążyłaś raczej zauważyć(szkoda że nie idzie mi ich pisanie :c ) House i konflikt z polakami... hm- nie wiem kogo się tutaj bardziej bać

A z uczeniem się języka polskiego całkowicie obcokrajowców rozumiem. Raz próbowałam nauczyć czytać słowa polskiej piosenki jedną Niemkę na wymianie... Wszystko było ok, dopóki nie spytała się co to znaczy "końca" i czemu nie "koniec"- i tłumacz tu obcokrajowcowi polskie przypadki

Czekam na następny rozdział

Lacida

mam pierwszy komentarz po roku

ślepa jestem mam dwa komentarze

Dzięki Olu
Ola napisała:

OLA336